Fréttablaðið - 26.11.2006, Page 17

er reyndar í tuttugu ára gömlu menn-
ingarfélagi kvenna sem heitir Emb-
lurnar og er sögu- og menningarlega
tengt. Það er sá félagslegur pakki sem
ég hef tekið þátt í hér í bænum,“ segir
hún og bætir því við að hún hafi alltaf
haft mikið að gera enda með stóra
fjölskyldu og mikinn rekstur og það
tekur að sjálfsögðu heilmikinn tíma.
„Lífið hefur snúist aðallega í kringum
það, mikið í kringum reksturinn og
mikið af gestum í tengslum við hann. Í
gegnum árin hefur komið mikið af
gestum tengdum rekstrinum, kaup-
endur, eigendur erlendra fyrirtækja
og allt mögulegt, auk kollega hér inn-
anlands. Svo er ég náttúrlega með
fjölskyldu og stóran vinahóp en í það
fer mestur frítíminn,“ segir Rakel
sem reynir þó að sinna áhugamálum
eins og lestri, útivist og fleiru en hún
fer til dæmis á skíði og ferðast um
landið auk þess að ganga mjög mikið.
„Mér leiðist aldrei,“ segir Rakel og
heldur áfram: „Ég fer í sund á hverj-
um morgni klukkan 7 áður en ég fer í
vinnuna en í henni er ég til klukkan
sex eða sjö á daginn. Svo fer ég bara
heim og sinni þeim málum sem ég hef
áhuga fyrir. Í raun dugir mér aldrei
dagurinn fyrir allt það sem ég hef
áhuga á að gera.“
Rakel á sjö barnabörn í dag en á
von á því áttunda í janúar þannig að
það er líka heilmikið til að fylgjast
með.
„Ég hef þó verið mjög heppin, alla
tíð, því ég hef haft góða hjálp heima
auk þess sem tengdamóðir mín var
svo sannarlega betri en engin. Hún
var lengi í sambýli með okkur og lifði
til ársins 1988 og þá voru börnin okkar
komnir vel á legg. Þrjú þeirra voru þá
komin í burtu í skóla og aðeins sú
yngsta heima.“ segir Rakel og bendir
á að það sé náttúrlega allt annað að ala
upp fjögur börn í svona þorpi heldur
en í Reykjavík þar sem foreldrar eru
alltaf að skutlast fram og til baka. „St.
Fransiskusystur ráku hér barnaheim-
ili og var það ómetanleg hjálp fyrir
okkur. Þær tóku líka börn til sumar-
dvalar frá Suðvesturhorninu í mörg
ár. Það er fullt af fullorðnu fólki í dag
sem hefur verið að segja frá því að
hafa verið hér hjá systrunum,“ segir
Rakel en systurnar eiga sér mjög
merkilega sögu í Stykkishólmi. „Þær
hafa alla tíð sett gríðarlega mikinn
svip á mannlífið hér í Hólminum. Ég
held að það verði aldrei fyllilega
þakkað þeirra mikla starf og hvað
þær hafa haft mikil áhrif á það hvað
Stykkishólmur hefur verið á marga
vegu stöðugt samfélag og menningar-
legt miðað við stærð. Þær hafa skilað
mjög miklu hér út í samfélagið, fyrir
utan það að Hólmarar eiga aðgang að
sjúkrahúsi sem er heldur ekkert gefið
í svona litlu þorpi,“ segir Rakel og
enn eru nokkrar systur að vinna við
sjúkrahúsið en þær reka það þó ekki
lengur.
Rakel segir mannlífið í Stykkishólmi
vera mjög gott. „Við höfum haft syst-
urnar, grunnskóla, hótel, veitingastaði
og ágætis afþreyingu fyrir fólk sem
vill taka þátt í félagsstarfi.
Hér er öflugt kvenfélag, Lions-
hreyfingin, Emblurnar, menningarfé-
lag kvenna, leikfélag, öflugur kirkju-
kór, eldri borgarar með mjög öflugt
félag sem heitir Aftanskin og ekki má
gleyma bókasafninu. Þannig að ég
myndi segja að mannlífið hér sé bara
nákvæmlega eins gott og við viljum
hafa það. Síðan erum við náttúrlega
með þessa yndislegu sundlaug sem er
frábær búbót fyrir svona samfélag.
Mjög öflugt íþróttastarf og margt
fleira þannig að hér þarf engum að
leiðast.
