Mánudagsblaðið - 27.10.1969, Blaðsíða 2

2
Mánudagsblaðið
Mánudagur 27. október 1969
Dagbók CIANOS greifa
Hann heldur, að erfiðleikarnir
muni standa allan veturinn, en
hann er sem fyrr sannfærður um,
að Rússland muni verða sigrað
1942, og að Stóra-Bretland muni
leggja niður vopnin 1943.
Göring hefur gert allan undir-
búning undir árás á Malta- Mikl-
ar flugvélaárásir eiga að hefjast
innan fárra daga“.
Göring með gullin sín
2. febrúar: „Miðdegisveizla með
Göring heima hjá Cavallero (her-
ráðsforingi ítala) . - • Með fíflið
Cavallero í fararbroddi — var
framkoma forfngjanna fyrir her-
ráðum okkar rétt eins og þeir
væru þjónar þessa Þjóðverja. Og
hann var sýnilega ánaegður með
að mega leika hlutverk æðsta
prestsins.
4- febrúar: „Göring fer frá
Rómaborg. I allri miðdegisveizl-
unni talaði hann varla um neitt
annað en gimsteina sína. Hann
hafði nokkra faUega hringa á
höndum. Hann sagði, að hann
hefði keypt þá tiltölulega ódýrt
í Hollandi, eftir að allir dýrgrip-
ir hefðu verið gerðir upptækir í
Þýzkalandi. Mér hefur verið sagt,
að hann leiki sér að gimsteinum
sínum rétt eins og smástrákur-
Á ferðinni hingað var hann óró-
legur. Þjónn hans bar þá fram
einn kassa með demöntum handa
honum. Hann hellti þeim á borð-
ið, taldi þá. raðaði þeim, bland-
aði þeim saman aftur — og svo
var hann aftur ánægður. . .
Einn af æðri liðsforingjunum,
sem voru með GíiringJ tagði'Áifn
hann: „Það er tvennt, sem hann
elskar: Fallegir hlutir og strfð!
Hvorttveggja er dýrt. Hann var
í stórum safalafeldi, þegar hann
ók til stöðvarinnar — einmitt mitt
á milli þess sem bílstjórarnir not-
uðu 1906 og það sem vændiskona
gengur í til söngleikhússins. Ef
einhver okkar ætlaði að fara að
taka upp á einhverju slíku, þá
mundi hann verða grýttur á göt-
unum“.
9. febrúar: „Attolico (ítalski
sendiherrann í Páfagarði) dó
skyndilega í dag . . . Boddai
(kennslumálaráðherrann) mundi
fúslega vilja verða eftirmaður
hans- En Mussolini var á móti því.
Hann sagði: „Ég vil ekki trúa því
að Bottai, 46 ára gamali, vilji enda
líf sitt eins og kórdrengur". (Ári
seinna var það Ciano, sem varð
sendiherra í Vatíkaninu, og hann
var þá ekki nema 39 ára gamall.)
10. febrúar: „Hef tekið á móti
E1 Gailani (forsætisráðherra ír-
aks), sem hefur komið af stað
uppreisn á móti Bretum og ekur
nú fram og til baka milli Róm
og Berlínar til þess að leggja und-
irstöðuna undir framtíð Araba-
ríkjanna • . . Bismarck hefur látið
okkur vita, að Þýzkaland undir-
búi árás á Tyrkland. Það er ó-
hjákvæmileg aðgerð, ef þeir vilja
ná fram til olíulindanna.
12. febrúar: „Ég afhenti Mack-
ensen (þýzka sendiherranum í
Róm) afrit af símskeyti frá ame-
ríska hemaðarsérfræðingnum f
Moskva, sem var stílað til Wash-
ington . . . Hann kvartar þar yfir,
að afhending á vopnum, sem
Ameríkumenn hafi lafað, gangi
ekki eins og vera ber. Ef Sovét-
ríkin fái ekki undir eins hjálp,
er sagt í skeytinu, þá verða þau
að hugsa um uppgjöf".
13. febrúar: „Til þess að geta
sent tvær herdeildir til Rússlands
í marz verðum við að biðja
Þjóðverja um skriðdrekavarnar-
byssur, loftvarnabyssur og bíla“-
16. febrúar: „Fall Singapore er
mikið áfall fyrir Englendinga-
„Mig mundi langa til að vita“,
sagði Mussolini í dag, „hvaða á-
hrif uppgjöf fjögurra enskra liðs-
foringja með hvítu flaggi hefur
haft á þessa einkennilegu Austur-
landabúa. Ef það hefðum verið
við, þá hefði maður ekki lagt neitt
upp úr því“.
