Tíminn - 16.11.1975, Blaðsíða 36
36
TÍMINN
Sunnudagur 16. nóvember 1975.
® Barnasaga
væri áreiðanlega satt,
að Aisling væri orðin
blið og góð við alla.
— Já, svaraði Ina. —
Hún er nú bezta
manneskja, sem hægt er
að hugsa sér.
— Úr þvi að svo er,
sagði Lasar, — verðum
við að sjá til þess að hún
verði hamingjusöm.
Síðan gekk hún að vegg-
skápnum sinum og náði
þar i langan prjón.
— Þegar Aisling er
sofnuð i kvöld, sagði hún
við Inu, — skaltu fela
þennan prjón i hárinu á
henni. Prjónninn hefur
þau áhrif, að allir sem
sjá stúlkuna munu halda
að hún sé dáin. Og hún
vaknar ekki aftur fyrr
en þú fjarlægir prjóninn.
— En hvenær á ég að
fjarlægja prjóninn
spurði Ina?
— Vertu hæg, svaraði
Lasar. — Ég skal segja
þér nákvæmlega, hvað
þú átt að gera. Þegar
foreldrarnir hafa sann-
færzt um að dóttir þeirra
sé dáin verða þau
áreiðanlega niðurbeygð
af sorg og iðrast þess,
hve hörð þau voru við
hana. Og þau munu óska
þess, að þau hefðu leyft
henni að giftast Ronan.
Þá er komið að þér Ina.
Þú skalt spyrja þau,
hvort Ronan megi ekki
fara inn til Aisling.
Þegar það leyfi hefur
verið veitt, verður þú að
krjúpa við höfðagaflinn
á rúminu hennar Aisling
og fjarlægja prjóninn án
þess að nokkur sjái, um
leið og Ronan birtist. Ef
þú ferð I einu og öllu
eftir þvi sem ég hef nú
sagt þér, mun allt enda
vel að lokum. En þú
verður að muna eftir að
færa mér prjóninn,
strax og þú hefur lokið
þessu.
Ina flýtti sér nú heim
og gerði nákvæmlega
eins og fyrir hana hafði
verið lagt. Og allt fór
eins og Lasar hafði fyrir
mælt. Ekki hafði Ina
fyrr fjarlægt prjóninn
góða úr hári Aisling en
hún reis upp og sagði:
— ó, Ronan mig
dreymdi svo hræðilegan
draum. Mig dreymdi að
ég væri dáin, en rétt áð-
ur en ég vaknaði, sá ég,
að þú varst kominn til
þess að vekja mig upp
frá dauðum.
Duirmuid og Mella
urðu svo glöð, að þau
fóru strax að undirbúa
brúðkaup þeirra Aisling
og Ronans. Ekki var
gleði ungu brúðhjón-
anna minni, en glöðust
af öllum var þó Ina, sem
sá nú óskir sinar rætast.
SVALUR £
Lyman Young
A meðan Oturinn siglir
til hafnar i Bláa fkia^
j segir Jónas A' £
gamli Svalfrá
í ferðum sfnúm. j^ÆL
Ég leitaði i fimmtiu ár :
áður en ég varð svo
Fáðu Jónas til að~f
1111— tala um leit hans að
steinum, það gæti hjálpað
honum að
Þú varst svo ákveðinnji
að halda þessu leyndu að
þú gleymdir p=r- .T-^
ivi sjálfúr? / f5annf^1.?r
■ - ■ það rétt hjá
þér.
Hafðir þú verið /ó já-já, viðl J 9 ) / Rétt, en ég)
á þessum ) höfum A Zln u- Eg■ Sfaef alltaf -
slóðum áður? s unnið á / hélt þu værir \ hugsaðum
^þessu svæði' ,alltaf einn? J Dibbler, múll
árum saman. A ^.dýrið mitt, <
,sem vin...
(Já, ef þú telur Dibbler
---rr---------—y „einhvern
Svo einhver annar <<annan” ia :
hefur vitað um hvar ;það er r’é{t ’
þú fannst demantana
Þvi ekki? Dibbler hefur
verið þarna eins oft
og þú, kannski hann
rati þangað aftur.
Það eitt er vist að enginn
þekkir svæðið betur en
Dibbler. )
En gætihann valið
úr eina virka námu meðali
þúsunda óvirkra?
Ég efast um það.; Jafnvel
^'þótt Dibbler tækist að
finna staðinn, þá segir.
(læknirinn aðmánuðir munir
'liða áður en ég get farið
I I ■PQ&sjálfur.
í IIJ
. Og þá gæti eins
verið að Dibbler
væri búinn að
gleyma lika!
Myndir þú leyfa ’Þér?
Dibbler að fara með Þú
„einhverjum” r^rbjargaðir
öðrum? ) mér, svo
•ég verð að
. En Dibbler þekkir þig ekki,
og trúðu mérC-'
hann er
sérvitur
,jMér tekst yfir
-leitt vel við að
um gangast dýr,
ég er tilbúinn að
reyna,——