Mánudagsblaðið - 18.08.1969, Side 1

Blaó fyrir alla
21.árgangur
Mánudagur 18. ágúst 1969
11. tölublaS
Thor Olafsson Thors í Landsbankann?
I blaðinu í dag:
„Pop''-hljómsveit * Kak-
ali * „Faxa fréttir" *
Kvenfólk og sólskin. Sjá
3. síðu * Hroðalegt land,
bréfadálkur. * Úr einu í
annað * Hitler og Ciano.
* 0. m. fl. —
Enn deilur um embættið — Björgvin
líklegur — Vandamál forustumanna
óþjál og erfið viðfangs. —
Nýtt nafn hefur nú birzt á himni hinna eilífu mála um nýjan
bankastjóra. Heitir sá Thor Ólafsson Thors, sonur Ólafs heit-
ins forsætisráðherra og núverandi framkvæmdastjóri verk-
takanna á Keflavíkurvelli. Thor er röskur maður, lítt viðriðinn
opinber mál, en þó frammámaður í einu arðbærasta fyrirtæki
þjóðarinnar, ef frá eru skildar Loftleiðir. Fast á eftir fylgir
Jónas Haralz a.m.k. sem bráðabirgðabankastjóri.
Thor — tromp!
Thor Ó- Thors er einskonar
„svartur hestur“ í þessu mikla
samningamakki um stöðuna í
Landsbankanum og sagður tromp
Bjarna Benediktssonar, forsætis-
ráðherra, sem á í nokkrum erfið-
leikum í þessu máli- Jónas Har-
alz er hinsvegar einskonar neyð-
aruppástunga, og ekki ætlaður
nema sem „stutt“ mótspil, enda
sagður ótryggur öllum.
Úrlausn nú
Bankastjóramálið er að verða
eitt vandamesta mál valdamanna
okkar, óþjált og illt viðfengis.
Styrr mikill stendur um hver
hljóti embætti Péturs Ben. og
þykja ekki allir færir að fylla
sess hans. Auðvitað hefur þetta
orðið ærið bitbein, því margir
þykjast sjálfsagðir, en fáir enn-
þá útvaldir. Gunnar Thoroddsen,
sendiherra, er sagður úr leik og
svo ýmsir hinna smærri spá-
manna- Bankayfirvöld hafa látið
í það skina, að úrlausnar sé að
vænta eftir helgina, jafnvel um
helgina.
Bezti maður
Thor Ó- Thors er talinn bezti
maður, fáskiptinn, og ekki mjög
æstur í slíka stöðu- Hann skipar
nú veglegan sess í verktökunum,
þiggur góð laun, bíl og önnur
fríðindi, sem venjulega fylgja
tignarfólki, laun ágæt, og bíla-
kostnað. Ólíklegt verður þvf að
telja, að hann vilji rýma nú-
verandi stöðu til að taka þátt í
daglegum erjum starfandi banka-
stjóra.
Björgvin
Bjögvin Vilmundarson er talinn
viss í stöðu við bankann, enda
reynslumikill og vinsæll. Telja
kunnugir engan efa á að hann
hreppi þetta mikla hnoss, enda
lærður og vel kunnugur völ-
undarhúsi bankamála. Á hann
Höfuðborgin:
Hrein borg
ólyktarbæli
— Svíkui borgarstjórnin öll loforð um ólyktar-
verksmiðjur Reykjavíkur . . .?
Fróðlegt væri að vita hve lengi borgarstjórnin ætlar að
svíkja þau loforð sín og bræðsluverksmiðjanna í Reykjavík,
að fá hingað tæki, sem útiloka þann ódaun — peningalykt —
sem svífur yfir höfuðstaðnum þegar verksmiðjan er í gangi.
í sumar hafa „túristar11 fengið að anda að sér lyktinni, og undr-
ast allmjög, að yfirvöldin skuli láta slikt viðgangast þar sem
vitað er, að erlendar borgir, sem búa við álíka iðnað, hafa fyrír
löngu útilokað þessa lykt með nýtízku aðferðum.
Svikin Ioforð
Á sínum tíma loifuðu bæði
borgaryfirvöldin og forráðamenn
Kletts og örfirseyjarverksmiðj-
unnar, að fá hingað tæki til að
koma í veg fyrir að þessi lykt
Olafur Thors í
Reykjaneskjörd. ?
Ungur Thorsari áhugasamur um stjórnmál.
