Fréttablaðið - 30.12.2006, Blaðsíða 18

Í staðinn fyrir að
hlakka til jólanna er
ég kominn í kvíða-
kast. Ég er kominn
með bullandi háls-
bólgu og byrjaður
að hakka í mig
fúkkalyf. Það stendur ekki til að
liggja veikur í rúminu um jólin.
Ég er ekki sérlega hræddur við
sjúkdóma en hálsbólgu óttast ég
samt eins og – pestina.
Það stafar af því að fyrir nokkr-
um árum fékk ég vírussýkingu í
hálsinn og var lagður inn á spítala.
Sem var í sjálfu sér hið besta mál,
en eitthvað fór spítalavistin í taug-
arnar á vírusnum sem gerði sér
lítið fyrir og lagði land undir fót
og yfirgaf hálsinn á mér og réðist
á hjartað í staðinn.
Það var merkileg reynsla. Ég
væri steindauður núna ef ég hefði
ekki verið staddur á sjúkrahúsi
þegar veiran gerði árás á hjartað í
mér. Þá gekk svo mikið á að sálin
úr mér hrökklaðist um stund út úr
líkamanum og ég upplifði „dauð-
ans dyr“ eða það sem er kallað á
ensku „near-death experience“.
Sálin í mér flögraði upp í horn-
ið á sjúkrastofunni og fylgdist
þaðan með læknum og hjúkrunar-
fólki sem hamaðist við að koma
lífi í líkamann á nýjan leik með
raflostum og hamagangi sem allir
kannast við sem séð hafa Bráða-
vaktina. (Bráðavaktin var ekki
byrjuð í sjónvarpi þegar þetta
gerðist svo að sálinni í mér leist
ekkert á blikuna).
Ég ætla ekki að fara út í nánari
lýsingu á því hér og nú hvernig
það er að vera við dauðans dyr, en
allar götur síðan hef ég verið
smeykur við hálsbólgu. Það er
engin ástæða til að óttast dauðann
en mig langar samt til að fá að
borga skatta í nokkur ár í viðbót.
Sólveig ætlaði að taka mig með
sér í Kringluna en hafði ekki
brjóst í sér til að rífa mig upp úr
rúminu. Meira að segja hálsbólga
hefur sína kosti.
Sólveig fór í skötu-
veislu í Hafnar-
fjörð.
Skötulykt finnst
mér ekki góð. Þótt
það sé hlýtt í veðri
miðað við árstíma
er sennilega of kalt fyrir Sólveigu
að sofa úti á svölum í nótt. Ég bað
hana að taka fötin sín og bera þau
á priki út í öskutunnu og brenna
þau. Hún segir að ég sé ímyndun-
arveikur.
Sólveigu minni finnst jólalegt
að borða kæsta skötu. Það var ég
sem kom henni á bragðið. Hún er
að norðan og kenndi mér á laufa-
brauð í staðinn. Það voru góð býtti.
Sjálfur sé ég ekkert jólalegt við
kæsta skötu. Hún var venjulegur
hversdagsmatur þegar ég var að
alast upp.
Sennilega er pensilínið að
virka. Ég er að vísu ennþá alltof
lasinn til að fara í búðir, en ég gat
sýslað soldið í eldhúsinu og lagt
drög að sósunni fyrir morgundag-
inn. Hún þarf að sjóða í að minnsta
kosti 36 tíma til að verða boðleg.
Jólatréð stendur í stofunni og
Sólveig, litla Sól og Andri eru búin
að skreyta það.
Ég er alveg gátt-
aður á smáfólkinu.
Andri og litla Sól
voru í sólskinsskapi
í allan dag og sýndu
engin merki um
óþolinmæði þrátt
fyrir forvitnilega pakka undir
jólatrénu.
Ég byrjaði að elda um þrjú-
leytið. Villigæsabringurnar höfðu
legið í portvíni í viku. Sósan hafði
soðið niður í rúman sólarhring.
Klukkan hálfsjö settumst við
að borðum. Reyndar erum við vön
að fara í jólamessu og
borða um áttaleytið, en
með tilliti til smáfólks-
ins ákváðum við að
borða snemma svo að
systkinin yrðu ekki
úrvinda af svefn-
leysi og þreytu.
Hér fór enginn í
jólaköttinn. Allir
fengu margar og
góðar gjafir.
Ég fékk þenn-
an líka fína kufl
frá Sólveigu til
að spóka mig í innan-
dyra. Ég þarf þá ekki lengur að
eyða tíma í að klæða mig daglega.
Þetta er ljómandi góð flík sem er
sennilega hönnuð eftir einkennis-
klæðum Grábræðrareglunnar, en
svo voru Fransiskusarmunkar
kallaðir meðan munklífi var enn í
tísku.
Húsið fór að rumska
um tíuleytið. Ég var
ekki eins morgun-
hress og börnin
því að það er
minn ósiður að
lesa frameftir
öllu á jólanótt því að alltaf hef
ég verið svo heppinn að fá bók
í jólagjöf.
Sú jólabók sem ég man
best eftir er Með köldu blóði
eftir Truman Capote. Hana
fékk ég í jólagjöf árið sem
íslenska þýðingin kom út.
