Alþýðublaðið - 28.07.1922, Page 4

A-L'ÞYÐUBL AÐIÐ
Ný|a,r kartpfli^r, kr, 0,25 pr, 7* kg.t
í Verzl. Hannesar Ölafssonar
Grettisgötu i — Síðqí 871.
Flutningabíll fer til JPing-valla. á sunnudag«
inn 30. þ. m.; nokkrir tnenrt geta fengið far. — Sío.i 696.
Hand'sápur
og sðrsr hreinlætbvör-
ur er bezt að kaups, í
Kaupfélaginu.
ReiObjóI gEjóbpend og
viðgeið I Fálksinum.
Westminster
cigarettur
nýkomnar
ódýrar.
Kaupfélag’ið.
Alt er nlkkelerað
og koparhúðað f Fálkanum.
Skófatnaður
er ódýrastnr og beztnr
— margar tegundir — f
Skóverzíunni á Laugav. 2.
Jíýjar kartöfiur
ódýr&r i sk. og smáaöiu f veszlua
Símonar Jónssonar
Laugaveg 48.
Árstillög-um
til verkátpannaféíagsisjs Dagsbcún
er veitt móttaka á laugardöguai
kl, 5—7 e. m. í húsfeu nr 3 við
Tryggvagötu. — Fjármáiasitaii
Dagsbrúnar. — Jón Jónsson.
Alþbi. er blað allrar alþýðu.
Kitst|ór! og ábyrgðsrmsðnr:
Olafur Friðrihnon.
Prentsmiðjan Gutenberg.
Edgar Rice Burroughs:
(höfundur Tarzans)
Tarzan snýr aftur
Þýtt úr ensku.
1. KAFLI.
Atrikið á farþegraskipinn.
„Aðdáanlegt!" mælti greifaynjan af Coude og dró
djúpt andann.
„A?“ spurði greifinn og snéri sér að hinni ungu konu
sinni. „Hvað er aðdáanlegt?" og greifinn leit í allar áttir,
til þess að sjá hvað vekti svo mikla aðdáun.
„Svo sem ekkert, ástin mín", svaraði greifaynjan og
roði flögraði um vanga hennar., „Eg var að eins að
dáðst að þvi i huganum, hve dásamlegar byggingar
himinskafarnir, sem svo eru nefndir, i New York eru",
og ljóshærða greifaynjan hagræddi sér í stólnum á þil-
fari gufuskipsins, og tók aftur upp tímaritið sem „svo
sem ekkert" hafði látið hana leggja frá sér, í kjöltu sér.
Bóndi hennar sökti sér aftur niður i bækur sínar, en
honum fanst það þó dálítið skrítið, að henni skyldi
ekki detta i hug að dázt að himinsköfum New Yorkar
fyr en þremur dögum eftir að hún var farin úr borginni.
Alt f einu lokaði greifinn bókunum. „Þetta er ákaf-
Jega þreytandi", mælti hann. „Eg held eg verði að Jeita
uppi einhverja að.ra, sem eíns er ástatt fyrir, og vita
hvort við getum ekki slegið í slag til að drepa tímann".
„Þú ert ekki sérlega stimamjúkur, góði minn", svar-
aði unga konan brosandi, „en af því eg sjálf er þreytt,
fyrirgef eg þér. Farðu bara og hafðu af fyrir þér með
spilunum, ef þú vilt",
Þegar hann var farinn rendi hún augunum til ungs
manns þreklega vaxsins, sem teygði Jetilega úr sér i
stól skamt frá.
„Adddankgtl" sagði hún aftur.
Olga greifaynjan af Coude var tvítug. Maður hennar
fertugur. Hún var mjög trygg og hrekklaus eiginkona,
en þar sem hún hafði engan þátt átt í vali eiginmanns-
ins, er ekki ósennilegt að hún hafi ekki elskað þann
mann úr hófi fram, er örlögin og hinn titlaði rússneski
faðir hennar höfðu útnefnt henni. Engin má samt ætla
að nokkur óheilbrigð hugsun lægi á bak við, þó hún
léti aðdáun sína í Jjósi, er hún sá bregða fyrir óvenju
laglegum ungum manni.
Hún horfði enn á hann, er hann stóð á fætur og
gekk burtu. Greifaynjan benti þjóni er framhjá fór að
koma.
„Hver var þessi maður?" spurði hún.
„í bókunum er hann skrifaður Tarzan af Afríku",
svaraði þjónninn.
„Ekki ósnoturt rfki“, hugsaði konan, og hún varð
enn þá forvitnari.
Þegar Tarzan nálgaðist í hægðum slnum reykskálann,
rakst hann alt í einu á tvo menn er hvísluðust þar
laumulega. Hann hefði ekki veitt þeim sérstaka athygli,
ef annar þeirra hefði ekki gotið til hans lymskulegum
augum, er hann gekk fram hjá. Þau mintu hann á
þorparaaugu, er hann hafði séð á leiksviði í París.
Báðir mennirnir voru mjög dökkir yfirlitum og jók það
mjög á hinn illúðlega svip þeirra.
Tarzan gekk inn í reykskálann og settist á stól nokk-
uð afsíðis. Hann langaði ekkert til að ræða við menn,
og jafnframt þvf, er hann lét hugann reyka um atburð-
ina slðustu vikurnar, dreypti hann á staupi slnu. Hvað
eftir annað velti hann því fyrir sér, hvort hann hefði
breytt rétt, er hann afsalaði erfðaréttindum sfnum f
hendur manni, sem hann átti ekkert gott upp að unna.
Það var satt, að honum féll vel við Clayton, en — það
var ekki spurningin. Hann hafði ekki rieitað uppruna
sínum vegna Williams Cecil Ciayton, lávarðar af Grey-
stoke. Það var vegna konunnar, sem bæðí hann og