Tíminn - 11.01.1976, Blaðsíða 23

Sunnudagur U. janúar 1976.
TÍMINN
23
voru samt fáir, sem
lögðu út i þessa þraut,
þvi að þeir voru hræddir
við að týna lifinu. En þó
voru það nokkrir, og það
fór illa fyrir þeim,. Þeir
gátu i mesta lagi teygt
söguna svo hún entist
nokkra daga.
Það var þó einn ungur
maður, sem samdi
ævintýri sem honum
entist i þrjá mánuði, en
lengra gat hann ekki
haft það. Forlög hans
urðu öðrum til viðvörun-
ar, svo að það leið lang-
ur timi, áður en annar
freistaði gæfunnar.
En svo var það einn
bjartan dag, að ókunnur
maður kom i höllina.
Hann kvaðst koma
sunnan úr löndum og
sagði svo við kónginn.
— Voldugi herra, er
það satfc að þú heitir
þeim manni rikulegum
gjöfum, sem segir þér
ævintýri, sem aldrei
tekur enda?
— Já, það er rétt,
svaraði kóngur.
Og enn spurði ókunni
maðurinn:
— Er það lika satt, að
þú gefir þeim manni
fallegustu dóttur þína,
og að hann eftir þinn dag
verði erfingi að öllu
rikinu?
— Já, ef hann stendur
sig, segir kóngur, en ef
hann ekki uppfyllir skil-
yrðin, þá verður hann að
láta lif sitt.
— Jæja, sagði þá ó-
kunni maðurinn, ég
kann rnjög einkennilega
og langa sögu, sem fjall-
ar um engisprettur, og
hana vildi ég segja. Hún
er mjög löng.
— Segðu hana, sagði
kóngur þá, ég skal
hlusta á.
Svo hóf sögumaður
sögu sina:
— Það var eitt sinn
vitur kóngur. Hann tók
allt kornið i landinu og
lét það i eina afarstóra
hlöðu. Hlaðan var svo
stór, að annað eins hafði
ekki sézt þar um slóðir.
Liklega hefur þetta ver-
ið stærsta kornhlaða I
heimi. Uppskeran hafði
verið svo góð að hlaðan
hafði fyllzt, og þó fengu
landsmenn nægju sina
til sinna nota, en þessar
birgðir i hlöðunni stóru
átti að geyma, ef ein-
hvern tima kæmi upp-
skerubrestur, svo að
fólkið i landinu myndi
ekki svelta.
En svo kom stór flokk-
ur af engisprettum, sem
fór yfh* landið, og þær
komust brátt að þvi,
hvar kornbirgðirnar
voru geymdar, en kom-
ust ekki inn i þessa
rammbyggðu korn-
hlöðu.
Að siðustu fundu þær
eftir margra daga leit
agnarlitið gat á hlöð-
unni, þar sem nagli
hafði dottið úr, en gatið
var svo litið, að aðeins
ein engispretta komst i
gegnum það i einu, til
þess að taka af korninu.
Og svo fór fyrsta engi-
sprettan inn og tók eitt
korn og svo önnur á eftir
og tók annað korn, — og
þannig hélt sagan
áfram. Allan timann var
það ein og ein engi-
spretta, sem skauzt út
með eitt einstakt korn.
Dag eftir dag, viku
eftir viku og mánuð eftir
mánuð hélt sögumaður-
inn áfram og sagði ekki
annað en þetta:
Svo fór ein engispretta
á eftir þeirri næstu og
tók eitt einstakt korn.
Þegar annað árið var
á enda, sagði kóngur-
inn:
— Hvað lengi halda
engispretturnar áfram
að bera kornið út? — Og
er svo sagan búin, þegar
þær eru búnar með allt
kornið úr hlöðunni?
— ó, herra kóngur,
sagði sögumaðurinn,
saganer ekkibúin þá, en
það verður svo langt
þangað til að við skulum
ekki tala um það núna.
Engispretturnar hafa
hingað til aðeins borið
eins og eitt ferfet af
korni út úr stóru hlöð-
unni, og það eru mörg
þúsund ferfet af korni i
henni.
