Mánudagsblaðið - 23.06.1969, Blaðsíða 7
Mánudagur 23. fCní 1969
Mánudagsblaðið
VISINDAMENN HITLEBS SENDA
BANDARIKJAHENN TIL TUNGLSINS
Framhald af 8. síðu.
Þýzkalandi. Yfirlýst markmið var
að „handtaka og yfirheyra" alla,
sem skráðir voru og til nacðist.
Árangurinn af þessum vizkuveiðum
varð líka ekki neinn hégómi. Sam-
kvæmt tilkynningu varnarmála-
ráðuneytisins í Washington (í fe-
brúar 1950) höfðu um 24.000 þýzk
ir vísindamenn verið „rækilega yf-
irheyrðir" og af þeim voru 523
taldir „búa yfir sérþekkingu, sem
ekki er fyrir hendi annars staðar,
og hafa því verið fluttir til Banda-
ríkjanna". 362 þessara vísinda-
manna var „boðið að stíga skref til
þéss áð geta öðlazt bandarískan
ríkisborgararétt" — hvað þeir og
gerðu. Aðeins tveir þessara þýzku
vísindamanna reyndust „ónothæf-
ir".
Athafnasvið „gestanna" náði
„eiginlega yfir alt, sem hefir ein-
hverja hernaðarlega þýðingu", eins
og segir í framangreindri tilkynn-
ingu bandaríska varnarmálaráðu-
neytisins. Og enda þótt þeir spör-
uðu Bandaríkjunum 1.000 milljón-
ir dollara í hernaðarútgjöld og a.
m. k. tíu ára undirbúningsrann-
sóknir á 2—3 árum, þá nutu þeir
sjálfir þó aðeins smáræðis af þess-
um ofsagróða. Samkvæmt tilkynn-
ingu Bandaríkjahers til alþjóðlegra
fréttastofnana, sem birt var í
Frankfurt hinn 15. Maí 1947,
Mikið urval af
enskum ullar- 09
»teryline"-frökkum
LOOK. IMMACULATE WITH
fuCttifrnÍAkó
Það borgar sig að auglýsa í
MÁNUDAGSBLAÐINU
fengu hinir þýzku sérfræðingar sex
dollara á dag til eigin þarfa. Fjöl-
skyldur þeirra, sexn komið hafði
verið fyrir í búðum hjá Landshut,
fengu greitt jafnvirði 5—10 dollara
í mörkum. Samtals fengu því
heimsfrægir lærdóms- og vísinda-
menn, er ekki áttu sína líka í öll-
um heiminum, 11—16 dollara í
kaup á dag. Á sama tíma námu
daglaun bandarískra stálvinnslu-
og námaverkamanna 25—35 doll-
urum!
„Achtung! Minen!“
En hin skjalfesta þýzka þekking
var þó langtum ódýrari, en einnig
henni var rænt á samvizkusamlegan
og skipulagðan hátt. Hvar sem Iýð-
ræðisherirnir komu var. tafarlaust
ráðizt inn í verksmiðjur og rann-
sóknarstofnanir, og lagt hald á allar
vinnulýsingar, framleiðslugögn og
skjalasöfn fyrirtækjanna. Hverju
einasta herfylki fylgdu fleiri eða
færri sérfræðingar frá „The Joint
Intelligence Objectives Commit-
tee", sem einkum lögðu leiðir sín-
ar eftir skógarstígum, er einkennd-
ir voru með áletruðum skiltum:
„Achtung! Minen!", eða sprengdu
upp brynvarin neðanjarðarbyrgi,
þegar þeir komu auga á aðvaran-
ir eins og „Springur við opnun!".
Þannig fundu þeir t.d. þýðingar-
méstu leyniskjöl Ríkiseinkáleyfa-
stofnunarinnar í 500 metra djúpri
námu í Heringen — og gerðu mjó-
filmu af herfanginu á staðnum.
Þessum fyrstu Ieitarhópum
fylgdu síðan „The Technical In-
dustrial Intelligence Committees",
sem sumar voru skipaðar allt áð
350 borgaralegum einstaklingum
og voru gerðar út á vegum 17 at-
vinnugreina í Bandaríkjunum.
