Tíminn - 09.11.1975, Síða 30

30
TÍMINN
Sunnudagur 9. nóvember 1975.
oa bað er skemmtilegasta hliðin
Alfabeta t.f.v. Halldór Olgeirs-
son, Atli Viðar Jónsson og Guð-
mundur Haukur Jónsson.
NU KYNNUMST VIÐ NYRRI HLIÐ A SKEMMTANAIÐNAÐINUM
- SEGJA FELAGARNIR I
ALFABETU
EINN FÖSTUDAG snemma i
september siðastliðnum hittust
tveir ungir menn af tilviljun og
tóku tal saman. Ekki segir mik-
ið af samtali þeirra nema það,
að eftir klukkustund eða tvær
var slegið á þráðinn til þriðja
manns, og hann neyddur til að
ganga i lið með hinum tveimur.
Enn liðu klukkustundir og
fyrsti fundur var haldinn i þessu
nýja félagi, og eftirfarandi regl-
ur samdar og samþykktar með
atkvæðahlutfallinu 2 á móti 1:
Við undirritaðir, Atli
Viðar Jónsson, Halldór
Olgeirsson og Guð-
mundur Haukur Jóns-
son, gerum með okkur
eftirfarandi
SAMNING:
1. Við lofum að stofna
hljómsveit innan
tveggja vikna frá und-
irritun samnings
þessa.
2. Hljómsveitin skal
heita Dalarósin.
3. Hljómsveitin skal
leitast við að leika létt-
an jass og blues.
4. Æfingar skulu fara
fram að næturlagi I
einu af iðnaðarhverf-
um borgarinnar.
OoO
Nú liðu 3 vikur og ekkert gerð-
ist í hljómsveitarmálum
þremenninganna, — og fyrsta
reglan var brotin.
1 fjórðu viku komu þeir svo
saman og stofnuðu þriggja
manna hljómsveit og nefndu
hana Alfabetu.
Þeir hófu svo æfingar i einu af
ibúðarhverfum á stór-Reykja-
víkursvæðinu, og æfðu einungis
gamla rokkslagara, gömlu-
dansalög og nokkur bitlög.
Daginn eftir aðra æfinguna
rifu þeir samninginn og fleygðu
„rifrildinu” i sorptunnu.
Við stöndum okkur
eins og hetjur
Nú fór að kvisast út hvað var
á seyði hjá þeim félögum, og
ekki að undra þótt blaðamaður
Nú-timans fyndi hjá sér þörf til
að kynna þá ögn fyrir lesendum
þáttarins. Þá birti hann stutt
greinarkorn um þá i Nú-timan-
um. Stuttu siðar heyrði blaða-
maðurinn (og það er ég), þá
félaga leika of fannst mikið um.
Hér eru á ferðinni úrvalsmenn
svo varla var hægt að búast við
öðru en úrvalshljómsveit.
— Það háir okkur að vfsu
svolitið, að við erum bara þrir,
sagði Halli, en við getum fyrir
bragðið verið ódýrari, og i raun
leikið skemmtilegri iög, lög sem
falla vel i kramiðhjá dansfólki.
Hinir tóku i sama streng, og
Guðmundur bætti við að reynsla
undanfarinna dansleikja sýndi,
að hljómsveitin ætti nú þegar
nokkra velunnara, sem „telja
engum vafa undirorpið að hún
sé sú bezta á sinu sviði”.
Mér varð á að spyrja hvert
þeirra svið væri, þvi þessi
sjálfshælni kom „flöt upp á
mig”.
— Við erum ekki háværir og
Halldór Olgeirsson.
getum leikið svokallað „dinner-
prógramm”, meðan fólk er að
koma sér fyrir i samkvæmum,
auk þess sem við leikum músik,
sem fólki fellur vel, þegar það
kemur einungis til að eiga
fjöruga stund með félögum sin-
um og vinum.
— Ætlið þið þá bara að leika i
einkasamkvæmum fyrir eldra
fólk?
— Nei, nei — og Atii hefur
orðið.
— Við höfum nú þegar leikið á
skólaballi, i einkasamkvæmi og
AtliViðar Jónsson.
á almennu sveitaballi, og alls
staðar staðið okkur eins og hetj-
ur.
Sætleiki og
súrleiki
Þegar hér var komið i viðtali
var setzt að kaffidrykkju, en
þeir eru miklir kaffidrykkju-
menn.
Ég hugleiddi svör þeirra og
tal á meðan þeir drukku kaffið
við eldhúsborð eitt i Kópavogi.
Undarlegar þótti mér ræður
þeirra, og fór þar saman gáski
ogdigurbarkalegar fullyrðingar
með innskotum til min um að
þetta mætti ■ skrifa, en ann-
að mætti ég ekki skrifa. Þó fór
svo að lokum, að ég kynntist
þeim nægilega vel til að álykta,
að tal þeirra væri ekki af sjálfs-
ánægju einni sprottið, heldur
miklu frekar af lifsgleði og
bjartsýni (Þetta er nú fallega
sagt hjá mér!)
— Viðhöfum allirleikiðáður i
blthljómsveitum og höfum
kynnzt sætleika og súrleika þess
konar hljómsveita, en nú kynn-
umst við nýrri hlið á
skemmtanaiðnaðinum og það er
skemmtilega hliðin. Það hefur
aldrei verið eins gaman að leika
eins og nú.
— Ætlið þið þá alveg að snúa
baki við nútima-blti? spyr ég.
— Það er nú varasamt að
gefa út stórorðar yfirlýsingar,
Guðmundur Haukur Jónsson.
þvi að enginn veit sina ævi fyrr
en i ausuna er komið (!)
— Hvað þýðir það?
— Við svörum þvi sem spurt
er um og verðum sjálfsagt lengi
að f jara út!!!
Nú grípur Halli fram i:
— Við höfum ekkert snúið
baki við neinu, við höfum bara
opnað okkur nýja möguleika.
— Eins og talað frá minu
hjarta, tóku hinir undir, — og
það kom kaldur gustur inn um
opinn gluggann við eldhúsborðið
og Guðmundur lokaði:
— Það getur verið erfitt að
halda geðheilsu i þessari
grefilsins veðráttu, en aðalat-
riðið er létt skap og nóg kaffi.
— Trallala!
— Mundu að skrifa nafniö
mitt rétt, skaut Halli inn i:
Halldór Olgeirsson. Þeir hjá
hinum blöðunum hafa meira og
minna verið að snúa nafninu
minu og gert sjálfa sig minni
fyrir bragðið.
— Vegir liggja til allra átta,
ekki satt? spurði ég.
— Jú, — jú, jú, af hverju
spyrðu?
— Ég ætla bara að fara að
koma mér heim.
— Gsal.