Tíminn - 10.12.1975, Síða 6

6
TÍMINN
MiOvikudagur 10. desember 1975.
LÝÐRÆÐI?
Er lýðræðið réttasta stjórnarformið? Undarlega
er spurt. Það er viðtekinn skilningur á þessu landi,
að lýðræðisskipulagið sé það skipulag, sem okkur
hentar bezt. Lýðræðið beizlar krafta allra þegna
samfélagsins, og þar er bezta og skynsamlegasta
stefnan i þjóðmálum mótuð með umræðum og
skoðanaskiptum meðal sem flestra. Það er sagt, að
lýðræðið með alla sina galla sé bezta og réttlátasta
stjórnskipulagið, sem völ er á. Hvers vegna tekst
okkur þá ekki að stjórna þessu örsmáa samfélagi
okkar, þegar við höfum bezta kerfið, sem völ er á?
íslendingar eru ekki fátækir, þeir eru auðugir.
Við tilheyrum hinum svokölluðu sóunarþjóðfélög-
um. Við eigum miklar náttúruauðlindir. Við eyðum
langt umfram það sem við öflum og stundum rán-
yrkju á auðlindum okkar. Þjóðin býr við almenna
velmegun. Það er gæfa okkar, að hér þekkjast ekki
fátækrahverfi. Hérlendis er óstjórnlegt ráðleysi og
sóun i meðferð fjármuna. Hér er þjóðarframleiðsla
á mann með þvi hæsta sem gerist. Við greiðum
lægri laun en sambærilegar þjóðir. Við styrkjum
vanþróaðar og fátækar þjóðir en þiggjum að laun-
um hærra framlag frá Sameinuðu þjóðunum.
Hægt er að telja dæmin lengi. Hvarvetna blasir
við óstjórn og skipulagsleysi. Alþingi er kennt um,
en þegar mest á riður og til stendur að stýra efna-
hagsmálum þessarar þjóðar, þá birtast aðilar
vinnumarkaðarins. Hverjir eru þeir? Jú, það eru
þeir sem krefjast þess, að samningsfrelsið um
vinnulaun sé óheft. Þeir eru hinsvegar þeir sömu og
ney ttu lýðræðislegra réttinda sinna og völdu menn á
Alþingi til þess að gæta hagsmuna sinna og stjórna
þjóðinni i þeirra umboði.
Vilja Islendingar ekki láta að stjórn, eða eru ef til
vill einkenni verðbólgusýkinnar og efnahags-
óstjórnar að koma i ljós? Sérfræðingar og fræði-
menn halda þvi fram, að ekkert lýðræðisriki stand-
ist óðaverðbólgu til lengdar. Þeir nefna dæmi máli
sinu til stuðnings. Okkur væri hollt að hugsa til þess,
sem gerðist i Þýzkalandi, er þjóðernissinnaðir
jafnaðarmenn komust til valda, og þess sem nú er
að gerast á Italiu. Þar hafa verið hvað skamm-
lifastar rikisstjórnir, og uppgangur fasista virðist
sifellt vera að eflast.
Gallar lýðræðiskerfisins eru sifellt að verða okkur
ljósari. Þess vegna eigum við að gera okkur grein
fyrir þeim og breyta vinnuaðferðum okkar i sam-
ræmi við það. Breytingarnar þurfa að verða þær, að
Alþingi taki og beiti valdi sinu til þess að stjórna,að
hver alþingismaður telji sig kjörinn til þess að sinna
almannahagsmunum, en ekki oft fánýtum og litils-
verðum málefnum þrýstihópa. Alþingismenn verða
að lita upp úr kraðaki fyrirgreiðslupólitikurinnar og
smámálanna. Þeir ættu lika að hafa það i huga, að
almenningur i landinu væntir þess að þeir stýri
landinu, og að sá maður, sem hefur skoðun, nýtur
alltaf virðingar.
P.E.
Umsjónarmenn:
Helgi H. Jónsson
og Pétur Einarsson
Aðalfundur FUF í Kópavogi
ABalfundur FUF i Kópavogi
var haldinn 2. desember siðast-
liðinn. Fundurinn var ágætlega
sóttur og umræður allgóðar.
Magnús Ólafssonformaður SUF
kom á fundinn og flutti ávarp.
Jóhann H. Jónsson forseti
bæjarstjórnar Kópavogs flutti
ræðu um bæjarmál. Kjörin var
ný stjórn félagsins en hana
skipa:
Formaður: Sveinn Jónsson,
varaformaður Vilhjálmur
Einarsson, ritari Baldvin J.
Erlingsson, gjaldkeri Auðunn
Snorrason og meðstjórnandi
Már Pétursson. 1 varastjóm:
Jón B. Pálsson, Pétur Einars-
son, Ragnar Sn. Magnússon,
Magnús Leópoldsson og Magniis
Strandberg. Hinn nýi formaöur
FUF i Kópavogi Sveinn Jónsson
er húsasmiðameistari fæddur
1943 á tsafirði og flutti til Kópa-
vogs 1949og hefur starfað vel að
málum Framsóknarflokksins i
Kópavogi.
