Alþýðublaðið - 01.08.1922, Blaðsíða 4

4
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
— Meðan nssrkaðmÍBa steádur
yfir í Nisjaij Novgoiod ætiar so
sét stjóraia að láta haida uppi
loftleiðum raiilli þairrar borgar og
Moskva
— Bóadi elun í Qaebec (Ka-
nad?) hafði skifti við Zigeníra
(fbkk ra) á nfu ára götnium dreug
sem hatan átti, og göralura hesti,
og s igðist eiga drengica Móður
bróðif hins ssáði honum aítur frá
. Z gcrairunutn.
— ÞJóðfuíitrói samgöngumál
aaita í Rússlandi, Dzérsjinski var
titn tíigiaa í Petrograd sð eftir
líta höSnina. Sagði hann biaða
ctaasi :?ð nú gætu 68 skip feag-
ið sifgrdðílu þar í einu,
— Ölu m bænum á að h»tfa I I
öilutn helmavistarskóium í Vínar
kotgi er skókrnir byrja aftur i
baust
— Marcoaiféiagið hefir fengið
sérleyfi tl! þass að setja upp ©g
reka loftikeytastöð f Austurrfki. j
— Iþróttir í Rfelaudl hafa í
sua ar aáð œjög Euikilli útbreiðaíu.
Iþrót'íisaRibantíið rússnesks nær
yfsr ai»ku!ýðinn f skólunum, verk
smiðjum, heraum, o s frv. Sér
ftóðir raienn ssgja s>ð æfiagar séu
sóttar af miklu kappi, og feensla
og þátttaka sé í Mjárgfait stærti
sffl es fyrir ófriðinn
— 60 amerískir veikaœesss, sér-
fróðtr á sfnu sviðá, kornu tsl Petio-
grad 10 þ þ as tii þess að
byrja þar vianu. Þeir höíðu með
sér Öll verkfæri.
nokkrár tegundir
nýkomnar til
Kaupfélagsms.
BlaðaleyfaiVy hentugar til
umbúða (aokkur kfió) til söiu á
j aígreiðsiu blaðsins
Lemon Curd
búið tii úr
sykri,
eggjum
og cnjólk,
• bssti brauðbætir, -
betra en sjtróp,
betra en hunang,
nærandi,
Ijúffeogt,
drjúgt.
Agætt með pöanukökum.
Fæst f
Kaupfélaginu.
Keiðlijél gljábrend og
viðgevð f Fálkanum.
Kavl maBmss’eiðliJól
til solu Tll sýnis í afgr; blaðsins.
Ritstjóri og ábyrgðsrmaður:
Olaýur Friárikssan.
'Pretjttsmtð}a« Gutenbergr.'’
Edgar Rice Burroughs: Tarzan snýr aftnr.
Tarzan brosti, snéri sér að greifanum og hneigði sig
nm leið og hann rétti honum nafnsjald sitt:
Greifinn las;
M. Jean C. Tarzan.
„Herra Tarzan", mælti hann, „óskar þess kannske
sfðar, að hann hefði aldrei kynst mér, þvf eg get full-
vissað hann um það, að hann hefir í dag bakað sér
ljandskap að minsta kosti eins manns, sem aldrei fyrir-
gefur og aldrei gleymir, og sem einlæg brýtur sinn illa
heila um það hvernig hann getur betur og betur komið
fram hefndum á þá, sem standa í vegi hans. Það væri
að gera lítið úr fúlmensku Nikolas Rokoffs að segja,
að hann væri djöfull".
Þegar Tarzan kom um kvöldið inn í klefa sinn, fann
hann pappírsblað samanbrotið á gólfinu. Líklega hafði
því verið smeygt undir hurðina. Hann braut það sund-
ur og las:
„Herra Tarzan, — vafalaust hafið þér ekki þekst,
hve alvarlegar afleiðingar afskiftasemi yðar í dag getur
haft, annars hefðuð þér ekki gert það, sem þér gerðuð.
Eg trúi því vel, að þér hafið gert þetta f hugsunarleysi,
án þess að ætlast til þess að gera ókunnum rnanni
rangt til. Vegna þess skal eg fúslega leyfa yður að
beiðast afsökunar, og þegar þér hafið fullvissað mig
um, að þér skuluð ekki framar sletta yður fram í ann-
ara málefni, þá mun eg láta þetta mál falla niður.
Annars — en eg er þess fullvís, að þér munið svo
greindir, að taka kostinn sem eg set yður. —
Nikolas Rokoffa.
Tarzan glotti litla stund, svo gleymdi hann þessu
máli, og tók á sig náðir.
í klefa einum skamt frá var greifaynjan af Coude að
tala við bónda sinn.
„Því ertu svona alvarlegur, Raoul?" spurði hún. „Þú
hefir verið svo þungbrýnn sem unt er f alt kvöld. Hvað
þjakar þig?"
„Olga, Nikolas er á skipinu. Vissir þú það?"
„Nikolasl" hrópaði hún. „En það er óhugsandi, Ra-
oul. Það getur ekki verið. Nikolas er í fangelsi í Þýzka-
landi".
„Þetta hélt eg líka þangað til f dag að eg sá hann
— hann og annan þorpara, Poulvitch. Olga, eg þoli
ofsóknir hans ekki mikið lengur. Jafnvel ekki fyrir þln
orð. Fyr eða síðar mun eg afhenda hann yfirvöldunum.
Satt að segja, er eg að hugsa um að segja skipstjóran-
um frá öllu saman áður en við komum að landi. Það
væri auðvelt, á frönsku farþegaskipi, að losna við þessi
óþægindi öll saman".
„Ó, nei, Raoull" hrópaði greifaynjan, og féll á kné
fyrir framan hann, þar sem hann sat á legubekk, álftur
mjög. '„Gerðu það ekki. Mundu loforð þitt. Segðu mér,
Raoul, að þú gerir það ekki. Gerðu honum ekki nein
óþægindi".
Greifinn tók báðar hendur konu sinnar, og horfði
nokkra stund i augu hennar, eins og hann vildi með
því komast að hinni sönnu orsök þess, að hún hélt hlíf-
isskyldi yfir þessu mannhraki.
Loksins mælti hann: „Það er þá bezt að það sé eins
og þú vilt, Olga. Eg skil þig ekki. Hann hefir fyrir-
gert öllum kröfum til ástar þinnar, einlægni og virð-
ingar. Hann ör hættulegur lífi þínu og heiðri, og lífi
og heiðri bónda þfns. Eg vona, að þig þurfi aldrei að
iðra að þér þykir svo vænt um hann".
„Mér þykir ekkert vænt um hann, Raoul, greip hún
fram í. Eg held eg hati hann eins mikið og þú, en
— Ó, Raoul, blóð er þykkra en vatn".
„Kg hefði glaður getað gert út af við hann í dag",
muldraði greifirin grimdárlega. „Þeir félagar reyndu í
dag að svifta mig heiðri mínum, Olga", og hann sagði
henni það, sem skeð hafði f reykskálanum. „Þeim hefði
hepnast þetta, ef ókunni maðurinn hefði ekki hjálpað
mér, því hver hefði tekið orð mfn trúanleg, á móti
bansettum spilunum, sem falin voru i vasa mínum? Ég