Mánudagsblaðið - 11.08.1969, Side 1

BlaÓfyrir alla
21. árgangur
Mánudagur 11. ágúst 1969
lO.tölublað
Eftirlit með risnufé ráðherra
Risnur opinberra starfsmanna - Gista sendiráSin - Dýrar
kjaftasamkundur — Ambassdorar okkar gœtu annað þessu
Margir spyrja hversvegna ekki séu birtir „risnu^-reikningar^
ráðherranna og ráðuneytisstjóranna, svo og annarra háttsettra
embættismanna, sem ferðast mikið fyrir hönd hins opinbera.
Magnús Jónsson, fjármálaráðherra, hefur gert talsvert rúm-
rusk í þessum málum, leitazt við að spara, en mönnum þykir
tómt mál um slíkt að tala meöan „höfuðin“ eru látin óáreitt.
Nú skal tekið fram, að slík ferðalög ráðherra eru afar misjöfn.
Bjarni Benediktsson, Ingólfur Jónsson og Magnús Jónsson,
ferðast lítt, og alls ekki nema nauðsyn krefji. Hinsvegar liggur
annað orð á hinum ráðherrunum, einkum dr. Gyifa, þó vera
kunni að allar þær ferðir séu hrein nauðsyn.
Langþreyttur
Það er opinbert leyndarmál,
að almenningur er orðinn all-
þreyttur á öllu sparnaðarhjali
meðan ráðamenn virðast hafa
ótakmarkaðan tíma til allskyns
ferðalaga út um lönd, sitjandi
ráðstefnur, sem vel mætti láta
sendiherrahópinn okkar sitja
eða einhverskonar fulltrúa,
sem þar sitja, gagnslitlir, á
kontórum.
Kjaftaþing
Ráðstefnur eru tvennskonar,
gagnslausar kjaftasamkomur og
nauðsynlegar umræður milli leið-
toga. ísland á minnsta hlut að þess-
um málum, og koma þeirra á sum-
ar slíkar ráðstefnur hreinn óþarfi
og sýndarmennska. Hinar tíðu og
„mikilsverðu" ráðstefnur Norður-
Iandanna, hafa gert lítið sem ekk-
ert gagn, kjaftaþing, sem við höf-
um mætt á, oftast okkur til bölv-
unar, og ekki annað gert en krota
nafn okkar undir þýðingarlausar
yfirlýsingar.
Fiskimálaráðstefnur eru hins
vegar nytsamar, en þar er okk-
ar lífæð falin, að við vitum
sem gerst hverja framvindu
mál hafa í þeim efnum. Er ekki
eftirtalið þótt þangað séu send
ir ráðherrar og aðrir menntir
menn í þeim efnum. Stríðsráð-
stefnur NATO-ríkjanna eru
okkur lítt viðkomandi. Við er-
um einskonar þögull meðlim-
ur þar, og fulltrúa okkar bönn-
uð áheyrn í öllum þeim málum,
sem einhverju skipta þar.
Hvað gera sendiherrar?
Enn er til fjöldi ráðstefna,
sem gjarna krefjast nærveru
eins eða annars af þeim ráð-
herrum, sem meira eru flökt-
andi út um heimsbyggðina en
aðrir. Þetta er yfirleitt hreinn
óþarfi og bruðl og mætti þar
gjarna notast við sendiherra
eða skrifstofupilta i sendiráð-
um okkar. Geta þeir sett sitt
nafn undir þær samþykktir,
sem þar koma fram.
Gista sendiráðin
í sambandi við þessi ferðalög
gista förumenn okkar gjarna beztu
hótel, trakterast á dýrustu réttum
og lifa hinu mesta býlífi. í stað
þess ætti meginþorri þeirra op-
inberu starfsmanna, sem rekast út
um lönd, og eiga vísa gistingu í
sendiráðumokkar, að dvelja þar um
nætursakir og bjóða þangað þeim
gestum sem þörf þykir. Hitt cr
bæði of dýrt og sýnir lúxus, þar
sem þörf er sparnaðar.
Ekki jafnir
Hér er ekki átt við, að þessir
menn fari ránshöndum um opin-
bera sjóði. Heldur sitt, að þarna er
lagt í útgjöld, sem ekki ættu að
leyfast, þegar betri og ódýrari úr-
ræði eru fyrir hendi. Forustumenn
þjóðarinnar verða að gera sér ljóst,
og þessum farandmönnum, að við
höfum ekki nein efni á að halda
okkur til jafns við stórþjóðir. Er-
um við hér minnstir minni bræðr-
anna og ber skylda til að sníða
stakk eftir vexti.
Gert út á rikissjóð
Fjármálaráðherra hefur sýnt
verulegan lit í að spara opin-
þer útgjöld. En hann hefur ekki
til þessa borið nógu vel niður
í kargaþýfi fjárausturs þess,
sem þekkistvel í sambandi við
Framhald á 6. síðu.
Leikfang Mánudagsblaðsins
Nýir banka*
stjóra-kandi-
datar
Alltaf koma fram ný og ný
nöfn í hið tóma sæti Lands-
bankans. Stungið er upp á lík-
legustu og ólíklegustu mönn-
um og birtist hér nýjasti list-
inn. Gunnar Thoroddsen, Pét-
ur Thorsteinsson, sendiherra,
Birgir Kjaran, Baldvin Jónsson,
Jóhann Hafstein, Emanuel
Morthens, Jónas Haraldz,
Björgvin Vilmundarson, Svan-
björn Frímannsson, Ásgeir
Pétursson.
