Tíminn - 29.10.1975, Blaðsíða 4
4
TÍMINN
■miooQflmm
Miðvikudagur 29. október 1975.
Lifandi skotskífa
Hér sjáið þið myndir af náunga,
sem snýr baki i vinnuna, og allt
mun fara vel svo lengi sem hann
hugsar sterklega um það. sem
hann er að gera. Yogi frá
.Jamaica. Vassell að nafni, býr
nú i London. vinnur sem lifandi
skotskifa. Hann segir sjálfur að
hann finni alls ekkert til. —
Maður verður að hafa nógu
sterka trú, segir hann. Þegar
hann var 11 ára gamall gat
hann gengið á brotnum flöskum
og brennandi kolum, án þess að
finna til sársauka. Hann
fullyrðir að hann lái aldrei
skurð eða sýkingu af óhreinsuð-
um skotskeytum i bakið.
Ahugamenn um yoga, fyrir alla
muni reynið ekki að gera þetta
eftir!
Línur og form
Franski tfzkufrömuðurinn
Pierre Cardin er sagður vera
orðinn hálfþreyttur á hinum
svokölluðu kvenlegu linum. Að
minnsta kosti hefur hann hvilt
sig á þeim að undanförnu með
þvi að sökkva sér niður i bila-
teikningar. Og árangurinn lætur
ekki á sér standa. Bráðlega
verður hafður til sýnis litill og
léttur straumlinulagaður plast-
bill, sem snillingurinn hefur
hannaö með umferðina i heims-
borgum ihuga. Þvi miður hefur
okkur ekki tekizt að útvega
mynd af fineriinu, en hver veit
nema Reykjavik, sem sögð er
vera að springa utan af bif-
reiðaeign borgarbúa (a.m.k.
miðborgin), verði innan nokk-
urra ára orðin vettvangur slikra
farkosta.
Aldrei á sunnudögum
Sex kvöld vikunnar heldur hin
25 ára Kellie Everts, sem þið
sjáið hér myndir af, nektar-
sýningu i einum af nætur-
klúbbunum á Broadway.
Sjöunda daginn predikar hún
yfir söfnuðinum i hinni
nýstofnuðu Kirkju alheims-
ijóssins. Kellie var einu sinni
kosin Ungfrú alheimur. Hún sá
ljósið þegar hún var eitt sinn
við vinnu sina ber að ofan sem
dansmær i næturklúbbi — Ég
var sjúk og þunglynd. segir hún,
ég fór i þennan söfnuð og ég fékk
blessun og trú. Nú er ungfrú
Kellie prestur i þessari kirkju
New York deildarinnar, og ein
af skyldum hennar er að hafa
einu sinni i viku guðsþjónustu i
sjónvarpi. En hvað er þá hægt
að segja um hitt starfið hennar.
- Guð gaf mér fallegan likama,
og ég hef ekkert á móti þvi að
sýna hann, einkum og sér i lagi,
þar sem peningarnir, sem ég fæ
fyrir sýningarnar, fara til
kirkjunnar minnar og guðs
þakka. Ég er viss um að guð
litur á það með velþóknun.
„Já góði minn... þvi færöu þér
ekki heldur almanak með mynd
af landslagi eöa bil?”