Tíminn - 07.12.1975, Blaðsíða 28

26
TÍMINN
Sunnudagur 7. desember 1975.
UPPREISNIN
Á „MIMI"
Neyðarkall var síðasta lítsmarkið. Síðan sökk flutningaskipið
„AAimi" úti fyrir strönd Flórída. Það var endirinn á blóðugum
harmleik. Fimm hósetar björguðust. Einn þeirra, Gun Supardi
Suleiman, jótaði: Eg drap þó alla og sökkti svo skipinu
Jacksonville
Mlaml
„Mimi" var á leiðinni frá j
Tampa á Flórída til
Georgetown í Guayanaj
þegar fjarskiptastöð í
Jacksonville fékkj
neyðarkallið. Leitarflug-
vélar fundu aðeins olíu- j
brák hluta af farminum I
og gúmbát með þeimsemj
lifðu af.

Lothar Eckart gat gefið upp
staðarákvöröun áöur en hann
lézt á stjórnpallinum á
„Mimi”. Annar vélstjóri,
Horst Herche, lá þá þegar
látinn i matsalnum.
Thorsten Hesse frá Schwarzen-
bek hjá Hamborg, fimm ára
gamall, man ennþá vel eftir
austurlenzku mönnunum. Háset-
inn „Gun Gun” leit út eins og sjó-
menn eiga að gera, með úfið, lið-
að hár og skegg. Kokkurinn
Masong gat alltaf fundið eitthvert
góðgæti i eldaklefanum sinum.
Malik, Mohamad og Paulus frá
Indónesiu fóru i feluleik við hann
á milli lestaropa og kaðalhanka.
Thorsten og móðir hans, Rut.h
Hesse, voru i fimm vikur i heim-
sókn i hinu sólrika Flórida. Þau
voru gestir um borð i flutninga-
skipinu „Mimi”, en Bernd Hesse,
faöir Thorstens, var fyrsti vél-
stjóri á þvi.
I. október var friið skemmti-
lega búið. Thorsten féll sérstak-
lega þungt að þurfa að skilja vi*
föður sinn og vingjarnlegu Astur-
landabúana.
Vingjarnlegu Austurlandabú-
arnir sitja nú i rikisfangelsinu i
Miami á Flórida, grunaðir um
morð. A klefadyrum þeirra eru
miðar, sem á stendur „sérstak-
lega hættulegir”. Og sjógarpur-
inn „Gun Gun” hefur játað: — Já,
ég drap þá alla. Siðan sökktum
við „Mimi”. Með — allir — á hann
við gjörvalla þýzku áhöfnina á
Thorsten aö leik meðhásetunum. Tveimur vikum eftir aö þessi mynd var tekin, drap Gun Suieiman (til
vinstri) fööur hans. , ,
áburðarflutningaskipinu, föður
Thorstens, Bernd Hesse 1. vél-
stjóra, skipstjórann Lothar
Eckart frá Coburg, fyrsta stýri-
mann, Manfred Schmidt frá A-
Þýzkalandi, og annan vélstjóra,
Horst Herche frá þorpinu Sinn i
Hessen.
Á meðan sakamálasérfræðing-
ar og lögfræðingar reyndu að
finna skýringu á blóðbaðinu á
skipinu, komu fram ýmislegar
getgátur i blöðum um morðin.
Það var talað um tryggingasvik,
og fleiri tilgátur komu fram.
„Hamburger Morgenpost” talaöi
um dularfull öfl á slysstaðnum, —
sem breyttu mönnum. —
Skipið „Mimi” var 499 tonn. Þvi
var hleypt af stokkunum árið
1961, og átti að vera strandferða-
skip i Þýzkalandi, en sigldi frá
1972 undir Panamaflaggi, hvarf
alls ekki á dularfullan hátt.
