Mánudagsblaðið - 27.10.1969, Blaðsíða 7

Mánudagur 27. október 1969
Mánudagsblaðið
7
Sannlýðræii í framkvæmd
Fraimiha!ld af 8. síðu.
únismans á aðcins 50 árum.
2) Iýðræðið hefir tortímt drottn
unarva/ldi hvíta kynþáttarins
yfir hálfum og hcilum heims-
álfum og þannig varpað van-
þroskuðu kynþáttunum á vald
eigin vanmáttar og/eða villi-
mennsku, og
3) lýðræðið hefir rutt undir-
málsöflum skrilhreyfingnm,
botndreggjum þjóðfélaganna
brautina til áhrifa og ítaka I
Iöndum hvíta kynþáttarins.
Enn má bæta því við, að lýð-
ræðið kappkostar vitandi vits, og
fer síður en svo dult með, að upp-
ræða allt það bezta og jákvæð-
asta, sem n'orræn/germanski kyn-
stotfninn hefir ræktað með sér
á aldalöngum ferli sínum um víð-
áttur rúms og tíma. Þetta er auð-
vitað djarfleg fullyrðing, og tel
ég því rétt að finna henni stað
nú þegar og án undandráttar.
HREINSKILNI.
Negra- og Júða-tímaritið
„TIME“ er meðal þekktusibu og
skeleggustu málgagn lýðræðisins
og í miklum metum hvarvetna
þar, sem slíkt ágæti er í hávegum
haft. Það verður því ekiki á nokk-
urn hátt hægt að væna það um
að rangfæra „hu;gsjónina“. Hinn
10. þ-m. birti það ítarlega og
mjög athyglisverða grein í til-
efni af úrsiitum þingkosninganna
hinn 28,- September og væntan-
legum. stjórnarskiptum í Vestur-
ÞýzSáffln'ðtj'‘þa"r sem hinum nýjtí*
herrum og sjónarmiðum þeirra
er M«S»Plör8um fögrum orð-
um. Einn þeirra, sem fær sinn
lofsyrðaskammt hvað rausmarleg-
ast útilátinn, er prófessor Ralf
Dahrendörf, helzti hugmyndaifræð-
ingur Frjálsra Lýðræðissinna
(F-D-P.) og væntamlegum aðstoð-
arutanríkismálaráðh. (Parlamen-
tarischer Staatssekretár fúr das
Aussenamt). Til dæmis um það,
hversu ánægjulegur andi muni
einkenna Bonnlýðræðið á næst-
unni sökum sleitulausra undir-
búningsstarfa Dahrendorfs og
annarra, tekur „TIME“ upp orð-
réttan kafla úr nýlegri bók hans,
„Gesellschaft und Demokratie in
Deutschiland“, sem þannig hljóð-
ar:
Agl, reglusemi, hlýðnl, hrein-
Iæti, iðni, nákvæmni og allar
hinar dyggðirnar, er margir
hafa talið Þjóðverjum til gildis
og Iitið á sem enduróm-
ur genginnar dýrðar hafa
þegar orðið að þoka fyrir
miklu frjálslegri verðmætavið-
horfum, en þar á meðal skipar
peningaleg velgengni, hátt
kaup, helgidagsferðalagið og
nýi bíllinn langtum æðri sess
heldur en dyggðir fortíðarinn-
ar. Ungt fólk sérstaklega er
laust við hina mjög rómuðu
og mjög fyrirlitnu virðingu
fyrir yfirvaldinu, og virðing
þess fyrir þeim öguðu lífsvið-
horfum, sem voru allt að því
heilög í augum feðranna, er
miklu minni. Vcröld Iofsamlega
sérbundinna dyggða hefir ris-
ið; heimur, scm setur hina
sjálfreyndu hamingju hvers
cinstaks ofar öllu og sleppir í
sívaxandi mæli sjónar af hin-
um svokölluðu hcildarhags-
munum“.
DAHRENDORF ÆSKA
I AMERlKU.
