Alþýðublaðið - 18.08.1922, Qupperneq 1

Alþýðublaðið
Qeflö út af AlþýOnflokknmii
1922
Föstudagien 18. ágúst.
188, tölnbiað
£o|tskeytastðlin
á:Gfænlan (írerfnau ðsyn.”"
Eftir Einar Mikkelsen.
Hér með iilkynnist vinum og vandamönnum, að systir mfn, Guð~
rún Erlendsdóttir, lézt að Vífilsstöðum !5. þ. m. Jarðarförin fer fram
frá dómkirkjunni, mánudaglnn 21. þ. m. kl. I e. h.
Einar Erlendsson.
Heímskautafarian og ritiiöfuad-
uriuBj cspt. Einat^MikkeSsen, hefir
tekíð^sér það manaúðarstarf, að
gerast3? asálsvari 1 þeirra 'þúsunda
mannsiffa, sem haraga í ueikum
þræði þegar^vetrarstormarnir skeíia
óvörum yfir Norðurhafið, en þó
sérstaktega yfir hafið og strend-
urnar uið ídand.
Mikkehen hefir sótt þetta mál
svo hart, »ð einokusin hefir orðið
að beygja kné og neyðst til að
senda mann til að rannsaka undir
búning stöðvarbyggingar. Ea þeir,
sem hafa fylgst með ( pólitík
G æalandsstjóraar, trúa ekki á að
stöðin verði reist, fyr en þeir sjá
. hana.
Það hvín, þýtur og ýlfrar yfir
landið. Það brakar í skóginum,
stormur eftir storm. Hsfið fiæðir
inn yfir strendurnar. Hús hrynja
eins og spilaborgir og líf og ve!
ferð þúsunda manna hanga f blá
þræði bak við hafgarðana. Harð
snúnir menn, votir af svita, þreyta
dag og nótt kapp við hafið, við
að hækka garðian, gera hann
hærri en vatasflóðið og biotsjóaaa,
setn hækka látiaust. Þeir renna
skelfdura augum út yfir stormtrylt
hafið og iitsst uiB eítir htilsháttrr
faót, merki urn að vlndurinn hafi
snúið sér svo mikið, að þær þús
uödír manna, sera búa bak við
hafgarðinn séu úr lífshættu.
A hafinu berjist snarráðir sjó*
menn við að sigla skútum sinum
frá hfnni stormbörðu ströud í hjé,
ea seglia rifaa og siitna af föld
unum, akksrisfestar hröwkva sund
uv; en það er við oftirefli að etja,
Allir lúta f lægra haídi fyrir o?ur*
mstgni stormsins — Skíp stranda,
hafsir skerama«í, fiskískip týnast,
net slitna, hells lífs eifiði er spilt
á einni einustu nótt. Sorg og ó
gæfa ríkir þar, scm ofviðrið hefir
geisað yfir, og takraarka slóð þcss
yfir iantíið.
En áður ea stornaurinn nær
Norðurálfu iiggur íeið hans yfir
hið mikía haf, Esgiandshafið og
Atiaazhs fið, þar sem vé!:r gufu
skipanna hamra þunglamaiega á
t(ö I.iuknura vatnsásum. Þau senda
raícaagnsneista gegnum loítið, —
varið ykkur, það kemur ofveðu-.
Og út um gerv*lUn siðaðan hsim
er tekið á roóti neistunum, það
eru dregin upp dierki — sem oft
ast þetta — varið ykkur, storra*
urion kerauri — En éður en menn
hsfa fengið tíraa til að átta sig
er stormurinn skoiiinn yfir landið
með óraótstæðilegum kraíti.
Hefðu menn aðeins vitað ura
það 24 tfmum áður, hefði mörgu
verið bjargað, serr nú eru rú*tir.
Sjómenn gæta setíð i hiyjindum
um borð f sklpum sfnum inn á
ströadina Fískimenn gætu fengið
tíota tíi að bjarga netum sinum
og vssðafærum, sem nú eru slitin
suudur af öldugsmginum. Fíóð
garða væri hægt að tiyggja f
t>ma og svita og kvfða þeirra
manna sera þreita kipp við storm
inn tji að bjarga heimili sinu hefði
auðveldlega verið hægt að kom
ast kjá, ef menn hefðu aðeins
vitað að stormurina kæmi aðelns
24 tiriium áður.
Að eíns 24 tímari Það er ekki
mikið, en þið ríður þó bagga*
muQÍnu, f öllu falli að mestu.
Menn horfa í vestur þaðan, sem
fiestir stormar koma — getum
við þó ekki fengið að vita um
hann 24 tiœum áður.
Ea i vestri og noiðveatri er
aðeins haf og svo hiaar mikiu
C sadacyjir og — Grcenland,
þar sem stormarnir geta sett og
barið án þess að gera mcin, þvi
þes&i iönd eru auð eð^ þvínær
óbyájð.
Og þó er hjálpioa á móti of-
viðruamn einœitt að finaa þar.
Þeanan 24 tíma dýrmæía fyrii-
vara er hægt að fi ef mena nota
sér uppfyadiaing nútíraans — Loft-
skeytastöð á suðvesturströnd Græn-
hná >. getur riðið af alian bagga-
muninn. Húa getar sent aðvör-
unarorð út yfir heiminn, — gætið
að, nú kemur stormurinn i og hægt
vorðuí að dr&ga, tpp otveðuis-
merkin 24 tfmunum fyr ea nú.
Hugrayadin er ekkí »ý Mörg-
um sinnum hefir verið talsð um
að byggja ioftskeytaatöð á vestur-
ströad Grænisnds, en fram til
þessa hefir það setið við orðín
tóm og nefadatillögur, og þó hef-
ir mönnum lengi verið tjóst hversu
geysimikia þý ingu svona stöð
caandi fá, ekki aðeins fyrir veð
urþjónustu, hddur einnig fyrir
margt og mikið aneað.
Það kann að vera erfiðleikum
bundið að reisa svona stöð, ea
það er mögulegt. Það sást bezt
síðastliðið sumar, þegar konungur
var á ferð við strendur Græniands,
og sú þráðiausa greistraði, — nú
er þdrra hátign komin svo Iangt,
— nú stíga þau í iand, — nú,
já nú strandar „Beli“I Hefði „þráð*
laus* ekkl verið á skipi konungs,
gat vel hafa farið svo, að Norð
ur Græniand hefði átt hörðum
vetri að fagna, en þráðlausu stöð
inni var það að þakka að hægt
var að senda vistir til Norður*
Græðlands f tæka tfð. Neyð og
skoiti var varnað; það varð fyrstl
árangur þráðlausrar loítskeytastöð v-
ar á Grænlandi, (Frh)