Alþýðublaðið - 12.08.1922, Page 4
álþýðuölAöíð
kaffí & matsöluhúsið
„Fjallkonan''
»elur gott og ódýit fæði yfir lengri
og skemri tíma L&usar máitiðar.
.— Fjölbreyttan heitan mat alian
daginn, svo sem : Buff með iauk
°Z eSgjutn- Hakkað buíf Buff
karbónaði, Vfnarpulsur. Medísta-
puisur Kjöt ogfiíksbollur. Lafskáss.
L»x soðinn og steiktur. Uppstúf
nðar rófur. Græaar baueir. Aspas.
Kartöfiur og fleira. Smurt brauð
Avsxtagrautar og sópur allskonar.
Sryr og rjómi. Mjólk í glösum.
Ny Karlsberg P isner. Reform
Maltöl og margar fleiri öltegundir.
Citioa og L!moaaði Epli og Ap-
p»ls!nur. Sælgæti. Cigarettur og
Vindlar. — Sanrsgjarnt verð á öllu.
— Fljót og góð afgrciðsla. —
' Virð;íjgarfyl>st
Dalstedt.
•.....
Kaupid
A !J>ýOwtl>lfi.ÖiÖ!
er ódýrastnr og beztnr
— margar tegundir — i
Sköverzlunni á Laugav. 2.
Odyra hveitið,
Hafið þér spurt um þsð
í Kaupíélag’inu?
. Kl. 7\
i morgnana er tiibúið nóg af heitu
kaffi bjá Litla kattihdsinn.
Lnugavegi 6
Hentugt /yrlc þá, sem byrja vinnu
kl 8, molakaffi 30 aura. Eagir
diykkjupeniagar.
Pathéplötur
eru lang endingarbeztar, og þó
heldur ódýrari eu aðrar plötur.
Hljóðframleiðir (.hljóðdós") ineð
gimsteinsoddi kostar ekki meira
en eytt er ( nálar a nokkrum
tnánuðum, og má nota a hverj-
um grammófón.
Stórt úrval af Pathéiónplötum
nýkomið, þar á ooeðal harmoniku-
plöturn (Hawaian gltar)
Komið og heyrið þessar plöt-
ur næstu daga
Hljóðfærahús Reykjavíknr.
lianpið
„Every £>ay“
dósamjólk.
Ritstjóri og ábyrgð&rmaður:
Olafur FriðriksiOK.
Prentsmiðjan Gutenberg
Edgar Rice Burroughs: Tarzan snýr aftnr.
skjátlaðist. Það var ekki maður, heldur villidýr, sem
íiorfði á þá hálfopnum augnum. Þegar Tarzan fann
blóðlyktina, hvarf hinn síðasti menningarvottur. Hann
stóð sem 1 úlfakreppu, eins og ljón umkringt af veiði-
imönnum, sem bíður átekta hniprað í kút, til þess að
stökkva á andstæðingana.
i „Hvað hefir hér skeð?“ spurði einn lögreglhþjónninn.
Tarzan sagði djarflega frá, en þegar hann snéri sér
að konunni, til þess að fá staðfeistihg hennar, varð
hann ekki litið hissa. ,
„Hann lýgur 1“ skrækti hún ámáttlega, og snéri sér
að lögregluþjónunum. „Hann kom til herbergis míns
meðan eg var alein, og ekki í góðum tilgangi. Þegar
eg vísaði honum á bug, hefði hann drepið mig, eí óp
mln hefðu ekki kvatt til þessa menn, sem gengu fram
hjá húsinu. Hann er djöfullinn sjálfur; hann hefir hjálp-
arlaust því nær gert út af við tíu menn, bara með hönd-
um og tönnum".
Tarzan varð svo hissa á vanþakklæti' hennar, að
hann var sem steini lostinn. Lögregluþjónarnir trúðu
konunni ekki of vel, því þeir höfðu áður kynst kunn-
ingsskap hennar við karlmenn. En þeir voru nú samt
lögregluþjónar, en ekki dómarar, svo þeir urðu á eitt
sáttir um það, að taka alla fasta, sem í herberginu voru,
en láta annan, sem hafði það verk méð höndUm, skilja
þá saklausu frá hinum seku
En peir komust að raun um, að það var sitt hvað
að segja þessum vel klædda unga manni, að hann væri
handtekinn og að halda honum.
„Eg er ekki sekur um neina árás“, sagði hann ró-
iegur. „Eg hefi að eins reynt að verja mig. Eg veit
ékki hvers vegna konan segir þetta. Hún getur ekki
átt neinar sakir við mig, því eg hefi aldrei séð hana
fýr en áðan, er eg kom hingað henni til hjálpar".
„Hana nú, komið", sagði einn lögregluþjónninn;
„dómarinn er til þess að hlusta á alt þetta“, og hann
færði sig nær til þess að leggja. hendina á öxl Tarzans.
Augnabltki síðar lá hann i kút út horni. Þegar félagar
hans réðust sem einn maður á Tarzan, uppgötvuðu
þeir það, sem fyrirrennarar þeirra höfðu að eins fundið
smérþefinn af. Hann hlóð þeim svo hratt, að þeir höfðu
ekki einu sinni tíma til þess að draga upp skammbyss-
ur slnar.
Tarzan hafði rekið augun í opin glugga og talsíma-
staur fyrir utan hann eða trjástofn — hann vissi ekki
hvort var. Þegar siðasti lögreglu þjónninn valt um koll,
gat einn félagi hans dregið upp skammbyssu sína. og
skaut úr henni á Tarzan. Skotið hitti ekki; og áður en
maðurinn gat skotið aftur var Tarzan búinn að kastx
lampanum í gólfið, svo niðamyrkur varð inni.
Það næsta sem þeir sáu var léttilegt stökk upp í
gluggann og þaðan annað hreinasta heljarstökk y£r
talsímastaurinn hinum megin við gangstéttina. Þegar
lögregluþjónarnir höfðu staulast á fætur og voru komnir
út á götuna sáu þeir hvergi fangann.
Þeir fóru ekki alt of mjúklega með konUna og >karl-
mennina, sem ekki höfðu sloppið, á leiðinni til lögreglu-
stöðvarinnar; þeim var gramt í geði yfir óförunum.
Þeim sveið það sárt, að þurfa að segja frá þvl, að einn
maður vopnlaus hefði sópað gólfið með þeim ötlum
saman 1 einu, og sfðan komist undan þeim, eins ög
þeir væru ekki til.
Lögregluþjónninn, sem beðið hafði á götunni, sór
þess dýran eið, að enginn hefði komið út um glugg-
ann eða farið frá húsinu meðan þeir voru inni. Fé-
lagar hans héldu að hann lýgi, en þeir gátu ekki sann-
að það.
Þegar Tarzan var búinn að ná í staurinn fyrir utan
gluggann, fór hann eftir eðlishvöt skógardýranna, og
leit niður fyrir sig áður en hann rendi sér til jarðar.
Það var gott að hann gerði það, því rétt fyrir neðan
hann stóð lögregluþjónn. Fyrir ofan sig sá Tarzan eng-
ann, svo hann hélt upp á við.
Stáurinn var jafnhár husþakinu, svo það var ekki
nema augnabliksverk fyrir apamanninn að komast yfir
á þakið. Hann fór af einu þaki á annað unz hana sá
annan staur, sem hann rendi sér eftir til jarðar.
Hann liljóp hratt eina eða tvær götur. Svo fór hann
inn í lítið næturkaffihús, og afmáði öll vegsummerki,