Mánudagsblaðið - 06.10.1969, Blaðsíða 8

úr EINU ;
j ANIMflÐÍ
Sjónvarp, útvarp, kommar eða kratar — „Góð frammistaða
4:0 — „Stóðlífi" kvenna — Árni og K.í. — Kaupmenn og
skólaföt — Sr. Árelíus til Hafnar? — Félag enskukennara.
ÞETTA fer nú að vera helvíti gott hjá fjölmiðlunarstofnununum
okkar, sjónvarpi og útvarpi. Þeir, sem ekki eru kommar í
fréttaþjónustu útvarpsins eru, undantekningarlítið, kratar, en
þeir, sem ekki eru kratar hjá sjónvarpinu eru gallharðir komm-
ar. Tveir nýir þulir sjónvarpsins eru nú teknir til starfa og er
a.m.k. annar þekktur kommi, gegn-her-í-landi-persóna, sem
staðið hefur framarlega í hópi labb-lýðsins fræga. Virðist nú
sem það sé helzt skilyrði, að slíkar persónur hljóti miskunn í
augum ráðamanna þessara stofnana.
★---------------------
EINN AF betri sálfræðilegum kostum íþróttamanna, einkum
knattspyrnugarpa eða kappa, er bjartsýnin. Sá kostur er og
nauðsynlegur hjá fréttariturum enda kemur hann oft í Ijós. í
Morgunblaðinu s.l. fimmtudag slær þó fréttaritari „einskonar
met“, er hann lýsir endalokum leiks okkar við Búlgari, en þar
áttu Eyjamenn við liðið Levsky. Auðvitað töpuðum við, en
fréttaritarinn brá á leik og sagði í fyrirsögn: ,,4:0 í Sofia —
Góð frammistaða Eyjamanna". Nú, jæja.
★---------------------
HIÐ NÝJA málgagn vinstri stefnunnar Samtíðin (frágangur
ágætur) birtir nú ýmsar hvatninga- og vísindagreinar um ungar
stúlkur, sem lifa stóðlífi (promeskuitet, þýð. Halldór Laxness),
enda endurprentar vinstri deild Tímans og ÞjóðviIjinn greinar-
korn þessi, sem þyggð eru á sálfræðilegum hörmungum sem
henda „einstæðar mæður“, þ.e. sú tegund afbragðskvenna,
sem gutlar á grunnmiðum, en fær offylli í vörpuna. Eftir lang-
an lestur kemst lesandinn að dálítið skemmtilegri niðurstöðu.
Konur eru, frá sjónarmiði þessara kommakvenda, einskonar
útungunardýr, sem þjóðin á að ala líkt og bændur uppáhalds
mjólkurkú sína. Sú var tíðin, að konur höfðu jafn gaman af
þessu brölti og karlmenn — eða hvar er nú PILLAN, félagar?
★---------------------
MINNIR ÞETTA dálítið á viðskipti Árna heitins Pálssonar, próf-
essors, þegar, Kvenréttlndafélag (slands gekk á fund hans og
bað hann að flytja erindi á samkomu þeirra. Árni var tregur
til, hóf andóf gegn kvenréttindahreyfingunni, sem hann kallaði
brölt, kvaðst ekki annað vita, en konur hefðu ýms forréttindi
fram yfir karlmenn. Konum þóttu undirtektir prófessorsins
næsta slæmar, og spurðu í hverju þau forréttindi feldust. Árni
svaraði:
,,Nú, hvenær hafið þið til dæmis heyrt það, að konu væri
kenndur krakki, sem hún á ekki?“
★---------------------
ÞAÐ ER undarlegt, að ekki einum einasta kaupmanni skuli
detta í hug, að hafa sérsölu á fatnaði handa ungu skólafólki úr
barna og miðskólum. Fatnaður er geysilega dýr og börnin,
skiljanlega, vilja reyna að „tolla í tízkunni" eins og þau kalla
og leiðist mjög, ef foreldrar hafa ekki efni á að veita þeim það.