Það dylst ekfci, að félagsmála-
prófessor Dahrendarf er hreykinn
af áran-gri enduruppeldisstarfa
sinna — og „TIME“ lýkur lof-
gerð sinni með þeim orðum, að
Dahrendorf-kynslóðin muni reisa
að grunni nýtt Þýzkaland, langt-
um meira aðlaðandi en nokkuð
annað, sem eldri kynslóðir hafa
mcgnað að skapa“.
En það er víðar en í hinu nýja
Þýzkalandi, að fomar dyggðir
eins og „agi, reglusemi, hlýðni,
hreinlæti, iðni, nákvæmni'1 hafa
orðið að „þoika fyrir miklu frjáls-
legri verðmætaviðh'orfum". Að
minnsta kosti skýrir „TIME“ hinn
17- þ.m. þannig m.a. frá viðleitni
bandarískrar lýðræðisæsku („The
Weathermen" — deild úr Stú-
dentasamtökum til baráttu fyrir
lýðræðislegu þjóðfélagi) til þess
að reisa „aðlaðandi" Bandaríki af
grunni, í Chicago nokkrum dög-
um áður:
„Þegar Iögreglan, sem var á
staðnum, en afskiptalaus í fyrstu,
fékkst ckki til að taka þátt I
Ieiknum, gáfu Wcathermen ó-
ánægju sinni útrás í óhyggilegu
æði Þeir stöðvuðu bíla og börðu
hina ugglausu farþega, brutu rúð-
ur og glerhurðir, og migu á allt,
sem fyrir varð •.. Þrír kröfugöngu
menn særðust af byssuskotum,
cinn þcirra alvarlega. Tuttugu og
einn lögregluliði særðist“.
Og í sarha töhibláði 1 sikýrir
„TIME“ m.a. svo frá framsókn
’lýðraéðisinis í Montreál, Káftada:
„Montrealbúar uppgötyuðu það
í síðustu viku, hvernig það er að
búá í borg, sem cr án. lögrcglu
og slökkvilliðs. Lexían varð dýr:
sex bankar voru rændir, yfir 100
verzlunarbúðir voru rændar, og
það urðu tólf brunar. Eignartjón
varð nálægt $3.000.000; að minnsta
kcsti 40 bílahlöss af gleri þarf til
þess að gera við brotnar framrúð-
ur verzlunarhúsa. Tveir menn
voru skotnir til bana. Þrátt fyrir
þetta, þá var Mcntreal scnnilega
hcppin að sleppa jafn vel og hún
gcrði“.
Bandaríska fréttatímaritið
„NEWSWEEK“ frá 20. þ- m. hefir
þetta að segja um ofangreinda
sóbn í Montreal:
„1 þenslunni og troðningum
borgarlífsins virðist markalínan á
milli menningar og stjórnleysis
vissulega á stundum vera ‘afar
mjó. Montreal, stærsta borgin í
Kanada og einhvcr mcsta menn-
ingarborg í heimi, komst að því
í síðustu viku, hvcrsu mjó hún
í raun og sannlerka er .. •
„Forsætisráðherra Kanada,
Picrre Elliott Trudeau, stimplaði
verkfallið sem enn eitt dæmi þess,
þcgar nútímaþjóðfélag „gengur af
göflunum“. En alvarlegast af öllu
var þó ef til vill sú staðreynd,
að slíkt öngþveiti skuli blómgv-
ast svona nálægt yfirborðinu. „Ég
á ekki við þorpara og atvinnu-
glæpamenn“, sagði bílstjóri nokk-
ur i Montreal. „Ég á við, að bara
venjulegt fólk framdi afbrot, sem
það myndi ekki hafa drcymt um
að reyna, ef lögregluþjónn hefði
staðið á götuhorninu“.“.
