Mánudagsblaðið - 17.06.1969, Blaðsíða 4

Mánudagsblaðið
Mánudagur 16. júní 1969
/r
A rápi mei ritstjóranum
Jón Múli í morgunútvarpinu — Við höfnina — Raunir
stýrimannsins — Bjórkassinn 900 kall, takk — Lágt kaup,
landvist stutt — Hrakfarir þjónsins hjá pólitíinu —
Sælir ólánsmenn —
Verandi morgunmaður, ekki
af dyggð heldur eðli, kemur það
fyrir að ég ek „niðri" bæ
snemma, fer svo í labbitúr ef
veður er gott og horfi oft hug-
fanginn á menn, sem eru að
vinna eða að fara í vinnu. Einn
góðviðrismorgun kom ég auga
á Jón minn Múla, útvarpsþul,
og var hann eflaust á leið sinni
í starfið, að vekia ov hressa
landsmenn, lýsa veðti. ,cf> .ogum
músíkanta, ge!;- l’ortúga! sma
vikulegu áminaingu, o. s. frv.
Nýmæli Jóns í morgunúfvafpi.':
hann er' orðinn einskonar ís-
lenzk útgáfa af hinum nafn-
kunnu plötuknöpum Amcríku,
hefur orðið mjög vinsælt. En
mörgum finnst, að Jóni gerist
nokkuð massamt suma morgna,
en aimennt mun þó ekki vera
svo. Hinsvegar vandar hann
heldur slælega til morgunefnis
suma morgna, spilar alltof þung
verk, í stað fjörugs efnis, lúðra-
þytar og trumbusláttar. Jón er
einvaldur þarna á morgnana, en
hve mörg prósent, nenna klukk-
an 7.30 e. þ. u. b. að heyra
romsað upp úr sér dagskránni
og leggja slíkt á minni? Þau
eru efiaust fá, og mætti Jón
geyma slíkan Iestur unz Iíður á
daginn.
★
Eftir að ég hafði hlustað á Jón
Jón um stund, í bílútvarpið,
lagði ég bílnum við höfnina og
var þar öllu neppnari. Við land
ganginn á einu kaupskipanna
okkar stóð stýrimaður og starði
heldur syfjulegum augum á ný-
byggingu Eimskips. „Ertu á
vakt"? spurði ég. Hann hristi
höfuðið raunalega. „Nei, sko
alls ekki. Eg sofnaði í helvítis-
síðari árin, verð bara þungur og
syfjaður af honum, þá ég boðið
og við settumst inn í klefa hans,
vistlegan klefa, skreyttum mynd
um af fjölskyldunni, minjagrip-
um frá mcnningarhverfinu Ribb
erbahnen í Hamborg.
„Þið eigið alltaf einhvern
bjór, ckki svo?" Stýrimaðurinn
Ieit á mig raunaaugum. „Veiztu
bað að bfórkassinn er komittn
uoii í 900 kall, en alltaí er boð-
iS í töEinn :okkar. Skipið er
fullr , f ölt. við tökum fáa eða
cn?;i farbp.y., ■■'''< lúið vinnst á
„900 kall kasisnn?" spurði ég
um leið og ég leit flöskuna lotn
ingaraugnm. Ef nokkuð sannar
brjálæði okknr í ölmálum, þá
cr það liið uppskrúfaða verð á
þessum ómcrkilega drykk. Bjór,
sem slíkur er sjálfsagður, og
ætti auðvitað að vcra hér á boð
stólum, en 900 krónur fyrir
kassann, er óheyrilegt! Stýrimað
ur renndi nú í tcyg úr flösku
sinni og varð brátt allur annar.
„Eg las í Mogganum, að félagið
(Eimskip) hefði þénað milljónir
og borgaði nú 12% í arð. Mér
finnst persónulega, að það hefði
átt að greiða 10% í arð, en
nota hin 2% til að hækka hír-
una okkar. Við erum í löngum
siglingum en stutmm landleg-
um og fáum Htið fyrir snúðinn
og ekkert nú, síðan krónan
hrapaði." Launamál cru þau
mál, sem ég ratði sjaldan, svo
talið barst að lífinu almennt og
á 3. bjórnum, hafði stýrimaður
svo safnað kjarki, að hann á-
kvað, meðan fært væri, að ráð-
ast til hcimahúsa.
Eftir að ég hafði ckið næmr-
kappanum heim, c>k ég niður
Laugaveginn og framhjá tveim
sem vinnur á hóteli en átti ein-
hverja smáhluti í einum næmr-
klúbbanna, sem þá störfuðu.
