Mánudagsblaðið - 03.11.1969, Page 6

6
Mánudagsblaðið
Mánudagur 3. nóvember 1969
Reglugerð um sníða- og sauma- keppni „Norðurljósaföt 1970" „Norðurljósaföt'1 skulu eingöngu vera úr Álafoss norðurljósaefnum sem fást hjá Álafoss og umboðs- mönnum um land allt. Fatnaður allur á yngri sem eldri, konur og karla; er móttekinn í samkeppnina, sem stendur til 10. janú- ar 1970. Fatnaður skal merktur dulmerki og sendur til Ála- foss, Þingholtsstræti 2, en upplýsingar um fram- leiðsluna settar í lokað umslag með dulmerki utaná, og sendist formanni dómnefndar frú Dýrleif Ármann, Eskihlíð 23, Reykjavík. Verðlaun verða sem hér segir: 1. verðlaun kr. 25.000,00 2. — — 5.000,00 3. —10. — — 1.000,00 hver Þau skilyrði eru sett að Álafoss hafi framleiðslu- rétt á verðlaunafatnaðinum, og sýningarrétt í 4 mán- uði. Dómnefnd skipa eftirtaldir: frú Dýrleif Ármann, Eskihlíð 23, Reykjavík, frú Auður Laxness, Gljúfra- steini, Mosfellssveit og Björn Guðmundsson, Hlíðar- vegi 10, Reykjavík. Álafoss hf.

Hekl- og lopaprjónasamkeppni Álafoss 1970 Allur fatnaður úr lopa hefur rétt til verðlauna sem eru sem hér segir: 1. verðlaun kr. 25.000,00 2. — — 5.000,00 3. —io. — — 1.000,00 hver Það skilyrði fylgir verðlaunafatnaði að Álafoss mun endurgjaldslaust nota uppskriftir í endurprent- un og sölu, auk þess að hafa sýningarrétt á verð- launafatnaðinum í 4 mánuði. Dómnefnd skipa eftirtaldir: Haukur Gunnarsson, Rammagerðinni, formaður, Elísabet Waage, Bað- stofunfii 'Ógf'frú Kristín Jónasdótitr frá Heimil'feiðnað- arfélagi íslands. Keppnin stendur til 20. janúar 1970, og þarf að koma fatnáði tiT verzíunar ÁlaToss i Þíngholtssfræti 2, Reykjavík, og skal hver flík merkt dulmerki. Bréf í lokuðu umslagi sendist formanni dómnefnd- ar, Hauki Gunnarssyni, Rammagerðinni fyrir20. janú- ar 1970 og skulu þar fylgja munstur, skýringar og nafn höfundar. Álafoss hf.
eru þeir vandlátir - Allir
velja þeir KORONA-föt
k'ÖWÖ.MA

K'ÓUÖNA
— Með litprentuðu sniðörkinni og hárnákvæmu
sniðunum!
— Otbreiddasta tizku- og handavinnublað
Evrópu!
— Með notkun „Burda-moden“ er leikur að
sníða og sauma sjálfar!
Dr. Bjarni
Framhald af 1. síðu.
mennir harðskeytdr hópar innan
raða hans eru nú komnir í víga-
hug og vilja Bjarna pólitískt feig-
an. Sýndi landsfundur þeirra einna
gleggst þessa afstöðu, enda varð
Bjarni að beita allri kænsku sinni
og valdi til að gjalda ekki afhroð
í höndum hinna byltingarsinnuðu
flokksmanna. Þótt fundurinn varp-
aði dr. Bjarna ekki fyrir borð, að
þessu sinni, hlýtur honum að vera
ljóst, að staða hans, þó enn sé hún
ekki í hættu, er miklu veikari en
áður. Má svo lengi brýna deigt
járn að bíti.
Annars er óhætt fyrir flokksein-
ræðið að gera sér ljóst, að lengur
verður ekki þolað, að stoðir flokks
ins séu hunzaðar, en hins vegar
gælt við andstæðingana taumlaust.
Vilja margir ganga svo Iangt, að
betra sé að sitja heiðarlega í stjórn-
arandstöðu en lyppast á þennan
hátt fyrir hverjum andstæðingi
flokknum til aðhláturs og andstæð-
ingum til skemmtunar. Dr. Bjarni,
sem æðsti og valdamesti maður
flokksins hlýtur að sjá, að nú blæs
nýr og ferskur andi yfir vötnunum,
gamla einrasðið og svikin við
stefnuskrá flokksins verða ekki
lengur þoluð. Áminning sú, sem
flokksstjórnin hlaut á síðasta lands-
fundi ætti að vera ærin ábending
um þau örlög, sem bíða þeirra er
hunza flokksviljann.
Klám í Khöfn
Framhald af 1. síðu.
einnig klám-hljómplötur, fullar af
stunum og kjökri t. d. ein, sem
eins og gera má ráð fyrir nefndist
„Syndir í Svíþjóð".
Litkvikmyndir — l6lte UJe£111„la
allar aðferðir
En mestmegnis heimsóttu gestir
þeir, en þangað rákust kvikmynda-
sýningar, sem sýndar voru reglu-
lega í litum, en þær sýndu karla og
konur, pör og hópa í öllum hugs-
anlegum aðferðum og stellingum
samfara. Sumir gesta, dollfallnir,
sáu sömu myndina þrisvar sinnum.
Aðrir urðu, satt bezt sagt sjokkað-
ir yfir því, sem þeir sáu. Ein lag-
leg dönsk stúlka jafnvel leit undan
og sagði, „ef kynlífið er raunveru-
lega svona, þá vildi ég heldur vera
í. klaustri."
Ógnun við siðferði bama
Nokkrir danskir „mótmælendur"
kallandi sig „Unga kristtrúarmenn"
gagnrýndu sýninguna harðlega og
sögðu hana ógnun við siðferði
danskra barna. Og sjálf danska
stjórnin rausnaðist við að banna
beinar sölur varningsins á staðn-
um.
„Hrein“ klámsýning
Flestir Danir tóku öllu þessu ró-
lega, reyndu jafnvel að sýnast leið-
ir á þessu. En sýningaraðilarnir —
sem sáu fram á geysiaukningu í
sölu þessa varnings síns voru yfir
sig ánægðir. „Fólkið elskar þetta,
af því það er „hrein" klámsýning",
sagði Jens Theander, ein af leið-
andi klámmyndatökumönnum
Hafnar, „þetta er normalt fólk, og
því þykir gaman að þessu. Það er
þessvegna, að ég get þénað peninga
og sef á næturnar með hreina sam-
vizku".
(Endnrsagt lauslega úr Netvs-
week, 3. nóvember 1969).