Mánudagsblaðið - 14.07.1969, Blaðsíða 8

Gangstéttirnar í Austurstræti — SANA-whisky? — Björn
Ólafs og Beethoven — Minipilsin — Kvennabósinn og vænd-
ið — Vallarsjónvarpið —
HVE LENGI láta borgaryfirvöldin það dragast, að gera við
gangstéttina í Austurstræti? Er hér átt við sérstaklega sunn-
anmegin, en sú stétt er að verða beinlínis háskaleg, einkum
konum á háhæluðum skóm og eldra fólki, sem hætt er á að
misstigi sig á þessum ójöfnum. Það er til helberrar skammar
fyrir borgarbúa, að ein aðalgata borgarinnar skuli ekki vera
betur úr garði gerð en raun ber vitni um og ætti að lagfæra
þetta hið bráðasta.
EINS OG KUNNUGT ER þá bera yfirvöldin mikinn kinnroða
fyrir öllu umstanginu í sambandi við SANA, og mega vart á
það minnast. Gárungar á Akureyri gera jafnan spott að öllu
þessu, því þótt þeir búi við KEA-valdið, sem þar ræður mjög
ríkjum, þá finnst þeim það hálfgerð skömm, að ríkið skuli hafa
orðið að taka SANA eins og hálfgerðan próventukarl upp á
arma sína. Sjálfum líkar SANA-mönnum all-vel við þetta fyrir-
komulag og hlakka mikið til þess, að ríkið komi fyrirtækinu
á lappirnar og færi það síðan fyrri eigendum á gulldiski. Er
orðrómur á lofti, að SANA sé með ,,plön“ um að hefja whisky-
framleiðslu þegar sú tíð rennur upp og selja til Skotlands.
— Næsti.
BJÖRN ÖLAFS, konsertmeistari, var eitt sinn spurður að því
af hverju hann spilaði svona mikið af verkum eftir íslenzka
höfunda. ,,Það kemur til af tvennu", svaraði Björn. ,,f fyrsta lagi
geri ég það til þess að reyna að aftra því, að þeir componeri
fleiri verk. Og í öðru lagi til að minna mig á hversu óskaplega
ég met Beehoven mikils".
ÞAÐ NEIKVÆÐA við mini-pilsin fyrir skólastúlkurnar er það,
að þegar þær setjast á skólabekkina í prófum, kippast pilsin
svo hátt upp, að kennarar sjá minnisglósurnar, sem þær hafa
skrifað á læri sín. En það jákvæða er það, að nú geta krakka-
ormarnir ekki lengur hangið í pilsum mömmu sinnar.
BLAÐIÐ KOSTAR
KR. 20.00 I ÚTSÖLU.
YKKAR ER GRÓÐINN
— OKKAR ÁNÆGJAN
Bl&S Jyru alla
Mánudagur 14. júlí 1969
„Skinnleikar" og íþróttaþulir
Hláleg brúkun sögualdarorSa - Misrœmi
REYKVÍSKUR GÓÐBORGARI, kvennamaður að eigin dómi,
kom inn á vínsölustað hér í borg, sem orð leikur á, að sé vel
setinn af stúlkum, sem ekki eru afhuga því, að selja blíðu sína.
Er, að sögn um tvo bekki að ræða í bar hússins, og „verðið"
á stúlkunum sem sitja við nyrðri bekkinn kr. 1000, en þeim
við hinn syðri kr. 500 og niður, eftir sætaröð. Kvennagullið
var vel kenndur og ráfaði að nyrðri bekknum, ávarpaði bráð-
fallega stúlku og sagði. Viltu ekki koma í prívat-partý, bara
við, ég borga 800 krónur. Stúlkan leit á piltinn, ísköldum aug-
um en svaraði svo.
„Blessaður góði, því seztu ekki hjá konunni þinni. Hún er á
syðri bekknum — neðst“.
BANDARÍSKA sjónvarpið á Keflavíkurvelli hefur sjaldan verið
betra en nú bæði skemmti- og fræðsluþættir. Þar eru gamlir
kunningjar Dean Martin, glíman, allskyns lögregluþættir, um-
ræðuþættir, hvar sumir af valdamestu mönnum heims skýra
heimsmálin og margt fleira. Sjónvarpið skiptir oft um þætti
og sífellt bætast nýir snillingar í hópinn, sem fáfróðum sjálf-
stæðum íslendingum er stórhættulegt að kynnast. Það er
munur að vera svona veikbyggður til sálarinnar.
Enu sinni var sagt, að Þjóðleik-
húsið ætti að vera „musteri ís-
lenzkrar tungu". Þótti það takast
misjafnlega. Nú er engu líkara en
að íþróttaþulir sjónvarps og út-
varps hafi tekið að sér að gera
þessar virðulegu stofnanir, að álíka
musteri, en þó með þeim afleiðing-
um, að hvorttveggja verður að dá-
litlu athlægi.