Eftir vinnu, fór þjónninn í næt-
urklúbbinn til að sjá hversu
gengi. Lagði hann bíl sínum ut-
an við klúbbinn, og skrapp inn.
Nú vill svo til, að jaessi þjónn
átti morgunvakt næsta dag,
smakkar sjaldan vín og sízt í
þetta skipti.
Þegar hatm kom út úr
klúbbnum og ætlaði af stað í
bíl sínum, var hurðin rifin upp,
gripið í öxl hans og skipað að
koma iit. Þetta var uncur löe-
regluþjóntf;, yart sprottin grön,
. en sýnilega stoltur af enibætti
sínu.
„T=ú ert fulliir, komdu út / bíl
til okkar."
„Eg er ófullur, slepptu mér"
svaraði þjónsi.
„Ertu með kjaft" svataði lög-
regluþjónninn og herti tökin.
,.Eg get svo sem komið út
með þér", svaraði þjónninn og
gekk að lögrcglubílnum og enn
var Iiomim haldið. Formálalaust
var honum hent inn í bílinn og
ekið umsvifalaust niður á stöð.
Lögregluþjónarnir yrtu ekki á
liann, heldur vísuðu honum inn
til varðstjóra (cða svo hélt
þjónninn), án þess að gefa frek-
ari skýringu. Hvíslazt var á um
stund, en síðan hurfu verðir
laganna af vettvangi, en þjónn-
inn og varðstjórinn vom einir.
Varðstjórinn hvessti á hann
augum og fór síðan að spyrja
hann um rekstur klúbbsins.
Þjónninn sagðist hafa verið tek-
inn fyrir að aka drukkinn,
heimtaði að blása í belgeðablóð
prufu. „Hér hefur ekkert verið
talað um fyllirí, þú ert í yfir-
heyrslu."
„Yfirlieyrslu?"
„Já, þú ert einn af eigendum
klúbbsins, og þeir eru í undir-
búningsrannsókn".
N " 1 - -
„Útilokað".
„Þá svara ég engu".'
Eftir klukkusmnd var þjónin-
um sleppt án afsökunarbeiðni
og vísað út. í forsalnum sat
kempan unga, scm gripið hafði
þjóninn í bílnum. Eins og gefur
að skilja, var þjónninn ekki í
neinu sólskinsskapi, og lircytti
úr sér um leið og liann fór út.
„Þetta var skepnulcgt bragð af
ykkur og ólöglegt".
Ungi kappinn spratt á fæmr
og segir mcð þjósti: „Svívirð-
irðu uniform lögrcglunnar?"
„Nei, ég var aðeins að aðvara
þig, uniformið hafði vit á að
halda kjafti", svaraði þjónninn,
og sem betur fór var þarna
staddur eldri lögregluþjónn,
sem rak uf>p skellihlámr og
bjónninn komsf út til að leira
upni leigubíl og sækja eir.’in iar
kost.
S<:m betur fer mun þet.ca eins-
dæmi, en benda má lögreglunni
á það, eða yfirvöldum hennar,
að þótt flestir séu þar prýðis-
menn, þá er of algengt meðal
nýútskrifaðra lögregluþjóna, að
þeir telja sig fremur refsivendi
en gæzluvald, og fölsk hand-
taka er ekki ein af starfsgrein-
um þeirra.
Jón Múli var nú byrjaður d
frétmnum eftir að Louis Arm-
strong og félagar hans höfðu
blásið sig og barið í stopp. Við
Tjörnina gat að líta fagra sjón.
Tveir ungir „rónar", skítugir og
slæptir með plast-glas af koges,
sám á Tjarnarbarminum við
Miðbæjarskólann; |>ei r höfðu
brauðúrgang í poka og ýmist
stungu upp.í sig brauðbita eða
grýttu þeim í bausinn á garg-
andi gæsunum. Það var tiltölu-
Ieg ró yfir fuglalífinu, jafnvel
svanirnir sám á sátts höfði þessa
stundi.na. Rónarnir ræddu Iands
málin og að því er bezt heyrð-
Ist, ekki verr en þeir mennmðu,
sem stjórna þeim bér heima.
Þeir vora alls ekki raunalegir.
Frá þeirra sjónarmiði virrist ver
öldin góð og skemmtileg, sól-
skinið fagurt og morgunverður-
íhö.
Frönsku forsetakosningarnar
Ffamhdd af 6. síðu.
hætt er að gera sér ljóst, að rec'nsl-
an er cg verSur ekki keypt, en
hana hefur þó eldri kynslóðin, og
allar afsakanír um „breytt viðhorf"
em úr lausu lofti gripnar. Hér er
um að ræða SKÝRINGAR en ekki
AFSAKANIR.
