Alþýðublaðið - 05.08.1922, Blaðsíða 2

s
ALHÐDBLAÐtÐ
{ifreilar og ökumenn.
Meiri hlutiun aí því fólki, sem
íór upp að Arbæ i fyrradag, íór
það í bifreiðum, enda höfðu bif
reiðarstjórarnir nég að gera. Frá
því að skemtunin byrjaði og þar
til hún hætti — laust eftir mið
nætti (því margir þurftu að skemta
sér eftir að búið var sð mlíta sam
komunni) — mátti heita að ósiit
in lest af bifreiðum væri á öllum
veginum milli Árbæjar og Reykja
víkur — leat af bilum, sem þeytt
ust áfram með geysihraða, þaktir
gráum moldarmekki.
Það var nokkuð af fólki. sem
annaðhvort ætlaði að ganga eða
hjóla uppeftir, en það var enginn
hægðarleikur að komast þannig
leiðar sinnar; stöðug umferð bif-
reiða, sem einskis gættu annars
en að komast áfram, hvað sem f
vegi var, hvort sem það var dautt
eða lifandi. Af þessu leiddi það
að flestir kusu helzt að halda sig
fyrir utan veginn. En auðvitað
urðu þeir, sem á hjólunum voru,
að halda sig uppi á veginum í
lengstu lög, enda þótt þeir ættn
það altaf á hættu að vera drepn-
ir eða slasaðir af óaðgætnum og
gapafengnum bílstjórum, og gott
hafi þeir ekki verið blindfullir i
ofanálag. Þessir fáu menn. sem
voru hjólaudi á veginum urðu að
fara úlaf veginum oft með mjög
stuttu millibili hveruig sem á stóð,
því annars urðu þeir undir bif
reiðunum
En látum þetta alt vera; það
sem útyfir tók var það að þeir
bilstjórar, sem keyra eins og sið-
aðir mesn, voru aldrei óhræddir
um, að vera keyrðir um koll af
ábyrgðarlausum angurgöpum sem
kalla sig bifreiðarstjóra.
Einn vanur og athugull bifreið-
arstjóri, sem sá er þetta ritar átti
tal við, sagði að hann hefði oft
orðið var við það, að á meðan
hann hefði farið eina ferð, hefðu
aðrir farið tvær og jafnvel þrjár,
án þess þó að neltt bilaði bjá
honum. Af þessu geta allir séð
hvernig keyrslan hefir verið hjá
mörgum bifreiðarstjórunum. Ein-
hversstaðar eiga að vera til regl-
ur fyrir keyrsluhraða bíla, en
þeim er víst skjaldan fylgt, þó
ekki gangi það jafn hóflaust og í
fyrradag. En hversu á þetta lengi
að ganga að borgarar bæjarins
geti aidrei verið óhtæddir uai líf
sitt og limi fyiir bifreiðaökumönrt
um. Lögregla bæjarius verður að
taka i taumana. Það verður að
taka ökuréttindí af þeim bifreiða
stjórum, sem þrælast blindfullir
um vegina með fulla bíla af fólki.
Það verður að sekta bifreiðarstjóra
sem keyra svo hart að hætta staf
ar af. Því héfir oft verið kent
um þegar talað hefir verið um
vanrækslu í þessu efni, að ckki sé
gott að sanna það hversu hart
blll er keyrðuc, íyrir þann sem
sér það tilsýndar; en það er ekki
nema vitleysa, hver sá maður, sem
eitthvað þekkir útf keyrslu bif-
relða; hann sér strax ef keyrt er
nokkuð að mun hraðar en lög
mæla fyrir. Og til hvers eru lög
regluþjónar, ef yfirvöld þessa bæj
ar trúa þeim ekki til að sjá hvort
ekið er of hratt eða ekki Þvf af
skiljanlegnm ástæðum getur það
verið erfitt fy/ir lögregluþjóaa að
sanna það að bifreiðarstjórar keyri
of hart; þvi það er ekkert sem
sýnir hversu hart billinn hefir
keyrt þegar búið er að stöðva
hann.
