Tíminn - 17.10.1975, Blaðsíða 4

4
TÍMINN
TTtöOQJJTTTTTTT
Föstudagur 17. október 1975.
: IL
W
'haa.
Hátt verð á gamalli flík!
Fyrir nokkru var boð-
inn upp i einni virðu-
legustu uppboðshöll
Englands búningur,
sem Marilyn Monroe
hafði borið i myndinni
„Bus Stop”.
Á uppboBinu þann 14. ágiist gat
aB lita óvenjulegt fólk i
Christie’s uppboBshöllinni, þar
sem málverk eftir Rembrandt,
dýrmæt húsgögn og eöalsteinar
arabiskra fursta eru venjulega
á boBstólum. NU þyrptust inn
áberandi málaBar ljóskur, karl-
menn á öllum aldri, blaöamenn
og ljósmyndarar, snobb utan af
landi og fólk Ur vafasömum
stéttum LundUnaborgar. Þetta
fólk var komiö vegna nUmers
166 „græns satinbUnings, sem
Marilyn Monroe klæddist i
myndinni „Bus Stop” 1956”.
Þegar aö nr. 166 kemur, treöst
fjöldinn fram og leifturljósin
glampa og sjónvarpsglamparn-
ir glóa. 1 gegnum hiö virðulega
herbergi, sem yfirleitt er kyrrt
og hátiðlegt, tiplar töfrandi,
ljóshærö þokkagyðja meö eggj-
andi lfnur og freistandi varir.
Ljósmyndafyrirsætan Jo Ho-
ward stendur þarna brosandi,
sigri hrósandi eins og Marilyn
Monroe væri ljóslifandi komin.
Fllk á herðatré er litiö hrif-
andi, — en svona!
Þaö er byrjaö á 100 pundum,
en boðin hækka með leiftur-
hra öa.
200, — 250, 300. Hver býður
betur?
„320”, segir fertugur istru-
belgur i gráröndóttum fötum.
„330”, segir lltill maður með
heilmikiö brilljantin i hárinu.
Hann er I fylgd þrýstinnar
ljósku.
„340”, segir sá I gráröndóttu
fötunum og réttir kæruleysis-
lega upp hendina.
„350”, segir maöurinn meö
brilljantíniö.
350 I fyrsta, 350 i annaö. Þá
lyftir sá feiti hendinni án þess aö
aepla augunum. Hann litur út
fyriraöhreppahnossiö. Hann er
meö perlu i franska bindinu og
demantshring á litla fingri.
„360”, segir maöurinn með
þrýstnu ljóskuna.
„370”. Sá feiti þerrar svitann
með batistklút. Aldeilis einvlgi
miili þessara tveggja! Stað-
gengill Monroe brosið blíölega.
„380”, segir brilljantínmaö-
urinn. Sá feiti gefst upp.
Aðspurður gefur Leslie Conn,
skýringu á því, hvers vegna
hann hafi borgaö svona mikiö
fyrir litið og skemmt efni: ,,Ég
er eigandi næturklúbbs, og eitt
af herbergjunum er Monroe-
herbergið, skiljiö þér?”
Konan, sem vildi svo gjarna
skapa list meö kvikmyndum
slnum, er enn, 13 árum eftir
dauöa sinn, táknmynd kyntöfra.
Búningurinn hennar var þó
boöinn upp á listmunauppboði I
húsi, sem býður upp á ekta
listaverk.
Sláandi lik Marilyn Monroe: Jo
Howard i búningi Marilyn frá
árinu 1956.
„Hvernig mér leið i sumarfriinu,
nú ég smurði mig þrisvar á dag.”
„Var svona mikil sól”? „Nei,
þvert á móti, — regnið rann betur
af.”
Svo var það bændastúlkan, sem
var svo mögur, að þegar hún
gleypti heila hvita baun, flýðu
þrlr ungir menn úr þorpinu.
Tveir kunningjar lentu á þvi og
voru á heimleið. Þá spyr annar
með erfiðismunum.
„Hva-hvað heldurðu að ég sé með
i lófanum?”
Hinn hugsar sig um.
„Flugu?”
„Vi-vitlaust.”
„Húslykilinn? ”
„Vi -vitlaust.”
„Ertu kannske með hest?”
Spyrjandinn litur steinhissa upp
snýr sér svo við og kikir i lofann
og spyr: „Hvernig á litinn?”

DENNI
DÆMALAUSI
„Ef þú ferð að rifast við þær,
verðum við hér i allan dag.”