Mussolini vill koma upp
þýzkum kirkjugarði
18. febrúar: „Japönsku sigram-
ir draga nú úr mótstöðu Breta
með hverri stund sem líður og
geta orðið orsök til skyndilegri og
afdrifaríkari endis á stríðinu en
við höfðum getað búizt við. Eng-
land hefur aldrei verið jafn
óskaplega illa statt“-
20. febrúar: „Alfieri (ítalski
sendiherrann í Berlín) hefur sent
einkennileg símskeyti,.'. en ■ sam-
kvæmt því gefur Ribbentrop í
skyn, að Stóra-Bretland rrvuni
beiðast friðar til þess að bjarga
því, sem ennþá er unnt að bjarga-
Er hugsanlegt að Þjóðverjar fari
nú loks að sjá fram á, hvílíkur ó-
skaplegur harmleikur þessi styrj-
öld verður fyrir hvíta kynflokk-
inn?
••■'•“MtttsoHrri- -"var á.hyggjuful4wr í
morgun út af kola- og stálbirgð-
um okkar. Okkur vantar mikið af
hvpryívgggja,. of. Þjí$verjarnir
Standa aðeins að nokkru leyti Við
skuldbindingar sínar. Mussohni
sagði: „Ég ætla að búa til stóran
kirkjugarð, þar sem ég gref þýzk
loforð“.
22. febrúar: „Aðalræðismaður
okkar tilkynnir frá Prag, að vara-
maður ríkisvemdarans (Heydr-
ichs) fari með landsmenn okkar
a m.k. eins illa og með Tékka ef
ekki ver. Ég sýndi Mussolini
skýrsluna og hann komst í æsingu.
„Og Þjóðv- ættu að koma með
mótmæli út af Japönum! Ég vil
miklu heldur gula kynstofninn
heldur en Þjóðverjana. Jafnvel
þótt Japanir ættu eftir að komast
alla leið fram til Persaflóa".
Ástandið í kolanámunum er
slæmt ... I april munum við hafa
eytt öllum þeim birgðum, sem
við getum fengið fyrir járnbraut-
imar“.
23. febrúar: „II duce er ergileg-
ur út af fréttunum um það, sem
hann á að hafa sagt út af kirkju-
málum, og hann hefur beðið mig
að láta Guariglia (ítalska sendi-
herann í Páfagarði) afturkalla
þau.
Ég fylgdi Clodiusi til til Palazzo
Venizia- Hann ætlar sér að út-
skýra hversvegna kolasendingarn-
ar hafa brugðizt. Veturinn er ó-
venjulega kaldur og harður, það
vantar vinnukraft og einnig sam-
göngutæki. Rússnesku vígstöðv-
amar einar þurftu fimm þúsund
fleiri eimvagna heldur en menn
höfðu gert ráð fyrir“.
24. febrúar: „Mussolini gerir
grein fyrir einni af sínum nýju
kenningum- Stríð er nauðsynlegt
til þess, að menn geti fengið fram
hina sönnu innri byggingu þjóð-
arinnar, því að í stríði þá afhjúpa
stéttimar sig, hetjurnar, braskar-
arnir og letingjamir. Ég kom með
þá mótbáru, að hvað sem öðru
líði, þá gangi úrval stríðsins í öf-
uga átt, þar sem það séu þeir
beztu, sem falla.
„Glötun hvíta kynstofnsins"
Bismarck hefur talað við mig,
og hann er mjög svartsýnn. í
Þýzkalandi eru allir sannfærðir
um, að menn geti ekki komizt
yfir einn stríðsvetur í viðbót. En
eniginn þorir að segja það við
Hitler- Menn ættu að finna ein-
hverja leið til þess að geta kom-
izt að samkomulagi við Engilsax-
ana, einkum þar sem framsókn
Japana boðar glötun fyrir hvíta
kynstofninn. Þjóðverjar geta ekk-
ert gert í þeim efnum. Þeir eru
allt of mikið hataðir, þeir era
svörtu sauðimir. „Italir ættu i
staðinn að taka að sér hlutverk
friðarsamninganna“, sagði hann.
25- febrúar: „Ýmislegt bendir til
þess, að samkomulagið milli Þjóð-
verja og Japana hafi raskazt. Jap-
önum hefur verið komið á óvart,
og þeim finnst þeir vera móðgað-
ir af uppástungum, sem Ribben-
trop hefur komið fram með . . ■
Mussolini, sem er vinveittur Jap-
önum, vegna þess að hann er á
móti Þjóðverjum, lætur í ljós
ánægju sína- „Japanir“, sagði
hann, „era ekki þjóð, sem Þjóð-
verjar geta leyft sér við að láta
draga keisarann fram úr rúmi
sínu kl. tvö að nóttu til þess að
segja honum frá ákvörðunum, sem
þegar hafa verið teknar".
