Tíminn - 22.08.1975, Qupperneq 1
Landvélarhf
ciiueit
TARPAULIN
RISSKEMMUR
HFHÖRÐVR GUNNARSSON
SKULATÚNI 6 - SÍMI (91)19460 I
UNIR FYRRI
DÓMINUM EN
HEFUR ÁFRÝJAÐ
ÞEIM SEINNI
OÓ-Reykjavík. Kristinn Sigurösson, skipstjóri á Gullfaxa SH-125 var í
fyrrinótt dæmdur i tveggja mánaða varðhald og 300 þúsund kr. sekt til
iandhelgissjóðs, og afli og veiðarfæri gert upptækt. S.l. mánudag var
sami maður dæmdur I eins mánaðar varðhald og 200 þúsund kr. sekt
fyrir landhe'Igisbrot. Þarf hann því að greiða samtals 500 þúsund kr. í
sektir og sitja inni I þrjá mánuði fyrir ólöglegar veiðar á Breiðafirði.
Jón Magnússon, fulltrúi sýslumanns i Snæfells- og Hnappadalssýslu
kvað upp dóminn.
Kristinn sagði Timanum i gær, að hann yndi ekki þessum málalokum
og þvi hafi hann strax að dómsuppkvaðningu lokinni áfrýjað dómnum
til Hæstaréttar. Kristinn sagðist aftur á móti una fyrri dómi sinum.
Það var varðskipið Árvakur, sem tók Gullfaxa i seinna skiptið. Sagði
Kristinn, að hann hefði verið að veiðum i hólfi, sem togveiðar eru leyfð-
ar I, og hafi hann verið I hólfinu alla nóttina, og varðskipið skammt þar
frá og fylgzt með bátnum, og hafi það siðan tekið hann kl. 7 að morgni,
og kveðst Kristinn hafa véfengt fyrir réttinum, aðhann hafi ekki verið i
hólfinu. Sagði hann hólfin, sem leyft væri að veiða i á Breiðafirði vera
afmörkuð af mönnum, sem enga þekkingu heföu á staðháttum og veið-
um á Breiðafirði, og erfitt væri að sætta sig við þessa takmörkun á sjó-
sókn á Breiðafirði. Sagði Kristinn að Landhelgisgæzlan hundelti tog-
bátana á þessum slóðum.
Bænda-
ferðin
til
Kanada
3» > O
y
' ": ■ '
’
' ' 'v
HÆSTI EINSTAKLINGURINN
GREIÐIR MILLJÓN í
Viglundur Jónsson
Hún heitir Indiana, og hún er
ein af ótal ungum og falleg-
um stúlkum, sem hafa
undanfarna daga verið að
vinna við uppsetningu Al-
þjóðlegu vörusýningarinnar,
sem verður opnuð i Laugar-
dalshöllinni I dag. Við Tima-
menn rákumst á hana, þar
sem hún var i óða önn að lit-
skreyta flaggturn utan við
höllina, og brosti til okkar I
kapp við sólskinið.
Timamynd: GE.
OPNA
SKATTA
Á MÁNUÐI
BH-Reykjavik. — Ég get ekki
sagt, að þessi álagning hafi komið
mér á óvart. Ég var búinn aö
reikna með þvi að fá mikla
skatta. Það höfðu verið litlar af-
skriftir og mikil framleiösla hjá
mér, og ég rek þetta sem einstak-
lingsfyrirtæki, svo að ég mátti
vita þetta.
Þannig komst Viglundur Jóns-
son, útgerðarmaður og saltfisk-
verkandi i ólafsvik að orði, þegar
Timinn hafði samband við hann i
gær, þegar ljóst var, að af ein-
staklingum greiðir Viglundur
Jónsson hæsta skatta ailra ts-
lendinga, röskar 10 milljónir
króna.
— Ég var með tvo báta, sagöi
Viglundur, Stapafell og Fróða.
Fróða fékk ég nýjan frá Slipp-
stöðinni á Akureyri I vetur, og það
er ágætis bátur. Stapafellið er
orðið gamalt og engar afskriftir
lengur af þvi, svo að ég verð að
fara að selja það. Nú, umsvif voru
þó nokkur, aðallega byggingar,
sem eru enn sáralitlar afskriftir
af. Það eru þetta 20-40 manns I
vinnu hjá mér.
Við spyrjum Viglund að þvi,
hvenær ,,ævintýrið mikla” hafi
byrjað hjá honum.
— Ja, það má segja, að ég hafi
byrjað með bát 1938, við bræðurn-
ir höfðum verið með bát saman
áður, en ég eignaðist 14 tonna bát
þá, — var þá búsettur á Arnar-
stapa, en fluttist til Ólafsvlkur
1941. Ég hef verið með ýmsa báta
slðan.
— En ert þú nú alveg kominn I
land?
