Tíminn - 02.12.1975, Page 1

PRIMUS
HREYFILHITARAR
í VÖRUBÍLA OG VINNUVÉLAR
HF HÖRÐUR 6UNNARSSON
SKÚLATÚNI 6 -SÍMI (91)19460
ÞÖRUNGAVINNSLAN:
Aðeins 70% af köst vegna
skorts á heitu vatni
gébé—Reykjavík. — Upphaf-
lega fjárhagsáætlunin fyrir
Þörungavinnsluna á Reykhói-
um var 125 miiijónir króna 1972,
en er nú komin upp í 425 milljón-
ir og er ástæðan gengis-
breytingar, svo og auka-
kostnaður, þ.á.m. vegna þess
að nauðsynlegt hefur verið að
nota fleiri pramma til öflunar
hráefnis en upphafl. var áætl-
að, en hver prammi kostar um
tiu milijónir króna. Þá hafa vél-
ar og tæki verksmiðjunnar ekki
skilað nema 70% afköstum,
vegna þess að ekki hefur verið
fyrir hendi nóg heitt vatn til
fra mlciðslunnar. Verksmiðjan
fær vatn úr tveim borholum við
Reykhóla, en vonazt er til þess
að fá nýja borholu á næsta ári,
og er það á áætlun iðnaðarráðu-
neytisins á næsta ári, að sögn
Vilhjálms Lúðvikssonar
stjórnarform anns Þörunga-
vinnslunnar.
Síðastliðiðsumar voru notaðir
fimm prammar við þörunga-
slátt, en þeir verða ellefu talsins
næsta sumar.
— Upphaflega varekki reikn-
að með þvi að við þyrftum svo
marga pr,amma, sagði
Vilhjálmur Lúðviksson. Við
gerðum tilraunir sjálfir árið
1973, og fengust þá um 23 tonn
að meðaltali þá daga, sem hægt
var að vinna við slátt, en jöfn af-
Þörungavinnslan að Reyk-
hólum. Timamynd: Gunnar.
köst höfum við ei fengið. Hér
er um að kenna misjöfnum afla-
svæðum, veðurfari, og svo
vinna mismunandi menn á
tækjunum.
Framleiðsla i Þörungavinnsl-
unni hófst af fullum krafti um
miðjan ágúst sl. en formlega
var hún tekin i notkun þann 12.
september.
Þa sagði Vilhjálmur, að for-
ráðamenn verksmiðjunnar færu
á næstunni til Skotlands til að
kynna sér þörungaverksmiðjur
þar, en þar vinna bændur og
búalið mikið að hráefnisöflun
með handskurði. Sagði
Vilhjálmur að bændur og bú-
endur, sem ættu land að sjó
gætu hér orðið sér úti um auka-
tekjulind. — Það gæti komið til
greina að handskurður yrði
tekinn upp hér, og gæti hrá-
efnisöflun verksmiðjunnar að
einhverju leyti byggzt á þvi, —
en aldrei að öllu leyti, sagði
Vilhjálmur.
ÓÐINN
HEILSAR
UPP
Á
BRETANN
Gsal—Reykjavik,— Varð-
skipið óðinn, sem nú er á
heimleið eftir gagngerar
breytingar i Arósum í Dan-
mörku, mún koma við á mið-
unum áður en skipið kemur
til Rcykjavikur, að sögn Pét-
urs Sigurðssonar, forstjóra
Landhelgisgæzlunnar. Aður
hafði verið ákveðið að skipið
kæmi beint til Reykjavíkur,
þar sem byssa skipsins yrði
sett á það aftur og öðrum út-
búnaði komið fyrir. Að sögn
Péturs Sigurðssonar, er
varðskipið þvi ekki væntan-
legt til Reykjavikur fyrr en
i lok vikunnar.
Þegar Óðinn hefur bætzt i
flota Landhelgisgæzlunnar
eru varðskipin orðin sex að
tölu. Skipherra á Óðni er
Sigurður Árnason.
