Tíminn - 26.11.1978, Side 14

14
Sunnudagur 26. ndvember 1978
Nútíminn ★ ★ ★
„Blóörautt sólarlag”
á hljómleikum Gunnars Þóröarsonar
Þaö er e.t.v. rétt að taka það
(ram I upphafi að hljómplatan
„Gunnar Þórðarson” með sam-
nefndum listamanni er mun betri
en hljómleikarnir s.l. sunnudags-
kvöld gáfu tii kynna en þó eiga
bæði atriði sér það sameiginlegt
að vera fremur tilþrifalitil.
Einhvern veginn er það svo að
allir búast við þvi að Gunna
Þórðar.afa islenska poppsinsygeti
ekki mistekist og þvf verða von-
brigöin meiri en skyldi ef finna
má einhverja vankanta á verkum
hans.
Um „Gunnar Þórðarson” er
það að segja að hún er ákaflega
heilsteypt út i gegn ef frá eru talin
„instrumental” lögin „Bergþeyr
við ströndina” og „Djúpavik”. A
plötuhliðum A og B eru lög samin
á þessu ári öll við enska texta
Toby Herman, og er það um þau
að segja að þetta eru ákaflega
falleg og melódfsk lög I stil Gunn-
ars Þórðarsonar og minna þau
mörg hver á eldri lög Gunnars
s.s. lagiö „Hey Brother” sem til-
einkað er fósturbróður Gunnars
G. Rúnari Júlfussyni.
Hljóðfæraleikur i öllum þessum
lögum er hnökralaus og sérstak-
lega eru strengirnir smekklegir.
Gunnar syngur sjálfur aðalrödd
á plötunni og lætur það honum
mun betur en t.a.m. á hljómleik-
unum, þar sem hann varð að
treysta á að vel tækist upp án
allra þeirra endurtekninga sem
Það hcfur alltaf þótt heyra til
meiri háttar tiðinda þegar
Gunnar Þórðarson „primus
motor" islenskar popptónlistar i
gegnum árin hefur komið fram
opinberlega, hvað þá að ný
hljómplata fylgi I kjölfaríð.
Nú þegar þetta hvort tveggja
gerist I sömu vikunni, þá er ekki
óeölilegt að miklar vonir séu
bundnar við útkomuna.
En það veröur að segjast eins
og er, að hljómleikar Gunnars
Þórðarsonar i Háskólablói s.l.
sunnudagskvöld voru mér mikil
vonbrigði. Það er að vlsu of
djúpt I árina tekið að segja að
hljómleikarnir hafi veriö léleg-
ir, það voru þeir ekki, en ein-
Tlmamyndir Róbert
hvern veginn voru þeir langt frá
þvl að vera sannfærandi — og
„hjálpaðist” þar margt aö.
Tii að mynda gætti áberandi
vanstillingar I upphafi, bæði
hvað varðar strengjasveitina og
bakraddirnar, sem oft á tíðum
heyrðust alls ekki. En allt þetta
eltist smam saman af hljom-
leikunum og stoð þá aðeins það
hvimleiðasta eftír, suðið I há-
talarakerfinu hægra megin á
sviðinu og var varla nema von
aö Gunnari yrði að oröi, —
Hvað! er fhigvél hérna inni? —.
Ekki er undirritaöur fjarri þvi
að hægt hefði veriö að bjarga
þessu á einhvern hátt, a.m.k.
hefði manni liðiö betur ef sést
hefði að einhver tilraun hefði
veriö gerð til þess.
Það hefði alla vega mátt
„svæfa” þennan vandræða há-
talara þegar siðasta verk
hljómleikanna, „Djúpavlk”,
samið fyrir planó og fiðlu var
flutt, þvi miöað við aðstæður
var engu likara en það hefði
verið samið fyrir fiðlu,planó og
flugvélarhreyfil.
Annars er það um framlag
Gunnars Þórðarsonar að segja,
að þessir hljómleikar gáfu á-
gæta hugmynd af hljómplöt-
unni sem fylgdi I kjölfarið, og
þvi sem Gunnar hefur verið að
gera á undanförnum mánuðum.
ÖIl lögin, utan „instrument-
al” — lögin voru keimlik, og
auðsætt að Gunnar hefur þróað
stil sinn mikið á undanförnum
árum.
Fyrir minn smekk fannst mér
þó lögin flest tilþrifalitil, þó að
falleg væru, og var eins og vant-
aði herslumuninn. Að minnsta
kostí verður Gunnar Þórðarson
aldrei heimsfrægur fyrr en hann
hættir að syngja lög sin sjálfur.
