Mánudagsblaðið - 29.09.1969, Qupperneq 1

500 MILLJÓNIR í SJÓINN
Nýjar, óþarfar íbúðabyggingar kjósenda-
Ióðarí — Borgin full af lausum íbúðum —
Ovinsældirnar aukast enn.
Ein örvæntingarfyllsta tilraun rikisstjórnarinnar til að halda
byggingariðnaðinum í gangi er sú ákvörðun hennar að henda
480 milljónum króna í íbúðabyggingar á Reykjavíkursvæðinu.
Telja má, að hér sé eitt augljósasta dæmið af mörgum þar
sem milljónum er hreinlega hent í sjóinn.
Ótakmarkað framboð
Framboð á húsnæði í Reykjavík
er nú nær ótakmarkað. Tilbúnar,
nýjar íbúðir, eldri íbúðir, hálf-klár-
áðar íbúðir o. s. frv. skipta nú
hundruðum í Reykjavík, bæði til
sölu og leigu. íbúatalan stendur í
stað — varla — og engar líkur eru
til þess að skortur á íbúðum verði
í fyrirsjáanlegri framtíð.
Atkvæðasnap
Þrátt fyrir þessar staðreyndir
leyfir hið opinbera sér að kasta
tæpum 500 milljónum í sjóinn, til
að friða þá stétt, sem í áratugi
hefur búið við bezt kjör allra stétta.
Hér er ekki aðeins um óþarfa bruðl
að ræða, óvinsælt með afbrigðum,
heldur ósvífnislegt atkvæðasnap,
sem við höfum engin efni á. Virðist
nú sem ríkisstjórnin sé kornin á
algjöran flótta í nær öllum stjórn-
arathöfnum.
Það er sannarlega þörf að verja
þessari upphæð í eithvað nauðsyn-
legra en íbúðir. Skuttogarar eru nú
okkar mesta þörf, uppbygging á
öðrum sviðum mjög aðkallandi.
Nei, þá þarf að ráðast í íbúðabygg-
ingar.
Hefnir sín
Ríkisstjórnin getur horft á þá
staðreynd að fólksfjölgun í Reykja-
vík er engin, jafnvel grannbæir
okkar stækka ekki, heldur hitt.
Óeðlið er um garð gengið, dugandi
fólk situr heima í plássum sínum.
Fjölgun íbúa er því aðeins ómerki-
legt kjósendasnap, sem eftir á að
hefna sín á stjórninn og auðvitað
á öllum almenningi.
Á flótta
Mönnum er farið að þykja nóg
um stöðugt undanhald stjórnend-
anna, þá afstöðu hennar að reyna
að halda „öllum góðum" án tillits
til útgjalda. Hvert sem litið er
blasa við „aðgerðir" til bóta, út-
gjöld og álögur, eyðsla og óhóf —
jafnframt þvi að talað er um sparn-
að og að herða ólina. Það var einu
sinni meiningin að ríkisstjórnin
væri til þess kjörin að stjórna og
veita forustu. Hlutverk hennar er
nú að láta stjórnast, teygja sig í
allar áttir, þenja útgjöldin í von-
laus og óþörf fyrirtæki og óþarfar
framkvæmdir — til að halda vin-
sældum.
Þessi í búðavitleysa rekur nær
endahnútinn á þann eyðsluósóma,
sem virðist markmið hennar.
Heldur éséminn
áfram í Hafnarfirii?
— Vínmál bæjarbúa til skammar — Engin maó
staður — enginn skemmtistaður — Innfæddír
flótta- og útilegumenn i höfuðstaðnum.
Eina íbúð takk -
Leigja i brao -
Borgin borgar
Hve langl má ganga,
spyrja menn. Kona ein,
þriggja barna móðir, utan
af landi ltom hingað til R-
víkur. Ástæðan? Jú, vin-
kona hennar, líka 3 barna
móðir hafði fiutt hingað áð-
ur, vælt utan í borgaryfir-
völdin og fengið íbúð grat-
is. Kona þessi gekk á fund
konu eins starfsmanns R-
víkurborgar og krafðist þess
að borgin veitti hennni við-
líka fyrirgreiðslu og vin-
konunni.
Svarið? „Jú, ljúfan, þetta
kcmur. Sem stendur eig-
um við að visu ekki lausa
íbúð, en gerðu annað góða
mín. Taktu þér bara ein-
hverja sæmilcga íbúð á
leigu, ljúfan, og Iáttu senda
okkur reikninginn". Að vísu
eru kosningar í vor, en at-
kvæði mcirihlutans í borg-
arstjórn eru máske einum
oí dýru verði keypt, ef
hver kerling utan af landi
gctur komið hingað með
grislinga sína og setzt hér
upp gratis, og greitt at-
kvæði sitt eða lofað að verða
íhaldinu trútt þegar henni
er Ieyft að kjósa. Því mið-
ur er þetta ekki neitt eins-
dæmi enda virðist höfuð-
borgin að verða einskonar
almennur griðarstaður fyr-
ir hvers kyns fólk, bæði
þurl'andi og algjörlega ó-
þurfandi, scm hingað rekst
í stað þess að vera um
kyrrt í heimahögunum.
