Tíminn - 25.01.1976, Blaðsíða 10

10
TÍMINN
Sunnudagur. 25. janúar 1976.
Dráp var aðeins spennandi skemmtun fyrir hann. Alain Grenouille kemur á morðstaðinn til að sýna lögreglunni, hvernig hann framdi
morðið. Tiu minútum seinna var hann látinn.
EF MORÐINGINN
manninn á hjólinu, siðan hvernig
hann gerði út af við hann með
seinna skotinu. Jacky horfir á
sem lamaður. Honum ofbýður.
Þá gerist það. Alain Grenouille
snýr sér við og litur á Jacky.
Hann veit ekki, að þessi ungi
maður er sonur fórnarlambs
hans. En Jacky sér ekki betur en
að broskippir fari um andlit
Grenouilles, og hann sér rautt,
tekur upp hnifinn og rekur hann i
bakiðá morðingjanum, sem hafði
snúið sér við aftur. Grenouille
deyr á leiðinni i sjúkrahúsið. Lög-
reglan tekur Jacky fastan.
Jacky gat auðvitað ekki vitað
það, að Alain Grenouille var með
taugakippi i andlitinu, sem birt-
ust eins og bros.
Samúðaralda gekk yfir landið.
Fjörutiu þúsund Frakkar skrif-
uðu undir áskorun um að láta
Jacky lausan. Meira að segja fað-
ir tvöfalda morðingjans segir: —
Ég get ekki fundið neina sök hjá
honum.
Niu dögum eftir að Jacky Piet-
kiewicz var tekinn fastur, var
hann aftur frjáls ferða sinna. —
‘Það er alveg eðlilegt að ég verði
dæmdur fyrir það sem ég gerði,
sagði hann þá, — en ef kvið-
dómendurnir gera sér raunveru-
lega grein fyrir athöfn minni,
vona ég að hegningin verði ekki
ströng.
í október 1975, þegar réttar-
höldin höfðu farið fram, hugsaði
hann og talaði á annan hátt.
Krafa um sýknun hans kemur
úr öllum áttum. Bréf eru skrifuð,
blöðin og ineira að segja sjón-
varpið, krefjast sýknunar. Sak-
sóknari rikisins reynir i örvænt-
ingu að_ hamla á móti þessum
straumi'. — Þið hafið um tvær
leiðir að velja, segir ákærandinn
við kviðdóminn. — Annaðhvort
leggið þið blóðhefndinni lið, eða
þið leitið réttar. Blóðhefnd þýðir
uppbyggingu á þjóðfélagi, sem
þekkir enga miskunn né fyrir-
gefningu, þar sem engin von er
um bót og betrun og enginn réttur
er til varnar. Það væri að gefa af-
tökum án dóms og laga lausan
tauminn.
Dómur er kveðinn upp yfir
Jacky Pietkiewicz: Tveggja ára
skilorðsbundinn fangelsisdómur.
Hinn ákærði er dæmdur á
pappírnum, en er eftir sem áður
frjáls maður. Þrátt fyrir þennan
væga dóm lætur fólkið í réttar-
salnum i ljós óánægju sina. — Ég
er vonsvikinn, segir Jacky lika. —
Rétturinn var ekki mjög mann-
legur. Mér finnst ég vera saklaus.
BROSAÐ
Er ungur maður morðingi, ef
hann drepur morðingja föður
sins? Þessari spurningu þurfti
kviðdómur i Versölum i nágrenni
Parisar að svara. Tvær ástæður
gerðu kviðdómnum erfitt um vik
að svara. Tugþúsundir höfðu látið
i ljós samúð með unga mannin-
um, sem hafði hefnt föður sins.
Hann hafði aldrei aðhafzt neitt,
sem braut i bága viö lög og rétt.
Morðinginn, sem hann drap, var
hinsvegar dæmigerð landeyöa,
iskaldur morðingi, sem hafði
drepið að gamni sinu.
