Alþýðublaðið - 07.08.1922, Blaðsíða 4

4
AL^VÐUB^AÐJÐ
Every Day
t;, .....
dósamjólkin komin aftur.
Sömu gæði. Lægra verð.
Kaupfélagíð.
Smiðir & húsbyggjendur
spy*jisí fyrir hjá oss uta verð á
skrárn, lömnm, Mnnm og sanm
kilskonar, eiasig aœíðaverkfærum
og Öeiru þar sð iútaudi, áður en
kiupin eru fest aEnariistaðar.
, 9 H imalay Sí
Laugaveg 3
Tarzan. Þeir áskrifcndur, seoi
ekki hafa vitjað um Taezan, eru
beðajr að gera það sem fyrst
Tarzan kostar 3 kr. í Rrykjitvík,
cn úí ura haá »ð viðiögðu burð
árgjaldi. Kaupendur úti um ia»d,
»em viija eignaat bökisa, og fá
biaðíð hjá útiöiumöaaoœ, geta
parstað hatia hjá þeim. Tatziu er
seod hvert sern er.
Sjúkrasamlag Eeykjavíknr.
Skoðuaariseknir próf. Sæm Bj&rn
héöl- asoss, Laugaveg ií, kl 2—3
e. h,; gjaldkcri tsleifur skóíaatjóri
jónsTOn. Bsrgstaðastrseti 3, ssm
iagstiœi ki, 6—8 e.'h.
Ókey pis
Við hölum fengið nokkur hundr
uð einfaida hengilampa og eldhús
lampa fyrir rafljós, sem við icljutn
ajóg óðýit, og setjum upp
ókeypis.
— Notið tækifærið og kaupið
lampa yðar bjá okkur.
H£. Rafmf. Mitl & Ujós
Laugaveg 2pB Sími 830
Húsmaaðllipl Ótd munir,
ykkur náuðsyníegir < eidhúsin og
aanamtaðar, seijssst með sa»n-
gjöræú verði I „Himalay“ Lauga-
veg 3
m,
2
á morgnana er tilbúið nóg af heitu
kaffi hjá Litla kaífihúsinn.
Hentugt lytlr þá, sem byirja vinnu
kl. 8
Alþbl. er blað allrar aiþýðu.
Rítstjóri og ábyrgðarrn«ðnr:
Olafur Priðriksum.
PreBtsrrtiðjaw Gutenberg
Edgar Rice Burroughs: Tarzan snýr aftnr.
mín góð“, mælti hann. „En satt að segja, er þegar búið
nð tilkynna þeim yfirmanni, að þér séuð með öðrum
manni, en bónda yðar, inni í aflæstum klefa yðar“.
„Gerir ekkert!“ æpti konan. „Maðurinn minn veit
hvernig 1 öllu liggurl" ,
„Það er líklegt að hann viti það, en umsjónarmaður-
inn veit það ekki; og ekki vita blaðamennirnir það,
sem munu komast á snoðir um það á leyndardóms-
fullan hátt, þegar á land kemur. En þeim mun finnast
matur í þvi, og þá ekki síður kunningjum yðar, er þeir
lesa það með morgunkaffinu — við skulum sjá, nú er
þriðjudagur — jú, þegar þeir lesa það með morgun-
kaffinu næsta föstudag. Og ekki mun það draga úr
matarbragðinu, þegar það fréttist að maðurinn sem frúin
Jokaði sig inni hjá var rússneskur þjónn — skósveinn
bróður hennar, til að hafa alla nðkvæmni".
„Alexis Paúlvitch", svaraði konan kuldalega og ótta-
Jaus, „þú ert bleyða, og þegar eg hvísla vísu nafni j
eyra þér, muntu hugsa þig betur um, áður en þú fram-
kvæmir hótanir þínar, og þú munt hraða þér út úr
herbergi mínu, varla ónáða mig framar“, hér varð
augnabliks þögn, og hugsaði Tarzan, að kppan værí
að halla sér að eyra þorparans og hvísla að honum
orðum, sem hún híafði ógnað honum með. En þögnin
var stutt. Þá heyrðist blótsyrði hrjóta af vörum þorpar-
ans — fótaspark — óp konu — og þögn.
En varla var óp konunnar dáið út, er apamaðurinn
hafði stokkið fram úr fylgsni slnu. Rokoff hljóp af stað,
en Tarzan þreyf 1 hann og hélt honum. Hvorugur
sagði orð, því báðir fundu það á sér, að verið var að
fremja morð 1 kleíanum, og Tarzan var vís um að ætl-
un Rokoffs hafði ekki verið sú, að félagi hans gengi
;svo langt 1 þá átt — hann fann að meira lá undir steini
— meira og illgiinislegaja, en yfirvegað morð með köldu
blóði.
Án þess að tefja sig á því, að spyrja þau, sem inni
voru, setti apamaðurinn herðarnar á hurðina, og með
Rokoff í eftirdragi kom hann inn i herbergið með
hurðarbrotin á herðunum. Á legubekk fyrir framan
hann lá konan, og yfir henni stóð Paulvitch, með fing-
ur spentar um háls hennar, en hún barði árangurslauat
andlit hans með báðum höndum, og reif hann eftir
mætti.
Hávaðinn af bomu Tarzans rak Paulvitch á fætur,
og stóð hann og glápti aulalega á Tarzan. Stúlkan
settist titrandi upp í legubekknum. Hún studdi annari
hendinni á háls sér og tók andköf. Þó hún væri iila til
reika og mjög föl þekti Tarzan, að það var sama stúlk-
an og sú er hann hafði séð stara á sig á þilfarinu fyr
um daginn.
„Hvað á þet,ta að þýða?“ spurði Tarzan og snéri sér
að Rokoff, sem hann áleit vera höfuðmanninn í þessu
öllu saman. Rokoff þagði og gaut út undan sér augun-
um. „Styðjið á hnappinn", hélt apamaðurinn áfram; „eg
vil að einhver yfirmaður skipsins komi hingað — það
er nóg komið af þessu“.
„Nei, nei“, æpti konan, og stóð skyndilega á fætur.
„Gerið það ekki. Eg er vís urö, að það var ekki ætl-
unin að gera mér mein. Eg gerði þennan mann reiðan,
og hann misti stjórn á sjálfum sér; það er alt og sumt.
Eg óska ekki að málið fari lengra, herra minn“, og
það var svo mikill bænarhreymur f röddinni, að Tarzan
gat ekki haldið áfram, þó dómgreind hans segði hon-
um, að hér væri mál sem yfirmennirnir ættu að taka
í sínar hendur.
„Þér óskið þess þá, að eg geri ekkert í þessu máli ?^
spurði hann.
„Ekkert", svaraði hún.
„Þér eruð ánægðar yfir því, að þessir fantar fái fram-
vegis að ofsækja yður?*
Hún virtist ekki vita hverju hún ætti að svara, og
var mjög vandræðaleg á svipinn. Tarzan sá illgirnislegt
glott leika um andlit Rokoffs. Liklega óttaðist stúlkan
þessa fanta — hún þorði ekki að láta uppi í áheyrn
þeirra, það, sem hún helzt viidi.
„Eg skal þá“, mælti Tarzan, „starfa á eiginábyrgð.
Yður“, hélt hann áfram, „og félaga yðar, segi eg það
hér -noeð, að héðan í frá og til enda þessarar ferðar,
mun eg hafa gæíur á ykkur, og komi nokkuð það fyrir,
sem bendi í þá átt, að þið ætlið að troða sjúlku þess-
ari um tær, skuluð þið ejga mig á fæti; og eg fullvissa.