Fréttablaðið - 28.01.2007, Qupperneq 16

E
lín segist aldrei hafa
ætlað sér að verða
framkvæmdastjóri
Fegurðarsamkeppni
Íslands heldur hafi
hlutirnir bara æxlast
þannig. „Ég hafði unnið á skrif-
stofunni hjá Ólafi Laufdal í þrjú ár
þegar dóttir mín varð í öðru sæti í
Ungfrú Ísland árið 1993 og send til
Suður-Afríku að keppa í Miss
World. Ég gagnrýndi ýmislegt
sem mér fannst að hefði betur
mátt fara við undirbúninginn og
fleira þannig að ég var bara gripin
í þetta,“ segir Elín, sem fór smátt
og smátt að taka að sér undirbún-
ing keppnanna þangað til hún var
ráðin framkvæmdastjóri árið
1996.
„Í dag held ég utan um þrjár
stórar keppnir á ári; Ungfrú
Reykjavík, Ungfrú Ísland og
Herra Ísland, auk þess að halda
utan um undankeppnirnar úti á
landi. Í raun má segja að Ungfrú
Ísland keppnin byrji á undan-
keppnunum sem eru haldnar á
landsbyggðinni.“
Elín fer á flesta staðina sjálf til
að dæma því mikilvægt er fyrir
hana að hafa heildarsýn yfir alla
þátttakendur. „Þannig verður hóp-
urinn til sem keppir síðan í Ung-
frú Ísland en þá taka við keppnirn-
ar erlendis þannig að þetta er
orðið starf allt árið. Keppnirnar
úti eru yfirleitt seinni part sumars
og fram á veturinn en síðan tekur
Herra Ísland keppnin við í nóvem-
ber þannig að þetta hangir allt
saman,“ segir Elín en Fegurðar-
samkeppni Íslands hefur haldið
Herra Ísland keppnirnar frá því
Elín tók við framkvæmdastjórn-
inni.
Elín segir erfitt að útskýra eftir
hverju sé nákvæmlega leitað í fari
fegurðardrottningar. „Við leitum
eftir persónum sem koma þannig
fyrir að þær fangi athyglina um
leið og þær ganga inn í salinn. Það
er ekki nóg að vera bara sæt held-
ur þurfa þessar stelpur að hafa
helling fleira til að bera. Svo er
það ekki fyrir hvern sem er að
höndla þetta, sérstaklega ef farið
er alla leið og það er nú ekki svo
langt síðan það gerðist síðast,“
segir Elín og vísar þar til Unnar
Birnu. „Það er rosaleg pressa sem
fylgir því að vera handhafi titils-
ins Ungfrú heimur. Það er náttúr-
lega alveg ofboðslega gaman að
sjá þann árangur og algjört eins-
dæmi að þessi litla þjóð skuli hafa
átt þrjár Ungfrú heim og eina
Ungfrú international, sem Guðrún
Bjarnadóttir var kjörin árið
1963.“
Spurð hver sé hin fullkomna
fegurðardrottning segir Elín:
„Ætli hin fullkomna fegurðar-
drottning sé nokkuð til? Mér finnst
við alltaf vera með hina fullkomnu
fegurðardrottningu þegar við
erum búin að fara í gegnum keppn-
ina á hverju ári. Svo er bara spurn-
ing hvernig valið er þegar komið
er út. Við vitum aldrei hvernig
hinar eru.“
Elín segir Unni Birnu þó besta
dæmið um fullkomna fegurðar-
drottningu. „Hún er búin að standa
sig alveg ofboðslega vel og fyrir
mér er hún alveg fullkomin
fegurðardrottning. Við erum svo
stolt af henni,“ segir Elín og held-
ur áfram: „Þegar Unnur Birna fór
til að krýna arftaka sinn í Ungfrú
heimi fann maður hvað hún er
elskuð og virt þarna úti og það
fyllir mann alveg rosalegu stolti.