Loks var einkafyrirtækjum heimil-
ac að senda sína eigin fulltrúa,
sem voru á höttunum eftir ákveðn-
um framleiðsluleyndarmálum, og
árið 1946 voru ekki færri en 500
slík „FIATS" — „Field Intelli-
gence Agencies, Technical" — í
Þýzkalandi. Auk þess er talið að
álíka margir „svartir" sérhagsmuna
aðilar hafi fengizt við þessa sér-
stæðu tegund „frelsunar", en það
voru helzt liðsforingjar og her-
menn, sem oft reyndust fundvísari
heldur en hinir opinberu viður-
kenndu ránsflokkar, og settust síð-
ar að í Ástralíu, Kanada eða Mið-
vesturfylkjum Bandaríkjanna, einn-
ig í Frakklandi, þar sem þeir komu
fótunum bærilega undir blómstr-
andi atvinnurekstur.
Löggiltum erindrekum Banda-
ríkjamanna tókst t.d. að klófesta
öll framleiðsluleyndarmál IG-Far-
ben í rannsóknarmiðstöðvum fyrir-
tækisins í Höchst, Mannheim og
Ludwigshafen, þar sem þau voru
geymd í brynvörðum hvelfingum.
Fyrir aftan vörutegundarnúmer
sérhverrar rannsakaðrar, fram-
leiddrar og seldrar vöru, sem þetta
heimsfyrirtæki hafði komið nálægt
allt frá upphafi vega sinna, var
skráð nákvæm efnafræðiformúla,
ítarleg lýsing á framleiðsluaðferð-
um og norkunarmöguleikum. Enn-
fremur fylgdi þessum rúinlega
57.000 fróðleiksskrám tilvísanir í
prentaðar heimildir, vísindarit,
bækur og tímarit, svo og ítarlegar
greinargerðir frá notendum hinna
ýmsu vörutegunda víðs vegar að.
Sjálfsafgreiðsla í London
Bandaríkjamenn sátu einir að
þessum fjársjóði þangað til í Októ-
ber 1950. Þá fengu Englendingar
einnig mjófilmur, og brezka verzl-
unarmálaráðuneytið setti upp átta
sjálfsala í Lacon-House, London,
þar sem hverjum sem girntist gafst
kostur á að athuga skjal fyrir skjal
og afrita gegn vægu endurgjaldi
(nálægt tíu krónum samkvæmt nú-
gildandi gengi). Allt það, sem IG-
Farben og vísindamenn þess vissu
um hinar 56 mismunandi tegundir
sínar af Buna-gúmmíi (Bu stendur
fyrir butadien, na fyrir efnatákn
■natnums, sem notað var við f jöllið-
unina), um framleiðslu gerviefna
til nota í vefnaðarvöru, um efni til
meindýraeyðingar, varð nú alveg
jafn friðlaust og öll sú þekking,
sem þeir höfðu aflað sér með ára-
tugalöngu þrodausu starfi um
lækningalyf og liti, efnasambönd
og efnavörur til þungaiðnaðar ell-
egar þvottaefni og fægilög. Upp-
götvanir og framleiðsluafrek, sem
oft höfðu kostað hundruð þúsunda
og stundum tugi milljóna ríkis-
marka, var nú falt fyrir enska smá-
mynt. Bandaríska tímaritið „Life"
fór ekki með svo áberandi ýkjur,
þegar það sagði hinn 2. September
1946 „að hinn raunverulegi skaða-
bótagróði af þessu stríði liggur
ekki aðallega í vélum og verksmiðj-
um, heldur í þýzku heilaafli og
þýzkum rannsóknaárangri".
Á því Ieikur og enginn efi, að
í sigurvímunni muni öllum heims-
ins lýðraéðissinnum hafa fundizt
það arðvænlegt fyrirtæki að koma
af stað heimsstyrjöld „til þess að
varðveita frelsi og sjálfstæði Pól-
lands", þótt það kostaði ekki minna
en 50 milljónir mannslífa auk
annars.
Allir með!
En enda þótt bandarískir lýð-
ræðissinnar væru upphafsmenn,
potmrinn og pannan, í hinni and-
legu eyðileggingu Þýzkalands, þá
var þó Iangt frá því, að þeir væru
einir um himna til lengdar. í lok
Heimsstyrjaldar II höfðu allir sig-
urvegararnir komið sér upp eftir-
öpunarfyrirtækjum. Þar var um að
ræða „MIST" (Frakkland),, „W.N.
