Tíminn - 23.12.1975, Blaðsíða 8

8
TÍMINN
Þriöjudagur 23. desember 1975.
Hjúkrunarfræðingar
brautskráðir frd Hjúkrunar-
skóla íslands
1. HÖÐ FRÁ VINSTRI:
Erla Ragna Agústsdóttir,
Arndís Jónsdóttir,
Rannveig Gunnarsdóttir,
Sesselja Karílas Karlsdóttir,
Matthildur Róbertsdóttir,
Magna FríÖur Birnir,
Sigurður H. Jónsson,
Birna Kr. Svavarsdóltir.
Birna Sleingrímsdóttir,
Sigríður Búadóttir,
Elísabet Ólafsdóttir,
Sigríður K. Jóhannsdóttir,
Marta Sigurgei rsdóttir,
Drop/aug Stefúnsdóttir.
2. RÖÐ FRÁ VJNSTRI:
Freyja Stefánsdóllir Thoroddsen,
Gaðrún Jónsdóttir.
Elín Margrét Ha/lgrímsdóllir,
Srana Fúlsdótlir.
G uð/aug Fú/sdóttir.
(ihtfia Sigurðardóttir,
Amulíu Ragna Dorgrímsdóttir,
Sigriður (/'uðmnndsdóttir,
Björlc Guðmundsdóltir.
shó/astjóri Jr. Dorbjörg Jónsdóttir,
Ingibjiirg Ilalldóra Eliasdóltir.
Anna Olafsdótlir,
Björg Ostrup Hauhsdótlir,
Jóhanna Sigtryggsdóttir,
A n ðu r R agnarsdó t tir,
Er/a Dugmar Lúrusdóltir,
Svana HaUdársdóttir.
3. RÖÐ KRÁ VINSTRI:
Sigrú n Olafsdó ttir.
Hulda Guðlaug Sigurðardóltir,
Maria Aldís Kristinsdóttir,
A rn friðu r G ísladó ttir,
Sigurveig Aljreðsdóttir.
Lilja Jónsdóttir,
Guðný María Hauhsdóttir,
Steinunn Guðbjörg Kríslinsdóttir,
Ingibjörg horsteinsdóttir,
Kristín Axelsdóttir,
()/öj Oddgeirsdóttir,
Margrét Jónasdóttir,
Fjóla Grimsdóltir,
Só/veig Valtýsdóttir.
Krislin Búra Jiirundsdóttir,
G ii ð björg Ofeigsdótlir.
ískort Landhelgis
gæzlunnar
GHÍNLANÐ
'

Landhelgisgæzlan fdr i iskönnunarflug I gær og niá sjá á mcðfylgjandi korti hvernig ísinn liggur f kring-
um landið. tsjaðarinn er i 305 gr. 21. sml. frá Kóp, og liggur þaðan i V. Siöan liggur isbrúnin 20 sml. NV
af Baröa, 20 sml. NV af Deild, 14 sml. NV af Straumnesi 10 sml. N. af Kögri og sveigir þaðan í átt að
llorni og er næst landi 5 sml. N. af Horni. Siðan sveigir Isröndin til N og er 24 sml. N. af Geirólfsgnúp, 27
sml. 340 gr. frá Skaga og 330 gr. 35 sml. frá Strákum . Frá þeim staðsveigir isröndin til N. og NNV.
Auglýsið í Tímanum
Sigurður Lárusson:
Aumingja
Alþýðu-
blaðið
Þegar ég las forustugrein Al-
þýðublaðsins i dag vöknuðu
ýmsar spurningar i huga min-
um. 1 greininni er meðal annars
rætt um niðurgreiðslur á land-
búnaðarvörum og þá miklu
fjármuni sem til þeirra er varið.
Nú undanfarið viröist ritstjóri
Alþýðublaðsins loksins vera bú-
inn að skilja að niðurgreiðslurn-
ar eru notaðar sem hag-
stjórnartæki og koma neytend-
um til góða mikið fremur en
framleiðendum, enda vill hann
nú að þær séu greiddar sem
nokkurs konar fjölskyldubætur
til „neytenda”. En er ekki öll
þjóðin neytendur þessara vara,
lika bændafólkið? Ritstjórinn
vill að „neytendum” sé greitt
hlutfallslega eftir höfðatölu svo
þeir geti haft frjálst val hvaða
vörur þeir kaupa, en kaupin
þurfi ekki endilega að miðast
við landbúnaðarvörur, til þess
að þeim notist niðurgreiðslurn-
ar að fullu. Ég vil benda á að
bændur eru ekki siður neytend-
ur landbúnaðarvara en aðrir
þegnar þjóðfélagsins, og það er
ekki vegna þrýstings frá þeim,
að þær eru greiddar mikið nið-
ur. Alþýðuflokknum finnst allt i
lagi þó þeir þurfi að greiða þær
hærra verði en aðrir þegnar
þjóðfélagsins. Er það i fullu
samræmi við þá jafnaðarstefnu
sem flokkurinn kennir sig við?
Eru ekki likur til að niður-
greiðsluféð yrði að verulegu
leyti notað til að kaupa erlendar
matvörur i stað innlendra, og
hvar á að taka gjaldeyri til
þeirra vörukaupa?
f forustugreininni segir meðal
ar.nars: „Þannig eru niður-
greiðslur á kindakjöti hvetj-
andi, en letjandi fyrir fram-
leiðslu á svinakjöti — hvetjandi
fyrir framleiðslu á nautakjöti,
en letjandi fyrir alifuglarækt”.
Við skulum athuga þetta svo-
litið nánar. Sauðfé og nautgripir
lifa að langmestu leyti á inn-
lendu fóðri, en svin og alifuglar
að mestu leyti á innfluttu kjarn-
fóðri. Þess vegna þarf miklu
meira af innfluttu fóðri til að
framleiða svina- og hænsnakjöt
heldur en kinda- og nautgripa-
afurðir.