2. marz: „Jacomini s'kýrir frá
ástandinu í Albaníu . • . Við höf-
um varla fjórar herdeildir og i
þeim eru tvær hersveitir í hverri,
en í hverri hersveit eru aðeins tvö
fylki- Við höfðum ekki einn einast
skriðdreka . . • Það er greinilegt,
að við verðum að tryggja þá her-
stöðu, sem við höfum, áður en við
getum sent nokkurn nýjan her-
styrk til Rússlands".
3. marz: „Hertoginn af Aosta
er dauður -. . Seinni hluta dagsins
símaði Bismarck til þess að segja
mér frá því, að Þjóðverjar hefðu
undirbúið áróðursherferð, þar sem
þeir ætla að ákæra leyniþjónustu
Englands fyrir að hafa myrt her-
togann. Hann bætti því við, að
persónulega fyndist sér þetta vera
slæmt. Hann hefur rétt fyrir sér.
Það er ekkert sem staðfestir þessa
fullyrðingu Þjóðverja. (Hertoginn
af Aosta, sem var varakonungur
Abessíníu og stjórnaði ítölsku her-
sveitunum þar, gafst loks upp
með því, sem eftir var af her hans,
og var farið með hann sem fanga
til Kenya, þar sem hann dó úr
lungnabólgu.)
Mussolini verður meira og
meira vinveittur Japönum. Hann
mundi langa til að skrifa blaða-
grein og lofa japönsku þjóðina,
sem aftir aldir í neyð og eymd
hefur á nokkrum mánuðum tekizt
að breyta ástæðum sínum“.
7. marz: „Japönsku loftforingj-
arnir tilkynna okkur, að þeir ætli
sér að halda áfram til Indlands.
Gert er ráð fyrir, að möndulveld-
in sæki fram yfir Persaflóa tU
þess að mæta þeim á miðri leið“.
10. marz: „Urak prins úr skrif-
stofu Ribbentrops er kominn til
Rómaborgar til þess að hitta
d’Ajeta (einkaritara Cianos). Hon-
um virðist vera bæði Ijúft og leitt,
er hann talar í tvíræðum tón um
einkennilega hluti í sambandi við
Japanina. Það er ekki nema gott,
að Japanir sigri, þar sem þeir
eru sambandsþjóð okkar, en þeg-
ar allt kemur til alls, þá era þeir
af gula kynstofninum, og það er
á kostnað hvítra manna, sem þeir
vinna sigra sína . • . d’Ajeta virt-
ist sem Urak vildi þreifa fyrir
sér hjá okkur viðvíkjandi sér-
friði milli möndulveldanna og
Stóra-Bretlands“.
11. marz: „II duce var mjög
mótfallinn því, sem Urak sagði.
Hann ítrekaði enn á ný vináttu
sína við Japani-
1 morgun var haldin minningar-
guðsþjónusta yfir hertoganum af
Aosta í Santa Maria degli Angeli.
Engir voru boðnir nema meðlim-
ir komungsfjölskyldunnar. . . Kon-
ungsfjölskyldan sat á bekk, svo að
við gátum ekki séð hana. Guðs-
þjónustan var byrjuð, þegar dym-
ar opnuðust og sorgmædd gömul
kona kom inn og bar sig auð-
mjúklega. Það var Donna Rachele
(kona Mussolinis). Hún settist í
fyr.sta sætið, sem hún gat fengið,
og grét undir allri guðsþjónust-
unni. Þegar allt var afstaðið,
kallaði hún á bíl sinn, en hann
var þar ekki. Ég bauð henni minn.
En hún afþakkaði það. Hún kom
fótgangandi, og hún fór frá kirkj-
unni fótgangandi-
Ég sagði Mussolini frá því, sem
ég hafði séð, og hann var mjög
hissa. „Það er í fyrsta skipti, sem
slíkt hefur komið fyrir“, sagði
hann. En gamla konan, sem grét
í kirkjunni, var ekki kona hins
rmkla þjóðarleiðtoga, heldur móð-
ir liðsforingja, sem féll tuttugu
ára gamall (Ciano á við Brano
Mussolini, sem fórst í flugslysi)".
15. marz: „1 viðtal ivið Indelli
(ítalska sendiherrann í Tokyo)
hafa Japanir sagt frá áætlunum
sínum í höfuðdráttunum. Engin
árás á Indland. Það mundi dreifa
kröftum þeirra allt of mikið. Eng-
in árás á Rússland. Aftur á móti
útvikkun styrjaldarinnar í áttina
til Ástralíu, þar sem Ameríku-
menn og Englendingar virðast
vera að undirbúa gagnárás".
16- marz: „Minnkun brauð-
skammtsins, sem framkvæmd var
urn daginn um 25 prósent, hefur
verið tekið með örvæntingu, þrátt
fyrir það, að menn hafa varla séð
nokkur merki mótmæla".
