Fréttablaðið - 13.11.2006, Qupperneq 22

Alvöru amerískir
AFSLÁTTUR
30%
GE kæliskáparnir eru öflugir,
endingargóðir og glæsilega innréttaðir
Lögmaður minn hefur tilkynnt mér að lögreglumaður hjá
efnahagsbrotadeild RLS hafi haft
samband við hann til að boða mig
sem sakborning í skýrslutöku hjá
embætti RLS vegna rannsóknar á
meintum skattalagabrotum í
rekstri Fjárfestingarfélagsins
Gaums ehf., en ég er stjórnarfor-
maður félagsins. Skýrslutakan
mun fara fram í dag. Fyrir liggur
að yfirmaður efnahagsbrota-
deildarinnar, Jón H.B. Snorra-
son, stýrir umræddri rannsókn á
ábyrgð Haraldar Johannessen
ríkislögreglustjóra.
Í ágústmán-
uði árið 2002
var ég fyrst
yfirheyrður
með réttarstöðu
sakbornings hjá
RLS. Fram til
loka júní 2005
var ég yfir-
heyrður sam-
tals átta sinn-
um með stöðu
sakbornings af
starfsmönnum embættisins. Með
ákæru ríkislögreglustjóra, sem
var gefin út hinn 1. júlí 2005 var ég
ákærður fyrir fjárdrátt og hlut-
deild í fjárdrætti fyrir ríflega 40
milljónir, umboðssvik og hlutdeild
í umboðssvikum að fjárhæð tæpar
1.200 milljónir og loks að hafa
komið mér undan að standa skil á
ríflega hálfri milljón til ríkissjóðs
vegna innflutnings á bifreið frá
Bandaríkjunum.
Eins og alkunna er var öllum
ákæruliðum nema þeim sem laut
að innflutningi bifreiðarinnar
vísað frá héraðsdómi með dómi
Hæstaréttar Íslands, sem kveðinn
var upp 10. október 2005. Með
dómi Héraðsdóms Reykjavíkur
hinn 15. mars 2006 var ég sýknað-
ur af ákæruliðnum, sem varðaði
innflutning á bifreiðinni. Mat sér-
staks ríkissaksóknara var að áfrýja
ekki þeim þætti málsins til Hæsta-
réttar.
Með bréfi Sigurðar Tómasar
Magnússonar setts ríkissaksókn-
ara til mín, dagsett 29. júní sl., var
mér tilkynnt að ekki yrði gefin út
ákæra á hendur mér vegna þeirra
sakarefna, sem ákæran 1. júlí 2005
laut að.
Nú þarf ég að láta bjóða mér
það að verða kallaður fyrir sem
sakborningur í rannsókn sem Jón
H. B. Snorrason stýrir. Sá hinn
sami gaf út ákæru á hendur mér
vegna rangra en jafnframt alvar-
legra sakargifta hinn 1. júlí 2005.
Mat bæði héraðsdóms og Hæsta-
réttar var að sú ákæra væri ekki
tæk til efnismeðferðar, þar sem
ekki stóð steinn fyrir steini við
gerð hennar.
Í tæp þrjú ár þurfti ég því að
sitja undir því að vera sakborning-
ur við rannsókn lögreglunnar og
síðar ákærður maður vegna alvar-
legra og jafnframt rangra sakar-
gifta. Á því bera ábyrgð Jón H. B.
Snorrason, yfirmaður efnahags-
brotadeildar RLS, og Haraldur
Johannessen ríkislögreglustjóri,
sem hafa að mínu mati gert sig
seka um alvarleg afglöp í starfi,
svo alvarleg að þeim báðum hefði
átt að vera vikið úr starfi umsvifa-
laust þegar Hæstiréttur kvað upp
dóm sinn 10. október 2005. Þeir
bera ábyrgð á þeim röngu sakar-
giftum, sem ég mátti þola frá ágúst
2002 til og með 15. mars 2006. Þrátt
fyrir það eru þeir enn að, þvert
ofan í eigin yfirlýsingar í kjölfar
dóms Hæstaréttar 10. október
2005, bæði gagnvart mér, börnum
mínum og öðrum og sitja að því er
best verður séð í öruggu skjóli
Björns Bjarnasonar dómsmála-
ráðherra, sem öllum er kunnugt
um hvaða hug ber til sonar míns og
þeirra fyrirtækja, sem við fjöl-
skyldan komum að.