Þessi blóðuga sorgarsaga hófst
snemma morguns i júli fyrir fjór-
um árum. Klukkan 4.15 ekur
málarinn Victor Pietkeiwicz (49
ára gamall) á skellinöðrunni
sinni frá bilaverksmiðjunni i Vill-
ennes rétt hjá Paris á leið heim til
sin úr vinnu. Ekkert rýfur þögn
morgunsins nema hljóðið i skelli-
nöðrunni.
Bill kemur i ljós. Við stýrið á
stolnum Fiat 127 situr Robert L.,
16 ára, og við hlið hans slæpinginn
Alain Grenouille. Hann er einn af
niu börnum i fjölskyldu, sem
faðirinn vanrækir, hann hefur
verið á uppeldishælum, hann er
þjófur og hefur verið i fangelsi.
Hann heldur ástolinni byssu með
sjónauka.
Alain Grenouille hafði sagt við
vin sinn: — Þú keyrir og ég skýt á
alla, sem mér lizt ekki á. Þetta
verður fjári skemmtilegt.
Sá fyrsti, sem þeir hitta, er
Victor Pietkiewcz á skellinöðr-
unni sinni. Alain Grenouille er
ekki lengi að hugsa sig um. Hann
lyftir byssunni, miðar og skýtur.
Maðurinn á skellinöðrunni er
ekki eina fórnarlambið á þessari
nóttu. Alain Grenouille skýtur á
fimm aðra að gamni sinu. 19 ára
gamall námsmaður, sem vann i
friinu sinu sem varamaður i
slökkviliði, lætur einnig lif sitt.
Að lokum aka þeir á tré og her-
lögreglan tekur þá báða höndum.
Byssan með sjónaukanum gefur
til kynna hverjir þeir eru.
Fjórar manneskjur eru eins og
lamaðar við fréttina um dauða
málarans Victor Pietkiewicz. Það
eru kona hans, tvær dætur og
sonurinn Jacky. Jacky, sem var
21 árs, þegar þetta gerðist, tók
föður sinn algjörlega sér til fyrir-
myndar. — Ég lærði allt af hon-
um, ég vildi alltaf vera eins og
hann.
Timinn liður. Jacky er dug-
legur og áreiðanlegur i starfi sinu
i bilaverksmiðjunni. Hann verður
ástfanginn, trúlofar sig og giftist.
Hann hefur þó ekki náð sér eftir
dauða föður sins.
Tiu mánuðum eftir morðið
kemur mágur Jackys, Daniel, i
uppnámi heim. — Vegurinn er
fullur af lögreglumönnum. Ég
held þeir séu að setja morðið á
svið.
Jacky kippist við. Morðið á föð-
ur hans hafði verið framið á
veginum. Ef morðið verður sett á
svið, hlýtur morðinginn að vera
viðstaddur lika. Hann flýtir sér
samt sem áður ekki á staðinn.
Hann fer með konu sina til tann-
læknis og fer aftur heim. Meðal
brúðkaupsgjafanna, sem þau
höfðu fengið, þegar þau giftu sig
fyrir mánuði, er hnifur. Hann
stingur honum á sig.
Það er óskiljanlegt enn þann
dag i dag, hvernig hann komst
framhjá lögreglunni. Hann er allt
i einu kominn inn i miðjan hring-
inn. Farið er yfir i smáatriðum,
hvernig morðið átti sér stað.
Alain Grenouille sýnir lögreglu-
manni, án þess að blikna, hvernig Hann drap morðingja föður sins. Jacky Pietkiewicz I réttarsalnum.
hann skaut fyrsta skotinu á Hann var dæmdur, en þarf ekki aðfara i fangelsi.
HEFDI EKKI
Svo fer hann heim. Dóm-
stólarnir hafa komizt að niður-
stöðu, sem vottar skilning á þvi af
hverju hann drap, en lætur um
leið i ljós, að réttarfarið geti ekki
tekið þvi eins og sjálfsögðum hlut.
(Þýtt og endursagt MM.)