Svo virðist sem ekiki aðeins„ungt
fólk. sérstaklega sé laust við hina
mjög rómuðu og mjög fyrirlitnu
virðingu fyrir yfirvaldinu“, víð-
ast hvar þar, sem lýðræðið
Iblómgvasit nálægt yfirborðinu-
MÓÐIR MEINNSEMDANNA.
Ég vona að mér hafi tekizt
með oHangreindum dæmum að
skýra nánar, hvað ég á við með
stórglæpum, sem ég tel að fari
langt fram úr mörgum tegundum
stríðsglæpa í tortimingarmætti
sínum. Og ennfremur held ég því
hiklaust fram, að sú þjóðfélags-
meinsemd, sem ekki á sér lýð-
ræðislegar rætur, uppruna, for-
sendur, sé blátt áfram ekki til.
Hugmyndakerfi, lffsskoðun, þjóð-
félagsskipun, sem breytir dagfars-
þekku og upprunalega heilbrigðu
fólki í rænandi, brennandi og
myrðandi óargalýð, hlýtur að bera
óhroðasullinn í sjálfu sér. öll ein-
kenni, allir forboðar upplausnar
og hnignunar blasa við með hroll-
vekjandi hætti, hvar sem er í lýð-
ræðinu. Og sagan sjálf, sem ætíð
hefir verið óskeikulasti lærimeist-
arinn, hefir margsinnis ítrekað
þann ófrávíkjanlega lærdóm sinn
með ótvíræðum hætti:
Að það er upphaf endalok-
anna, þegar þjóðfélag svíkst um
að snúast til varnar, og síðan gagn
sóknar/ gegn þeim öflum, sem
ógna tilveru þess.
UM STRÍÐSGLÆPI.
Með tilliti til þess, sem nú hef-
ir verið tekið fram, og enn frek-
ar af réttri skýrgreinimgu á hug-
takinu „stríðsglæpir“, verður ljós-
ara, hvers vegna ég tel eðlilegra
að gefa þessum greinafloikki nafn-
ið , „Stórglæpir Bandamanna“
heldur en „Stríðsglæpir Banda-
mannia“. En það er m.a. sökum
þess, að stríðsglæpir í eiginlegri
merkingu og samkvæmt alþjóð-
legri lagavenju eru, í sem fæst-
um orðum sagt, aðeins þau brot,
sem framin eru gegn ákvæðum
stríðsréttarins sjálfs, einkum eins
ög hann er skilgreimdur í Haag-
samþykktunum frá árunum 1899
og 1907 og Genfar-samþykktun-
um frá árunum 1864, 1906 og
1929, og framin eru af lögmætum
stríðsaðilum, skipulegum herjum,
eða ríkisstafnunuim, sem fara með
málefni stríðsrekstursins, eftir að
stríð er hafið og áður em stríðs-
ástandi er lokið- Aðrar pereónur
að löguim, sem fremja refsiverða
verknaði gegn þegnum óvinarík-
is, eru háðar ákvæðum almennra
hegningarlaga. Samkvæmt 4-
Haag-samþykktinni (frá 1907), sem
haft hefir almennt réttargildi, ber
aðildarríkjunum skylda til þess
að refsa sínum eigin stríðsglæpa-
mönn-um. Það er kumnara en frá
þurfi að segja, að enda þótt flest
hafi skort fremur í lýðræðisríkj-
unum en stríðsglæpamenn að
Heimstyrjöld II lokinni, þá þekk-
ist ekki eitt einasta dæmi þess, að
til málssóknar, svo að ekki sé nú
minnst á dómsuppkvaðningu eða
dómsfuillnustu, hafi komið gegn
einum einasta stríðsglæpamanni í
neinu lýðræðisríki, ef hann barð-
ist uindir merkjum „réttlætis og
frelsis" — þvert á móti: fjöldi
þeirra hlaut heiðursmerki og var
hækkaður í tign!
