Tíminn - 31.12.1975, Blaðsíða 4

4
TÍMINN
Miðvikudagur 31. desember 1975.
„Adenauer-kletturinn"
Eduard Adorno ráðherra, talaði
um „Roccia di Adenauer” þeg-
ar hann ávarpaði þýzka og
italska gesti i tilefni af Adenau-
er-árinu, sem er að hefjast, en
hundraðasti fæðingardagur
hans er 5. janúar nk. Þessi
Adenauer-klettur er hjá italska
smábænum Positano og hafði
útgefandi nokkur frá Þýzka-
landi komið auga á að hann likt-
ist hinum látna stjórnmála-
manni. Hann benti stjórnvöld-
um borgarinnar á þetta og þeir
skirðu klettinn eftir Adenauer.
Gefur siðan að lita myndir i
ferðamannabæklingum til að
laða Þjóðverja til Positano.
Kletturinn hefur reyndar áður
verið látinn heita ýmsum nöfn-
um, en borgarstjórinn i Posi-
tano lét satt kyrrt liggja, þegar
Adorno ráðherra afhenti italska
sendiherranum fagurlega inn-
rammaða mynd við fyrrgreint
tækifæri, að fyrir skömmu hét
kletturinn „Testa del Duce” eða
,,Höfuð Mussolinis”!
Segir James Levine, 32 ára
gamall, sem er nýorðinn aðal-
hljómsveitarstjóri Metropolitan
óperuhússins.
Hann byrjaði 13 ára gamall að
læra hjá Rudolf Serkin, og 19
ára lærði hann við Juilliard
skólann i New York á einu ári,
það sem öðrum tekst tæplega á
fimm árum. Þetta vakti athygli
hljómsveitarstjórans George'
Szell, sem gerði James Levine
að aðstoðarhljómsveitarstjóra
hjá sér þegar hann var tvitug-
ur. Hann lærði i sex ár af Szell,
og hóf svo að stjórna við
Metropolitan-óperuna. Þegar
Rafael Kubelik lét af stöðu sinni
sem aðalhljómsveitarstjóri
hússins 1974, tók Levin við
stöðunni, en hann var þá orðinn
mjög vel þekktur fyrir Verdi
óperurnar, sem hann hafði
stjórnað. Plötufyrirtæki rifast
nú um hann og þegar hann
stjórnaði London Symphony
Orchestra á tónlistarhátiðinni i
Salzburg i sumar, var hann af
sumum talinn betri en Karl
Böhm og Leonard Bernstein.
Slikur árangur kostar vinnu.
Levine ferðast með vinkonu
sinni, sem spilar á óbó, segir
hann: — 1 tuttugu ár hef ég
fengizt við tónlist frá þvi
snemma á morgnana þar til
seint á kvöldin. Ég læri
„partitúrin” min að minnsta
kosti tvær til þrjár stundir á
dag. Með hliðsjón af þessu er
skiljanlegt, að hann kann 55
óperur og gifurlegt magn af
sinfóniskum tónbókmenntum
utan að. Hann leyfir sér stund-
um þegar heitt er að stjórna á
skyrtunni, og leyfir tónlistar-
mönnunum lika að spila þannig.
Hann mun að visu eiga i nokkru
striði i framtiðinni, þvi að þeir
sem styðja Metropolitan--
óperuna vilja frekar fá að heyra
„Aida” og „Tosca”, heldur en
ómstriðari verk eins og
Wozzeck” eftir Alban Berg
og „Moses og Aron” eftir
Schönberg. En Levine lætur
ekki skjóta sér skelk i bringu.
Brotlending. Hann féll niður úr
himninum og lenti í hjónabandinu
Hvernig á ég að fara að þvi að
segja stúlku, að ég elski hana?
— Ungur Tyrki datt niður á
lausnina. Hún varð honum dýr-
keypt, en árangursrik.
Fyrr meir var lif ástfanginna
ungra manna auðveldara. Þeir
gripu mandólinið sitt og skeið-
uðu með það að heimkynnum
sinnar heittelskuðu og kyrjuðu
við mánaskinið undurblið ljóð.
Ef stúlkan henti rós niður til
Rómeósins sins, vissi hann að
honum yrði tekið. En nú á dög-
um þegar ástarljóð óma úr
hverju útvarpstæki, gengur
þetta ekki lengur. Frammi fyrir
þessari staðreynd stóð Tyrkinn
Nafiz frá Ankara ráðþrota.
Hvað gat hann gert til að
heilla sina heittelskuðu? Loks-
ins datt þessum áhugaflug-
manni gott ráð i hug. Hann
leigði sér litla flugvél af Cup
Piper-gerð. Yfir húsi stúlkunnar
lék hann alls konar listir, hinn
hugaði Nafiz flaug steypiflug, i
slaufum og beygjum, og á
hvolfi, — i stuttu máli sagt, þá
var þetta frækileg sýning.
En Adam var ekki lengi i
Paradis. Nafiz gerðist of djarf-
ur, — hann missti stjórn á vél-
inni og hún hrapaði. Piperinn
lenti á þaki hússins, sem kær-
astan bjó i. Þaðan féll flakið
niður á svalirnar á fjórðu hæð
og siðan koll af kolli þar til hún
stöðvaðist á svölum fyrstu hæð-
ar, einmitt þar sem stúlkan
hafði staðið stuttu áður. Þetta
var lán i óláni, — hvorugt þeirra
slasaðist. Að visu fékk flugmað-
urinn fáeinar skrámur en ekk-
ert sem orð er á gerandi. Nokkr-
um dögum eftir óhappið fóru
þau til dómarans i ákveðnum
erindagjörðum. Unga frúin
sagði hlæjandi. — Það er miklu
auðveldara fyrir tvo en einn að
borga skemmdirnar á flugvél-
inni.
Endir flugrómantíkinnar. — t
stað þess að arka af stað með
mandólinið sitt undir hendi að
svölum sinnar heittelskuðu, á-
kvað Nafiz að reyna að heilla
hana með flugkúnstum. Hinn
galvaski ofurhugi lenti vél sinni
á svölum vinkonu sinnar, — án
þess að slys hlytist af.
Góður endir eftir brotlendingu.
Þetta djarfa flug borgaði sig
fyrir Nafiz. Stuttu eftir hrapið
fór kærastan hans með honum
til dómarans.
„Ef ég stend mig
ó að reka mig"
ekki
DENNI
DÆMALAUSI
Hr. Wilson segir, að það sé ekki
hundi út sigandi, svo hann átti
von á mér.