Fólk gerir sér ekki nokkra einustu
grein fyrir því hvað hún er fræg
þarna. Það eru alls staðar ljós-
myndarar í tugatali og meira að
segja var erfitt fyrir mig að fá að
hitta hana. Þannig að í þessum
heimi er hún alveg ofboðslega
fræg.“
Elín telur Unni Birnu eiga alla
þá möguleika sem hún vilji nýta
sér innan þessa geira. „Það er bara
undir henni komið hvað hún vill
gera. Þessu hlutverki hefur hún
sinnt alveg ofboðslega vel og er
afskaplega skynsöm stúlka. Hún
kann líka að hafa húmor fyrir
sjálfri sér enda þýðir ekkert að
taka þetta of alvarlega því þá
verða ósigrarnir svo sárir.“ Elín
segir Unni Birnu hafa sinnt þessu
hlutverki alveg hundrað prósent
en kunna líka vel að bregða sér úr
því. „Ég held að það verði að vera
hægt að gera það líka til þess að
halda sönsum því það er ekki hægt
að vera alltaf eins og brúða.“
Spurð hvort leitað sé eftir öðru í
fari keppenda í dag en þegar Elín
tók við, segir hún: „Ég myndi ekki
segja það þótt tíðarandinn hafi
auðvitað breyst. Við erum farin að
leggja meiri áherslu á karakter
stúlknanna, hvað þær eru að gera
og hvað þær ætla sér í lífinu. Það
skiptir miklu máli. Við tökum ítar-
leg viðtöl við hverja og eina þeirra
auk þess sem ég vinn með þeim
allan undirbúningstímann. Að
öðru leyti hefur þetta haldist
óbreytt í rúmlega hálfa öld.“
Um þessar mundir er verið að
velja inn keppendur í Ungfrú
Reykjavík en 120 ábendingar bár-
ust þetta árið. „Það er talsverð
vinna að fara yfir þetta allt því
við boðum allar í viðtal og látum
þær síðan vita hvort þær eigi að
koma í aðra prufu,“ segir Elín en
þegar búið er að velja inn í keppn-
ina í lok janúar hittast stúlkurnar
strax ásamt Dísu í World Class og
Fríðu Rún næringarráðgjafa. „Þá
er byrjað að kenna þeim hvað
þær geti gert best fyrir sig hver
og ein þannig að þetta er nokk-
urra mánaða ferli. Það er alls ekk-
ert nóg að vera bara þvengmjó.
Ég held að áður fyrr hafi verið
meira lagt upp úr því að þær
væru grannar en núna er áhersl-
an á að þær séu stæltar og heil-
brigðar. Það er alveg bannað að
vera bara horaðar, eins og var hér
áður fyrr. Þessar stelpur eru svo
mikil fyrirmynd fyrir ungar
stelpur að það verður að fara var-
lega því ungu stelpurnar vilja svo
gjarnan líkjast fegurðardrottn-
ingunum.“
Elín segir að keppnin sé líka
hætt að senda stelpurnar í ljósa-
bekki fyrir keppnirnar og nú séu
þær bara spreyjaðar í staðinn.
„Við reynum að taka allt sem er
óhollt út úr keppninni og undir-
búningnum fyrir hana.“
Í dag er víðast hvar meiri
áhersla lögð á fyrirsætukeppnir
en beinar fegurðarsamkeppnir.
Spurð hvað það hafi að segja fyrir
stelpurnar að keppa um kórónu,
segir Elín: „Við reynum allt sem í
okkar valdi stendur til þess að
útvega stelpunum vinnu við fyrir-
sætustörf. Þær hafa fengið fín
verkefni hér heima þrátt fyrir að
markaðurinn sé lítill. Auðvitað
vekja þær athygli því fólk sér þær
í sjónvarpi, blöðum og ýmsum
kynningum en annars hefði eng-
inn vitað hverjar þær væru.
