Tíminn - 10.08.1975, Blaðsíða 24

24
TÍMINN
Sunnudagur 10. ágiist 1975.
Þegar Óli eignaðist
litla systur
Óli teiknaði pabba sinn og mömmu.
Óli var i leikskóla.
Hann var duglegur að
teikna. Hann teiknaði
mynd af pabba sinum og
mömmu, og svo útskýrði
hann myndirnar fyrir
fóstrunni, sem hét
Emma, en Óli kallaði
hana frænku.
— Sko, sjáðu frænka,
sagði hann, pabbi er
með gifs á fætinum, þvi
hann er smiður og datt
ofan af húsi og fótbrotn-
aði. Hann er svo stór
hann pabbi, að ég verð
að láta hann ná yfir allt
blaðið, Þetta er mamma
min i rauða kjólnum.
Hún vinnur á simanum,
en sjáðu hvað hún er
feit. Það er af þvi að hún
ætlar bráðum að fara að
eignast litið barn, Er
þetta ekki góð mynd af
henni?
Þegar Óli kemur heim
úr leikskólanum, þá
segir pabbi hans við
hann: — óli minn, getur
þú farið og keypt blað
handa mér að lesa? Mér
leiðist svo, að liggja
svona aleinn.á meðan þú
ert i leikskólanum og
mamma þin að vinna ég
þarf að fá eitthvað til að
lesa.
— Ég sé um það,
sagði Óli mannalega og
stökk af stað.
—Viltu smyrja fyrir
mig brauðsneið með
kæfu, kallaði pabbi á
eftir honum.
— Ég sé um það,
svaraði Óli, — þegar ég
kem aftur með blaðið.
Ég get ekki allt i einu.
Þú ert að verða rellinn
pabbi.
Þegar Óli kom aftur
með blaðið, varð pabbi
hans heldur en ekki fyrir
vonbrigðum. í stað þess
að kaupa eftirmiðdags-
blaðið þá hafði hann
keypt myndablað. —
Þetta eru langskemmti-
legustu blöðin, sagði Óli,
ég hlakka svo til að lesa
blaðið með þér, þegar ég
er búinn að ná i brauðið
handa þér
við eldhúsborðið og
sagði henni allt, sem
hafði gerzt þann daginn.
Um nóttina vaknaði
Óli við það að pabbi kall-
aði i hann og bað hann
að hringja á sjúkrabil
fyrir mömmu, þvi að
hún þyrfti að fara á
fæðingardeildina að
eiga barnið. Númerið
stendur aftan á sima-
skránni,. eins og ég er
búinn að sýna þér áður.
— Ég sé um það,
sagði Óli og hoppaði
fram úr rúminu.
Hann hringdi og mað-
ur kom i simann og Óli
sagði honum að senda
bil i flýti. — Já já sagði
maðurinn, hvert er það?
— Auðvitað heim til okk-
ar, að Sólgötu 7, sagði
Óli. Svo setti hann ýmis-
legt nauðsynlegt i tösku
fyrir mömmu sina, t.d.
hálfa súkkulaðitertu,
sem henni þótti góð,
gamla dúkku og bók,
sem lá á náttborðinu hjá
mömmu. — Gleymdu
ekki tannburstanum,
sagði pabbi hans.
Nú kom upp úr kafinu,
Þú verður að hringja á sjúkrabfl, sagði pabbi.
Hjúkrunarkonan spurði
eftir pabba hans, en Óli
sagði, að hann kæmist
ekki i simann, þvi að
hann væri fótbrotinn og
væri i rúminu. — Talaðu
bara við mig, — ég sé
um allt hér, sagði Óli.
— Já, viltu þá skila
þvi til pabba þins, að
mamma þin hafi fætt
litla dóttur og þeim liði
báðum vel. Óska þér til
hamingju með litlu syst-
ur þina, sagði stúlkan
svo við Óla, en hann var
svo utan við sigvað hann
gleymdi að kveðja stúlk-
una, og lagði bara sim-
ann á aftur.
— Hver var þetta?
u* „r," s ;

Pabbi og óli lesa myndablaðið.
Óli fann ekkert brauð,
en hann mundi, að það
voru til ispinnar i is-
skápnum, svo að hann
náði i tvo, — einn handa
sér og annan handa
pabba.
— Þetta er skrýtin
kæfubrauðsneið, sagði
pabbi og hló. Svo fóru
þeir að lesa myndablað-
ið og skemmtu sér vel,
þangað til að mamma
kom heim úr vinnunni.
Hún flýtti sér að setja
kartöflur i pott og búa til
mat, og á meðan sat óli
að það var lögreglan
sem Óli hafði hringt til,
en ekki sjúkraliðið, en
lögregluþjónarnir sögðu
að það væri allt i lagi,
þvi að þeir vissu að
mömmu lá á að komast
af stað á spitalann, — og
svo var farið með hana i
lögreglubil á fæðingar-
deildina.
Óli fór ekki i leikskól-
ann morguninn eftir, og
þegar siminn hringir, þá
flýtir hann sér að svara.
Það var hringt frá
fæðingardeildinni.
Hvað var þetta? kallaði
pabbi hans spenntur.
— Það varð stelpa! —
hjúkrunarkonan óskaði
mér til hamingju með
litlu systur mina, og bað
að heilsa þér og óskaði
þér til hamingju með
dótturina. Nú ertu ekki
bara pabbi minn, heldur
litillar stelpu lika.
Nú skaltu fara út og
kaupa gott handa okkur
að borða, sagði pabbi.
Svo skrifaði hann á
miða, að Óli ætti að
kaupa pylsur, súkku-
laðiköku og is.
— Nú verður einhver
að fara og heimsækja
mömmu og færa henni
blóm, sagði pabbi.
— Ég sé um það,
sagði Óli. Svo lét pabbi
hans hann fá peninga
fyrir leigubil og blóm-
um. Óli keypti rauð-
bleikar rósir, og svo ók
hann i leigubil aleinn i
heimsókn á fæðingar-
deildina. Þegar hann
kom þangað hitti hann
unga hjúkrunarkonu,
sem brosti til hans og
spurði hann, hvað hún
gæti gert fyrir hann.
— Jú, mig langar til
að sjá litla barnið, sem
Anna Jensen eignaðist i
morgun.
— Einmitt það, sagði
stúlkan og hló, þú ert
kannski pabbinn!
Mikið skelfing fannst
Óla þessi stúlka heimsk,
en hún var góðleg á
svipinn, svo að hann fór
að útskýra málið fyrir
henni. — Hann pabbi er
fótbrotinn heima, og ég
er að koma með rósir til
mömmu, svo hún fái
blóm eins og hinar kon-
urnar, þó að hann geti
ekki komið, og svo vil ég
fá að sjá þessa litlu
stelpu, — og mig langar
lika til að fá að tala við
mömmu.
— Komdu með mér
góði minn, sagði stúlkan
og fór með Óla að hurð,
sem var með stórum
glugga á. Svo fór hún inn
i herbergið og kom svo
með litlu systur Óla til
að sýna honum hana.
Hún var rauð i framan
og gretti sig og vældi.
Ekki er hún nú mikið
falleg, en kannski