Tíminn - 02.11.1975, Blaðsíða 40

- ....................... '
Sunnudagur 2. nóvember 1975. f
SÍMI 12234
■HERRA
GARBURINN
AflALSTRFETI a
fyrir góAan mat
$ KJÖTIÐNAÐARSTÖÐ SAMBANDSINS
-
SAAASTARFSNEFND TIL AÐ
STUÐLA AÐ JAFNARI LAND-
BÚ NAÐARFRAMLEIÐSLU OG
GERD LANDSHLUTAÁÆTLANA
Reisulegur
— Með þeim öru framförum á
sviði afurðasemi og bústærðar,
sem hefur verið og er i landbún-
aði, þarf jafnan að gæta þess, að
sölumöguleikar séu fyrir hendi
fyrir þá framleiðslu, sem til fell-
ur, en einnig er mikilvægt, að
ekki komi upp staðbundinn skort-
ur, einkum mjólkur, svo sem
dæmi eru til um. Þá getur verið
nauðsyn á að stuðla að jafnari
framleiðslu eftir landshlutum.
Þetta sagði Guðmundur Sig-
þórsson, deildarstjóri i land-
búnaðarráðuneytinu, i viðtali við
Timann. — Þvi var skipuð sam-
starfsnefnd til að vinn á sviði
skipulags- og áætlunarmála i
landbúnaði, siðari hluta árs 1974.
Nefndin er skipuð aðilum frá
Stéttarsambandi bænda,
Búnaðarfélagi Islands, Fram-
leiðsluráði landbúnaðarins,
Landnámi rikisins, Áætlanadeild
Framkvæmdastofnunar rikisins
og Landbúnaðarráðuneytinu.
Nefndin hefur unnið heildarupp-
lýsingar um tekjur bænda i ein-
stökum sveitarfélögum,
breytingar á bústofni og ibúa-
fjölda og framkvæmdir i útihúsa-
byggingum og ibúðarhúsabygg-
ingum i einstökum sveitum. Við
þá úrvinnslu hefur hún notað upp-
lýsingar frá Hagstofu íslands,
Fasteignamati rikisins og fleiri
stofnunum. Með söfnun þessara
upplýsinga er fenginn grundvöll-
ur til samanburðar á búrekstri og
búsetuþróun i einstökum lands-
hlutum, og betur séð en áður,
hversu er ástatt með byggingar i
landbúnaði. Einnig hefur nefndin
unnið að skýrslu um markaðs-
horfur og framleiðsluhorfur i
landbúnaði.
— Hvert er annað aðalverkefni
nefndarinnar?
— Það er að vinna að gerð
landshlutaáætlana, en i þeim er
tekin fyrir svæðisbundin þörf
skipulegra aðgerða i landbúnaði
til að bæta afkomu bændanna og
stuðla að öruggari búsetu. í þvi
sambandi hefur landbúnaðarráð-
herra skrifað til búnaðarasam-
banda og samtaka sveitarfélaga,
þar sem óskað er eftir að tekið sé
upp náið samstarf milli nefndar-
innar og þeirra um þessar
áætlanir, þar sem þær fara fram.
Nefndin hefur þegar hafið undir-
búning áætlunar fyrir Árnes-
hrepp i Strandasýslu, skv.
ákvörðun ráðuneytisins, og upp-
lýsingasöfnun i nokkrum sveitar-
félögum á Vesturlandi, Norður-
iandi og Austurlandi. Samtök
sveitarfélaga og búnaðarsam-
bönd á þessum svæðum hafa snú-
ið sér til nefndarinnar með til-
mæli um að gerð verði land-
búnaðaráætlun fyrir afmörkuð
svæði til að tryggja búsetu á þeim
og bæta kjör bændanna. Nefndin
hefur þvi hafið upplýsingasöfnun
á þessum svæðum i samvinnu við
samtökin og 'búnaðarsamböndin
til að fá fram, hver sé sérstaða
svæðanna og hvaða umbætur
megi gera, án þess að hætta sé á
að vandi landbúnaðarins i fram-
leiðslu- og markaðsmálum verði
aukinn. Þar er einkum lögð
áherzla á að leita eftir leiðum til
að bæta nettótekjur bændanna, án
þess aö stofna til stórfellds
brúttóauka i framleiðslu. Til að
vinna að þessum verkefnum eru
sérfræðingar hjá þeim stofnun-
um, sem aðild eiga að nefndinni.
Auk þess er starfandi sem sér-
stakur starfsmaður nefndarinnar
Baldur Kristjánsson félags-
fræðingur.
bær
Á HLAÐINU á Sturluhóli i Austur-Húnavatnssýslu má sjá þenn-
an litla en reisulega bæ. Ekki er hann notaður til ibúðar i venju-
legum skilningi þess orðs, heldur var hann byggður fyrir börnin
á bænum, og heitir að sjálfsögðu Burstafell.
