Mánudagsblaðið - 10.11.1969, Síða 1
31aé fyrir alla.
%la<Hi$
21. árgangur
Mánudagur 10. nóvember 1969
20. tölublað
Löggæzlan — eiturlyf — klámrit
öll dagblöðin hafa, undanfarna daga, skýrt frá „rannsókn-
um“ lögreglunnar varðandi sölu og dreifingu erlendra klám-
blaða, sem er orðin geigvænlega algeng hér. Er lögreglan,
að því virðist, alveg undrandi yfir þessu, rétt eins og hún hafi
skyndilega komið upp geysilegu leyndarmáli. Sannleikurinn
er sá, að þessi klámblaðasala hefur viðgengizt um árabil og
það sem verra er, sala innlendra klámblaða, viðbjóðslegar
kynlífs og kyafbrigðislýsingar, hefur um árabil átt sér stað
á nær hverjum blaðsölustað Reykjavíkur og kaupstaða úti á
landi.
Spurningin er einfaldlega sú:
hve lengi ætlar lögreglan að slá
því ryki í augu almennings, að
hún VITI EKKI hvað er að ske
í þesum málum?
Söluvarningur í
unglingaskólum
Hér eru starfandi ótal siðferðis-
nefndir og samtök um almennt
velsæmi, en engu þeirra né lögregl-
unni hefur tekizt að koma auga á
ósómann. Það eru harla léleg vinnu
brögð hjá þessum herrum ef hér
er enn eitt dæmið um röggleysi
og getuleysi lögreglunnar. Það þarf
hvorki Sherlock Holmes né Her-
cule Poirot til að ljósta þessu
leyndarmáli upp. Sannanirnar
liggja í hillum blaðasalanna og
bókabúðanna. íslenzku tímaritin
eru svo óhugnanleg, þvílíkur sori,
að þar ber að bera fyrst niður. Eins
og nú stendur á er þetta söluvarn-
ingur í unglingaskólum líkt og
„hazar''-blöðin voru á sínum tíma.
Eiturlyf og andvaraleysi
En fáfræði lögreglunnar er ekki
aðeins bundin við klámrit og kvik-
myndir í þessum efnum. Því er
alveg neitað, að lögreglan hafi
nokkra hugmynd um eiturlyfja-
neyzlu hér á landi. Þrátt fyrir þá
staðreynd, að bæði fullorðnir og
börn hafa verið tekin „í rússi",
með eitur í fórum sínum, hefur ís-
lenzka lögreglan engar sannanir
um neyzlu þessara lyfja. Jafnvel
14 ára piltur í Hafnarfirði og jafn-
Tvö bílverð tíl upp-
græ íslu lundsins!
Ættjarðarást hefur ætíð verið
okkar sterka hlið, þótt taka verði
skýrt fram, að grundvallarskilyrðið
verður að vera, að hún kosti okkur
ekki neitt. íslenzkir vísindamenn
hafa upplýst, að landið hafi blásið
upp 50% frá landnámsöld. Þessi
uppblástur er öllum kunnur og
víða um sveitir blasir við hörmu-
leg auðn á uppblásnu svæðunm.
Skógrækt og landgræðsla hafa tek-
ið miklmn framförum, jafnvel
haldið í fullu tré við uppblásturinn
sumsstaðar.
Nú er reiknað með sjálfboðalið-
um, sem vilja vinna gegn þessum
vágesti. Þessari fórnfýsi hefur ver-
ið tekið með verðskulduðum fögn-
uði af þjóðhollum leiðtogum okk-
ar, eins og dæmin skilmerkilega
sanna. í fögnuði sínum yfir þessari
óvæntu fórnfýsi landsmanna hefur
hið opinbera bókstaflega tekizt á
loft í örlæti sínu.
Ákveðið hefur verið, að
verja allt að 900 þúsund kr. til
að styrkja þessa þjóðhollu
viðleitni þ.e. starfandi ætt-
jarðarást. Þessi ómetanlegi
styrkur til varnar því, að land-
ið þlási í auðn, nemur ná-
kvæmlega tveim þílverðum. þ.
BLAÐIÐ KOSTAR
KR. 20.00 I ÚTSÖLU.