Upplagt væri, ef einhver hefði vit til, að hafa sérstaka sölu á
skólafatnaði. Hann myndi ábyggilega græða, þótt verðlagið
væri aðeins lægra.
★---------------------
EKKI MÁ minna vera. Nú hafa enskukennarar stofnað Félag
enskukennara, eftir að hafa verið á námskeiði fræðslumála-
skrifstofunnar í sumar. Hér hefur verið starfandi einhverskon-
ar kennarafélag, en ef hver grein út af fyrir sig á að koma
sér upp sérstöku félagi, þá er kennaraliðið að verða að at-
hlægi. Hver eru hagsmunasjónarmið enskukennara? Hlúið að
enskri tungu? Takmarkaður félaga fjöldi? Tekin hörð afstaða
gagnvart amerískri málýzku?
Er kennarastéttin eða hluti hennar að verða kolbrjáluð?
★-----------—---------
VELVAKANDI, sá dáðadrengur, er nú orðinn þreyttur á að
ræða; skandalann í Aðalstræti og borgarþúar eru sárlega reið-
ir út í framkomu borgaryfirvaldanna í þessum efnum. Sam-
krull þeirra Geirs borgarstjóra og Ragnars í Markaðinum, eig-
anda lóðarinnar, er orðið ákaflega mystiskt og gerir jafnt bíl-
stjórum og fótgangandi ekki annað en bölvun eina. Hve lengi,
hve lengi, borgarstjóri?
★---------------------.
SÁ ORÐRÓMUR er kominn á kreik, að sr. Árelínus Níelsson
hafi fullan hug á því, að taka að sér prestsstöðu í Kaupmanna-
höfn, en talið er að sr. Jónas Gíslason sé að hætta störfum
þar. Árelínus er sérlega; vel hæfur í slíkt starf, huggunar-
maður með afbrigðum og kann vel að tala um fyrir þeim sem
við áhyggjur búa.
5 milljóna
luxus
Fraimhald af 1. síðu.
Spurningar, svör og
gestrisni
Ameríkuferðir eru dýrar, þórt
hóperðir séu. Hótelin eru dýr,
veizlur kosta fé. Sölumiðstöðin
hafði á hendi gamla, góða íslenzka
brúðkaupsgestrisni, ekkert til spar-
að, en allsstaðar látið heldur meira
en þreyttir magar og uppgefnar
taugar gátu við tekið. Gestir gengu
skyldusamlega í halarófu milli
starfsfólks, skáluðu óspart fyrir
gestgjöfum, spurðu spurninga, sem
Framihald á 5. siðu.
Sólnes og
heimsmálin
Framihald af 1. síðu.
Sagt er að öll viðskipti gangi treg-
ar meðan Sólnes stjórnar heiminum
ytra, því þó maður komi í manns
stað, þá hefur sá, sem nyrðra situr
ekki sömu ákvörðunarvöld og sjálf-
ur Sólnes, sæti lrann í ríki sínu.
Mannfæð ihaldsins
Sjálfstæðisflokkurinn ætti að
hafa nógum mannskap á að skipa,
þótt hann ekki seilist til manna,
sem skipa umsvifamiklar stöður.
Sólnes hefur enga sérstaka hæfi-
leika til þátttöku í alþjóðamálum,
ef endilega er þörf manna þar
vestra, þá hefði íhaldinu verið í
lófa lagið að senda einhvern yngri
manna í slíkar innkaupaferðir í
Vesturheimi.
Mánudagur 6. október 1969
Um þesar mundir sýnir Tónabíó afar spennandi ensk-ítalska mynd —
bófamynd. í aðalhlutverki er Neil Connery — bróðir Seans (James
Bond), en ítalska þokkadísin Daniela Bianchi er mótleikarinn. Mynd-
in ber mjög keim Bond-myndanna — stolin leyniskjöl, bófasamtök o.
s. frv. Enginn verður svikinn af að sjá þessa mynd.