Um spiluðu lögin tvö, „Berg-
þeyr við ströndina” og „Djúpa-
vik” er þaö að segja, að það
voru lög kvöldsins og reyndar
var siðari hluti hljómleikanna
allt annar og betri en sá fyrri.
Þá er Ihugunarvert hvort Gunn-
Framhald á bls. 19
stúdló vinnubrögð bjóða upp á.
Af þeim lögum, sem Gunnar
syngur við enska texta, þá finnst
mér honum takast einna best upp
i „Don’t Go to Strangers”, sem
minnir um margt á rólegri lög 10
C.C. til forna.
A plötuhliö C eru lög við is-
lenska texta eftir Hrafn Gunn-
laugsson og Þorstein Eggertsson,
þ.á.m. gamla Hljómalagið „Llt
ég börn að leika sér”. — Textar
við þessi lög eru flestir ágætir og
einhvern veginn finnst mér sem
svo að þessi „islensku” lög séu
mun hressilegri en þau sem eru
við enska texta og er gott til þess
að vita að ástkæra og ylhýra
móðurmáliö hefur unnið svo mik-
ið á sem raun ber vitni.
Sérstaklega er lagiö „Blóðrautt
sólarlag” hressilegt, en það er
eftir samnefndu sjónvarpsleikriti
sem gerði þjóðina „hysterlska” á
sinum tima svo notuð séu orð
Gunnars sjálfs.
A slöustu plötuhliðinni eru
siðan tvö fyrrnefnd „instrumen-
tal” lög og finnst mér þau fyrir
margra hluta sakir bestu lög plöt-
unnar og gaman er til þess að vita,
að það sé á færi Islensks poppara
að semja sllk lög.
Að lokum er hægt að segja það
að óhætt er að mæla með þessari
plötu fyrir alla þá sem gaman
hafa af vandaðri „mjúkri” popp-
tónlist.
—ESE
Hljóm-
plötu-
dómar
Nú-
tímans
Eins og lesendur hafa orðið
varir við hafa hljómplötudómar
Nútlmans ekki birst I blaðinu
undanfarna tvo sunnudaga af
„óviðráðanlegum” ástæðum og
eru lesendur beðnir velvirðing-
ar á þvi.
Þá er rétt að benda lesendum
á að tekin hefur verið upp
tvenns konar einkunnargjöf
annars vegar stjörnugjöf fyrir
erlendar plötur og er hæsta
mögulega einkunn 5 stjörnur +.
Hins vegar eru Islensku plöturn-
ar vegnar og metnar I bókstöf-
um og er A+ hæsta mögulega
einkunn.
—ESE
Björgvin Halldórsson:
Syngur fyrir þig
Fyrsta sólóplata Björgvins
Halldórssonar I sjö ár er komin
út hjá Hljómplötuútgáfunni h.f.
A plötunni sem ber heitið „Ég
syng fyrir þig”, eru 12 lög þar af
fjögur eftir islenska höfunda en
öll eru lögin við islenska texta.
Þess má geta að eitt laganna
eftir Björgvin er við texta eftir
Vilhjálm heitinn Vilhjálmsson
en hann var sem kunnugt er
einn af stofnendum Hljómplötu-
útgáfunnar.
Aðrir textahöfundar eru Jó-
hann G. Jóhannsson , Jón (I
bankanum) Sigurðsson, Jónas
Friðrik og Kristmann Vil-
hjálmsson.
Að þessu sinni sýnir Björgvin
á sér nokkuð aðra hlið en menn
eiga að venjast af honum en
flest eru lögin rómantiskir
ástarsöngvar og meðal þeirra
má nefna fyrsta lagiö sem
Björgvin söng inn á plötu en það
er lagið „Þó liði ár og öld.”
Plataner aðmestu leyti unnin
I Hljóðrita en endanleg vinnsla
hennar fór fram I „Rauða
strætisvagna stúdióinu” i Lond-
on. Um upptöku sá Geoff Calver
og naut hann aðstoðar Tony
Cook, Tony Swain og Alan
Lucas.
Björgvin söng sjálfur flestar
bakraddir á plötunni auk þess
sem hann gripur I gitar I nokkr-
um laganna. Af öðrum hljóð-
færaleikurum má nefna Sigurð
Karlsson, Pálma Gunnarsson,
Halldór Pálsson og Magnús
Kjartansson auk þess sem
nokkrir erlendir hljóðfæra-
leikarar koma við sögu á plöt-
unni. —ESE
„Gunnar Þóröarson’
Ymir