— Nei, nei, hrópaði
kóngur, ég verð vitlaus,
ef ég held áfram að
hlusta á þessa sögu.
Taktu dóttur mina,
stjórnaðu rikinu, en
láttu mig ekki heyra
meira um þessar ó-
skemmtilegu engi-
sprettur. Ég held bara
að mig langi ekki i lang-
an tima til að heyra
ævintýri. Hvað þá óend-
anlegt ævintýri!
Þannig vildi til, að ó-
kunni maðurinn frá
suðurlöndum fékk fall-
egustu dóttur kóngsins,
og tók við rikjum i land-
inu, og reyndist dugmik-
ill og duglegur kóngur.
Þau lifðu svo hamingju-
söm i mörg ár i landinu,
og voru bæði vinsæl og
vel virt af landslýð öll-
um. Þau eignuðust góð
og myndarleg börn, en
þegar þau báðu pabba
sinn, konunginn, að
segja sér sögu, eins og
öll börn hafa svo gaman
af, þá sagði hann og
brosti:
— Biðjið þið móður
ykkar að segja ykkur
sögu, ég kann ekki nema
eina — og hún er ekkert
skemmtileg. Svo horfðu
þau hvort á annað kon-
ungshjónin og brostu, —
en drottningin fór að
segja börnunum þeirra
skemmtilega—barna-
sögu, en sögur hennar
voru yfirleitt ekki lang-
ar, þvi að hún sagði
börnum sinum, að þau
ættu sjálf að lesa sögur,
og svo væri nær að þau
væru úti að leika sér,
eða hjálpuðu til i garðin-
um, eða gerðu eitthvað
gagn heldur en að sitja
og hlusta á sögur, Það
var aðeins ef þau urðu
lasin og voru tilneydd að
liggja i rúminu, að
mamma þeirra sagði
þeim langar sögur, en
aldrei þó söguna af engi-
sprettunum, — ævintýr-
ið óendanlega.
( Þýtt úr dönsku
BORGAR
LEIKHÚS
Nytjalist IV.
Sýnendur:
Arkitektarnir
Guómundur Kristinn Guómundsson
Ólafur Sigurósson og
Þorsteinn Gunnarsson.
Auglýsingateiknararnir
Friórika Geirsdóttir og
Kristin Þorkelsdóttir.
AF
VERKSVIÐI
TEIKNARA
Sýningin er aó Hafnarstræti 3. Opió kl.2-10e.h.Sýningunni lýkur á sunnudagskvöld (11.jan.) LISTIÐN.
VERÐLÆKKUN
Þaníf jf vc,'i>l*kku„
innfIuttumnUg6)ften,æiíkuðu to,,ar á
35%. Um lefe oíS’I1. Ur 45% i
fjolrnargarnýjafger6ir°6U|mi,!leim
verði vilium við V8 Ö a Iækkuðu
viðskiptavSi okkarma Í!1 móts við
v"5 tep„rab°frIess veg"á
samsvarandi lúnú ^lr okkav
verði. hlnu °yja útsölu-
Ekki nóg með það -núín
landsms á ei„„m stað teP
Nú bjóðum við einni.r ,.
gertir af Alafnf ® PP
ryateppin vinsæíu e™PPfv"
andi i otrulegu litaúrvalf
ntaúrvali.
Vlð bjóðum ykkur gólfteppi með aðeins 30% útborgun og eftir-
stöðvarnar á 6 til 12 mónuðum. Munið hina þægilegu J.L. kaup-
samninga — engir víxlar — og þér fóið sendan gíróseðil món-
aðarlega, sem greiða mó í banka, sparisjóði eða pósthúsi.
Gerið verðsamanburð — Verzlið þar sem verðið er hagstæðast.
Opið fil kl. 7 á föstudögum — Lokað á laugardögum
Verzlið
þar sem
úrvalið er
mest og
kjörin bezt
■ 'l
:
^ — 1 ‘1 fy ** 1
aA "Cm
Hringbraut 1 2 1 — Simi 1 0-600 \