Agi og eftirlit er það sem skort-
ir og tera mætti að á útiskemmt-
unum sem flestar em þjóðar-
skömm, ærti að vera meira nm
skemmtiatriði og skipulag á þeim
stöðum, sem leyfa slíkar samkom-
ur. Sveitaböllin nafnkunnu í þorp-
unum bér evstra era næturlöng
fyliirí, ...-a.mkomuhúsin" opin langt
fram eftir og unglingar vc-lra þar
crvita af vínneyzlu. Ef unglingar
ætla að afsaka sig og skepnuskap-
inn meo athafnaþörf og skort á ut-
rás, mætti benda þeim á, að bjóða
sig fram til sjálfboðavinnu við
ýms verkefni. sem sannarlega Iwi 'n
ast lausnar. En það er eins og að
berja hausnum við stein, ef minnzt
er á að gera eitthvað fyrir þjóðina
— frftt. Anmrs var nýnæmi að
þessum þætti og þætrir Haraldar
em mjög vinsælir, flestir.
Af öðru efni var harla litið eftir-
minnilegt og virðist allt í andleg-
um doða, fréttir ósköp bragðlausar.
Annað er þó verra, að gmnur er á
að fréttir séu „klipptar” að ósk
fréttastjórans. Fyrir ekki all-Iöngu
var því Iýst yfir í fréttaþætti, að
atriðum hefði verið sleppt, vegna
þess að fréttastjórinn taldiþaðekki
eíga. erindi til landsmanna. Þetta er
oheyiilegt og fréttastjórinn hefur
enga heimiJd til að klippa burtu
alrnennar írétir sem sýndar eru um
allan heim og safnað af fæmstu
f réttastof nu mi m.
Þótt það sé auðvitað hverjutn
auglýsanda heimilt að sýna lelegar
auglýsingar, jafnvel óskiljanlegar,
þá Væri gaman ef sum fyrirtækin
yrðu ckki sjálfum sér eins ti!
skammar og oft ber við. Þar sem
um einkafyrirtæki er að ræða þá er
það ckki verkefni okkar að gagn-
rýna þau, en sttm mættu lfta eitlítið
í eigin barm áður en framleiðslan
er á borð borwi fyrk áhorfendur.
Pressan
Framhald af bls. 6.
ballið. Gestír urðu leiðir, mikill
fjöldi, ef ekki flestir blaðamenn
urðu fyrir vonbrigðum. Astæðan
er ókunn, en sagt, að fátækt innan
stéttannnar væri a.m.k. afsökun.
Þetta er út í hött. Blaðamenn vorii
ekki a'ðaigesrir, og nóg fektt af
gesmm ef vilji hefði verið fyrir
hendi. Akvörðun þessi er bnekkir
fyrir Blaðamannafélag Jslands. Það
er sýnilegt að stjórnin hefur þarna
gert sjálfri sér og félaginu leiðan
óþarfan grikk. Væntanlega ber fé-
lagið gæfu til þes á næsta ári, að
leiðrétta þessi mistök, svo að hinn
ágæti fagnaður geti orðið tilhlökk
unarefní i íramtíðinni.
Þeir, setn vilío kem«!
ejremum og
i’ MémjdQpþiqðið
hofi scinibatici við
ritstfóra eigi síðar en
ámiðvikudag ncestan á
undan útkomudeg.
Framhald af bls. 2.
cm vaxandi horfur á, að Poher,
sem of lengi hefur dregið að til-
kynna framboð sitt, bjóði sig alls
ekki fram".
Pohcr hristi þó af sér slenið, þcg-
ar birtar voru niðurstöður fyrsm
skoðanakannana um fylgi væntan-
Iegra frambjóðcnda í forsetakosn-
ingunnm. Skoðanakannanirnar
bentu til, að enginn frambjóðand-
anna hlyti hreinan meirihluta at-
kvæða í kosningunum, sem fram
fænt 1. júní, svo að kosið yrði öðru
sinni um þá tvo frambjóðendur,
sem rnests stuðnings nym; að Poh-
er hlyti flest atkvæði stjórnarand-
stæðinga og að Poher bæri sigur-
Otð af . í ri ,imfr.'-'rS
kosningahna. Frá frámboði Pohers
«igði St'Hilay Times 18. maí að
þjpssum hætti: „Það er undrunar-
eíni — eivt hinna óv.cnlu bending.t
franskrar sogu — að þessi góðlát-
legi, en frernur sviplitli, þrekni
maður hefur áunnið sér vinsældir
svo skyndilega. En hann hefur á-
vallt haft lag á að fljóta upp á yfir-
borðið án þess að leggja sig fram.
