Alþýðublaðið - 14.08.1922, Qupperneq 4

4
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Verðlækkun.
Til að rýma fyrir aýjam vönun, sel eg nokfeur hundruð bollspör
á 25 aura og 50 aura parið, og nokkur hundruð diska á 40 aura
stykki. — Nýkomnar miklar birgðir af leirvörum og eidhúsáhöldum,
afaródýrt.
Verzlun Hannesar Jónssonar,
Laugaveg 28.
Ökey pis
Við höfum fengið nokkur hundr-
uð einf&lda hengilampa og eldhús-
kmpa fyrir rafljós, sem við seljam
usjög ódýrt, og setjum upp
ókeypi s.
— Notið tækifærið og kaupið
iampa yðar hjá okteur.
Hf. Rafmf. Hiti & JLJúa
Lauga>'eg 20 B. Simi 830
Ódýra hveitið,
... 1
Hafið þér spurt um þstð
í Kaupfélaginu?
Hafr&gFautuF og rnjólk
skyr og injólk, kaífi roeð pönnn-
kðknm og klelnnm fæst allan
daginn í „Litla kaiflhdsinn(< á
Liugaveg 6. — Par eru engir
drykkj npeningar.
Skófatnaður
er ódýrastur og beztnr
— margar tegundir — (
SkóverÉDDi á Laugav. 2.
Eanpendnr „Verkamannsins11
hér í bæ eru vinsamlegast beðnir
að greíða hið fyrsta ársgjaldið
5 kr, á afgr Alþýðublaðsina
Reyöir sUup
úr Mývatni
Nýkominn i
Kaupíélagið.
Ritstjóri og ábyrgðsjriiaður:
Olafur Friðrihsson.
Prentsmiðjan Gutenberg
Edgar Rice Burroughs: Tarzan snýr aftnr.
af fötum sínum og höndum, eftir loftferðina. Þegar
hann kom út fáum mínútum síðar, hélt hann í hægð-
um sínum til heimkynna sinna.
Þegar hann átti skamt eftir, varð hann að fara þvert
yfir lýsta götu. Hann stansaði rétt undir ljóskeri meðan
vagn fór fram hjá, og heyrði þá alt í einu mjúka kveo-
mannsrödd kalla nafn sitt. Hann leit upp og mætti
brosandi augum Olgu de Coude, sem hallaði sér aftur
á bak í aftara vagnsætinu. Hann hneygði sig djúpt
Þegar hann leit upp, var vagninn farinn,
„RokofF og greifaynjan af Coud, bæði sama kvöldið",
mælti hann við sjálfan sig. „París er þá ekki svo mjög
stór“.
IV. kafli.
Greifnynjan segir frá.
„París þín er hættulegri, Paul, en villiskógar m(nir“,
lauk Tarzan máli sínu, er hann morguninn eftir fyrir-
sátiöu, hafði sagt vini sínum frá æfintýrinu í Maulegötu.
„Hvers vegna sátu þeir þar fyrir mér? Voru þeir
svangir?“ Hrollur fór um d’Arnot, en hann hló að þess-
ari einu spurningu.
„Það er erfitt að dæma eftir háttum siðaðra manna
og líkja þeim við skógarvenjumar, finst þér það ekki?"
spurði hann.
„Háttum siðaðra manna", mælti Tarzan. „Venjur
skógardýranna eru ekki allar út 1 loftið. Þau drepa
dýrin sér til matar, eða til sjálfsvarnar, eða þegar.þau
eru að Dá sér maka, eða eru að verja ungviðið. Eins
og þú sérð, er það alt í samræmi við eðlilegt lögmál.
En hérnal Svei, siðuðu mennirnir þínir eru ruddalegri
en villinaut. Þeir drepa að ástæðulausu, og verra en
það, þeir nota göfuga tilfinningu, bróðurþelið, til þess
að lokka fórnarlambið með i gildru. Eg gekk á neyð-
aróp konu, sem eg hélt í hættu stadda, og kom inn
1 herbergi, þar sem mér var búin fyrirsát.
Eg skildi ekki og gat ekki skilið það, fyr en Iöngu
síðar, að nokkur kona gæti verið svo djúpt sokkin að,
kalla á mann, kann ske í' opinn dauðann. En svo hlýt-
það að hafa verið, — nærvera Rokofís og lýsing kon-
unnar á mér við lögregluna, bendir ötvírætt í þá átt
RokofF hlýtur að hafa vitað, að eg lagði oft leið mína
um Maule-götu. Hann sat fyrir mér — fyrirætlun hans,
sera framkvæmd var út í ystu æsar, jafnvel með síðustu
frásögn konunnar ef babb kæmi í bátinn, liggur Ijós-
lifandi fyrir hugskoti mlnu“.
„Jæja“, mælti d’Arnot, „meðal annars, sem þetta hefir
kent þér, er það sem eg hefi ekki getað komið þér í
skilning um, að bezt er að forðast Maule-götu þegar
rökkva tekur*.
„Á hinn bóginn*, svaraði Tarzan brosandi, „hefir það
sannfært mig um, að það er eina gatan sem er einhvers
virði hér i borginni. Eg skal aldrei framar sleppa tæki-
færi til þess að fara eftir henni, því hún hefir veitt
mér fyrstu skemtunina, sem eg hefi haft, síðan eg yfir-
gaf Afrfku*.
„Það getur skeð, að þér verði nóg um, áður en líkur“,
sagði d'Arnot. „Mundu það, að þú ert ekki enn laus
við lögregluna. Eg þekki parísarlögregluna ekki rétt,
ef hún gleymir því strax, hvernig þú hefir farið með
hana. Fyr eða síðar hafa þeir upp á þér, Tarzan sæll,
og þá munu þeir loka villimanninn úr skóginum inni,
á bak við járnstengur. Hvernig mundi þér falla það?“
„Þeir munu aldrei loka Tarzan apabróðir inni, á bak
við járnstengur", svaraði Tarzan grimdarlega.
Það var eitthvað það í rödd mannsins, sem kom
d’Arnot til að llta snöggt framan í vin sinn. Það sem
hann sá 1 samanbitnum tönnunum og gráu augunum,
gerði unga Frakkann mjög hugsandi um hag þessa
stóra barns, sem þekti engin niáttugri lög, en mátt
sinn og megin. Hann fann, að eitthvað varð að gera
til þess að koma Tarzan í sátt við lögregluna, áður en
verra hlytist af.
„Þú átt margt eftir ónumið, Tarzan", sagði hann al-
varlega. „Lög manna verður að halda, hvort sem þér
fellur betur eða ver. Ef þú heldur áfram að bjóða lög-