Ef neyzluvenjur þjóðarinnar
breyttust þannig að framleiösla
á svina- og alifuglakjöti færi
stórvaxandi, þá þýðir það stór-
aukinn innflutning á kjarnfóðri.
Hvar á að taka gjaldeyri til
þess? Þvi geta hagspekingar
Alþýðuflokksins eflaust svarað!
Annað mál, sem vert væri að
ihuga ofurlitið, en það er skatta-
málastefna Alþýðuflokksins.
Alþýðublaðið hefur hamrað á
þvi i allt haust og það sem af er
vetri, aö leggja algerlega niður
tekjuskattinn vegna þess að all-
stórum hópi manna tekst aö
sleppa við skatta. Blaðið vill
breyta þessum skatti i neyzlu-
skatta, liklega hafa söluskattinn
svo háan aö rikissjóður hafi
svipaðar tekjur. Þarna kemur
fram svo ekki verður um villzt
umhyggja Alþýðuflokksins fyrir
hag alþýðúheimilanna, sem Al-
þýðuflokknum verður svo tiö-
rætt um við ýmis tækifæri. Ekki
virðist óeðlilegt að hækka per-
sónufrádrátt svo mikiö að allir
þeir sem hafa minna en meðal-
tekjur greiði ekki tekjuskatt.
Mér finnst hrein fjarstæða að
afnema tekjuskatt á hátekju-
mönnum. Það er engin afsökun
þó eitthvað þurfi að breyta gild-
andi skattareglum.
Þessari skattamála-stefnu Al-
þýðuflokksins hafa ýmsir sjálf-
stæðismenn tekið feginshendi og
þarf engan að undra.
Þetta sýnir bezt að bilið á
milli Alþýðuflokksforustunnar
og Sjálfstæðisflokksins er harla
litið i ýmsum málum. Heyrzt
hefur lika að Alþýðuflokksfor-
ustan sé að hugsa um að ganga
á mála hjá ihaldinu og leggja
niður Alþýðublaðið og fá inni
hjá Dagblaðinu eða Visi. Þetta
finnst mér heillaráð þvi stefnu-
munurinn er ekki svo mikill,
nema þegar Alþýðublaðið vakn-
ar upp af vondum draumi og
þykist vera mun róttækara en
Þjóðviljinn.
Mér dettur ekki i hug að halda
að ekki séu margir alþýðu-
flokksmenn, sem eru trúir
fylgismenn jafnaðarstefnunnar,
en það nægir ekki þar sem Al-
þýðuflokksforustan er eins og
stjórnlaust rekald.
Nú er litið skrifað i Alþýðu-
blaðið um þá sem verst eru sett-
ir i þjóðfélaginu fjárhagslega,
enda ekki vitað að kosningar
séu á næstu grösum, meira
skrifað um nauðsyn þess að
lækka skatta á hátekjumönnun-
um. Bótaþegar almannatrygg-
inganna eru ekki öfundsverðir
af hlutskipti sinu. Ég skal taka
dæmi sem ég gjörþekki máli
minu til skýringar. Það er af
hjónum um fimmtugt. Maður-
inn er búinn að vera meira en
75% öryrki i mörg ár. Konan
hefur aflað tekna eftir getu og
gengið mjög nærri heilsu sinni
og getur nú ekki talizt vinnufær,
en nýtur þó engra bóta. Nú i ár
eru tekjur þeirra, örorkubætur
mannsins nálægt 160 þúsund
krónur, og vinnutekjur konunn-
ar sennilega um 300 þúsund
krónur. Þessi hjón eiga nýja
ibúð, þó ekki fullgerða. Af-
borganir af lánum vegna
ibúðarinnar eru um 100 þúsund
krónur á ári. Þá eru eftir 360
þúsund krónur af árstekjum
hjónanna, eða 30 þúsund á mán-
uði. Af þessum 30 þúsund þarf
að borga oliu til upphitunar, raf-
magn, fasteignagjöld, sima og
margt fleira. Hvað haldið þið að
þau eigi eftir til fæðis og klæða?
Ég held að Alþýðuflokksforust-
an ætti að hugsa sig vel um áður
en hún heimtar afnám tekju-
skatts á hátekjumönnum, ef
hana langar til að flokkurinn
hjari fram yfir næstu kosningar.
Að lokum langar mig til að
minnast örlitið á atvinnumálin.
Mér blöskrar vantrú Alþýðu-
flokksins og Sjálfstæðisflokks-
ins á islenzkt atvinnulif og
undirlægjuháttur þeirra við er-
lent vald.
Þeir tala um og skrifa i blöð
sin að leggja þurfi verulegum
hluta fiskiskipaflotans, til þess
að koma i veg fyrir ofveiði, og
að við eigum of mörg fiskiskip.
Þrátt fyrir það skilst mér að
þeir vilji umfram allt semja við
Breta um verulega veiði innan
nýju fiskveiðimarkanna. Ég tel
að nú sé mjög aðkallandi að
bæta fjórum til sex skipum við i
landhelgisgæzluna, svo Bretum
sé gert ókleift að stunda fisk-
veiðar innan nýju landhelginn-
ar. Eftir þann yfirgang sem
Bretar hafa sýnt tslendingum
nú, álit ég engan grundvöll til
frekari viðræðu við þá.
Við eigum að hafa manndóm
til að segja Bretum það i eitt
skipti fyrir öll að með fram-
komu sinni nú komi engar frek-
ari samningaviðræður til greina
og lokið sé fiskveiðum þeirra á
tslandsmiðum.
10/12.1975