Samkvæmt tilkynningu banda-
risku strandgæzlunnar kom áhöfn
flutningaskipsins „Lalli” auga á
lestarhlera, kartöflukassa, oliu-
tunnur og gáma á stærð við hús,
sem mara i hálfu kafi þann 10.
október átta milum austur af
strönd Kúbu. Siðan sjá mennirnir
á „Lalli” kringlóttan, appelsinu-
gulan gúmbát með tjaldi. Hann
vaggar á rólegri undiröldunni,
hlýr norðaustanvindur fer yfir
karabiska hafið. Upp um gat á
tjaldinu gægjast nokkur andlit, en
engri hendi er veifað.
Oppermann skipstjóri lætur
setja skipsbátinn út, til þess að ná
i skipbrotsmennina. A meðan að
mennirnir i bátnum róa i átt til
gúmbátsins talar strandgæzlan
aftur við „Lalli”. „Tókum við
fjarskiptasendingu siðastliðna
nótt, um að barizt hefði verið á
„Mimi”. tJtsendingin hætti. Verið
varkárir gagnvart mönnunum.
Um borð voru fjórir Þjóðverjar,
fjórir Indónesar og einn Filipps-
eyjabúi.”
Skipsbáturihn hefur á meðan
komizt að gúmbátnum.
Hásetarnir á „Lalli” undrast að
enginn mannanna fimm segir
orö. Þeir lita heldur ekki út fyrir
að vera fegnir yfir þvi að þeim
hafi verið bjargað. Loks segir
einn skipbrotsmannanna á
bjagaðri ensku, — það er hinn 22
ára háseti „Gun Gun”, Supardci
Suleiman: — Skip okkar sökk um
miðnætti, við söknum fjögurra
félaga okkar. — Það voru átök um
borð”, bætir hann við.
Um borð i „Lalli” er farið með
Asiubúana fimm til skipstjórans.
Manfred Oppermann skipstjóri
hefur látið menn sina vita um við-
vörun strandgæzlunnar, og reynir
að blekkja skipbrotsmennina með
þvi að öskra á þá: — Af hverju
drápuð þið Þjóðverjana?
Hásetinn „Gun Gun” bregzt
skelfdur við. Hann hörfar eitt
skref aftur á bak réttir fram
hendurnar biðjandi: — Við dráp-
um þá ekki, skipstjóri, segir
hann. Okkur þykir vænt um Þjóð-
verjana. Af hverju skyldum við
drepa þá? — Bragðið heppnaðist
ekki hjá Oppenheimer skipstjóra,
engin játning kom fram.
— Leitið á þeim, skipar Opper-
mann. Mönnunum fimm frá
„Mimi” er stillt upp við borð-
stokkinn, og bátsmaður og háseti
þukla þá. Meyer, fyrsti stýrimað-
ur, stendur með byssu I hendi.
Allir erú órólegir, allir óttaslegn-
ir. En skipbrotsmennirnir eru
óvpnaðir. 1 matsalnum eru þeim
gefnar nokkrar brauðsneiðar og
siðan eru þeir lokaðir inni i kaðal-
stiunni, litlum klefa miðskips, þar
sem geymdir eru kaðlar og
plankar til viðgerða á skipinu.
Háseti stendur á verði fyrir
framan lúguna. Fyrsti stirimaður
rétti honum byssuna.
Lalli heldur áfram að leita á
slysstaðnum til kl. 11.30. En þeir
finna aðeins björgunarbátinn af
„Mimi”, fullan af vatni. Nokkrar
axir eru i bátnum. Gúm-
björgunarbáturinn og björgunar-
báturinn eru hifðir um borð.
Svo tekur „Lalli” stefnu á West
Palm Beach. Um kvöldið réttir
kokkurinn föngunum súpu gegn-
Bernd Hesse, fyrsti vélstjóri meö fimm-áragömlum syni slnum, Thor-
stein. Fjölskylda hans var i fimm vikna frii um borö i skipinu, aöeins
tveimur vikum fyrir blóöbaöiö.