Upphaflega var bærinn byggður fyrir um það bil tiu árum og
var þá reistur nokkuð langt frá ibúðarhúsinu, en í sumar var
hann tekinn og fluttur heim i hlaðið.
Áður fyrr var barnaheimili á Sturluhóli, og þá var oft mann-
margt i litla bænum. Þar fóru börnin i margs konar leiki, enda
auðvelt að láta hugmyndaflugið starfa, þegar aðstaðan er svo lík
i lífi og starfi fullorðna fólksins.
Inni i húsinu eru bæði borð, stólar og bekkir, og æði mikið at-
hafnasvið fyrir börnin. Og vist er um það, að svona „leikfang” er
mjög þroskandi fyrir sérhvert barn. Mættu þvi fleiri huga að þvi
að gera jafngóðan leikvöll fyrir sin börn.
Húsið var byggt á likan hátt og gert var á fyrstu ártugum
þessarar aldar, með hlöðnum torfveggjum, þótt þakið sé hins
vegar úr járni.
Á Sturluhóli búa hjónin Erla Aðalsteinsdóttir og Snorri
Bjarnason.
A myndinni hér fyrir neðan sjást ibúarnir i Burstafelli, Bjarni
Snorrason og Steinunn Snorradóttir, ásamt vinalegum seppa.
Timam. MÓ.
Þetta kalla ég náttúruundur, segir
Halldór Pálsson búnaðarmálastjóri
— um sauðfjárrækt Leifs í Keldudal
HHJ-Reykjavik. Timinn
fregnaði ekki alls fyrir löngu, að
Leifur bóndi Þórarinsson i
Keldudal i Hegranesi, Skaga-
firði hefði nú i haust lagt inn hjá
sláturhúsi, Kaupfélags Skag-
firðinga á Sauðarkróki, i ellefta
skiptið i röð, þyngsta dilkinn i
húsinu.
t tilefni af þessu hafði Timinn
sambandi við Leif og innti hann
nánar eftir þessu. Staðfesti
hann, aö rétt væri að hann hefði
nú átt þyngsta dilkinn i slátur-
húsinu, og væri þetta i ellefta
skiptið, sem svo væri. Hefði
dilkurinn nú vegið 35,2 kg, en
meðalvigt hjá sér sagði Leifur
að hefði verið 20,96 kg.
í fyrrahaust átti Leifur, eins
og menn rekur kannski minni
til, þyngsta dilkinn hjá Slátur-
húsi KS á Sauðarkróki, en sá
dilkur vó 39,4 kg, og var það
þyngsti dilkur, sem lagður hefur
verið inn til slátrunar hér á
landi.
Timinn innti Leif eftir þvi,
hvað hver vetrarfóðruð kind hjá
honum gæfi af sér, og taldi hann
nærri lagi að ætla, að eftir
hverja vetrarfóðraða kind lægju
um 33 kg.
1 tilefni af þessu leitaði
Timinn álits Halldórs Pálssonar
búnaðarmálastjóra. Sagði
hann, að árangur sá, er Leifur
hefði náð á undanförnum árum i
sauðf járrækt, væri þvi sem næst
einstæður, þvi Leifur hefði ár
eftir ár verið með þyngsta og
vænsta féð hjá sláturhúsi KS.
Varöandidilkinn i fyrra, sem vó
39.4 kg, sagði búnaðarmála-
stjóri, að hann mætti kalla
hreint náttúruundur. Kjötið af
þeim dilk hefði hvergi verið of
feitt og hlutföll milli vöðva og
fitu mjög góð.
Er Timinn spurði búnaðar-
málastjóra, hverju hann vildi
þakka þennan mikla árangur
Leifs, sagði hann, að þar færi
tvennt saman. Annars vegar
það, að Leifur væri einstaklega
glöggur fjárræktarmaður, og
svo hitt að meðferð sú, er fé
hans fengi, hlyti að vera
einstaklega góð. Enda kæmi það
og á daginn, að framleiðsla hjá
Leifi eftir hverja kind væri
meiri heldur en hjá öðrum
bændum.
Sagði búnaðarmálastjóri það
mikið atriði, að Leifur beitti fé
sinu á ræktað land, og svo kvað
hann það ekki siður mikilvægt,
að fénu liði vel fyrir slátrun.
Ekki taldi búnaðarmálastjóri,
að kjöt af dýrum sem beitt væri
á grænfóður, væri verra heldur
en annað kjöt á markaðnum,
taldi hann það jafnvel betra. Að
lokum sagði búnaðarmálastjóri,
að árangur Leifs i Keldudal
sýndi glöggt, hve vaxtargeta
islensku sauðkindarinnar væri
mikil, ef rétt væri á málum
haldið.
Leifur Þórarinsson I Keldudal.
Búnaðarmálastjóri jafnar
árangri Leifs I sauðfjárrækt
við náttúruundur.