Ég las þá bók til enda á
jólanótt og byrjaði á
henni aftur um leið og
ég lauk við síðustu
blaðsíðuna.
Bókinni sem ég
var að lesa í nótt
verð ég örugglega
búinn að gleyma
löngu fyrir næstu
jól.
Ég veit ekki
hvaða inni-
hald jólin
hafa fyrir
annað fólk.
Sjálfsagt
er það
ákaflega
mismun-
andi. Á
blogg-
síðu
þar
sem
alls
konar
aðilar berhátta sál-
arlíf sitt segir einn að
jólastemmingin komi yfir sig þar
sem hann stendur og hámar í sig
úr potti fullum af heimareyktu
hangiketi.
Annar segir að jólin hafi komið
þegar búið var að skreyta jóla-
tréð og setja plötu með Baggalúti
á fóninn.
Og þriðji bloggarinn finnur
nálægð jólanna við að heyra jóla-
kveðjur lesnar í útvarpinu.
Kannski er allt þetta fólk að lýsa
sömu tilfinningunni á ólíkan
máta.
Ég held að í mínum huga séu
jólin eins konar vopnahlé, griða-
stund í hörðum heimi sem flesta
aðra daga kýs samkeppni fremur
en samhjálp, hávaða fremur en
kyrrð og athöfn fremur en íhug-
un.
Hvort þeim sem kallaði sig
mannssoninn frá Nasaret er þægð
í því að fólk á Vesturlöndum skuli
halda upp á afmælið hans
með þeim hætti sem
nú tíðkast veit ég
ekki. En hitt veit ég
að friðurinn sem
færist yfir bloggarann
sem vomir yfir hangi-
ketspottinum, bloggar-
ann sem hlustar á
Baggalút og bloggarann
sem hlustar á
jólakveðjurnar
í útvarpinu
tengist hans
minningu og
ég fyrir mína
parta er
þakklátur
fyrir
þessa
friðar-
stund.
Vonandi kemur
að því einhvern tímann að jóla-
friðurinn endist allt árið.
Jóladagarnir eru
fljótir að líða við
matseld, gestakom-
ur og spjall.
Í kvöld var Krön-
íkan danska í sjónk-
anum. Mikla ánægju hef ég haft af
þeim þáttum. Meðal þeirra drauma
minna sem enn ekki hafa náð að
rætast er sá að fá að semja íslenska
framhaldsmynd í sama gæða-
flokki og Kröníkan og Matador. Ég
held að ríkissjónvarpið ætti að
gefa sjálfu sér og þjóðinni svoleið-
is sjónvarpsefni. Þá gæti verið að
einhverjum færi aftur að þykja
vænt um það.
Þetta hafa sem
betur fer verið tíð-
indalítil jól. Í gær-
kvöldi burtsofnaði
þó frægur maður,
Gerald Ford fyrr-
verandi Banda-
ríkjaforseti. Hann var víst orð-
inn 93 ára. Hann ljómaði ekki
beinlínis af persónutöfrum, en
hann hafði sennilega farsæla
greind.
Á netinu segir uppáhalds-
bloggarinn minn:
„Greind eða greindarskortur
ræður því sjaldnast hvort menn
fá jákvæð eða neikvæð eftir-
mæli, því ræður hjartalag, og
Gerald Ford er talinn hafa
haft heldur gott hjartalag
og aukinheldur var hann
prýðilega giftur.
Í augum margra Evr-
ópumanna var Ford hinn
dæmigerði Bandaríkja-
maður og vonandi
tekst þjóð hans að end-
urheimta sína jákvæðu
ímynd. Enginn liggur
Bandaríkjamönn-
um á hálsi fyrir
að velja fábjána í
há embætti, það
tíðkast líka
hérna í Evr-
ópu; það er
tilhneiging
þeirra til að
velja illmenni
eins og Nixon
og Bush-
feðga sem
fer illa í hinar
siðmenntuðu
þjóðir heims.“
Jólafriður og farsæl greind
Kæra
Dagbók
Þráinn Bertelsson skrifar
Í dagbók Þráins Bertelssonar er fjalla
ð um bæk-
ur, kæsta skötu, Grámunkakufl, farsæl
a greind,
mannssoninn frá Nasaret, jólamessu, j
ólakveðjur,
jólagjafir, jólakött og fleira sem tengis
t hefðbundnu
jólahaldi hjá venjulegri fjölskyldu í Rey
kjavík.
1. tbl. 2. árg. Janúar 2007
Verð kr. 899
Ísafold 1. tbl. 2. árgangur Tím
arit fyrir Íslendinga
TÍMARIT FYRIR ÍSLENDINGA
Tíska og
förðun
HEILSUBLAÐIÐ
Elliheimilið
Grund
2. hluti
Sorphirðir
í súludansi
Völvuspá
2007
Móðurást
Lindu Pé
ÍSLENDINGUR ÁRSINS
Þrítug storkar hún dauðadómi læknavísindanna. Ásta Lovísa Vilhjálmsdóttir bloggar um baráttuna við krabbamein og kvíðir mest að deyja frá börnunum
sínum þremur.
Kaffihúsafundur
BDSM
Undrið
Gunnar
Jökull
Klassísk
fegurð
Hver er
hún?
Fleiri vísbendingar
um glæsilegustu
konu landsins