Fréttablaðið - 26.11.2006, Qupperneq 86

Er vandræðalega ómannglögg
„Ég hef fengið mjög jákvæð við-
brögð. Síðast í gær þegar lítil
frænka mín var að kenna mér að
rista brauð án þess að brenna mig.
Hún gerði engan greinarmun á
mér og Geimálfinum,“ segir Árni
Salómonsson sem vakið hefur
athygli í sjónvarpsþáttunum Geim-
álfinum frá Varslys í Ríkissjón-
varpinu á sunnudögum.
Geimálfurinn byrjaði sem lífs-
leikninámskeið um slysavarnir
fyrir 4.-6. bekk grunnskóla sem
hefur nú verið gert að sjónvarps-
þáttum. Árni segir að hann og höf-
undurinn, Unnur María Sólmund-
ardóttir, séu vinir og þannig hafi
hann dregist inn í verkefnið. „Þetta
var lokaverkefnið hennar í Kenn-
araháskólanum. Ég er ekkert voða-
lega hrifinn af því að leika álf en
slysaðist til að vera með. Svo fékk
hún verðlaun fyrir þetta og Slysa-
varnarfélagið Landsbjörg vildi
kaupa verkefnið. Ég fylgdi bara
með,“ segir hann og hlær.
Árni segir að slysatíðni barna á
Íslandi sé sú hæsta á Norðurlönd-
unum og með því hæsta sem gerist
í Evrópu. Það megi eflaust skýra
að einhverju leyti með því að börn
hér séu frjálsari en annars staðar.
Þess vegna sé nauðsynlegt að
fræða börnin um hættur sem
kunna að verða á vegi þeirra. „Boð-
skapurinn í Geimálfinum gerði það
að verkum að ég ákvað að vera
með,“ segir Árni.
Síðasta vetur fór Árni í heim-
sókn í flesta grunnskóla landsins.
Hann segir það hafa verið
dásamlega reynslu. „Krakkarnir
tóku mjög vel á móti Geimálfin-
um,“ segir hann en Geimálfurinn
hefur ekki haft sig mikið í frammi
eftir að tökum á þáttunum lauk.
Árni útilokar ekki að Geimálfur-
inn dúkki upp aftur síðar, en í
millitíðinni hefur hann sjálfur nóg
að gera.
Árni starfar á skrifstofu Sjálfs-
bjargar og er trúlofaður. Hann er
margreyndur leikari, hefur komið
fram víða á 15 ára ferli og til að
mynda leikið í tíu leikritum hjá
Halaleikhópnum, sem er leikhóp-
ur fatlaðra og ófatlaðra. Á föstu-
dag lék Árni svo í síðastu sýningu
á Þjóðarsálinni sem Einleikhúsið
setti upp í Reiðhöll Gusts. Hann
segir að þó að honum þyki afar
vænt um leiklistina eigi hann síður
von á því að mikið framhald verði
á leikferlinum. „Maður á náttúru-
lega aldrei að segja aldrei, en ég
býst ekki við því að ég láti meira
til mín taka en með Halaleikhópn-
um. Það er skemmtilegt og opið
samfélag sem erfitt er að slíta sig
frá.“
Íþróttadeild RÚV fékk nýverið
liðsauka í Lovísu Árnadóttur, en
slíkir vinnustaðir hafa löngum
þótt vera vígi karlkynsins. Lovísa
segir það þó ágætt að vera stelpa á
íþróttadeild. „Þá lækkar testoster-
ónið hérna eitthvað að minnsta
kosti. Það getur alveg verið þörf á
því,“ sagði hún og hló. „Það er
bara skemmilegt að vera í svona
umhverfi með fullt af strákum.
Það er oft aðeins öðruvísi húmor í
gangi. Ég kann þessu mjög vel,”
sagði hún.
Lovísa er ekki ókunnug í Efsta-
leitinu, því hún hefur unnið í hús-
inu með hléum frá árinu 2000. „Ég
var skrifta á fréttastofu Sjón-
varpsins og hef tekið að mér
afleysingastörf á hinum ýmsu
deildum,“ sagði Lovísa, sem
kveðst ekki hafa stundað íþróttir
af miklum krafti sjálf. „Ég hef
samt áhuga á mörgum íþrótta-
greinum. Mismikinn þó,“ bætti
hún við. „Uppáhaldið er nú ekki
frumlegra en fótbolti. Svo hef ég
gaman af að horfa á svona „stelpu-
íþróttir“ eins og skautadans og
samkvæmisdansa,“ sagði hún.
„Það er aldrei að vita hvort ég
reyni ekki að troða einhverju svo-
leiðis að án þess þó að gera á hlut
hinna, svo ég verði nú ekki alveg
hrikalega óvinsæl,“ bætti hún við.
Kann vel við strákahúmorinn
...fær Sverrir Þór Sverrisson
fyrir að vekja athygli Íslend-
inga á atkvæðamiklu starfi
Unicef í Afríku.
„Tataki“ kengúrusalat með mirinsoðnum
nashi-perum og chili-sinnepsvinegrettu