— í styrjöldinni gat hann sér ril
dæmis nokkurt orð í París í þcim
hluta andspyrnuhreyfingarinnar,
sem ekki vann með kommúnistum.
Samt sem áður var það einvörð-
ungu vegna ]>ess, að hann gat, sem
stárfsmaður í fjármálaráðtmeytinu,
er ekki bar hátt, fetað sig upp á
við, mcöan honurn fífldjarfari
menn tókust áhættu á herðar og
hnigu fyrir kúlum Þjóðverja. —
Poher var kjörinn til öldungadeild-
arinnar 1952. Að lokum varð hann
forseti þeirrar dauðvona samkundn,
einvörðungu söknm ]>ess, að jafn-
ræöi var með andstæðingum stjórn-
arinnar og stuðningsmönnum og að
hann hafði enga andstæðinga cign-
ast. — Ef nndan eru taldar fjórar
síðustu vikur, hcfur eina sviplega
atvikið á æviferli h.ans verið dauði
föður hans, sem minnir mjög á at-
vik í skáldsögn eftir Simenon. At-
burður sá var dæmigerður um spar-
semi frönsku millistéttanna. Faðir
Pober afréð að gera sér rafmagns-
t>0* o.j'i'k- 1 • >r itt' * r • /

i. júní var allmikil, (77.58%). Úr-
slit þeirra urðu nokkurn veginn
eins og við var búizt, áður en tek-
ið var að birta úrslit skoðanakann-
ana.
Pompidou hlaut tæplega 45
hundraðshluta greiddra atkvæða
eða nær jafn rnikið fylgi og de
GauIIe í fyrri umferð forsetakosn-
inganna 1965. Duclos hlaut liðlega
21 lnindraðshluta greiddra at-
kvæða. Kommúnistaflokkur Frakk-
lands hefur þannig staðið einhuga
um framboð lians. Defferre hlaut
aðcíns 5 hundraðsliluta greiddra
atkvæða, röskan þriðjung þess kjör-
fylgis, sem sósíaldemókratar hafa
alla jafna hlotið í kosningum und-
anf.iónn aldarfiórftunfr Það var
"í'.v. nndrnnarefni með rilliri til
þess, hvernig til fraraboos hans var
stofnað, og hins, að frambjóðandi
einingarsósíal ista, gceinar úr fJokki
sósíalctemokrata, hiaut nær fjóra
hundraðshluta greiddra atkvæða.
Poher hlaut stuðning rösklega 23
hundraðshluta kjósenda. Kjörfylgi
hans var þannig öllu meira en mið-
flokkarnir hafa átt að fagna að
undanförnu. Ducatel og Krivine
hlutu hvor um sig liðlega einn
hundraðshlura greiddra atkvæða.
VII
Aðeins fjómm dögum eftir kosn-
ingarnar, 5. júní voru birtar í París
niðurstöður tveggja skoðanakann-
ana á fylgi þeirra Pompidou og
Pohers. Og bar þeim nokkurn veg-
inn saman. Niðnrstöður þeirra
voru á þá leið, að Pompidou
styddu 57—58 hundraðshlutar
kjósenda, en Poher 42—43 hundr-
aðshlmar þeirra. Niðurstöðum
þessum verður þó tekið með nokk-
urri tortrj'ggni. Réttum mánuði
áður höfðu niðurstöður karmana
verið gagnstæðar þessum. Og tíu
dagar voru til stefnu.
Afstaða ]>eirra Pompidou og
Polrer ril þeirra mála, sem á döf-
inni eru, er áþekk um flest. f á-
liðnum maí birti Poher stefnuyfir-
lýsingu. í henni sagði, að harm
mundi vinna að því, ef hann yrði
l-lýv.—> r r- "O
■ >• l > ' I ’U U 'í :'>•! M'i 1. !-„!,. ••
(\«ir r
l«' " ^
I‘i . •
;c-r Hl/4 1- l
tr- i’ ! »y U .4
VI
Kjörsókn í forsetakosningunnm
komiö í rrakíaandi, eöá hvor; 'horf-
ið skuli aftur ril þingræðis þriojti <
og fjórðu b'ðveldanna.
Hjá lækninum
L •?
M*. <rí^% !
'V'T ) 1 1 i
m ai
„Það er eytis gott fyiw þig að drekka, reykja, vaka og leika þér aS kven-
fólki eins og þú getur — þaö er ekki svo langt eftir’' —
t .