Ég mun mæta til yfirheyrslunn-
ar eins og lög bjóða. Þar mun ég tjá
mig um sakleysi mitt í málinu. Það
breytir því hins vegar ekki, að
traust mitt á þeim mönnum, sem
stýra rannsókninni er ekkert, enda
hefur framferði þeirra sl. rúm
fjögur ár verið með þeim hætti.
Ég fullyrði að engin rannsókn
hér á landi hafi tekið annan eins
tíma. Það hljóta að vera takmörk
fyrir því hversu lengi er hægt að
halda fólki í gíslingu rannsóknar
og saksóknar.
Reykjavík 13. nóvember 2006
Jóhannes Jónsson
Yfirlýsing frá Jóhannesi
Jónssyni vegna skýrslutöku
Það hefur ekki farið framhjá neinum að í íslenskum kvik-
myndaiðnaði er mikil gróska og
bera íslensku kvikmyndirnar
Mýrin og Börn þess merki en þær
hafa báðar verið frumsýndar nú á
haustdögum. Íslendingar fram-
leiða þrisvar til
fimm sinnum fleiri
myndir en hin
Norðurlöndin ef við
tökum tillit til fólks-
fjölda. Einhverjum
kann að koma þessi
staðreynd á óvart en
hún er enn eitt vitn-
ið um gróskuna í
þessari vaxandi
atvinnugrein.
Hin einstæða
íslenska náttúra og
sú staðreynd að við eigum mikið af
velmenntuðum og reyndum kvik-
myndagerðarmönnum á öllum
sviðum framleiðslu kvikmynda
gefur okkur ótal tækifæri. Stjórn-
völd, með okkur Framsóknarmenn
í broddi fylkingar, beittu sér fyrir
löggjöf fyrst 1999 og svo 2001 sem
hefur það að markmiði að efla
íslenskan kvikmyndaiðnað. Öll
kvikmyndaverkefni, framleidd á
Íslandi, fá endurgreiðslu sem
nemur tólf prósentum af þeim
framleiðslukostnaði er fellur til á
Íslandi. Þá er undanskilinn launa-
kostnaður sem ekki er skattlagður
hérlendis. Áhrif lagasetningarinn-
ar hafa verið mikil eins og sést á
íslenskum kvikmyndum haustsins
og einnig hafa áhrifin orðið þau að
hingað hafa erlendir aðilar leitað
og tekið upp í samstarfi við íslenska
aðila að fullu eða hluta sínar kvik-
myndir. Nægir þar að nefna dæmi
eins og Tomb Raider, Batman og nú
síðast Flags of our Fathers sem
mun vekja enn meiri athygli á
Íslandi sem tökustað. Áhrifin hafa
líka orðið á íslenska auglýsingaiðn-
aðinn en hér á landi eru teknar ótal
erlendar auglýsingar af íslenskum
aðilum eða í samstarfi við þá.
Fyrir þinginu liggur nú frum-
varp iðnaðar- og viðskiptaráðherra
sem tryggir áframhald þessara
aðgerða stjórnvalda en þær miða
að því að styrkja enn frekar þenn-
an mikilvæga iðnað sem kvik-
myndaiðnaðurinn er. Nái það fram
að ganga tryggir það að verkefn-
inu verður áframhaldið í fimm ár.
Í umræðum um málið á þinginu
lýsti ráðherrann því yfir að mikil-
vægt væri að í meðförum þingsins
yrði það rætt hvort hækka ætti
endurgreiðslu-
hlutfallið meir enda
eru fleiri lönd farin
að keppa við okkur
Ég tek undir það og
tel að þingið eigi að
stíga það skref.
Fram hefur komið
sú hugmynd að nýta
aðstöðu sem finna
má á Keflavíkur-
flugvelli sem alþjóð-
legt kvikmyndaver.
Þar eru allir innviðir
til staðar, húsnæði fyrir innitökur
og íbúðir og þjónustuhúsnæði fyrir
leikara og starfsfólk. Mér finnst að
hugmyndin sé vel athugandi. Góð
aðstaða til viðbótar við okkar stór-
brotnu náttúru gefur okkur færi á
að laða enn fleiri kvikmynda-
framleiðendur til landsins en hver
ný mynd felur í sér milljarða
króna, mörg störf og brýningu
fyrir kvikmyndageirann í heild
sinni. Mikilvægt er að hlúa áfram
að íslenskri kvikmyndagerð. Það
er í anda þeirrar atvinnustefnu
sem stjórnvöld hafa lagt upp með á
síðustu árum, þ.e. að auka fjöl-
breytni atvinnulífsins, með nýsköp-
un, frumkvöðlastarfi og skapandi
atvinnugreinum. Mér finnst brýnt
að halda til haga þeirri staðreynd
að stjórnvöld hafa varið meiru fé
til að laða að kvikmyndagerð á
Íslandi heldur en framlög hins
opinbera nema til stóriðju. And-
stæðingar okkar vilja gleyma því.