Það er náttúrlega alltaf undir manni
sjálfum komið hvað maður vill taka
þátt í mörgu því auðvitað er maður
ekki heldur neitt skyldugur til neins.
Ef maður er við góða heilsu þá hefur
maður bara ekkert leyfi til að láta sér
leiðast,“ segir hin kraftmikla útgerð-
arkona, Rakel Olsen í Stykkishólmi.
kom með því hugarfari að ég yrði hér
alltaf, enda var maðurinn minn einka-
barn og bundinn rekstrinum og byggðar-
laginu. Mér fannst ágætt að koma til
Stykkishólms og var ekkert að velta mér
upp úr því hvort ég yrði hér stutt eða
lengi. Ég bara lét þetta ganga yfir mig og
í sjálfu sér leið mér strax vel hér,“ segir
Rakel og bætir því við að hún sé náttúr-
lega líka Keflvíkingur.
Aðspurð hvernig það hafi verið að
koma inn í svona volduga og vel stæða
fjölskyldu segir Rakel að hvorki hún né
tengdafólk hennar hafi verið neitt að spá
í það. „Það hefur eflaust alveg farið fram-
hjá mér ef það hefur þótt eitthvað mál.
Það er engin spurning að þau höfðu öll
mjög sterkar taugar til samfélagsins hér,
bæði maðurinn minn og foreldrar hans,
rétt eins og ég geri í dag. Hér er náttúr-
lega okkar rekstur og fólkið sem vinnur
fyrir okkur. Auðvitað tengist maður þessu
tilfinningaböndum með árunum og mér
þykir mjög vænt um samfélagið hér þrátt
fyrir að vera ekki fædd og uppalin hér.“
Rakel segir að aldrei hafi annað verið
inni í myndinni en að halda áfram eftir að
Ágúst, eiginmaður hennar, féll frá. Hún
segist aldrei hafa fundið fyrir að vera
skuldbundin fyrirtækinu heldur hafi hún
gert þetta allt með gleði enda hafi það
verið eðlilegur hlutur þar sem hún var
það tengd inn í reksturinn.
„Enda er ég örugglega alveg eins mik-
ill Hólmari eins og aðrir hér sem tengjast
Hólminum,“ segir Rakel.
Varðandi framtíðarsýn sína segir Rakel:
„Það er náttúrlega bjargföst trú mín og
von að skelfisksstofninn eigi eftir að ná
sér á strik aftur hér í Breiðafirði og verði
aftur sá burðarás sem hann var áður fyrir
Hólminn. Það gæti þó tekið tíma og auð-
vitað getum við ekki setið hér aðgerða-
laus og beðið. Við erum að reyna að vinna
okkur út úr hlutunum eins og við mögu-
lega getum og það er meðal annars þess
vegna sem við setjum á stofn saltfisk-
verkun til að halda hér uppi atvinnu.“
Rakel segir að þeim sem séu í sjávar-
útvegi finnist það sjálfsagt og eðlilegt að
hlutirnir haldi áfram að ganga enda fylgi
því ákveðin ábyrgð að vera handhafar
kvótans. „Þess vegna ber okkur að leggja
okkar af mörkum til þess að kvótinn geti
haldist hér í byggðarlaginu og skapað
frekari störf. Sem betur fer er líka margt
annað að gerast hérna. Það er mikið
byggt, eins og um allt land og margir sem
áður unnu við skelbáta eða í skelfisk-
svinnslu eru núna að vinna við smíðar og
ýmis önnur iðnaðarmannastörf þannig að
margir sem voru komnir út úr byggingar-
geiranum eru núna komnir inn í hann
aftur.“
Rakel segist ekki vera mjög virkur þátt-
takandi í félagslífinu í Stykkishólmi. „Ég
Ég hef sinnt
ýmsu hjá
fyrirtækinu
þessa áratugi
og þrátt fyrir
að ég hafi
alltaf verið
lítið fyrir
titla þá er ég
nú skráður
stjórnarfor-
maður í dag.
Síðasti öruggi skiladagur
á jólapökkum til landa utan Evrópu
er mánudagurinn
á jólapökkum til Evrópu
er þriðjudagurinn
á jólapökkum innanlands
er miðvikudagurinn
4.12.
12.12.
20.12.
www.postur.isFinndu pósthúsið næst þér á
Komdu tímanlega
ÍS
LE
N
SK
A
A
U
G
LÝ
SI
N
G
A
ST
O
FA
N
E
H
F.
/S
IA
.I
S
-
IS
P
34
58
1
1
0/
20
06
með jólapakkana