AR0N ISJÓNVARPINU
Mánudagurinn 29. sept. getur orðið örlagaríkur fyrir ná-
granna okkar Hafnfirðinga. Skorið verður úr, eftir atkvæða-
greiðslu, hvort innfæddir verði, eins og áður, einskonar flótta-
menn á skemmtistöðum Reykjavíkur, eða eignist sitt eigið
mat- og vínveitingahús með snyrti- og menningarblæ. And-
staða eldra fólks, smáborgara og öfgamanna er mikil, þótt
einskonar skoðanakönnun, tel.ii úrslitin óviss. Hafnarfjörður
hefur verið einskonar viðundur á íslandi, vanþroskaður útlim-
ur sem ekki fær vaxið, yfirvöldin í stöðugum fjárhagsvand-
ræðum, en menningarvísir staðarins, bíóið, lifað um árabil á
lélegum klámkvikmyndum, djörfum.
Til Reykjavíkur I boðið kunningjum sínum „út í
Sjálfir Hafnfirðingar hafa orðið mat", né ferðafólk gist þar. í stað
að leita afþreyingarlífs til Reykja- þess er allt slíkt sótt til Reykjavík-
víkur. Borgarar þar geta hvorki | Framhald á 6. síðu.
Húsgagnavikan
— Fjölbreytt og vönduð framleiðsla —
Hressandi og einörð sjónarmið — Þjóðar-!
hrokinn kostar tugmiljónir — Flugvellir og
hafnir.
Það er örsjaldan, að landsmenn bregði við og verði á einu
máli um nokkurn hlut. Þó brá svo við í síðustu viku, að ekki
var annað meira rætt en ræða Arons Guðbrandssonar, for-
stjóra, í þætti Haraldar Hamars í sjónvarpinu. Aron hefur áður
látið í Ijós skoðanir sínar, í útvarpinu, og þær hafa jafnan
vakið mikið umtal meðal manna. Aron er ófeiminn við að segja
álit sitt á káki, framkvæmdaleysi, smáborgaraskap og remb-
ingi íslendinga þegar til fjármála kemur. Hann bendir með
ósveigjanlegum rökum þær reginvitleysur sem stjórn og ríki
hafa gert í öllum skiptum við erlendar þjóðir, afskiptum og
álögum innanlandsyfirvalda gagnvart heilbrigðri og eðlilegri
þróun þjóðnytjafyrirtækja, og því óskaplega tapi sem þjóðin
hefur beðið vegna þverhausaháttar og kergju yfirvalda lands-
ins hverju sinni.
Þessa daiga stendur yfir hús-
gagnaviikja í LaugardiagshöJlinni
og er fyrsta sjálfstæða sýmmgin
semi Húsigaignaimeistarafélag; Rvík-
ur og. Meistarafólag húsgagna-
bólstrara gangast fyrir.
Markimjið sýningarinnar er þrí-
þætt: í íyrsta lagi vilja sýnemd-
ur kynna nýjustu framleiðsiu
sína fyrir húsgaignaikaiuipmöninium.
og almenningi þannig að um leið
megi fá nokkra hugmrynd um
gæði ísienzjkrar húsgagnafram-
leiðslu. 1 öðru lagi að auðvelda
liúsgagnakaupmönnum og öðrum
maignkauipenduim innkaup og i
þríðja lagi að kynna ábyrgðar-
merkinigu meistaratfélaiganna.
Þessi húsgagnasýning mun
vera stærsta sjálfstæða húsgiagna-
sýning, sam hér hefur verið
haldin. 20 húsgagnaframleiðend-
ur sýna það nýjasita í fram-
taka þátt í sýningunni innlendir
framlleiðendiur og innfiytjendur
áklæða og gluggatjalda, en teppa-
framleiðendur haifa lánað teppi
a sýninganbása. Innflytjendur
efna til húsgagnagerðar, timibur,
bottsturvörur o. fl. kynna einnig
vörur sínar. Þá getur einnig að
líta ýmsa tilbúna innviði, vegg-
og loftkiæönángar.
Gæðamerking:
Öll húsgö'gn sem sýnd eru á
sýningunni eru giæðamerkt og
bera ábyrgðanmerki meistarafé-
laganna tveggja sem Neytenda-
samtöikin eru einnig aðilar að.