Kvikmyndaiðnaðurinn er skapandi
atvinnugrein. Við eigum að efla
starfsumhverfi hennar og vaxtar-
möguleika enn frekar. Ég trúi því
að hún gæti orðið okkar næsta stór-
iðja.
Höfundur er alþingismaður og
ritari Framsóknarflokksins.
Gróska í kvikmyndun
Saga landsins verður að vera rétt skráð, segir Þorvaldur
Gylfason í grein sem birtist í
Fréttablaðinu í október um hval-
veiðar, hleranir og Falklandseyja-
stríðið. Það sama hlýtur þá að
gilda um sögu heimsins alls. Í
sömu grein lýsir Þorvaldur því
jafnframt yfir að konur fari sjald-
an í stríð.
Það er staðreynd að konur hafa
í sögunni sjaldnar setið á valda-
stólum en karlar, óréttlæti sem
því miður enn við-
gengst á flestum stöð-
um. En þegar þær hafa
komist til valda eru
engar heimildir fyrir
því að þær séu nokkuð
friðsamari en karlpen-
ingurinn.
Margret Thatcher,
sem Þorvaldur minnist
á í samnefndri grein,
telst seint friðarsinni,
hvort sem um er að
ræða Falklandseyjastríðið, Kalda
stríðið eða þátttöku hennar í árás
Bandaríkjanna á Líbíu árið 1985.
Ekki er heldur að sjá að Angela
Merkel, líklega valdamesta kona
heims, sé meiri friðarsinni en Ger-
hard Schröder. Schröder var á
móti innrásinni í Írak en Merkel
vinnur ötullega að því að bæta
samskiptin við Bandaríkin sem
versnuðu vegna afstöðu forvera
hennar, og leggur þar með blessun
sína yfir stríð þeirra. Og ekki er
hægt að segja að Condoleezza Rice
sé meiri friðarsinni en forveri
hennar í embætti, Colin Powell.
Sömu sögu er að segja, sé farið
aftar í tímann. Katrín mikla barði
á Tyrkjum og gleypti Pólland,
Voltaire sagði af því tilefni að hún
hefði grátið örlög Póllands, en því
meira sem hún hefði, því meira
hefði hún tekið.
Elísabet I fór í stríð við Frakka,
Spánverja, Íra og Skota, og átti
upphafið að þeim öllum. Forveri
hennar og hálfsystir fór í stríð við
mótmælendur í eigin landi af svo
miklu offorsi að hún hlaut titilinn
Blóð-María.
Boudica í Bretlandi og Jóhanna
af Örk voru hermenn miklir, og
allir sem hafa lesið Íslendinga-
sögurnar vita að konur geta verið
friðarspillar jafnt sem stillar, jafn-
vel þó þær beri ekki vopn. Í Fyrri
heimsstyrjöld hvöttu
konur menn út á víg-
völlinn og létu þá fá
hvíta rós til merki um
heigulshátt ef þeir fóru
ekki, og konur kusu
Hitler í jafn miklum, ef
ekki meiri mæli en
karlar. Og þegar konur
bera vopn eru þær ekki
endilega betri en karl-
ar, eins og mál Lynndie
England, sem tók þátt í
að pynta menn í Abu Ghraib, er
dæmi um.
Hér hefur ekki verið fjallað um
ástæður þess að konur fari í stríð,
eða hvort þær séu réttar eða rang-
ar. Konur á valdastóli hafa sýnt af
sér jafn mikla kænsku og skör-
ungsskap og karlmenn þegar þær
hafa fengið tækifæri til, en þær
hafa einnig sýnt sig færar um
árásargirni og grimmd. Þátttaka
kvenna í stjórnmálum til jafns við
karlmenn er réttlætismál og sjálf-
sögð. En þær þurfa þá einnig að
axla ábyrgðina. Að halda að þær
muni stöðva öll heimsins stríð er
líklega, og því miður, til of mikils
mælst. Að minnsta kosti ætti
sagan að vera rétt skráð.
Konur og stríð
Ég mun mæta til yfirheyrslunnar
eins og lög bjóða. Þar mun ég tjá
mig um sakleysi mitt í málinu.
Það breytir því hins vegar ekki,
að traust mitt á þeim mönnum,
sem stýra rannsókninni er ekkert,
enda hefur framferði þeirra sl.
rúm fjögur ár verið með þeim
hætti.