— OKKAR ÁNÆGJAN
YKKAR ER GRÓÐINN
e. andvirði tveggja amerískra
miðlungsþíla, líka þeim, er nú
eru í þjónustu forsetaemþætt-
isins. Þetta er hin sanna þjóð-
hollusta, herrar mínir. Því ekki
rífa þeir niður Jóns Sigurðs-
sonar-styttuna á Austurvelli
og setja upp smá-minnismerki
um ykkur í staðinn?
aldra vinkonur hans koma „undar-
leg" heim, eitur finnst hjá honum,
en lögreglan veit ekki neitt.
Hverjir eru sekir?
Vera má, að allar þessar rann-
sóknir falli undir rannsóknarlög-
regluna, en ekki lögregluna sjálfa,
þótt hún, sem slík, hljóti að hafa
mest afskipti af beinum, opinber-
um brotum á lögum um eiturlyfja-
meðferð. Það skiptir engu megin-
máli. Eins og stendur gengur lög-
gæzlan í berhögg við staðreyndir,
sem almenningur veit að fyrir
hendi eru. Verður ekki annað sagt
en að löggæzlan brjóti þannig þann
trúnað og þá ábyrgð sem henni er
falið í starfi.
Samskipti —
læknar — Apótek
Ef stjórn lögreglunnar er ennþá
á því barnalega stigi, að ætla að
þessi vandamál, sem nú „grasera"
í grannlöndum okkar svo ekki sé
talað um allan hinn siðmenntaða
heim, fari fram hjá íslandi er hún
grunnhyggnari, en almennt er álit-
ið. Dagleg samskipti í lofti og á
sjó við Evrópu og Ameríku, veita
greiða leið öllum eiturlyfjum,
neyzlu og innflutningi. Lögreglan
verður að komast að hinu sanna,
fá upp nöfn þeirra sem dreifa því
og selja, skera upp herör gegn ó-
sómanum. Ekki má heldur gleyma
þeim möguleika að apótek og
læknar séu, vitandi eður ei, mis-
notuð í þessum tilgangi.
Það er vissulega komið ijla fyrir
þjóðinni, sem sökum slælegrar
framgöngu í áfengismálum lætur
átölulaust gengdarlaust fillirí smá-
barna og unglinga á götunum, vín-
veitingahúsunum, skóladansleikj -
um, rússagildum og víðar, ætlar nú
líka að heykjast á skyldu sinni, að
notfæra sér öll tiltækileg meðul til
að útrýma því í upphafi, að eitur-
lyfjaneyzla, nái fótfestu hér á
landi. Það kann að verða erfitt að
útiloka neyzluna með öllu, en það
verður ómögulegt að stöðva hana,
komist hún á rekspöl hér á landi.
Heimta dollara-
aragreiðslu!
Heita má, að það teljist til
algerra undantekninga, áð
barnapía á Keflavíkursvæðinu
fáist til að „passa" nema henni
sé greitt í dollurum. Það eru
fjölskyldur varnarliðsins, sem
sitja fyrir allri slíkri þjónustu,
og sýna keflvískar stúlkur þarna
einstætt og, máske, eftirbreytni-
vert fordæmi í fjármálum. Hjón
syðra, sem þurfa á slíkri þjón-
usm að halda kvarta mjög um
þessa nýju stefnu æskunnar, en,
ef á allt er litið, er hægt að
benda á nokkurn íslending, sem
ekki vildi heldur fá greitt í
dollurum, en okkar ágæta al-
þjóðlega virta gjaldeyri?
Laganemar sækja
heim ísafjörð
Eftirtektarverður áhugi skólanema á atvinnuháttum
Iðnfyrirtæki, skrifstofur og einkaheimili skoðuð
Samkvæmt fréttum frá fréttaritara okkar á ísafirði, hafa’
staðarmenn nýlega fengið hinn litríkasta og, sennilega, ágæt-
asta hóp í heimsókn, en þangað rakst um s.l. helgi, hópur
lögfræðinema úr Háskóla íslands í kynnisferð, en tilgangurinn
mun hafa verið sá, að kynnast atvinnulífinu í hinni réttu mynd.
Hverskonar mynd þessir ungu túlkendur laga og réttar fengu
af atvinnuháttum þarvestra skal látið ósagt, en vissulega voru
þessir ungu menn stétt sinni til verðugs sóma og juku mjög
álit almennings á þessum umdeilda hópi.
Kokkteill og skipasmíðar
Hingað blésu kapparnir í flug-
vél, lentu hátíðlega og römbuðu, að
sögn viðstaddra beint í fagnandi
fang bæjarstjórans og liðsmanna
hans. Var þeim þegar ekið í hjarta
bæjarins, en þar kepptust okkar
menn við að bjóða þeim ýmist
heim eða á vinnustaði. Skoðuðu
þeir skipasmíðastöð Marsellíusar,
gömul hús, allt að 200 ára, þágu
kokkteilboð með fyrirfólki staðar-
ins og trakteruðust eins víða og
framast mátti.