Nmiðgun, nauSgun, nauigun!
Það virðist orðið talsvert algengt, að stúlkur sem samrekkja
mönnum hrópi nauðgun! — nauðgun! verði þær saupsáttar
við rekkjunauta sína. Eru þess, því miður, mýmörg dæmi, ný
og gömul.
Gróusögur
Eitt slíkt mál er nú á döfinni,
lögregluþjónn situr inni sakaður
um ofbeldi. Þótt fátt fáist upplýst
frá yfirvöldum annað en það, að
maðurinn sé kærður, þá eru gróu-
sögur þegar á lofti. Sagt er, að
stúlkan hafi í fyrstu (tvö skipti?)
tekið blíðulátum mannsins vel, en
síðan orðið ósátt við hann ein-
hverra hluta vegna og kært. Hvað
hæft er í þessu skal ósagt, og svo
það, að nokkrir menn hafi her-
bergi á leigu til slíkra athafna.
Alvörumál
Hitt er svo annað, að liér er um
alvarlegt mál að ræða, ef satt reyn-
ist, því sá ákærði er lögregluþjónn,
verndari borgaranna. Málið er nú
komið í liendur saksóknara, sem
taka mun ákvörðun um málshöfð-
un innan skamms.
Þarflaust ofbeldi
Satt bezt sagt, þótt þetta kunni
að vera undantekning, þá er hegð-
an surnra ungra stúlkna hér í sam-
bandi við vínneyzlu og lifnaðar-
lrætti almennt, slík, að þarflaust
ætti að vera að beita ofbeldi í þess-
um málum, en nauðgunarákæra er
alltaf alvarleg og sannist hún, ættu
refsingar að vera geypilegar.
STAÐREYNDIR — sem ekki mega gleymast:
(38)
Samningar við kommúnista
Sóttkveikja — Brest-Litowsk, Rapallo og Moskwa — Stríðs-
undirbúningur — Uppboðið mikla — Snilldarbragð Heydrichs
— Gagnsemi óttans — Dauðasök
„Hinn 21. Febrúar (1939.
Innsk. mitt) lýsti Chamber-
lain yfir, að ekkert tilefni
væri til afvopnunarráð-
stefnu í svipinn, hún myndi
fara út um þúfur, og hann
bætti við að allir flokkar í
Englandi stæðu nú einhuga
saman í stuðningi sínum við
brezku vígbúnaðaráætlun-
ina. En hann tók þó að því
leyti tillit til nývakinna frið-
artilhneiginga i Englandi, að
hann féllst á það nokkrum
dögum seinna, að vera
kynni einhver möguleiki á
umleitunum um afvopnun í
lok ársins. Hinn 10. Marz
ámælti Halifax honum fyrir
þessa síðastgreindu at-
hugasemd.11
— Peter H. Nicoll, M. A., B. D.,
skozkur prestur og rithöfundur:
ENGLANDS KRIEG GEGEN
DEUTSCHLAND (Verlag der
Deutschen Hochschullehrer—
Zeitung; Túbingen, 1963), bls.
129.
CHURCHILLSKA
Chamberltain var yfirleitt talinn
gætinn í orðum og því enginn
fleiprari, enda þótt Lord Halifax
hafi talið sig þurfa að áminna hann
um varfærni af því sérstaka tilefni,
sem vitnað er til hér að ofan. Það
sama verður naumast sagt um arf-
taka hans í forsætisráðherrastól
Stóra-Bretlands. Churchill fólit tal-
aði feikn á langri ævi, en hjá því
gat hins vegar ekki farið, að í vaðl-
inum leyndist stundum sannleiks-
kjarni. Hann komst t.d. þannig að
orði í Neðri málstofu brezka þings-
ins einn dag í Nóvembermánuði
1919:
Framhald á 7. síðu