Tíminn - 31.12.1975, Qupperneq 34
34
TÍMINN
Miðvikudagur 31. desember 1975
Flóttinn
til
Paradísar
Fljótlega lærði ég að veiða
krabba. Mér leið eins og i
himnariki.
A tlugfreyjuferli sinum hafði
Elfi Stejskal kynnzt ýmsum
stórborgum og skarkala þeirra.
Einn góðan veðurdag ákvað hún
að leita sér einfaldari upplyft-
ingar, og hér birtist frásögn
hennar.
- «|ig
Þaö eru hundruö af þessum litlu Robinson Krusó-eyjum i Indlandshafi. Flestar eru þær alveg ósnertar
af menningunni.
IwÍaf m *TArkhvðA " ' ^ífflftk ;
i i 1 jw. * • i
i p i
Þegar hugmyndin fór að taka á
sig mynd i huga mér, vorum við
hátt yfir skýjunum — á leiðinni
frá heimaborg minni, Vin, til
Miinchen — frá einni húsa-
þyrpingunni til annarrar. Þetta
var þriðja utanlandsferð min á
einni viku, — þannig var hið
venjulega lif flugfreyjunnar. Allt
i einu hafði ég fengið nóg af öllu
saman: öllu vel klædda fólkinu I
kringum mig, málinu sem við
notuðum til að gera okkur
skiljanleg, lifinu sem ég lifði, —
öllu. Ég þoldi ekki lengur fjötra
menningarinnar.
— Einn whisky takk. Rödd eins
farþegans vakti mig aftur til
veruleikans. Ég fann allt I einu að
ég varð að flýja þennan heim i
nokkra mánuði. Draumur minn
var að komast til Malediven-
eyjaklasans.
Ég hef ekki grun
um hvað bíður mín
Þessi eyjaklasi i Indlandshafi,
með yfir 2000 kóralrif og sker,
hafði ævinlega heillað mig. 011
vitneskja min um þennan stað
var fengín úr bókum og aug-
lýsingabæklingum. Þegar ég
lagði af stað i þennan ævintýra-
leiðangur minn, hafði ég ekki
grun um hvað biði min. Þá vissi
ég ekkert um köfun, hafði aldrei
stýrt skipi og kunni ekkert með
utanborðsmótor að fara.
En i farangri minum kenndi
margra grasa. Þar mátti finna
fullkominn kafarabúning og utan-
borðsmótor, auk þess verkfæra-
kassa, sjókort, kiki, hengirúm,
tjald og sjúkrakassa, — útbúnað,
sem átti eftir að koma mér i góð-
ar þarfir. Samtals vó þetta 420
kiló.
1 fyrsta áfanganum fór ég til
eyjunnar Baros, en þar hafði ver-
ið komið upp kafarabúðum. Þar
sjósetti ég skip mitt i fyrsta sinn.
— Ég kalla það „Annanee”, sem
á divehi, á máli Malediven, þýðir
,,ég kem”. 1 búðunum lærði ég að
fara með þá hluti i farangri min-
um, sem ég hafði ekki kunnað á
áður. Þvi ég vildi fyrir hvern mun
komast sem fyrst yfir á nyrzta
hluta eyjaklasans. En áætlanir
minar brugðust skyndilega. Blóð-
eitrun hélt mér fastri á eyjunni
vikum saman. Ég leitaði ekki til
læknis, heldur notaðist við það
sem ég kunni i hjálp i viðlögum,
svo og sjúkrakassann minn.
A þessum tima reyndi ég að
læra dálitið af máli innfæddra.
Loksins rann stundin upp. Ég
lagði af stað i bátnum minum,
alein. Hér eftir var að duga eða
drepast. Næsti viðkomustaðúr
var lón nokkurt, út af Wabinfuru.
Þessi staður er algjörlega ósnert-
ur, ef frá er talið kofaræksni, sem
stendur þar. Þarna dvaldist ég
fjórar vikur, naut sjávarins og
vindsins, lifði á kókoshnetumjólk
og fiski auk kjötsins og hrisgrjón-
anna, sem ég hafði tekið með
mér. Nótt eina gerði hræðilegt
óveður. í fyrsta skipti varð ég
hrædd. Morguninn eftir jókst ör-
!