Talið er nú liklegt að Ólafur Thors — alnafni og
frændi formanns Sjálfstæðisflokksins — keppi nú um
sæti Péturs Benediktssonar á Suðurnesjum. Ólafur
er ungur maður, eini Thorsarinn af sinni kynslóð, sem
afskipti hefur af stjórnmáium. Hann er fríður sýnum,
rösklegur og máske líklegur til forustu, þótt enn skorti
hann reynslu og persónuleika Péturs.
Sumir telja að þetta séu ráð Bjarna Benediktssonar
sem telur þingsætið í hættu eftir nauman sigur Péturs
bróður síns. Stafar og nokkur Ijómi af Thorsara-nafn-
inu, ekki sízt af alnafna Ólafs heitins. Enn eru öll þessi
„plön“ á frumstigi, en þó ekki ólíkleg, því víða má
svipast um í röðum yngri Sjálfstæðismanna, áður en
eygja má frambærilegan mann.
bærist út. Vitað var þé, að bæði
í Ameríku, Þýzkalandi og víðar
væru til tæki sem eyddu allri
slíkri „peningalykt“. Ýimsir hátt-
stemmdir menn í Reykjavík töldu
með öllu óþarfa að bægja ó-
dauninum frá vitum borgarbúa
töldu að slík lykt minnti menn
á, að þjóðin lifði á fiskvinnslu og
öllum sómakærum borguirum
væri það metnaðarmál, að finna
þessa lykt.
Ferðamálamenn
Þessi einstæða röksemd gekk
mótmælalaust af hendi þeirra,
sem um ferðamál sjá, og í augum
málsmetandi manna, þótti ekki
annað hlýða, en að ALLIR sannir
Islendingar, gerðu sér að góðu
fýluna, sem lagði yfir höfuðborg-
ina. Vera má, að hér sé um
þjóðarstolt að ræða. Borgarstjóm-
in virðist styrkja og styðja þá
staðreynd, að hreint land, fagurt
land þurfi endilega að vera ó-
lyktarbæli- Liggur við, að allir
toaimrar, opinberir eða ekki, verði
opnaðir svo íslendingurinn geti
fengið megna lykt sér til afþrey-
irigar.
Ólyktarást borgaryfirvaldanna
Sannleikurinn er sá, að borgar-
yfiiyöldin hafa sýnt eindæma
tryggð við alla lykt sem hægt
er að framleiða- Til skamms tíma
og ennþá, að miklu leyti hikar
borgin ekki að dreifa skarna á
tún og bletti borgarinnar, jafn-
vel utan við glugga helzfcu hótel-
anna. Þeir, sem rituðu um heim-
Framhald á 6. síðu.
bæði vísan sbuðning áhrifamanna
og vinsældir á æðstu stöðum og
myndi sennilega verða áhrifa-
mesti maður banikans, ef til
kæmi.
Þreyttur almenningur
Þó er það svo, að almenning-
ur er orðinn harla þreyttur á
hrossakaupum og makki forráða-
manna um stöður þessar. Það er
engu lagi líkt, að ekki skuli fást
endalolc í skipun bankastjóra-
stöðunnar, svo langt sem liðið er
frá ótímabæru fráfalli Péturs
Benediktssonar.
ER ÞAÐ SATT, að ÆSKAN
hafi eytt 70 — 90 milljón-
um um verzlunarmanna-
helgina?
Leikfang Mónudagsblaðsins
Brennivínsæðið og
lögreglan
Fremur dómsmálaráðuneytið lögbrot?
Hvað segja lögfróðir menn um það uppátæki lög-
reglunnar, að taka áfengi af fullorðnu fólki, sem ekur
um landsbyggðina og hella því niður? Því miður fást
þar engin svör. Flestum þykir þetta stórlegt afbrot
gagnvart einstaklingsfrelsi og freklegt brot á eignar-
rétti einstaklingsins. Lögreglan fær skiljanlegt æði í
þessum málum þegar efnt er til útiskemmtana. Vill hún
með þessu móti hefta víndrykkju æskunnar. En það
er of dýru verði keypt, ef lögreglunni er leyft að fremja
slíkt ofbeldi gagnvart einstaklingum.
Svona öfgar gera ekki annað en skapa, almenna
reiði gegn vörðum laganna almennt sem fótumtroða
allan rétt þjóðfélagsþegnsins til eigin athafna. Ríkið
selur áfengi þeim er lögaldur hafa. En ríkinu er óheim-
ilt að taka þennan varning af fullorðnu fólki, sem ekki
hefur til sakar unnið. Dómsmálaráðherra ætti að rann-
saka þetta mál, því það er, eða ætti að vera, hlutverk
hans, að gæta réttar þegnanna, en láta ekki hvert lög-
brotið af öðru sem vind um eyru þjóta. Við búum ekki
enn að sögn, í lögregluríki.
1.