Tíminn - 14.11.1975, Blaðsíða 5

Föstudagur 14. nóvember 1975
TÍMINN
5
Lúðvík hefur dður
samþykkt land-
helgissamninga
Samkvæmt frásögn Þjóð-
viljans i gær varpaði Lúðvik
Jósepsson cftirfarandi spurn-
ingu fram i umræðum utan
dagskrár um landhclgismál-
ið:
„Hvað á að gera i málefnum
okkar sjáifra, ef samið verður
viö aðrar þjóðir um t.d. 100
þúsund tonn samanlagt, sem
er langt undir þeirra kröf-
um?”
Þessi ummæli voru túlkuð
hér á þann veg, að Lúðvik gæti
hugsaö sér einhverjar undan-
þágur, úr þvi að hann nefndi
ákveðið aflamagn. Annars
hefði hann tæpiega nefnt töl-
una 100 þúsund tonn. Lúðvik er
af mörgum talinn raunsæjasti
stjórnmálamaöurinn I Al-
þýðubandalaginu. Þar af leið-
andi hefur hann aldrei verið
samfcrða samflokksmönnum
sinum i mengunarpólitik
flokksins, sem þeir standa fyr-
ir félagarnir Stefán Jónsson
og Jónas Arnason. Þvert á
Lúðvik Stefán
Jósepsson Jónsson
móti hefur Lúðvik staðið i
báða fætur og gert sér grein
fyrir slaðreynduúi I mörgum
málum.þó að stúndum hafi
orðið bið á sliku, sbr. iand-
helgissamningana 1973. Þá
stóð Lúðvik fast á móti i byrj-
un, en geröi sér siðan grein
fyrir, að samningarnir voru
hagstæðir, og samþykkti þá
þess vcgna.
Með þetta i huga er ekkert
ósennilegt, að Lúðvik sé að
snúast hugur nú, þó að hann
láti þaö ekki uppi nema að
takmörkuöu leyti.
Aðvörun
til Lúðvíks
Með tilliti til fyrri hegðunar
Lúöviks i landhelgismálinu er
það ósanngjarnt, þegar
flokksbræður hans á þingi ráð-
ast með offorsi á blaðamenn,
sem álykta, að sagan kunni að
endurtaka sig, þ.e. að Lúðvik
vilji semja aftur i landhelgis-
málinu. Reiði Stefáns Jóns-
sonar utan dagskrár I samein
uðu þingi í gær, er hann veitt-
ist að blaðamanni Timans,
beinist þvi i raun fremur að
Lúðvik en blaðamanninum.
Það má skilja hana sem nokk-
urs konar aðvörun til Lúðviks
um að Ijá ekki máls á
samningum.
Þetta er ekki I fyrsta skipti,
sem Stefán Jónsson kúskar
forystumenn Alþýðubanda-
lagsins. Enn er mönnum I
fersku minni hvernig hann og
Jónas Árnason beygðu
Magnús Kjartansson i járn-
blendimálinu. Þá voru viðhöfð
nákvæmlega sömu vinnu-
brögð og nú. f stað þess að
skamma Magnús opinberlega
réðust þeir félagar á Gunnar
Thoroddsen.
Vonandi lætur Lúðvik ekki
kúga sig, heldur fylgir sann-
færingu sinni. — a.þ.
Athugasemdir vegna
Eiður Guðnason fréttamaður sjónvarps:
skrifa a.þ. um
sjónvarpsþætti
EINHVER, sem kallar sig
a.þ., hefur tvo undanfarna
daga skrifað um fréttaskýr-
ingaþætti sjónvarps i dálkinn
,,A viðavangi” i Timanum.
Þar sem mér eru málin skyld,
óska ég eftir að Timinn birti
eftirfarandi:
Þátturinn um Þrýstihópa og
þjóðarhag var saman settur
að tilmælum útvarpsráðs. Þau
voru einnig tilmæli ráðsins, að
i þessum þætti yrði ekki leitað
til stjórnmálamanna um þátt-
töku. Útvarpsráð gerir sér
betur grein fyrir þvi en a.þ.,
að ekki er nauðsynlegt, né
heldur alltaf framkvæman-
legt, að öll sjónarmið komi
fram i sama þætti. Meginsjón-
armiðið er, að jafnvægis gæti,
þegar litið er til lengri tima.
Visa ég þvi á bug þeirri að-
dróttun, aö hér hafi verið um
óheiðarleg vinnubrögð að
ræða.
A.þ. vitnar i umræður, sem
fóru fram I fréttaskýringa-
þættinum Kastljósi i fyrravor,
um gang og meðferð dóms-
mála. Yfirsakadómaranum i
Reykjavik var þar boðin þátt-
taka. Hann kaus að senda full-
trúa i sinn stað. Andstætt þvi
sem a.þ. heldur fram, þá var
fulltrúanum kunnugt um það i
öllum meginatriðum, hvaða
mál myndi bera á góma i um-
ræðunum, enda kom það fram
af máli hans i þættinum. Enn
verður að visa á bug aðdrótt-
unum a.þ. um óheiðarleg
vinnubrögð.
