Fréttablaðið - 02.02.2007, Qupperneq 90

Stundum er eins
og maður sé ein-
hvern veginn á
skjön við alla í
kringum sig og
einmitt þannig er
mér búið að líða
upp á síðkastið.
Þetta byrjaði þegar ég hringdi í
vinkonu mína eitt kvöldið og þar
sem hún er venjulega frekar róleg
brá mér töluvert þegar hún svaraði
með því að öskra á mig: „Emilía!
Það eru þrjátíu sekúndur eftir!“
Svo heyrðust skruðningar þegar
hún henti símanum frá sér. Það
passaði akkúrat að ég var ekki búin
að átta mig þegar hún kom aftur í
símann og útskýrði að hún hefði
verið að horfa á Íslendinga spila
handbolta og spurði svo hvernig ég
gæti verið svona ómeðvituð.
Ég skammast mín bara ekkert
fyrir að vera ómeðvituð um hand-
bolta. Þrátt fyrir almennt áhuga-
leysi mitt á íþróttum kemst ég líka
venjulega ekki hjá því að verða vör
við stórmót og get endalaust pirrað
mig á því að barnaefni og frétta-
tímar sé látið víkja fyrir einhverju
jafn léttvægu og gaurum sem
hlaupa um á stuttbuxum.
Hingað til hef ég ekki talið mig
vera eina í liði en allt í einu virðast
allir í mínu nánasta umhverfi vera
farnir að horfa á handbolta. Fyrst
fannst mér svolítið leiðinlegt að
vera svona ein í heiminum alltaf
þegar Íslendingar voru að keppa en
svo uppgötvaði ég kosti þess.
Þegar allir aðrir eru heima að
horfa á handbolta er hægt að
athafna sig að vild á hefðbundnum
háannatíma í Kringlunni án þess að
þurfa nokkurs staðar að bíða, helstu
umferðaræðar borgarinnar eru
eins og fáfarnir sveitavegir og á
Læknavaktinni þar sem er venju-
lega fullt út úr dyrum er tómt.
Núna finnst mér ágætt að svona
mót séu haldin annað slagið og er
hætt að hafa áhyggjur af barnaefn-
inu. Sonur minn er nefnilega hætt-
ur að gráta það og er orðinn jafn
upptekinn og aðrir af boltanum. Á
þeim tíma sem hann hefur hingað
til setið rólegur og horft á barna-
efnið heyrast nú stanslaus öskur úr
stofunni: „Mamma! Þeir skoruðu!“
Eins og mér sé ekki sama.
ÞAR SEM ALLT SNÝST
UM FÓTBOLTA!
NÝTT
Á GR
AS.IS
Fréttir og Íþróttir Leikir Skemmtun
NÚ FÆRÐU GRAS.IS
FÉTTIR Í SÍMANN!