Þessir ágætu þulir, burtséð frá
hæfni þeirra til lýsinga, hafa tekið
upp þann hátt fyrir reglu, að reyna
að blanda einhverskonar Sögualdar-
máli og þ. u. 1. við íslenzku
eins og hún er töluð í dag. Á þetta
sérstaklega og nær einungis við
lýsingar knattspyrnuleikja, enda
verður blánda þessi hin broslegasti
kokkteill.
Áhorfendur á knattspyrnuvöll-
um Reykjavíkur, eins og víðar um
land, og ytra, tala alltaf „vallar-
mál", málísku sem tíðkast hefur
frá upphafi knattspyrnunnar á ís-
landi, og er skilin af öllum og þyk-
ir sjálfsagt af öllum. Hver knatt-
spyrnuunnandi skilur og segir, þá
er han’n er á áhorfendapöllum þeg-
ar tal^ð er um „á sæde" (afbökun
úr off side). Þulirnir tala einnatt
um „rangstæður". Markmaður ann-
aðhvort „ver eða grípur boltann",
en hjá málvöndunarmönnunum við
hljóðnemann, ,handsamar hann
boltann". Ekki má nokkur leik-
maður hreinlega sparka boltanum,
heldur „spymir" hann honum, og
sjaldan „kastar hann inn" eins og
vallarmenn kalla það, heldur „varp-
ar" hann boltanum inn á völlinn.
Svona mætti lengi telja upp synda-
og klaufamennsku þulanna, sem
sennilega halda að þeir séu að
„bæta" og fága íslenzkt knatt-
spyrnu-„mál".
Á vellinum eru menn í öðru
Framhald á 3. síðu.
Haukur Morthens er nú með hljómsveit á Hótel Sögu, þar til í september. Kemur hann í stað
hljómsveitar Ragnars Bjarnasonar, sem nú er í fríi. Öþarfi er að kynna Hauk. Hann héfur
um árabil verið einn vinsælasti söngvari okkar, jafnfær á nær öllum sviðum dægurlaga. Með
Hauki leika og ýmsir kunnustu músíkantar okkar, en þeir eru: Eyþór Þórðarson gítar, Guð-
mundur Emilsson orgel og píanó, Kristján Jónsson trompet og harmoniku, Sverrir Sveinsson
bassa, og trompet og Guðjón Ingi Sigurðsson trommur og Haukur syngur. — Eflaust leggja
margir leið sína á Sögu til.að hlusta á Hauk og félaga.
STAÐREYNDIR — sem ekki mega gleymast:
(29)
Foreldrar Sameinuðu þjóðann
Úrhrakshyski — Njósnari og meinsærisseggur — Stalin-
stjórnarskrá — „La Boca Grande“ — Trygve Lie: Launaður
Moskvaieppur — 190 Landráðaskjól — Bölvun á bölvun ofan
„Vifl hljótum að leggja ræki-
Ie«a áherzlu á andstöðu okkar við
Sameinuðu þjóðirnar vegna upp-
runa þcirra, því að þær voru
geitnar í ranglæti, fæddar í spill-
ingu og þeim hefur verið haldið
uppi á ættlandi okkar með svik-
um og hræsni. Sameinuðu þjóð-
irnar voru stofnaðar til þess að
koma í stað Þjóðabandalagsins.
Bæði þessi bandalög eru afsprengi
Kommúnistaávarpsins; bæði eru
aðeins armur heimsbyltingarinn-
ar, sem ætlað var að ryðja heims-
stjórninni brautina ...“
— Dr- J. A. Lovcll: THE GOD-
LESS UNITED NATIONS;. grein
í „The Arrierican Mercury‘‘, New
York, Ágús»thefti 1959.
Öll verkefni, sem eingöngu er
reynt að leysa eftir lýðræðislegum
leiðum, verða að vandamálúm.
ÖIl vandamól af stjórnmálaleg-
um toga spunnin, sem Sameinuðu
þjóðirnar koma nólægt, verða að
stórfenglegunv vandamólum, er
síðan leiða óhjákvæmilega af sér
önnur ennþá geigvænlegri við-
fangsefni, oiftast þess eðlis, að
svo virðist sem aðeins glópalánið
eitt sé sá hlífiskjöldur, sem forð-
ar öllu mannkyni frá allsherjar-
tortímingu. En í mannlegu lífi
er það undrafótt, sem á eilífðina
fyrir sér, og allt lán er valt, ekki
sízt glópalán.
Það er óþarifa pappírseyðsla að
telja upp þau skaðaverk, sem
heimsbyggðin hefir þegar hlotið
af beinum og óbeinum verknuðum
Sameinuðu þjóðanna. Þó mun
bara lítið eitt komið á daginn,
miðað við það, sem eðliiegt er
að búast við, ef Guð ekki gefur.
að þessi hrollvekjandi risakleppur
kikni hið bráðasta undir ofúr-
þunga síns eigin sóðasakpar; og
svínsháttar. ■ ,
Aðeiris fátt eitt á sér náttúr-
legri orsakir en ógnirnar, sem
Sameinuðu þjóðirnar hafa léi'tt
yfir mikinn hluta heims riú þegár.
F'ramhald á 7. síðu.