Alþýðublaðið - 11.08.1922, Page 1
Alþýðublaðið
'&eflð út aí Alþýðuflokknum
192*
Föstuudaginn ir. ágúst.
182. tölnblað
Dómurinn og'
náðunin.
Morgunbfaðið flytur við og við
•greinar um náðina mikiu, þegar
Jaadsstjómin iét konung felia úr
gildi dóm þann, sem hinn (slenzki
hæstiréttur hafði kveðið upp yfír
mér og fjórucn mönnum öðrum.
Er blaðið stöðugt að ala á því,
að náðunin hafi verið hin mesta
'óhseia, því msð henni hafí hæsVa
rétti veríð sýnd óþolandi óvirðing.
Talar biaðið af svo mikilli virð
tagu fyrir hæstarétti, eins og
Kristján væri sjálfar guð aimátt
ngur, en Halldór og Eggert, Gab
ríel erkiengili og María naey, og
alt eftir þessu. Etmfremur segir
ttiaðið, að með þessari náðun hafí
þeim, sem viija brjóta iandsiögin
verið .gefíð rækiiega undir fótinn".
Með öðrum orðum, að úr þvf að
öðrum eins glæpamönnum og mér
<og félögum mlnum hafí verið
slept, þá muni sjáifsagt aukast að
tniklum mun fjirsvik, þjófnaður,
xnorð, nauðganir, rán og áfengis-
verziun, að ógleymdu þvf, að
fyrrum stórtemplarar berjist fyrir
vfaverzlun, aðrir goodtempiar-
ar gerast ritstjórar andbanninga-
dnáigagna, og ait eftir þessu.
Það væri gott að menn bæru
virðlngu fyrir hæstarétti, það er
að segja eí þsð væri fyrir það,
að mönmim fyndist hann bera
aafn með réttu. Hinsvegar er virð-
ing fyrir hæstarétti skaðleg ef að
gerðir hans koma f bága við rétt
lætlstilfinningu aimennings. Virð
ing hæstaréttar á áð byggjast á
því, að hinn sé réttláíur en ekki á
hinu einu, að hann heiti bæsti
■réttur. Morganblaðið er að reyaa
ssd berja það fram blákalt að menn
-«fgi sð virða þessa nmgetnu stofn-
un bara fyrir eafnið, Og taiar af
miklura fjálgleik ura „þessa heig
u»tu stofnun þjóðasinnar*.
En hvað er hæatiréttur?
Þið eru fimra menn, áreiðaE-
iega raean, en kvorki guðir sé
hálfguðir, þó Morgunbiaðið taii
sem.svo væri. Þingið lagði niður
yfirdóminn gstmla, en stofnaði
hæstarétt.
En með hverju?
Eru ekki þrfr af fimm hæsta-
réttardómurunum afturgengnir úr
yfírdómnum?
Og hafði yfírdómurinn nokkuð
sérstakt orð á sér? Ég segi slður
e« svo.
Það er kunnugt, að aiiir þrír
yfírdómarnir eru andbanningar
og það var, og er, útbreidd skoS-
un, og hefír meira að segja vetið
gert að umræðuefni f þinginu, að
álít þessara dóraara á bannlögun
«m hafí ráðið mikiu um dóma,
sem þeir feldu f áfengismálum, t,
d. í raálinu gegn Magnúti Blöndai.
Á sama hátt heid ég frara að
pólitfskar skoðanir h8.fi ráðið með
ferð bæstaréttar á máii okkar fé
laga, svo og dóminum. Þvf þó
ekki sé kunnugt um að neinn
hæstaréttardómarinn hafi verið
með prik, axarskaft né kaðal
spotta, hvfta daginn 23. nóv„ né
þvi sfður hiaðna byssu né fengið
neitt af brennivfninu, sem þá var
úthlutað f banntandinu, þa er kunn
ugt um að hjarta, að minsta kosti
þrlggja þeirra, sló með hvfta lið
inu, að svo mikiu leyti sem hjarta
hugsjónalausra manna getur degið.
Morgunblaðið gerir mikið úr
yfiriýsingu Akurnesinga um náð
unina, og segir að þjóðin muni á
saraa máii ura hana og þeir.
En eg er nú á annari skoðun.
Þvf hvers vegna vorum við náð
aðir? Var það af manngæzku? Eg
segi nei. Það var eingöngu af því,
að almenningsdómur hafði sýknað
okkur, og af hræðsiu við að si
menningur léti ekki sifkt ranglæti
fara fram þegj&ndl, að núverandi
stjórn kaus þann kostinn, að taka
ekki á sig afgiöp Jóns Maguús
sonar, heldur iáta málið faiia
niður.
Hins vegar er eg ekki í w.cinum
vafa um það, að ef alæennings I
álitið hefði verið eins og það er
nú á Akranesi. að þá hefðum vlð
aldrei verið náðaðir. Eg segi eins
og það er nú, á Akranesi, en ekki
eins og það verður, þegar eg er
búinn sð halda þar fundi, þvf eg
er viss una að Akurnesiragar eru
ekki óskynsamari en aðrir landar,
og að 'hin fáránlega skoðun, sem
fram keraur f yfirlýsingunni, er
þvf einu að kenna, að þeir vita
ekki hið sétta um raálið.
Armars er Morgunbiaðið, svona
annað slagið, ekki á móti þvf, að
eg væri náðaður. En þó þvf að
eins að eg hefði asraaðhvort verið
látinn byrja að taka út fangelsis-
vistina, eða þá að eg hefði verið
bljúgur og auðsveipur eða .eins
og hiýðið barn*, eins og það
kemst sjáift að orði í gær.
Ura fyrri viðbáruna er það að
segja, að þar muat talað nokkuð
út f bláinn. Ætii auðvaldsliðinu
hefði þótt betra að verða að sleppa
mér af þvf, að eg hefði svelt mig?
Areiðanlegt er, að þeir hefðu ekki
þorað að iáta œig deyja úr suiti.
í sfðari viðbárunni er að finna
það sem kemur af stað þesiu
jarmi Morgunblaðsins yfir náðun-
inni. í raun og veru varð meirl
hlutisra af auðvaidinu sárjeginn
að ég var náðaður, til þess á þann
hátt að iosna við þetta mal, eða
réttara sagt þá sjálfheldu, sem
auðvaldið var komið f Og Morg-
unblaðið hefði ateinþagað, ef ég
hefði verið sú tuska að láta náð
unina hafa áhrif á pólitiska starf-
semi mfna. Þetta er játað berlega
af Morgunblaðinu, sem hefir marg-
stagast á því hvað það hafi verið
hneykslaniegt, að ég fór í kosn-
ingahringferðina, á þessu vori.
En setli því hefði fundist' þetta
jaffihneykslsmlegt ef ég hefði ver-
ið að tala fyrir Jóni Mægnússynl?
Annars er gaman &ð taka eítir
að Morgunbiaðíð minnist ekkert
á náðun Hcndriks Ottóssonar, Jón-
asar Magnússonar, Markúsar Jóns-
sonar né Reimars Eyjólfssonar.
Það er vlst fáum sem ekki kem-