Heimasætur og hljómsveit
Um kvöldið slógu innfæddir
upp balli með hljómsveit og tilbe-
hör, en borgararnir sendu dætur
sínar og heimasætur, blóðrauðar og
Keisari sjóskrímslamerkurinnar"
Lli
Blaijyru- atta
Upplýst er á Alþingi, að varðskipin okkar hafi ekki lengra
úthald á sjó en fremur lélegir fiskibátar en haldi sig óvenju-
lega mikið í höfn, eins og Reykvíkingar hafa orðið óþyrmilega
varir við. Skipin liggja hér bundin, eitt eða fleiri, allt árið, í
stað þess að gæta landhelginnar eða sinna öðrum skyldum
störfum.
Pétur „Nelson" Sigurðsson, flotaforingi okkar hefur lítt eða
ekki svarað ásökunum þingmanna okkar í þessum efnum, og
hafa menn undrast tómlæti hans og hina miklu þögn. Við get-
um, máske, upplýst eina af ástæðunum fyrir þessari geysi-
lega leyndardómsfullu þögn. Péturs sjóliðsforingi mun vera
ein mesta sjóhetja, sem nú er uppi á Islandi, einskonar arftaki
hinna fornu víkinga og m.a. málar hann híbýli sín á Seltjarnesi
í sama lit og flotann. Myndin hér að ofan, sem blaðinu barst
frá flotamálaráðuneytinu, sýnir okkur sjókempuna okkar þar
sem hún er að máta nýjan stríðsbúning, sem virðist fara eink-
ar vel.
Telja gárungar, að Pétur hafi í hyggju að stefna bryndrek-
um sínum í suðurveg, herja á Miðjarðarhafinu og uppræta sjó-
ræningja og annað illþýði, að dæmi forfeðranna, en spurning-
in er: hvernig í helvítinu komst sjóliðsforinginn okkar yfir
skartklæðin hans Selassis Abyssiníukeisara, eins og myndin
gefur til kynna — Þótt þau reyndar fari honum ekki illa? Myndi
ekki fráleitt, ef enn væru ortar drápur undir fornum bragar-
hætti, að Pétur okkar yrði kallaður: „Keisari sjóskrímsla-
merkurinnar".
fylltar innri fögnuði til að dansa
við þennan glæsilega hóp ungra
menntamanna. Var þar bæði hjalað
og sungið, dansað og kætzt, unz
dagur rann.
„Vísindaleiðangur“
Bæjarfógetinn og lið hans fór
allt í sunnudagafötin og bauð pilt-
um í skemmtilega át- og drykkju-
veizlu, eins og vera ber, en síðan
var og haldið í heimahús betri
manna, skoðuð forn híbýli Hann-
esar Hafstein, en eins og gefur að
skilja var þetta í og með „vísinda-
leiðangur". Verður ekki um það
deilt af okkar hálfu, inum smærri
mönnum, að lögfræðinemar hlutu
bæði fræðslu og vísindi í ferðinni,
kynntust vel atvinnuvegum þjóðar-
innar eins og þeir gerast beztir hér
vestra.
Jóhann og Magnús Már
borga
Af okkar hálfu mættu blaða-
menn og ljósmyndarar staðarins,
uppdubbaðir, enda um feitan gölt
að flá í fréttum. Og harla óvenju-
legan. Tjáðu gestir innfæddum hér,
að slíkar ferðir væru á vegum
lagadeildarinnar að hálfu en dóms-
málaráðherra að hálfu, enda skoð-
uðu þeir kyrfilega allar lögmanna-
skrifstofur á staðnum, bæði einka-
skrifstofur og þær opinberu. Sögðu
þeir, aðspurðir, að sú venja væri
enn í háum heiðri, að slíkar ferð-
ir væru farnar t.d. nemar á fyrsta
ári ku gjarna skoða Litlahraun
syðra sér til andlegrar hressingar.
Framtíðin!
Er gott til þess að vita, að lög-
fræÖinemar skuli þannig hafa, ekki
aðeins lifandi, heldur brennandi á-
huga á störfum manna til lands og
sjávar, en einmitt þar og í sam-
bandi við þessi störf mun franvt
tíðaratvinna þeirra liggja.
Á. G. K.