Alþýðublaðið - 27.07.1922, Blaðsíða 3

átLÞÝÐUBLAÐ D
3
E. s. Goðafoss
fer héðsn vestur og uorður um land til Kaupmanna-
hafnar samkv. áætlun, iaugardag 29. júif kl. 2 síðd.
Farseðkr sækist í dag eða fyrir hádegi á morgun,
og vörur afhendist fyrir kiukkan 2 á morgun.
H. f. Eimskipafélag- íslands.
fnjjiar jnlimorgnn.
----- (Frh.)
Nesið er hátt fram að sjónutn,
þarna sem ég ligg, og fjaran stór-
grýtt. Samt sitja þar fjórir tjaldar.
Það er flóð, svo þeir eru atvinnu-
lausir. Einn þeirra flýgur upp og
út yfir vogino; þegar hann kemur
aftur fara hinlr þrír allir að garga
f ákafa, bann svarar en flýgur
aftur út. Þetta endurtekur sig
nokkrum sinnum, en loks sezt
hann hjá hinum
A sacdeyri hinumegin við vog-
inn sitja þrír hvftlr fugiar. Með
augunum get eg ekki ákveðið
hvaða fuglar það eru, en við og
við syngja þeir, og á söngcum
heyri eg, að það eru veiðibjöllur.
Eg segi óhikað söngur, bæði af
þvf, að hann er viðkunnanlegur,
og af því veiðibjailan er bersýni-
lega að láta ánægju sfna í ljósi
með söngnum.
Veiðibjallan — sumstaðar aldrei
nefnd annað en svartbakur — á
litlum vinsældum að fagna. Hún
drepur æðarunga á vorin meðan
þeir eru litlir — gleypir þá heila
— og orð leikur á þvf, að hún
leggist stundum á lömb. En það
er fagur og tignarlegur fugl, veiði.
bjalian, og það er gaman að sjá
þegar svona fímmtíu f hóp keppa
um æti, sem er á litlu svæði.
Veiðibjallan verpir ekki eingöngu
við sjóinn, heldur upp um öil fjöll.
Tvo unga, scm ennþá voru í dún,
sá eg uppi á kambinum á Esjunni.
t Sandey í Þingvallavatni er tölu
vert varp. Verður velðibjalian er
þar verpir, að sækja nálega alt
æti handa nngunum tii sjávar yfir
Mosfellsheiði; má segja, að það
sé meiri en lftill dugnaður.
Hér og þar um voginn sé eg
æðarfugi. Þrjár koilur koma synd-
andi með fram iandinu og synda
hratt. Þær era allar jafnrtórar og
allar eins litar, en á hljóðinu má
heyra, að það eru tvær koilur
með einn unga. Báðar þær fuii-
orðnu gefa frá sér vanaiegt hijóð
unga-æðurinnar, en að öðru leyti
virðist þeim koma vel saman um
ungann,
Þegar ég var að telja upp fyr-
ir kenningja mfnum fugla, sem ég
hefði séð í förinni, og nefndi æð
arfugi, sagði hann: „Það tel ég
nú ekki fugi “ Margir hafa horn í
síðu æðaríuglsins af því það eru
örfáir menn sem eiga varplöndin.
Sveitafélögin ættu að eiga þau,
þá mundu mcnn hætta að drepa
æðarfugllnn, því þeim mundi ekki
lfðast það, sem ætiuðu samt að
haída þvf áfram. En satt að segja
finat mér það ekki óeðlliegt að
menn freistist til þess stundum
að skjóta hann, meðan varpeign
arréttinum er varið eins og nú.
Enginn vafi er á þvf að marg
faida má dúntekjuna frá því sem
nú er, ef fuglinn væri algerlega
friðaður, einnig fyrir varpeigend
um. En ég ætia ekki að orðlengja
um það í þetta sinn.
Æðarfuglinn er margra hiuta
vegna merkiiegasti fugl, ekki sízt
vegna gagnsins sem við getum
haft af honum, án þess þó að
drepa hann. Óg skemtilegur er
hann, ekki sfzt þegar hann er að
koma á varpttaðina á vorin
Krfurnar tvær hafe ósiitið hald
ið áfram að ofsækja mig. Eg stend
nú upp og heid áfram, og óðar
er allur kfíuhópudnn kominn f
kringum mig, og fylgir mér langt
út fyrir endamörk krlunýlendunnar.
Kría flýgur lágt yfir voginn;
tvisvar fer hún svo lágt, að henni
tekst að súpa á sjónum, svo hend
ir hún sér niður á hann Hún
sezt ekki á hann, heldur sleppir
fiuginu og hlassast niður. Svo
fletur hún sig út og gutl&r vængj
unum í sjónum; hún er að baða
sigl Mér dettur f hug að það er
tiitölulega sjatdan að kríur setja
sig á sjóinn; langtum sjaldnar en
skeglur eða veiðibjötlur. Ef til
viil er það þessvegna að margir
haida að krfan hafi ekki sundfit.
Einstaka ktía kemur fljúgandl
með eitthvað f nefinu, og heldur
inn í v&rpið. Þaðan be»t nú hinn
skemtilegi kiiður, sem jafnan má
heyra frá óíreittu krfuvarpi.
Margir hafa horn f síðu kríunn
ar, af þvf þeir þekkja lítið annað
til hennar en þegsr húa argandi
af reiði hamast yfir höfði þeirra
f varpiandinu Þeir athuga ekki
að þeir koma þar sem ræniftgjar,
sem óbótamenn gagnvart krfunni,
og að reiði hennar er heilög reiði.
Þeir vita ekkert um hið merkilega
félagslif hennar, ekkert um að
hún fer á vetrum alia leið suður
f Suðurtshaf Þaðan kemur hún
hingað til þess að verpa einu eða
tveimur eggjum og unga þeim út.
Það væri skiljanlegt að hún væri
reið, þó hún vaeri komin skemri
leið. (Frh)
Náttítruskoðotrinn.
Smávegis.
— í fyrra urðu menn varir við
einhverja pest i laxinum f ám
þeim sem ganga upp úr Hauka-
firði í Noregl. í ár hefir borið
ennþá meira á þessu og hefir nátt-
úrufræðinguriun Hvilfieldt Kaas
farið á staðinn til þess að rann-
saka þetta, án þess þó að komast
að neinni niðurstöðu.
— Drengur einn í Kústjanfu
fann dýnamitspatrónu um kvöldið
þann 23. júnf. Patróuen sprakk
og reif tvo fingur af drengnum.
Hafið gát á dýnámitspatronunum
hér f Reykjavík.
— Stavangurs-ieikhúsið hafði
síðastliðinn vetur samtais 200 000
kr. tekjur.
Næturlæknir f nótt (27 júif)
Guðm. Thoroddsen, Skólavötðu-*
stfg 19. Simi 231.
Sjúkragamlng Beykjavíkur.
Skoðunariæknir próf. Sæm. Bj*rn-
héðissiton, Laugaveg n, kl 2—3
e. h.; gjaldkcri Isleifur skólastjóri
jónsson, Bergstaðastræti 3, sam-
iagstfmi ki. 6—8 e. h.