— Já, ég er búinn að vera i landi
seinustu árin. Það er svoddan
umstang við þetta, og svo er maö-
ur orðinn hálflatur. Það er erfitt
að eiga við þetta — en það er llka
erfittaö drága saman seglin, þeg-
ar maður er kominn út I þetta á
annað borð.
Góðar vonir um að Aust- og Vest-
firðingar fói byggingarefní úr sjó
Gsal-Reykjavik — Austfirðinga
og Vestfirðinga hefur tilfinnan-
lega skort byggingarefni, bæði
til gatnagerðar og húsagerðar,
— og hefur oft þurft að sækja
efni um langan veg, sem hefur
aftur á móti þýtt mikinn auka-
kostnað við framkvæmdir.
Rannsóknarstofnun byggingar-
iðnaðarins hefur aðallega á sið-
ustu tveimur árum unnið að
steinefnarannsóknum I þessum
landsfjórðungum, með það að
aðalmarkmiöi, að finna nýtan-
leg steinefni tii húsa- og gatna-
gerðar I sjó, en steinefnataka úr
sjó hefur gefið góða raun. Rann-
sóknum þessum er ekki iokið,
cn að sögn óttars P. Halldórs-
sonar, yfirverkfræðings hjá
rannsóknarstofnuninni eru tals-
verðar likur á þvi, að hægt verði
að nýta steinefni úr sjó I mun
meira mæli hér á landi en gert
hefur verið, þ.á m. bæði á Aust-
fjörðum og Vestfjörðum.
Óttar kvað þessar steinefna-
rannsóknir hafa verið á dagskrá
rannsóknarstofnunarinnar i
fjöldamörg ár, en á siðustu
tveimur árum hefðu þær verið
teknar upp að nýju vegna
breyttra þarfa á þessu sviði,
s.s. aukinna framkvæmda við
gerð varanlegs slitlags á götum,
— sem ekki hefði þekkzt fyrr á
árum, og nýrrar tækni við bygg-
ingagerð, og vinnslu byggingar-
efnis.
— Hvað Austfirði og Vestfirði
áhrærir hefur leit okkar að
steinefnum einkum beinzt að
steinefnatöku úr sjó, en i þess-
um landsfjórðungum, sem búa
við erfiða fjallvegi, er sjóleiðin
miklu þægilegri, auk þess sem
steinefnataka úr sjó er ákaflega
hentug vinnsluaðferð, sagði
óttar.
I sumar hefur rannsóknar-
stofnunin i samvinnu við Haf-
rannsóknarstofnunina leitað að
hentugum steinefnum i sjó á
Austfjörðum og Vestfjörðum og
nú um þessar mundir er verið
að vinna úr þeim sýnum hjá
rannsóknarstofnuninni.
— Skortur á nothæfum bygg-
ingarefnum I þessum tveimur
landsfjórðungum er mikill, sér-
staklega þó á Austfjörðum,
sagði Óttar, og nefndi að mikil
vandræði hvað þetta snerti væri
á Neskaupstað, Seyðisfirði,
Fáskrúðsfirði og fleiri stöðum.
— Ég býzt við að hjá mörgum
hafi byggingarefnið orðið mjög
dýrt, vegna þess hve þurft hefur
að sækja það um langan veg og
það er staðreynd að menn hafi
sumir hverjir freistazt til að
slaka á kröfunum og taka efni,
sem kannski er ekki nægilega
gott, sagði óttar.
— Já, það virðist allt benda tií
þess, að það megi finna ágæt
steinefni i sjó, bæði i flóum og
fjörðum, hér á landi, sagði
Óttar.
Hægt er að finna ágætar stein-
efnanámur til húsa- og gatna-
gerðar á nokkrum stöðum á
Vestfjörðum, að sögn óttars, en
hann sagði að Vestfirðingar
þyrftu hins vegar margir hverj-
ir að aka með steinefnin langan
veg að ákvörðunarstað. Nefndi
Óttar dæmi frá Patreksfirði,
þar sem kostnaður við að flytja
sjálft byggingarefnið hefði
numio u.þ.b. tjórföldum kostn-
aði miðað við Reykjavikur-
svæðið.
Að lokum sagði Óttar, að það
þyrfti að huga meira aö stein-
efnatöku úr sjó, því að minnsti
kostnaður væri þvi samfara,
og hægt væri að vinna
þau þannig i stórum stíl.
— Sanddæluskipin eru að
visu dýr, sagði hann en ég
hygg að það væri mjög hag-
kvæmt að sveitarfélögin tækju
sig saman og keyptu slik skip.
Enginn sérstakur hörgull er á
nothæfu byggingarefni á
Norðurlandi og ástandið er vel
við unandi sunnanlands.
Ekki er ljóst hvenær þessum
steinefnarannsóknum á Aust-
fjörðum og Vestfjörðum muni
ljúka.