Alþýðublaðið - 16.08.1922, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
E. s. Lagarfoss
fer héðan væntsnlega 22. jfgúst beint til Slgln-
fjarðar og útlanða og tekur farþega.
H. f. Bimskipafólag1 íslands.
Kaffí & matsöluhúsið
„Fjallkonan "
selur gott og ódýrt fæði yfir iengti
og skemri tfma Lausar raáltíðar.
— Fjölbreyttan keltan raat allan
daginn, svo sem: Buff raeð lauk
ag eggjUEQ- Hakkað buff Buff
kiibónaðí. Vfnarpulsur. Medista-
pulsur. Kjöt.ogfiakæboiiur Lafskáss.
Lax soðinn og steíktur. Uppstúf
aðar rófur. Græáar biunir, Aspas.
Kartöfiur og flaira. Smuit brauð.
Avaxtagfautar og súpar allskoaar.
Siryr og rjórai. Mjólk f plösutn,
Ny Karlsberg P isner. Reform
Maltö! og margar fleiri öltegundir.
Citron og Litnoaaði Epli og Ap-
pslsinur. Sælgæti, Cigsrettur og
Vindlar. — Samsgjamt verð á öllu.
— Fljót og góð sifgreiðsla. —
Virðiugarfylst
Dalstedt.
Kaupið
A lþýðublaðið!
Ókeypis
Við höfum fengið nokkur hundr
uð einfalda keagilampa og eldhús-
lampa fyrir rafljós, sem við seljura
mjög ódýrt, og setjuns upp
ókeypis.
— Notið tækifærið og kaupið
iampa yðar hjá okkur.
Hf. Rafmf. Biti & Ljés
Laugaveg 20 B. Simi 830
Iínupið
„Every Day“
dósamjólk.
ÍBfttlT Sílip
úr Mývatni
Nýkominn í
Kaupfélag'ið.
Kanpendur „Verfcamanufflina**
hér i bæ eru viosaralegast beðnir
að greiða hið fyrsta ársgjaldið,
S kr, a afgr Alþyðubiaðsiw*
Ritstjóri og ábyrgðarmaðnr:
Olaýur Friðriksso*:
Prentsmtðjan Gutenberg
Edgar Rice Burroughs: Tarzan snýr aftnr.
hinum óhappasæla leiðangri, er fór að leita jane Porter,
eftir að Terkoz, karlapinn, hafði rænt henni.
„Það á að gefa þau saman í Lundúnum eftir tro
mánuði, eða svo“, sagði d’Arnot, er hann lauk við
lestur bréfsins. Tarzan þurfti ekki að láta segja sér við
hver átt væri með „þau". Hann svaraði ekki, en var
rnjög þögull og hugsandi það sem eftir var dagsins.
Um kvöldið voru þeir í söngleikhúsinu. Tarzan var
enn 1 þungum þönkum. Hann tók varla eftir því, sem
fram fór á leiksviðinu. í stað 'þess sveimaði stöðugt
fyrir hugskotsjónir hans myndin af yndislegri ameríkskri
stúlku, og hann heyrði hvíslað að sér mjúkri röddu,
að hún endurgyldi honum ást hans. Og nú ætlaði hún
að giftast öðruml
Hann hristi sig, til þess að reyna að losna við þessar
hugsanir, og fann það að augu hvíldu á honum. Hann
leit upp svo snarlega, að hann mætti augum greifaynj-
unnar af Coude, sem horfði brosandi á hann. Þegar
Tarzan svaraði kveðju hennar, þóttist hann sjá, að
augu hennar biðu honum, jafnvel bæðu hann, að koma.
Við næstu þáttaskifti var hann kominn inn í stúku
hennar.
„Eg hefi óskað mjög eftir þvl að sjá yður“, mælti
hún. „Það hefir gert mér þungt í skapi að hugsa til
þess að þér hafið enga skýringu fengið, eftir alt það,
sem þér hafið unnið fyrir mig, á því, að við gferðum
ekkert til þess að losna við ofsókn þessara manna.
Það getur litið út sem vanþakklæti gagnvart yður".
„Þér gerið mér rangt til“, svaraði Tarzan. „Eg hef
að eins hugsað vel til yður. Þér megið ekki ætla, að
nokkur þörf sé á því, að gefa mér skýringar. Hafa
þeir ónáðað yður síðan?“
„Þeir hætta aldrei", svaraði hún mæðulega. „Eg finn
það, að eg verð að segja einhverjum frá því, og eg
þekki engau, sem fremur hefir unnið til skýringar en
þér. Þér verðið að leyfa mér það. Það getur verið yður
greiði, því eg þekki Nikolas Rokoff svo vel, að eg er
vís um að þér eruð ekki alveg lausir við hann enn þá.
Hann mun finna einhver ráð til þess að hefna sín á
yður. Það sem eg segi yður, getur orðið til þess að eyði
leggja ýmsar fyrirætlanir hans. Eg get ekki byrjað frá-
sögn mína hér, en klukkan fimm annað kvöld, skal eg
vera heima*.
„Það verður langur tími til klukkan fimm á morgun",
mælti hann, um leið og hann bauð henni góða nótt
Rokoff og Paulvich voru úti 1 einu horni leikhúsins,
og sáu þaðan, að Tarzan var 1 stúku greifaynjunnar.
Þeir brostu báðir.
Klukkan hálf-fimm daginn eftir hringdi svartskeggj-
aður maður dyrabjöllunni við bakdyr hallar greifans af
Coude. Þjónninn sem opnaði, sperti brýrnar, eins, og
hann kannaðist við komumann. Þeir ræddust við í lá-
um hljóðum.
I fyrstu neitaði þjónninn einhverju, sem komumaður
fór fram á, en bráðlega laumaði hinn sfðar nefndi ein-
hverju í hendi þjónsins. Þá lét hann undan og fygldi
komumanni eftir sérstökum gangi inn í litið herbergi,
þar sem greifaynjan var vön að skenkja gestum te á
kvöldin.
Hálfri stundu síðar kom Tarzan inn i berbergið og
greifaynjan kom brpsandi til hans með framréttar báð-
ar hendur.
„Það gleður mig innilega, að þér komuð“, sagði hún.
„Ekkert hefði getað aftrað mér“, svaraði hann.
I nokkur augnablik töluðu þau um söngleikinn, um
ýmsar nýungar og loks um það, hve gaman væri nú
áð endurnýja hinn stutta kunningsskap, sem orðið hafði
á svo einstakann hátt, en það gaf þeim tilefni til þess,
að komast að efninu, sem var efst í huga beggja.
„Yður hlýtur að hafa leikið forvitni á að vita“, mælti
greifaynjan, „hver orsökin var til ofsókna Rokoffs. Það
er mjög einfalt mál. Greifinn þekkir mörg leyndarmál
herráðuneytisins. Hann hefir ott í fórum slnum skjöl,
sem erlend ríki mundu gefa offjár fyrir að ná á sitt
vald — ríkiseinkamál, sem njósnarar mundu beita
morðurr. og allskyns klækjum til þess að kynnast.
Sem stendur er eitt slikt skjal í höndum hans, sem
mundi gera sérhvern Rússa ríkan og frægan, ef hann
gæti fært það stjórn sinni. Rokoff og Paulvitch eru