Fréttablaðið - 06.08.2005, Blaðsíða 14
Ví›a er pottur brotinn í fljónustu vi› fer›afólk
Komdu sæl og blessuð, Inga Rósa
og takk fyrir greinina „Ekki nóg að
bjóða falleg fjöll“ sem birtist í
Fréttablaðinu 26. júlí síðastliðinn.
Mig langar að bæta nokkrum orð-
um við skrif þín um erlenda leið-
sögumenn eða fararstjóra (tour
leader).
Ég er sammála þér að það er
hræðilegt hvað sumir erlendir leið-
sögumenn láta út úr sér um land og
þjóð og hversu rangar upplýsingar
þeir gefa um Ísland. En því miður
er málið ekki alveg svona einfalt.
Það eru nefnilega - því miður - líka
til íslenskir leiðsögumenn, með
„réttindi“, sem ekki vita hvar
Hvannadalshnúkur er eða Mývatn.
Íslenskir leiðsögumenn sem fara
með landann um erlendar borgir og
ríki gera sig einnig oft seka um
sömu vanþekkinguna og erlendir
leiðsögumenn eru sakaðir um hér.
Um þetta geta rútubílstjórar
allra landa vitnað, og skrifað þykka
bók um fáfræði leiðsögumanna af
ýmsum þjóðernum.
Þjóðernið er sem sé ekki það
sem málið snýst um, heldur hversu
víða pottur er brotinn í þjónustu
við ferðafólk, sama hvort um er að
ræða sóðaskap á salernum, bros-
laus andlit, úrill tilsvör eða fáfræði
um land og þjóð. Þjónustuleysi og
fáfræði er heldur ekki séríslenskt
fyrirbæri heldur er þetta vanda-
mál sem allar þjóðir sem ferða-
þjónustu stunda eiga við að etja.
Sumum hefur tekist betur en
öðrum að ráða bót á þessu og kem-
ur þar bæði til metnaður og „þjón-
ustueðli“ viðkomandi.
Við því á ég ekkert einfalt svar.
Mig langar bara sem útlendingur
með reynslu af ferðaþjónustu á Ís-
landi og víðar í Evrópu að benda á
að umræða um þessa mikilvægu
atvinnugrein þjóðarinnar er af hinu
góða og að alltaf má gera betur.
Nú rek ég lítið gístihús í Svarf-
aðardal þar sem gestir mínir, Ís-
lendingar og útlendingar, sitja oft
við sama borð, spjalla um ferða-
upplifun sína og ævintýri á Íslandi.
Það kemur ósjaldan í ljós hversu
útlendingar vita mikið um spenn-
andi og áhugverða staði á Íslandi
sem gleðja augað. Íslendingar
benda á fróðleik, sögu, kunna að
segja draugasögur og þekkja
örnefni. Þannig læra allir hver af
öðrum.
Ég býð mig aldrei fram sem sér-
fræðing í íslenskri náttúru, en veit
samt eitthvað um jurtir, sveppi og
fugla. Mér finnst gaman að segja
frá persónulegri upplifun minni og
reynslu af Íslandi. Fólk kann að
meta það. Skiptir engu máli hvort
um er að ræða útlendinga eða
heimamenn. Mikilvægast er að
vera heiðarlegur og að geta bent
fólki á hvar það getur aflað sér
frekari upplýsinga um hugðarefni
sín. Ég bendi gestum mínum á veit-
ingastaði þar sem þeir geta fengið
„ekta“ íslenskan mat, því ekki get
ég og ekki vil ég selja eldamennsku
mína sem „ekta“, heldur læt ég fólk
vita að ég bý til alþjóðlegan mat
(“fusion food“) en með áherslu á
hollustu og gæði. Það er engin
spurning að íslenska lambakjötið,
fiskurinn og kartöflurnar eru há-
gæðavara. Þannig á það líka að
vera með ferðaþjónustuna; gæðin
eru mikilvæg og ef við, starfsmenn
og viðskiptamenn í ferðaþjónustu,
viljum hafa þau há þá skulum við
taka orðið ferðaþjónusta bókstaf-
lega og þjóna ferðamönnum. Ef ég
skrifa „við“ þá meina ég bæði er-
lenda gesti og Íslendinga. Ég get
ekki unnið fyrir útlendinga ef ég
vil ekki vinna með þeim.