Til enn betri skýringar þykir
mér og rétt að bæta því við í
þessu sambandi, að margar hroða-
legustu stórglæpahryðjur Banda-
manna, sem jafinvel ennþá heifir
ékkidinht, gangá ýmisfyfir í lok
hernaðarátaka eða eftir, oft löngu
eftir, að öllum stríðsátökum lýk-
ur, þ e. þegar lýðræðissimnar og
kommúnistar hafa ui.nið algeran
sigur og tryggt öryggi sitt til fulls,
þannig að því verður engan veg-
inn haldið fram, að glæpaverk
þeirra hafi verið framin í ör-
væntingaræði eða í ógnum og
skelfingum heiftarlegra stríðs-
átaika, nema að takmönkuðu leyti.
Því ■ fer auðvitað víðsfjarri, að
ég hyggist sleppa hinum eigim-
legu sitríðglæpuim Bandamanna.
Síður en svo. Hins vegar hefi ég
ríka tilhneigingu til þess að fara
efltir mínum eigin skilningi á því,
hvað séu stríðglæpir og hvað ekki.
Sami. skilningur gildir einni-g um
stórglæpi og glæpi yfirleitt, en
hann er í stuttu máli sá, að eng-
ar aðgerðir, athafnir eða verkn-
aðir, sem greindustu, lærðustu og
ábyrgustu leiðtogar hernaðarað-
ila hafa rökstudda ástæðu til þess
að ætla ráðlegar gegn ósigri, séu
fortaksilaust ámælisverðar-
AÐEINS YFIRLIT.
Að lokum tel ég svo rétt að
birta eftirfarandi, örstuttan úr-
drátt hélztu dfnisbálka stófglæpa-
registúrs Bandamanna, þ.e. sam-
fylkingar lýðræðissinna og komm-
únisfa, til áréttingar því, sem áð-
ur er tekið fram, og skal þess um
leið getið, að hér er elckert talið
annað en það, sem löglegir leið-
togar þeirra, oftast virtir og dáð-
ir, hafa annað hvort framkvæmt
Sjálfir, fyrirskipað, hvatt til eða
lagt blessun sína yfir. Ekkert er
heldur tekið með, nema það, sem
hefir verið staðfest opinberlega
með framlagningu óvefen-gjan-
legra skjallegra heimilda, oft eið-
svarinna vitnisburða, o-g er sér-
hverjum læsum manni aðgengi-
legt, án teljandi fyrirhafnar-
Hinn alfar ófullkomni útdráttur
úr stórglæparegistri Bandamánna
lítur þá þannig út:
1. Tilefnislausar strídsaðgerðir
gegn friðsömum og hlutlaus-
um þjóðum.
2. Frelsis- og sjálfstæðis-svipt-
ing, undirokun og uppræting,
fjölda þjóða og þjóðflokka.
3. Stofnun og starfræksla laun-
morðingja- og brcnnivarga-
flokka út um allar jarðar.
4. Fjöldamorð flugherjanna á
óbreyttum borgurum, særðum
og sjúkum, ungum og göml-
um.
5. Fyrirvaralaus brottrekstur
milljóna manna frá heimkynn-
um siínum og heimilum með
hinum hryllilegasta hætti,
orðum og hryðjuvcrkum.
6. Rán, þjófnaður og eyðilegg-
ing eigna hinna burtreknu
milljóna.
7. Ofbcldisleg sundurlimun
sigraðra ríkja og stórkostleg
landarán.
8. Fjöldamorð á borgaralegu,
stjómmálalegu, hernaðarlegu
og mcnningarlega samstarfs-
fólki andstæðinganna; úr öll-
um stéttum og af öllum þjóð-
crnum, í austri og vestri,
norðrí og suðri.
9. Mannréttinda- og Iífmögu-
Iclkasvipting allra manna af
þýzku þjóðerni, og milljóna
annarra í sigruðum og her-
numdurn löndum.
10- Upptaka allra cigna þýzkra
borgara í löndum Bandamanna,
fylgiríkjum þeirra og hlutlaus-
um löndum að auki.
