Fréttablaðið - 21.04.2006, Síða 72

SÍMANÚMER FRÉTTABLAÐSINS: 550 5000, fax: 550 5099 Ritstjórn: 550 5005, fax: 550 5006, ritstjorn@frettabladid.is
DREIFING: dreifing@posthusid.is Auglýsingadeild: auglysingar@frettabladid.is Veffang: visir.is
VIÐ SEGJUM FRÉTTIR SMÁAUGLÝSINGASÍMINN ER 550 5000
����������
���������������������
Sinn er siður í landi hverju. Í Ungverjalandi er „NEI“ heil
setning. Setning sem er svo öflug,
endanleg og þversum að sjálf
Dóná drekkir öðrum löndum
betur; hellir sér yfir Rúmeníu,
Búlgaríu og Serbíu en skammast
sín með lágreistan makka framhjá
hinni fögru Búdapest. Ungverjar
setja þvert nei við því að láta
flæða yfir sinn höfuðstað. En það
er nú ekki eina neiið í því landi.
ÞAÐ MÁ með sanni segja að ung-
verska gúllasið og gúllassúpan séu
„djúsí“ í þvísa landi, en svo ein-
kennilega vill til að allt annað virð-
ist frekar þurrt. Með reyktu svína-
kjöti fær maður kartöflumús, með
grillaðri gæs soðnar hveitipasta-
kúlur, furðu gráleitar, gómlím-
andi-sig og bragðdaufar. Maður
snýr sér að næsta þjóni og spyr
hvort hægt sé að fá sósu. Sá horfir
á mann af fyrirlitningu og segir
NEI. Svo fær maður enga sósu. Til
að byrja með heldur maður að
hann sé að reyna að vera fyndinn,
en kemst fljótlega að því að honum
er full alvara.
EN, SKÍTT með sósur, maður
graðkar bara í sig gúllasi og gúll-
assúpum í öll mál með öllum þeim
paprikuduftum sem ræktast í
plássinu og nærsveitum og selt er
ferðamönnum í slíkum gámavís á
öllum götuhornum að maður skil-
ur ekki hvernig maður hefur kom-
ist af þar til maður kynntist þess-
um lífselexír. Við ættum kannski
að athuga hvort ekki er hægt að
gera mysuna okkar að slíkri lukku-
vöru á þeim raunatímum sem
krónan sekkur oní kútinn á sjálfri
sér.
EKKI VARÐ nei-ið í Ungverja-
landi minna hlægilegt þar sem
íslenskir mysumagar mættu
ameríkönskum atvinnumönnum í
ferðalögum í söluklefa þar sem
seldir voru miðar í undirgrundina
í Búdapest. Í klefanum sat ein
kæst dama sem fæddist einhvers
staðar í upphafi rússnesku bylt-
ingarinnar og setti þvert nei við að
selja þessu sjálfskipaða-veraldar-
innar-löggæslu-pakki frá „stór-
brotnasta landi heims“ (eins og
Bush orðar það af sinni annáluðu
hógværð) eitt einasta miðarifrildi
úr sínum bás; þau gátu sko bara
labbað á sínum merkjavörutútt-
um. Skipti engu að hjónin höfðu
lært utanað orðabókina um algeng-
ustu hugtök og setningar í ung-
versku áður en lagt var upp í ferð-
ina. Ameríska lífsgæðafrúin grét.
Við mörlandarnir snerum okkur
að þeirri kæstu á íslensku og
báðum um tvo þriggja daga miða.
Ekkert var sjálfsagðara.
ÞETTA VAR alveg í dúr við uppá-
komuna sem varð þegar óperu-
húsið í Búdapest var opnað, eftir
að Frans Jósef fyrsti lét reisa það.
Einu fyrirmælin voru þau að húsið
mætti ekki vera stærra en óperu-
húsið í Vín. Kóngsi mætti á fyrstu
frumsýninguna í húsinu og varð
brjálaður yfir því að húsið væri
skrautlegra en óperuhúsið í Vín og
steig aldrei fæti inn í það aftur.
Það var alveg sama hvað var reynt
að dekstra manninn; hann setti
þvert NEI fyrir. ■
Af þjóðum