Húsgögnin uppfylla þannig ströng-
ustu kröifiur um gæði efnis og
vinnu. Þetta á auðvitað einnig
við urn innréttingar. Það vakir
fyrir þeim, sem að þessari sýu-
ingu standa að slíkar sýningar
Þúsundir milljóna
Það sikiptir þúsundum miijóna,
sem þjóðin hefur tapað og er að
tapa vegna þess, að yfirvöldin
hafa aldirei viljað nýta sér þau
tækifæri, sam feerð hafa verið
upp í hendur hennar. Það skipt-
ir nú hundruðum máljóna úr
vasa aliþjóðar, að við ertuirn að
burðast með nær óyfirsitíganlegar
fraimlkvæmdir, sem við hefðum
getað, vegna aðstöðu okkar al-
giörlega eða að mestu leyti losn-
að við.
Flugvellir — hafnir
— Framkoma landsmianna á
sér nær engin hliðstæð dæmi.
Enn væri Island utan alls flug-
samibands við umheiminn ef ekki
fyrir að erlent sitóii’veidi fengi að
byggja nýtízku höfn með því
einu skilyrði a.ð það fengi að at-
hafna sdg þegar nauðsyn krefði.
Sú höfn heifði nú getað séð fyrir
aðkallandi þörfum í saimbandi
við þær fraimkvæmdir sem efst
eru á baugi.
Dýr rembingur
Fáránlegur þjóð'arrembingur
öfgamanna og komimúnista hafa
hrætt yfirvöldin urn áratugabil
frá að nýta sér þau tækifæri,
sem okkur hafa boðizt. I dag er
mangt um seinan, þótt ætlaimegi
að sumu yrði bjargiað ef skjót.t
væri við brngðið. Vegna þeirra
landráðastanfa, sem hér hafa
verið unnin er þjóðin sem allt
sitt hefur lagt í másráðnar fraim-
Eyjamennska
Það er venja eyjabúa, einkum
einangraðx'a, að þykjast öllumi
öðrum meiri.' Þeir tedja það
sjádfsvirðingu sinni ósamboðið að
þeim sé rétt hjálparhönd, tedja
sjádfstæði sínu hætta búin, og
menningarvei’ðrnætum á gttæ
kastað. Vitanlega er þettaminm-
x'náttai'kennd, sem brýzt út í
ídgjördega óraunhæfri ofsatrú á
sjálfa.sig.
20 milljónir
Hvergi sannast þetta betur en
á okkur, eða ráðamönnum okkar.
í dag byggjum við skriffdnnsku-
þjóðlfélag, S'tærra ríkisbákn en
þekikist á byiggðu bólli. —
íslendingar ger-a sér ekki enn
ljóst, að við eruim 200 þúsund,
ekki 20 miljónir, bygigjum stórt
land, sem við ráðum ekki við,
höfum notið noikkurra ára næst-
um ósæmilagrar vedmegunar, en
erum kornnir til helvítis um leið
og það óeðdi hvarí.
Hressandi ádeila
Það var hressandi og gott að
heyx'a í forstjóranum. Of sjaddan
korna hér fram raddir sem eru
einbedttar, x'öíkiastar og þiuría
ekki að leita eftir hug og fylgi
aiþýðu í orði og verki. Afstaða
Ai-ons ætti að vera skyidufag
x-íkisstjórnarinnar, hagíræðinga
bennar og raunar aili'a máismet-
andi mianna. En viðbrögðin eru
þau sömu. Útvarpsfyrirdesturinn
leiðslu sinni, húsgögn og innrétt-
ingar og þá yfirleitt hduti, sem
þeir hyggjasit seitja á miaa’kað á
næstunni.
Auk húsgagnafraimileiðenda
geti oi'ðið reglubundinn þáttur í
húsgagnaiðnaðinum, þar sem
húsg'aignafx'amdeiðeindur og kaup-
nienn mætast og fá má góðan
samanburð á framileiðsduinnd.
hefðu tvö stói'veddi byggt flug-
veddi okkar. Hafnarfraimfcvæmd-
ir okkar væru nú ekki sá höí-
uðvei'kur ef hi’einir landx'áða-
menn hefðu ekki komið í veg
kvæmdir nú komin á hedjarþröm,
og sækir lán á lán oían, styrk
á styrk ofan, sem væri mieð öttlu
þai'flaust ef skynsemi hiefði ráð-
ið.
fékk hann eikiki að endurtaka ■—
samkyæmt fyrirmiælum vissra
á vegum stjóa’nairiinnair — ogsýn-
ir það enn „lýðræðið" í'ómaða,
Framhald á 6. síðu.