Höfundur rekur Gistihúsið
Skeið.
13LAUGARDAGUR 6. ágúst 2005
Vandmeðfarið verkfæri
Bjúgverpill er vandmeðfarið verkfæri,
eins og kunnugt er. Það hefur þann eig-
inleika að svífa glæsilega þegar maður
hendir því frá sér, en tekur svo skyndi-
lega mikla beygju, snýr við og lendir í
mörgum tilfellum nálægt þeim stað þar
sem því var upphaflega kastað frá. Það
er með öðrum orðum nokkur hætta á
því að sá sem kastar bjúgverplinum (e.
boomerang) verði sjálfur fyrir honum,
gæti viðkomandi ekki ítrustu varúðar. Ég
velti þessum staðreyndum fyrir mér
þegar ég las grein formanns Samfylking-
arinnar í Morgunblaðinu í morgun. Þar
reynir formaðurinn að réttlæta dylgju-
pólitík sína undanfarnar vikur í hinum
ýmsu málum og er í heldur mikilli vörn.
Eru enda margir, sem hafa undrast inn-
komu flokksformanns í stjórnmál sem
byggir á því að kasta sér í leðjuna, baða
þar út öllum öngum og setja síðan upp
alvarlegan svip og segjast aðeins vera
með málefnalegar spurningar og vanga-
veltur en engar fullyrðingar. Þetta minn-
ir eiginlega á manninn, sem eitt sinn var
spurður um andstæðing sinn í stjórn-
málum. Sá svaraði: - Ég þekki hann nú
ekki sjálfur, en ég hef heyrt að hann sé
skíthæll!
Björn Ingi Hrafnsson á bjorn.ingi.is
Allt hefur sín takmörk
Launaþróun landsmanna er áberandi í
umræðunni núna í kjölfar birtingar
álagningaskrárinnar frá skattinum.
Vissulega er það að mörgu leyti ógeð-
fellt að hægt sé að fara með þessum
hætti inn á persónulega hagi hvers og
eins og dapurlegt að það sé manns
gaman að velta sér upp úr tekjum eða
tekjuleysi náungans. En því miður er
það nauðsynlegt að upplýsingar um
tekjur og gjöld liggi fyrir með þessum
hætti. Gagnsæi um almenn kjör og
launabil í þjóðfélaginu liggja til grund-
vallar þeirri samfélagssátt sem við
búum við og byggjum samfélagið á. Án
sæmilegrar sáttar um fyrirkomulagið
væri samfélagið í uppnámi og illvíg átök
á milli stétta og hópa gegnumgangandi.
Vissulega er hópur fólks í þjóðfélaginu
sem hefur ofurlaun. Svimandi hátt kaup
sem venjulegan vinnandi verkakarl eða
konu dreymir ekki einu sinni um að
komast yfir eða þéna nokkru sinni á
starfsævi sinni. Sumpart er þessi launa-
þróun afsprengi alþjóðavæðingar fjár-
málafyrirtækja og í sjálfu sér ekkert við
því að segja nema fagna því að fyrir-
tækjunum skuli ganga vel og þar með
þeim sem fara fyrir þeim. En allt hefur
sín takmörk, siðleg og önnur.
Björgvin Sigurðsson á bjorgvin.is
MYRIAM DALSTEIN
SKRIFAR UM FERÐAÞJÓNUSTUNA
AF NETINU
SENDIÐ OKKUR LÍNU
Við hvetjum lesendur til að senda okk-
ur línu og leggja orð í belg um málefni
líðandi stundar. Greinar og bréf skulu
vera stutt og gagnorð. Eingöngu er tek-
ið á móti efni sem sent er frá Skoðana-
síðunni á visir.is. Þar eru nánari leið-
beiningar. Ritstjórn ákveður hvort efni
birtist í Fréttablaðinu eða Vísi eða í
báðum miðlunum að hluta eða í heild.
Áskilinn er réttur til leiðréttinga og til
að stytta efni.
Lei›rétting
Í blaðinu í gær birtist röng mynd með
viðtali við Ingibjörgu Haraldsdóttur
hjá Samtökum herstöðvaandstæð-
inga. Beðist er velvirðingar á þessu.