Alvarlegasta aðdróttunin,
sem a.þ. klykkir út með, er á
þessa leið: „Það vekur til
dæmis mikla furðu, að sjón-
varpið skuli hvað eftir annað
leita til manna, sem uppvisir
hafa orðið að alvarlegum
fréttafölsunum á öðrum vett-
vangi og fá þá til að stjórna
fréttaskýringaþáttum”.
Nú skora ég á a.þ. að:
Koma fram f dagsljósið og
hætta aö fela sig á bak viö
stafina a.þ., og I örðu lagi að
nafngreina þann mann eða þá
menn, sem annazt hafa frétta-
skýringar i sjónvarpi og orðið
hafa uppvisir að fréttafölsun-
um, á öðrum vettvangi, eins
og hann orðar það.
1 grein sinni á þriðjudag sezt
a.þ. i dómarasæti og dæmir
okkur, sem að þessum þáttum
hafa unnið, annars flokks
blaðamenn. Hann um það, en
finni a.þ.ekki orðum sinum og
aðdróttunum stað, og komi
fram undan felustöfum sinum,
þá hljóta ummæli hans og full-
yrðingar að skoðast sem ó-
merkilegasta tegund skúma-
skotablaðamennsku, — með
öðrum orðum ósannindavað-
a^- Eiður Guðnason.
Alfreð Þorsteinsson:
Sjónvarpsmenn verða að
þola gagnrýni
GETUR VERIÐ, að fréttastjóri
sjónvarpsins og sumir undir-
manna hans séu orðnir svo óvanir
gagnrýni, að þeir hafi afmáð
þetta hvimleiða orð úr oröabók-
um sinum og vilji ekkert með það
hafa?
Rembingurinn, sem fram kem-
ur i athugasemd Eiðs Guönason-
ar, handhafa móðurmálsverð-
launa sællar minningar, er ótrú-
lega mikill i jafnstuttri grein, en
það sýnir einungis, hve „hin nýja
stétt” litur stórt á sig.
Nóg um það. Greinarhöfundur
gerir þrjú atriði að umtalsefni, og
verður þeim svarað hér á eftir i
stuttu máli.
1. Umræðuþátturinn um þrýsti-
hópana batnar ekkert við þær
upplýsingar, að útvarpsráð
hafi mælt svo fyrir, að hann
skyldi fara fram með þeim
hætti, að þar kæmu ekki fram
stjórnmálamenn. Útvarpsráð
hefur áreiðanlega ekki ætlazt
til þess, að stjórnandi þáttarins
léti hann þróast upp i óhróður
um stjórnmálamenn. Þarna
bráststjórnandinn, viljandi eða
óviljandi, hlutverki sinu.
2. Út af þættinum „um gang og
meðferð dómsmála” vil ég að-
eins endurtaka það, að fulltrú-
anum frá sakadómaraembætt-
inu var ekki nema að litlu leyti
kunnugt um, hvað fjallað yrði
um i þættinum, a.m.k. vissi
hannekki fyrirfram um þau til-
teknu mál, er lögreglumenn-
irnir spurðu um. Það kom fram
I svörum hans i þættinum.
3. Sá maður, sem átt er við, þegar
rætt er um fréttafalsanir á öðr-
um vettvangi, er Vilmundur
Gylfason. Undanfarna mánuði
hefur hann ritað vikulegar
greinar i dagblaðið Visi. Ég
held, að mér sé óhætt að full-
yrða, að nær öllum greinunum
hafi verið svarað og ósannindin
rekin ofan i greinahöfund.
Aðlokum þetta: Það eru gerðar
sérstakar kröfur til sjónvarpsins
um vandaðan og heiðarlegan
fréttaflutning, þar sem hér er um
rikisfjölmiðil að ræða. Sjónvarp-
inu hefur á undanförnum árum
tekizt að sigla framhjá hættuleg-
um skerjum, sem ávallt hljóta að
verða á leiðinni, þegar gæta þarf
hlutleysis. En það þýðir ekki
endilega, að sjónvarpið sé hafið
yfir gagnrýni.
Eiður Guðnason, og helzti sam-
starfshópur hans, ætti að manna
sig upp i það að taka gagnrýni,
þegar hún er borin fram. Að
öðrum kosti verður annars flokks
blaðamennskan allsráðandi —
a.þ.
Lúðvík Jósepsson:
##
Óþokkaleg
skrif"
„Herra ritstjóri
Þórarinn Þórarinsson.
1 blaði þinu birtust i dag óvenju
óþokkaleg skrif um mig og af-
stöðumina i landhelgismálinu. Af
þeim ástæðum sný ég mér til þin
með beiðni um, að þú birtir þetta
bréf mitt i Timanum, eða full-
nægjandi leiðréttingu á þeim
ósannindum, sem blaðið birti um
mig.