Það er anzi vandséð hvað af
verður endanlega. Allt eru
þetta gegnir menn hver á sínu
sviði. Borgarbúar spekulera
mikið í hver hljóti hnossið,
einkum kaupsýslumenn. Vitað
er, að talsverð barátta á sér
stað bak við tjöldin, og er
sagt, að þar gæti nokkuð
„pressu" frá Sveini Benedikts
syni, forstjóra, sem telur sig
eiga nokkurra hagsmuna að
gæta. Því verður ekki neitað,
að sæti Péturs Benediktsson-
ar, er vandskipað. Hann var
mikils ráðandi í banka sínum,
var vinsæll og ákveðinn, auk
þess, sem hann hafði aflað sér
geysilegrar þekkingar í banka
málum undanfarin ár.
Hér verður engum getum
leitt að úrslitum þessara mála,
en óskandi væri að þau yrðu
fljót til lykta leidd, svo borg-
arbúar, og þá ekki sízt kaup-
menn, gætu sofið rórra um
nætur.
MER VAR NAUÐGAÐ!
11
lí
Sviðið: Ibúð á fyrstu hæð út á Seitjarnarnesi. Gestir margir,
konur og karlar, víndrykkja og gleði. Sýnilega eftirköst langr-
ar drykkju.
Persónur: hjón, gestir, Suðurnesjamaður ungur, mannskap-
urinn nokkuð þreyttur, en þó ekki uppgefinn. Áleitni í garð
kvenna, en því almennt tekið með jafnaðargeði eins og ger-
ist í löngum veizluhöldum. Húsfreyja gengur um beina, fær
augnaskot, klipin í þjóhnappa, handleikin þó með varúð. Hús-
bóndinn gefur því lítinn gaum. Yfirborðskurteisi.
Upphaf. Suðurnesjamaður ó-
kyrrðist í sæti sínu, sýnilega í þöif
þess að ganga til vanhúss. Frúin
tekur eftir vandræðum hans. ís-
Jenzk kurteisi og selskapsvenja svík
ur ekki. Suðurnesjamaðurinn getur
ekki hamið sig lengur, lítur bæn-
araugum til viðstaddra, veit ekki
leiðina til vanhúss.
Húsfreyja eygir vandræði gests-
ins, snarast úr sæti og leiðir hann
við hönd sér á brott. Gestir sitja að
sumbli um stund, en hverfa síðan
einn og einn af sviðinu og flytjast
á efri hæðir Þungar stunur, hálf-
kæft óp heyrist úr fjarska. Síðan
veikar stunur. léttar stunur og í
lokin ansi kátar stunur. Húsbóndi
kemur aftur inn á sviðið.
Fyrsta fjögurra hreyfla millilandaflugvél Flugfólags íslands var Skymasterflugvélm Gullfaxi, sem kom
til landsins 8. júlí 1948. Nokkrum árum siðar var önnur saviskonar flugvél keypt og-hlaut hún nafn-
ið „Sólfaxi". Myndin er .af Sólfaxa á flugi. — Sjáennfremur 5. síðu.
Dyrnar hrökkva upp, inn hleyp-
ur úfin kona og hrópar: ,,Mér var
nauðgað". í kjölfarið kemur ungur
maður, rjóður í framan, nokkuð
vínþrunginn, ,en ekki tiltakanlega
óhamingjusamur. Enn er hrópað
„Mér var nauðgað". Húsbóndi rís
á fætur valtur og hyggur nánar að
atburðum. Hlýtur kjaftshögg og
fýkur í gólfið, ungi maðurinn
skreppur burtu af sviðinu.
2. þáttur.
Lögreglan komin á staðinn. Kon-
an gefur skýrslu, löggan bókar með
undrunarsvip. Sviðsfólkið allt kom-
ið á sviðið, ringulreið ríkir. Ljós
slokna.
Næsti dagur
Blöðin flytja skýrslu um nauðg-
unarmálið. Hann nauðgaði mér á
klósettinu, hélt annari hendi um vit
mér, svo að ég gat ekki kallað á
hjálp, kom fram vilja sínum að
óvilja mínum. Hrein nauðgun ekki
annað. Málið afgreitt, delinkvent-
inn húsaður hjá pólitíinu.
EFTIRÞANKAR
Miklir afbragðsmenn erum við
íslendingar, og miklar eru konur
okkar, ekki síður. Einmana vesæl
kona, fylgir gesti á klósett er hald-
ið, fjötruð, lófi lagður yfir munn,
en síðan athafnar árásarmaðurinn
sig í róserni, en húnið fullt af
fólki. Hvorki tvær Jausar hendur,
tennur né fætur fá varið konuna,
hún verður að láta að vilja manns-
ins. Með annarri hendi getur hann
allt, hin upptekin við að varna
konunni máls eða „neyðaróps".
íbúðin var full af fólki þegar hann
gekk til kamars og engar líkur til
þess, að hann vissi að menn hefðu
skyndilega horfið úr íbúðinni upp
á loftið.
Ein hugsun
í þesum kringumstasðum kemst
engin önnur hugsun að en að taka
konu með valdi og sinna þannig
þörf sinni, samkvæmt frásögn dag-
blaðanna. Auk þess er honum ljóst
að eiginmaðurinn er á næstu grös-
um og sá möguleiki hlýtur að blasa
við, að eiginmaðurinn myndi, end-
anlega taka slíku framferði af hálfu
gestkomandi manns, næsta óstinnt
upp.
Trúgjörn blöð
Blöðin gleypa þessa frásögn at-
hugsemdalaust, telja um hrottalegt
ódæðisverk að ræða, algjörlega ó-
verjandi. Það má vera meira en
lítið fjölhæfur maður og kynsterk-
ur, sem getur afrekað slíkt tmdir
svona kringumstæðum. Og mikil
mun þörfin hafa verið fyrir
Þögn
Engar getur munum vér leiða að
sannleiksgildi þessara atburða. HiS’
Framhald á 6. síðu.