Þannig að þetta opnar þeim leiðir í
fyrirsætuheiminum eins og svo
mörgu öðru.“
Elín segir fyrirsætukeppnir og
fegurðarsamkeppnir vera tvennt
ólíkt og að erlendis sé jafnan meiri
rígur á milli keppnanna en hér á
landi. „Í fyrirsætukeppnum er
meira leitað eftir einhverri sér-
stöðu í útliti en auðvitað hafa
margar fegurðardrottningar orðið
frægar fyrirsætur líka. Síðan sér
maður fyrirsætur sem eru ekki
beint fallegar heldur hafa þær
eitthvað sérstakt sem vekur
athygli og hentar í fyrirsætustörf-
um.“
Þetta er í rauninni allt ósköp svip-
að hjá strákunum þótt það sé ekki
eins föst hefð fyrir því að halda
Herra Ísland keppnirnar eins og
Ungfrú Ísland. „Úti í heimi eru
keppnirnar ekki alltaf haldnar á
hverju ári,“ segir Elín og bætir
því við að aðsóknin í Herra Ísland
hafi aukist gríðarlega frá því
fyrsta keppnin var haldin. „Þá
þurftum við að draga strákana í
keppnina en núna senda þeir jafn-
vel sjálfir inn umsóknirnar. Það
koma upp undir hundrað ábend-
ingar og umsóknir á ári núna og
byrja að berast daginn eftir keppni
fyrir þá næstu. Þannig að þetta
þykir meira flott í dag heldur en
hallærislegt eins og áður var,“
segir Elín.
Elín segir það erfiðasta sem
hún hafi gert á ferli sínum sem
framkvæmdastjóri Herra Ísland
vera þegar hún þurfti að svipta
Herra Ísland titlinum. „Þetta
þurfa að vera góðar fyrirmyndir
og það var einmitt misbrestur á
því í þessu tilfelli. Það er mjög
erfitt að þurfa að taka ákvörðun
um að svipta fólk titli. Eftirmálinn
var líka erfiður. Hann lét hafa
ýmislegt eftir sér um mig og fleiri
en ég ákvað bara að svara engu.
Mér fannst betra að láta kyrrt
liggja og leyfa þessu að gleymast.
Það hefði gerst fyrr ef hann hefði
gert slíkt hið sama. Þetta var hins
vegar óhjákvæmilegt og myndi
aldrei hafa verið gert annars.“
Elín segir rosalega gaman að
fylgjast með strákunum í undir-
búningnum fyrir Herra Ísland.
„Þeir taka þetta mjög alvarlega
þótt fólk telji oft að þetta sé mun
léttvægara fyrir þá en stelpurnar
en keppnisskapið er svo mikið hjá
þeim. Þeir fá sama aðdraganda í
þjálfun og næringarfræði og stelp-
urnar og það er rosalega gaman að
sjá muninn á þeim frá því þeir
byrja að æfa þangað til þeir mæta
í keppnina.“
Elín segir algengt að systkini
eða vinir einhvers sem hefur tekið
þátt áður komi og keppi bæði í
Ungfrú og Herra Ísland. „Þetta
sýnir mér að þau eru að hvetja
hvert annað til þess að koma og
taka þátt enda er þetta bæði gaman
og gefandi. Ég get ekki verið
annað en ánægð með það.“
Hin fullkomna
fegurðardrottning
Elín Gestsdóttir, framkvæmdastjóri Fegurðarsamkeppni Íslands, vinnur að því um þessar mundir
að velja keppendur í Ungfrú Reykjavík. Elín hefur verið framkvæmdastjóri keppninnar síðan 1996 og
sagði Sigríði Hjálmarsdóttur frá starfi sínu og samskiptum við keppendur frá þeim tíma.
Það er
mjög erfitt
að þurfa
að taka
ákvörðun
um að
svipta fólk
titli.