Ástandið í Þýzkalandi
19. marz: „Pavolini (útbreiðslu-
málaráðherra) er kominn aftur úr
heimsókn frá Goebbels og gefur
dökka mynd af ástandinu í Þýzka-
landi. Hann segir, að stjómarfar-
iö þar sé í hættu og að „menn
gangi á rakihnífsegg” , , , Menn
tala ekki lengur í Berlín um að
sigra bolsévismann. Þeir væru án-
ægðir, ef þeir gætu náð fram til
Kákasuis.
Pavolini sagði skemmtilega
sögu. Þegar Goebbels átti aðsenda
brjóstmynd af Hitler sem gjöf til
Parinacci, þá sendi hann fylkis-
stjórann í Essen, sem þykist kunna
ítölsku, sem hann kunni þó ekki.
Þegar hann afhenti brjóstmynd-
ina sagði hann: „Yðar hágöfgi,
Goebbels ráðherra hefur falið mér
að afhenda yður questa busta!“
(Þetta umslag — i staðinn fyrir
questo busto). Goebbels var sá
fyrsti, sem hló að sögunni".
24- marz: „Ég afhenti Mussolini
skýrslu frá Luciolli um Þýzka-
land... Hann útskýrir, hvemig
stjórnmálamönnunum sé ókleift
að standa við skulbindingar sín-
ar, síðan herforingjarnir unnu
sigra sína- Nazistarnir töluðu mik-
ið um nýsköpun, en gerðu ekkert
til þess að koma henni í fram-
kvæmd- öll Evrópa þjáist undir
hertöku Þjóðverja.
Luciolli minnist á það, að menn
séu nú í Þýzkalandi famir að tala
um möguleikann á ósigri... Af
þeirri ástæðu vilja nazistamir, að
öll lönd meginlandsim verði magn
þrota, þannig að Þýzkaland verði
jafnvel í ósigrinum tiltölulega
sterkara- Sú hugsun hafði sterk
áhrif á II duce, sem sagði að hann
ætlaði sér að hafa fimmtán her-
deildir á Pósléttunni í lok árs-
ins 1943“.
Um tilfinningar Mussolinis.
28. marz: „Uthlutað gull-minnis-
peningum til fallinna flugmanna.
Sonur Balbos, sem líkist alls ekki
föður sínurn, en man mjög vel
eftir honum, tók á móti minnis-
peningi föður síns án þess að
depla augunum, fölur og stoltur.
Síðan kom röðin að ekkju Bran-
os. (Sonur Mussolinis, Bruno, fórst
í flugslysi í ágúst 1941). Svipurinn
á Mussolini var grjótharður og
breyttist ekkert. Hann sæmdi konu
Brunos minnispeningnum, konu
sonar síns, eins og hún hefði ver-
ið einhver og einhver, sem hefði
verið skilin ein eftir. Einhver
spurði: Er II duce meira en mennsik
ur eða alls ekki mennskur maður?
Hann er hvoragt- Hann var blátt
áfram þess meðvitandi,.að efþann
hefði sýnt nokkurn vott við-
kvæmni, þá mundi það hafa end-
urómað í þúsund hjörtum...
1 Venezia hefur komið til upp-
hlaups út af minnkun brauð-
skammtsins. II duce var gramur
og leiður í senn og gaf skipun
um að láta tvístra mannsöfnuð-
inum af lögreglunni með beitt-
um vopnum".
20. marz: „Gastaldi, sem áður
var flokksritari í Túrín, hefur
heimsótt mig og sagt mér sögu
um viðskipti við kunningja sinn.
Hingað til hefur ekkert merkilegt
verið við söguna, en eins og venju-
lega þá kemur nú fjölskyldan
Petacci í leikinn og fólk talar
um það.
Fjölskyldan Petacci rekur nef-
ið í einn hlut, veitir pólitíska
vernd í aðra átt, ógnar mönnum
í þá þriðju og rær undir í þá
fjórðu — og stelur í allar fjórar
áttir . ■. Hneykslið verður alkunn-
ugt og getur ekki farið fram hjá
Mussolini. En hvað er hægt að
gera til þesis að vara hann við
einkum þar sem tveir af nánustu
samstarfsmönnum hans raka fé
að sér í stóram stíl“.
1. apríl: „II duce hefur heyrt
frá iðnrekendum eftirfarandi
fyndni, sem nú er á kreiki i
Þýzkalandi: „Á tveimur mónuð-
um munum við vinna stríðið á
móti Rússlandi, á fjóram mán-
uðum á móti Englandi og á fjór-
um dögum á móti ítalíu“.
5. apríl: „Del Drago er kominn
aftur frá París. 1 Berlín er ekk-
ert nýtt að frétta á yfirborðinu-
Sumir Þjóðverjar sögðu honum, að
eftir árásina á austur-vígstöðvun-
um, sem muni ríða Rússum að
fullu, vonist menn eftir sam-
komulagi við Engilsaxana".