Eftirfarandi tillögur voru
samþykktar á fundinum: Aðal-
fundur FUF i Kópavogi skorar á
rlkisstjórn tslands að slita nú
þegar stjórnmálasambandi við
Breta, vegna hernaðaraðgerða
þeirra á tslandsmiðum. Fund-
urinn mótmælir harðlega að að-
ildarrikjum I Atlantshafsbanda-
laginu haldizt endurtekið uppi
að beita vopnlausa aðildarþjóð
sliku ofbeldi og telur að slíkt
hljóti að leiða til endurmats á
stöðu okkar i bandalaginu. Enn-
fremur verði alvarlega athugað
með lokun herstöðvarinnar og
a.m.k. stórlega dregið úr öllu
samstarfi við NATO.
Slðan var samþykkt tillaga
um dagheimilismál I Kópa-
vogi: Þörf fyrir dagheimili er
brýn I Kópavogi. Ógnvekjandi
tölur hafa birzt um börn á bið-
lista. Aðalfundurinn hvetur full-
trúa Framsóknarflokksins I
bæjarstjórn Kópavogs til þess
að beita áhrifum sinum þannig
að leyst verði úr þessum aðkall-
andi vanda hið fyrsta.
Aðalfundurinn leggur áherzlu á
nauðsyn þess fyrir nútimaþjóð-
félagið að starfrækt séu nógu
mörg dagheimili og leikskólar.
Það er m.a. snar þáttur í jafn-
rétti kynjanna.
Stjórn FUF I Kópavogi 1975: Vilhjálmur Einarsson, Már Pétursson, Jón B. Pálsson, Pétur Einarsson,
Auðunn Snorrason, Ragnar Magnússon og Sveinn Jónsson talið frá vinstri.
Þriðji heimurinn
— þróunarlöndin
Á meðan þú lest eina málsgrein
i þessari skýrslu fæðast níu börn i
þennan heim, en fimm manns
deyja. Rúmlega fimmti hver
maður getur þó ekki lesið slika
málsgrein vegna ólæsi.
Mannkynið er að fylla fjórða mill-
jaröinn. Ibúatala jarðar er talin
3.860 millj. og er þvi spáð, að
árið 2007 muni mannkyninu hafa
fjölgað um helming frá þvl sem
nú er, en árleg fjölgun yfir heim-
inn allan er samkæmt skýrslum
Sameinuðu þjóöanna 2,1%. Um
næstu aldamót munu 4/5 jarðar-
búa búa I löndum þriðja heimsins
þ.e. Asiu, Afriku og rómönsku
Ameriku, en I dag eru það 2/3
hlutar. Sá þriöjungurer býr i iðn-
rikjunum á erfitt með að gera sér
grein fyrir þeim vandamálum er
þjaka þá 2/3 hluta mannkyns er
búa við vannæringu, örbirgð og
skort. En hafa veröur I huga mis-
skiptingu heimsinsgæða. Taliöer
að tlundi hluti Ibúa jarðar ráöi
yfir 60% af tekjum jarðarbúa, en
hinir niu tíundu hlutarnir veröa
að láta sér nægja 40% af tekjun-
um. Jafnframt breikkar stöðugt
bilið milli lifskjara Ibúanna I iðn-
rlkjunum og þróunarlöndunum.
En hvað veldur skiptingu heims-
ins I ríkar þjóðir og snauðar?
Það neyðarástand sem rikir i
Asíu, Afriku og rómönsku
Ameriku verður ekki skýrt með
þvi einu að benda á náttúruham-
farir og offjölgun sem aðalorsök
hungursneyðar. Vissulega hafa
þurrkar i Vestur-Afríku og flóð i
Bangla-desh mikil áhrif og valda
hungursneyð hjá milljónum
manna sem fyrir þessum
náttúruham förum verða. En
skortur og neyð er þjaka alþýðu
þriðja heimsins á sér dýpri rætur,
sem skýra má á sögulegan hátt og
með skýrskotun til efnahagslegra
og pólitiskra valdahlutfalla i
heiminum. 1 sögulegu tilliti verð-
ur þyngst á metunum að rifja upp
þær afleiðingar iðnbyltingarinnar
að þjóðir Evrópu og Norð-
ur-Amerlku fóru að sækjast eftir
hráefnum ogmörkuðum er hafði i
för með sér þá nýlendustefnu er
upp úr 1870 leiddi til skiptingar
heilla heimsálfa milli auðugra og
Framhald á 14. siðu.
I „viðmiðunarútreikningi" samkvæmt heimsimyndinni er ekki gert ráð fyrii
neinni meiri háttar breytingu á þeim efnislegu, fjárhagslegu eða fólags-
legu tengslum, sem ráðið hafa þróun heimskerfisins hingað til. Állar breyti-
stærðir, sem hér eru sýndar, eru í samræmi við staðreyndir sögunnar á
tímabilinu 1900-1970. Matvæli, iðnaðarframleiðsla og fólksfjöldi fara
veldisvaxandi, þangað til hraðminnkandi auðlindaforði knýr fram hægari
iðnvöxt. Vegna eðlislægra tafa í kerfinu halda bæði fólksfjöldi og mengun
áfram að vaxa um nokkurt skeið, eftir að iðnvæðing nær hámarki. Fólki
hættir að lokum að fjölga, vegna þess að dánartala hækkar, þegar fæðu-
öflun dregst saman og heilbrigðisþjónustu hnignar.