Skrif þau, sem ég á við, birtust i
Timanum I dag, 13. nóvember, og
eru undirskrifuð a.þ., sem mun
merkja Alfreð Þorsteinsson, sem
er fréttamaður blaðsins á Al-
þingi. Grein a.þ. i Timanum ber
yfirskriftina:
Vill Lúðvik semja um 100 þús-
und tonn?
í greininni segir orðrétt:
„Það vakti athygli i þessu sam-
bandi, að Lúðvik Jósepsson
nefndi sjálfur töluna 100 þúsund
tonn sem hugsanlegan aflakvóta
fyrir útlendinga. Ekki verður
önnurályktun dregin af þvi en sú,
að Lúðvik telji óhjákvæmilegt að
leyfa veiðar erlendra fiskiskipa
innan landhelginnar að einhverju
marki.”
Hér er um meiri og ósvífnari
fréttafölsun að ræða en ég minn-
ist að hafa áður séð. I máli minu á
Alþingi beindi ég þvi til rikis-
stjórnarinnar að hún lýsti þvi yf-
ir, að engir undanþágusamningar
við útlendinga yrðu gerðir.
Ég hefi marg sinnis að undan-
förnu lýst yfir eindreginni and-
stöðu minnivið samninga við út-
lendinga um fiskveiðiheimildir i
fiskveiðilandhelginni. Flest, ef
ekki öll dagblöð landsins hafa
skýrt frá þessari afstöðu og ekki
efast ég um, að þú viðurkennir
fúslega að þessi afstaða min hefir
ljóslega komið fram. 1 máli minu
á Alþingi I gærdag kom þessi af-
staða skýrt fram eins og áður. Ég
benti á að allir samningar við út-
lendinga um veiðiheimildir, hlytu
eins og nú er komið að leiða yfir
okkur hrikalegan vanda. Jafnvel
minnstu undanþágur eins og t.d.
100 þúsund tonn hlytu að leiða til
þess að skerða yrði veiðiheimildir
Islendinga, ef fara ætti eftir áliti
fiskifræðinga okkar um þol fiski-
stofnanna.
Grein a.þ. er öll með eindæm-
um. Hann likir kröfu minni um
það, aö landhelgin verði varin af
öllu afli, með töku landhelgis-
brjóta eða með þvi að klippa frá
þeim veiðarfæri, sem jafngildi
þess að koma upp „upplýsinga-
miðstöð erlendra veiðiþjófa.”
Ég vænti þess, að sem aðalrit-
stjóri Timans birtir þú þetta bréf,
eða biðjist á annan hátt afsökunar
á ósvifinni fréttafölsun a.þ.
Lúðvík Jósepsson.”
Athugasemd:
Rétt er, að það komi fram, að
umrædd skrif, er Lúðvik vitnar
til, voru ekki á þingfréttasiðu
blaðsins. Frásögn blaðsins af um-
ræðunum frá Alþingi mótmælir
hann ekki, og er þvi fráleitt að
tala um fréttafölsun i þvi sam-
bandi. Að öðru leyti svarar a.þ.
fyrir sig i þættinum ,,Á viða-
vangi” i dag. — Þ.Þ.
Framleiðsla hafin á ný hjá Sanitas:
HEILBRYGÐIS-
YFIRVÖLD FUNDU
EKKERT ATHUGA'
VERT
Gsal-Reykjavík — Framleiðsla á
Sanitas-gosdrykkjum er nú aftur
komin i eðlilegt horf, en sem
kunnugt er var framleiðslan
stöðvuð um tíma, þar eð lútur
fannst I þremur gosdrykkjar-
flöskum frá fyrirtækinu, þann 30.
október sl.
Sanitas stöðvaði framleiðslu
sina i samráði við heilbrigðisyfir-
völd, og innkallaðar voru allar
gosdrykkjabirgðir. Samhliða
voru gerðar mjög viðtækar próf-
anir á lager verksmiðjunnar og á
birgðum mjóg margra kaup-
manna viðs vegar á sölusvæðinu,
og höfðu heilbrigðisyfirvöld þær
athuganir með höndum. Niður-
stöður prófananna voru á þá lund,
að hvergi fannst nokkuð athuga-
vert, og ekkert benti til þess að
framleiðslunni væri ábótavant.
Þann 6. þ.m. var svo gefin út
yfirlýsing heilbrigðisyfirvalda
þess efnis, að ekkert væri þvi til
fyrirstöðu að framleiðsla hæfist á
ný af fullum krafti, og eru nú
Sanitas-gosdrykkir aftur á boð-
stólum i verzlunum um allt land.
Sanitas-gosdrykkir eru nú aftur fáanlegir i verzlunum, eftir nokkurt
hlé og hér má sjá einn af starfsmönnum verksmiðjunnar við dreifingu
á gosdrykkjunum.