Z." (Sowjetríkin) og „BIOS" (Eng-
— Með litprentuðu sniðörkinni og hárnákvæmu
sniðunum!
— Útbreiddasta tizku- og handavinnublað
Evrópu!
— Með notkun „Burda-moden“ er leikur að
sniða og sauma sjálfar!
Iand). Aliir vildu þeir fá sinn
skammt. Og hugarfarið var einkar
lýðræðislegt. T.d. tilkynnti yfir-
stjórn hinnar „British Intelligence
Objectives Sub-Committees" í Lon-
don sigri hrósandi: „Framleiðslu-
Ieyndarmálin, sem við tökum af
Þjóðverjum, em þeim þungbærara
reiðarslag en missir Ausmr-Prúss-
lands". Og í September 1949 viðut-
kenndi Chifley, forsætisráðherra
Ástralíu, í útvarpsræðu, að „hin
6.000 þýzku iðnaðarleyndarmál og
46 þýzku vísindamenn, er Ástralíu
hefur verið úthlutað, verða alls
ekki metin til peninga, og árangur-
inn af þessu mun verða sá, að hinir
áströlsku framleiðendur komast nú
í þá aðstöðu að geta keppt á iðn-
aðarvörumörkuðum heimsins með
framúrskarandi árangri . . . ."
Svo stórkostlegt reyndist þetra
herfang á mjög skömmum tíma, að
frelsisherirnir gáfust hreinlega upp
við að telja skjalafeiknin, og gripu
því til þess að gefa upp þyngd
þeirra. Þannig hlotnaðist aðeins
„Flugrannsóknadeild" herfangsmið-
stöðvar Bandaríkjanna í Wright
Field, Ohio, einni „óumdeilanlega
stórfenglegusm safnverk hertek-
inna leyniskjala á sviði loftferða,
sem til era í heiminum" eins og
segir í „Sedrets by the Thousands"
— og það stórfenglega safnverk
vóg 1.554 smálestir.
Annars námu hertekin skjöl, sem
flutt voru í herfangsmiðstöðvar
Bandaríkjanna í Wright Field,
Ohio, samtals rúmlega 3.000 smá-
lestum að þyngd til 1949. Þ. á m.
um 50 smálestir, sem fjölluðu ein
göngu um eldflaugaaflvélar og
sundurliðaðar greinargerðir um
þýzkar tilraunir með rösklega
11.000 mismunandi brennslu-
efnasambönd til orkuvinnslu fyrir
eldflaugar og geimför.
„Lebensraum“ fyrir
lýðræðisfólk!
Það er sannarlega vonandi að
Bandaríkjamönnum lánist fyrirhug-
uð tilraun sín til þess að koma
fyrstu mönnunum til tunglsins
hinn 21. Júlí 1969. Þeir era hins
vegar margir, sem efast um gagn-
semina af slíkri tilraun þótt tak-
ast kynni. Það era einkum þeir,
sem alltaf hugsa í peningum eða
„þróunarhjálp", og væri því háska-
legt að taka mjög alvarlega. Sjálf-
um finnst mér fávíslegt að hafna
fyrirfram þeim möguleika, að land-
nám Bandaríkjanna á tunglinu geti
orðið þeim til nytsemdar, þegar
fram líða stundir. Hitler og köpp-
um hans mistókst sem alkunna er
að færa þjóðsinni nauðsynlegt og
viðunandi .Lebensraum". Og hafi
ég Iagt réttan skilning í fréttirnar
um lýðræðisþróunina í Bandaríkj-
unum, þar sem stærstu borgir lands
ins era að verða óhæfar til búsetu
fyrir hvíta menn vegna sívaxandi
negrajafnréttis, þá þori ég ekki að
þvertaka fyrir þann fræðilega
möguleika, að tunglið geti orðið
það „Lebensraum", sem hvítir lýð-
ræðissinnar þar í Iandi muni leitast
við að hreiðra um sig í, ef þeir
hafa þá ekki drukknað í mannúð-
arslepju áður en tæknilegum undir-
búningi er lokið.
En vissulega væri það kaldrana-
leg skikkjan örlaganna, ef tunglið
tæki nefnt heiðursfólk, sérstaklega
þegar þáttur vísindamanna Hitlers
í sköpun hins nýja „Lebensraums"
er hafður í huga.
J. Þ. Á.