Freigáta og birgða-
skip í árekstri
Herskipið laskaðist og hélt til Færeyja
Gsal—Reykjavik. — í gær varð
árekstur á miðunum úti fyrir
Austurlandi milli brezkrar
freigátu og birgðaskipsins Tide-
pool. Liklegt er að freigátan, scm
hér um ræðir sé Falmouth. Mjög
óljósar fregnir eru af þessum at-
burði, cn þó mun freigátan hafa
laskazt eitthvað við áreksturinn.
Fréttir herma, aö hún hafi
siödegis i gær haldið til Fær-
eyja
Aðeins ein brezk freigáta er nú
á miðunum, Brighton, en Leopard
er nú á heimleið eftir að hafa ver-
ið hér i rúmlega vikutima. Að
sögn Landhelgisgæzlunnar voru
43 brezkir togarar hér við land i
gaér, auk v-þýzkra og belgiskra
togara sem voru að veiðum i þeim
hóifum er þeir hafa leyfi til að
veiða i.
Þegar brezku freigáturnar voru
hér þrjár, auk dráttarbátanna,
þriggja og birgðaskipsins, var
verndarlið hennar hátignar alls
32.630 tonn. Munurinn á islenzku
landhelgisgæzluskipunum og
brezka verndarliðinu er 28.616
talið i tonnum.
A myndinni hér til hliðar er
brezka freigátan Brighton og er
myndin tekin á miðunum i gær.
Ólafsfirðingar matarlitlir T hrakningum í Héðinsfirði:
Bátnum hvolfdi og smalamenn
urðu skipreika í 4 sólarhringa
Gsal-Reykjavik — Okkur leið öll-
uin bærilega þessa daga, sem við
dvöldumst i sæluluisinu, utan
livað við gátum litið haft fyrir
stafni, enda hvorki spil, töfl eða
annaö i húsinu sem við gátum
drepið timann með. Viö vorum
ekkert aðframkomnir hvað mat
snertir og vorum alltaf annað
slagið i sambandi við fólk gegn-
um neyðartalstöðina, sem er i
skýiinu, sagði Sigmundur
Agnarsson, einn þriggja ólafs-
firðinga sem tepptust i Héðins-
firði i-fjóra daga i siöustu viku.
Þeir fóru frá Ólafsfirði s.l. mið-
vikudag á bát i þeim erindum að
sækja fé i Héðinsfjörð. Þeir leit-
uðu siðan allan miðvikudaginn að
fé i firðinum og fundu 12 kindur.
Nokkuð var liðið á daginn er þeir
byrjuðu að ferja kindurnar út i
bátinn, en litill plastbátur var
notaður i þeim tilgangi. ,,Það var
komið myrkur og sjór farinn að
ókyrrast”, sagði Sigmundur. ,,1
fyrstu ferðinni fórum við með
tvær kindur og það gekk allt vel,
en i næstu ferð fórum við með
þrjár og er við vorum komnir
miðja vegu milli bátsins og fjör-
unnar, hvólfdi bátnum. Tvær
kindanna komust til lands, en ein
drukknaði. Við vorum tveir i
plástbátnum og komust i land
með nokkrum erfiðismunum, og
björgunarvestin voru mikils virði
á þvi sundi,” sagði Sigmundur.
Um borð i ,,stóra” bátnum voru
tveir og héldu þeir til Ölafsfjarð-
ar, enda óhægt um vik að lenda i
Héðinsfirði. 1 landi var einn mað-
ur og þvi voru þeir alls þrir, sem
leituðu i sæluhúsið. Næstu daga
var veður svo slæmt að ekki var
hægt að fara og sækja mennina
sjóleiðis og höfðust þeir við i
sæluhúsinu. A laugardag komu til
þeirra menn á skiðum frá ólafs-
firði. — og voru þeir með þrenn
aukaskiði — og á sunnudag hélt
hópurinn til byggða og gekk sú
ferð vonum framar.
— Jú. það var litið um mat, en
þó fjórir pakkar af kraftsúpu og
nóg kaffi, sagði Sigmundur.
Þarna i húsinu var neyðartalstöð.
kolaofn og nægur ullarfatnaður —
og okkur leið ekkert illa. Hins
vegar var litið hægt að hafa fyrir
stafni, og það var raunar það
versta. Sumir skrifuöu og aðrir
voru að tálga. en aðgerðarleysið
var mjög bagalegt, sagði Sig-
mundur að lokum.