Fréttablaðið - 03.01.2007, Qupperneq 56

Mér leiðast flest mót.
Sérstaklega íþrótta-
mót, mannamót en
fyrst og fremst mót
mánaða og ára. Þessi
tímamót virðast hafa
þann tilgang einan
að afmarka þjáning-
ar og leiðindi á lífs-
leiðinni og auðvelda
lánadrottnum að halda utan um
skuldir vorar, reikna vexti og
dráttarvexti ofan á þær og inn-
heimta eftirstöðvar fortíðarsukks,
sem væri auðvitað bara nútíðar-
sukk ef það þyrfti ekki alltaf að
vera að rjúfa þá sögulegu sam-
fellu, sem fábreytileg tilveran er,
með mánaða- og áramótum.
Áramótin eru stærri og því
verri en mánaðamótin en þá þykir
tilefni til að staldra við, þakka
fyrir liðið ár og óska fólki velfarn-
aðar á því næsta. Allt frekar inni-
haldslaust enda orðin tóm.
Sú iðja að standa eins og glópur
á áramótum, líta um öxl og reyna
um leið að spá fyrir um hið óorðna
er fánýt en lýsandi fyrir það
hversu mikinn óþarfa ys og þys
við erum með út af einhverju jafn
sjálfsögðu og að 1. janúar taki við
af 31. desember. Þetta er alltaf í
meginatriðum eins, ár eftir ár og
dag eftir dag, ef því er að skipta.
Íslendingar eru enn sem fyrr
grobbnir vitleysingar og oflátung-
ar og í útlöndum er saklaust fólk
brytjað niður af einbeittum vilja
og geðveiki. Stundum meira að
segja með sérstakri blessun
Íslendinga. Það er ekki mikið varið
í að staldra við og rifja þetta upp,
sérstaklega í ljósi þess að það eina
sem annálar gera er að færa manni
heim sanninn um að mannkyninu
er fyrirmunað að læra af sögunni
og reynslunni.
Á nýliðnu ári voru framin
mögnuð umhverfishryðjuverk og
harðstjóri var hengdur. Þessi ill-
virki sem og mörg önnur voru
framin í skjóli þess að þau væru
Íslendingum og mannkyni öllu til
heilla en samt verður árið 2007
ekkert betra en árin á undan enda
á enn eftir að sökkva miklu landi,
drepa fullt af fólki og nota for-
dæmd meðul illvirkja á þá sjálfa.
Vituð þér enn eða hvað?