11. Rán þýzkra uppgötvana,
uppfinninga, einkaréttinda yf-
ir hugverkum, vörumerkjum
o.þ-h.
12. Niðurrif og cyðilegging
framleiðslu- og viðskipta-fyr-
irtækja í sigruðum ríkjum.
13- Gerð áætlana um allsherj-
arútrýmingu Þjóðverja.
14. Framkvæmd Morgenthau-
áætlunarinnar um átta ára
skesð.
15. Nauðungarflutningar og
þrælkun þýzkra manna,
kvcnna og unglinga í löndum
Bandamanna-
16. Pyntingar stríðsfanga,
hungurpíslir og morð þeirra,
og hald í fangabúðum um ára-
bill eftir að ófriði lauk.
17. Þúsund ára gamlar venjur
og siðir siðmcnningarþjóða á
sviði dómgæzlu og réttarfars
troðið niður í svaðið.
18. Skipulögð ógnarstjórn.
19. Yfirdrifin og ólögmæt gísla
dráp.
20- Skipulagning hungursneyð-
ar.
21- Nauðganir í tugþúsundatali
á ungum konum jafnt sem
gömlum, stúlkubörnum jafnt
sem unglingsstúlkum.
22. Brottnám ungra stúlknaog
kvcnna til langdvalar í hóru-
húsum.
23. Nauðungarflutningar og
brottnám óbreyttra borgara-
24. Handtökur, fangelsanir og
fangabúðavist óbreyttra borg-
ara við hryllilega aðbúð.
25. Þvingun óbreyttra borgara
til starfa í sambandi við hern-
aðaraðgcrðir Bandamanna.
26- Skipulagðar aðgerðir gegn
þjóðcrni, tungu, arfleifð og sögu
undirokaðra þjóða.
27. Innheimta ólögmætra eða
óhæfilegra greiðslna hernáms-
kostnaðar.
28. Þjófnaður og rán á eign-
um cinstaklinga, svo og eigna-
upptökur-
29. Almenn upptaka matvæla
og annarra lífsnauðsynja.
30. Utgáfa vcrðlausrar greiðslu
myntar.
31- Stéttbundnar dómsupp-
kvaðningar og refsingar.
32. Eitrun vatnsbóla og mat-
væla.
33. Skipulagðar, fyrirvaralaus-
ar loftárásir á óvígvarðar borg-
ir og bæi.
34. Tillgangslaus eyðilegging
einkaeigna.
35. Vísvitandi eyðilegging
sögulegra minja, kirkna, forn-
helgra bygginga, minnisvarða,
skóla og sjúkrahúsa.
36. Fyrirvaralausar árástr á
vcrzlunar- og farþcgaskip og
báta, og vanræksla á að sjá
um björgun farþega og áhafna.
37. Eyðilegging fiskibáta og
björgunarbáta.
38- Árásir á og cyðilcgging
sjúkrahúsa og sjúkraskipa.
39. Víðtæk, skipulögð uppræt-
ing skóga í Þýzkalandi í því
skyni að flýta fyrir uppblæstri
landsins og spilla Ioftslaginu.
40. Misþyrmingar á særðum
stríðsföngum.
41. Churchilll/Roosvelt-dóm-
stóllinn.
Eins og yíirlit þetta ber greini-
lega með sér, þá er aðeins stikl-
að á því stærsta, en þests ber að
gæta, að sérhver efnislbálkur
spannar geisivítt og djúpt svið,
og rúmar hvert svið óteljandi,
einstakra stórglæpaverka með
aragrúa fremjenda og fórnar-
lamba. öll lýsingarorð verða elcki
annað en máttlaus stuna. Mann-
kynssagan þekikir ekkert sam-
bærilegt, nema í mjög smækk-
aðri mynd og á óralöngum tíma-
Það leiðir þvi af sjálfum sér, að
mér mun reynast með öllu ókleift
að gera efninu nemá óveruleg
skil í þossum greinalflokki.
Ég mun hins vegar gera mitt
bezta. J.Þ.A.