Það er nú almenn óánægja með
al fólks hér i bæ útaf framferði
bitreiðastjóranna í fyrradag, auk
þess, sem sumlr munu eiga um
sárt að blnda fyrir slysni og óað
gætni þeirra. Það er því fróðlegt
að vita, hvort stjórnarvöldin i
þessum bæ hefjast handa og réyna
að lagfæra þetta.
Vegfarandi.
Zveir þýzkir jlokkar.
• .■
(Niðurl).
.Flokkur þýzka almenttingsins",
sem er flokkur borgaauðvaldsins
þýzka, svo sem frá var greint,
hefir nú nýlega lýst því yfir að
hann væri fylgjandi þvi að Þýzka-
land væri lýðveldi, en áðdr hafði
formaður flokksins, Stresemaan,
lýst því yfir, að hann vildi fá
aftur keiaaraatjórn. Orsökin til
þess að flokkurinn er nú orðinn
fylgjandi lýðveldisstjórn, eða seg
ist vera. það að þýzka borga
auðvaldið álítur heppilegra á þeim
æsiogatímum, sem nú eru, að
kljúfa jafnaðarmannaflokkana, með
því að tjá sig fylgjandi lýðveld-
inu Hyggja þeir, að þeir geti á
þann hátt fengið Hægri jafnaðar
manniflokkinn, sem er staerstli
jafnað&rmannaflokkurinn á Þýzka-
landi f bandalag við sig, og tvo
aðra bo¥garaflokkana, katólska
flokkitm (Centrum) og Demókrat-
ana, gegn Þjóðernl.sflokkinuaj ann-
arsvegar og Oháðum jafnaðar-
mönnum og Kommuuistum hins-
vegar.
Hingað hafa engin ttðindi bor-
ist upp á sfðkastið frá Þýzka>
landi, svo ekki er gott sð vita
hvort nokkuð hefir orðið af þeisuc
bandalagi En ilt er, ef orðið hef
ir, þvi verkalýðurinn getur ekki
sigrað nema sameinaður, — ekki
einu sinni komið óvinum lýðveld
isins frá ábyrgðarmiklum stöðum
rlkisins. Ilt er og, þegar jafcað*
armenu gera bandalag við hdztu
mótstöðumenn sína; reynalan er
fyrir lifandi löngu búin að sýna
að af því leiðir hinn mesta óhagr
eða jafnvel niðurdrep fyrir stefn-
una,
Pað var nú þá.
—— (Frh.)
Jæja, skipið kom inn á höfnina.
snemma morguas og morgunsólin.
skein svo skær og glöð á hiaar
drifhvltu voðir skipsins. Sjómenn-
irnin veittu þessu ekki eftirtekt,
en aðrir í landi sáu það, og-
þeir héldu að það boðaði frið og
réttlæti, En margt býr í þokunni.
Euginn bátur kom fram i skipíð,
því enn voru hinir árvöku verzl-
unarþjónar ekki uppi.
Hinum stóra og traustbygða
björgunarbáti skipsins var þvf
hrundið út. Já, það var nú bátur
I lagí, skaltu trúa. Hann hafði
upphaflega verið bygður á Eng-
landi og sérstaklega til hans vand-
að Var hann svo þéttur, að einc
maður hafði næ&tum við að ausa
hann, ef hann hélt vel áfram. Og
svo stór var hann, að hann bar
vel Vs af allri skipshöfninni, og
það i stinnings kalda. Slkar fleytur
eru ekki á hverju strái, enda
hafði Hannes haft orð á því, að
slfkt væii of f borið á fískisklpi.
Þá mætti minnast á útbúnað báti-
ins, Hann var prýðilegur. Auk
ára og segla, sem ekki var af