Ísafold - 31.01.1877, Side 1

Ritstjóri:
Björn Jóxsson, cand. phil.
Skrifstofa: f Doktorshúsi.
Prentsmiðja: Einars pórð-
arsonar.
IsaToltl.
Árgangurinn, 32 arkir., kost-
ar hjer á landi 3 kr., er
greiðist í kauptíð; erlendis
4 kr., Btök hlöð 15 aura.
Auglýsingar kosta 8 a. línan
með venjulegti meginmáls-
letri, eða viðlíka rúm.
IV 1*
Eplirmæli ársins 1876.
fi’yrstu vikurnar af árinu var veðrátta
rosasöm og úrkomumikil um suðurland
og fyrir vestan, en bin bezta fyrir norð-
an og austan. En úr miðþorra brá til
harðviðra og hríða, einkum fyrir norð-
an og austan, og stóð það að öðru-
hvoru það sem eptir var vetrar og fram
yfir sumarmál. Seint á Góu bar hafís
allmikinn austan að landinu og færðist
smámsaman vestur með því að norðan,
allt að Hornströndum. Hannvarland-
fastur við útnes fram að fardögum.
Vorið var hægviðrasamt, en fremur
kalt. Fyrra hlut sumar gengu rosar
og rigningar, en nál. miðjum ágúst-
mánuði skipti um til batnaðar, og muna
menn eigi jafnhagstæða veðráttu og
það sem eptir var sumars: lengst af
logn og þurrviðri. Svipuð veðurblíða
hjelzt framan af vetrinum, og kom
varla eitt öðru hærra til ársloka.
Heilsufar manna var gott, og bryddi
mjög lítið á nokkrum sóttum.
Sökum hinnar óvenjulega hagstæðu
veðráttu síðara hluta árs urðu búnað-
arhagir manna með bezta móti víðast
um land, þrátt fyrir misjöfn fjenaðar-
höld sumstaðar í fyrra vetur og vor,
einkum á suðurlandi, sakir bráðaprest-
ar og annara kvilla. Málnyta varð
víðast góð, og haustskurður í góðu lagi,
einkum á hold. Sakir afbragðsnýting-
ar varð heyskapur ágætur um land allt.
§telln inaris1.
(Eptir Andre Lemoyne2).
Sjómaðurinn:
J>ú sæ-farans stjarna! svo kyrr og kær-
leiks-blíð
Sem kvennmannsins auga — nú virztu’
að svara mjer:
Sjerðu feginsland það, sem önd mín á-
vallt sjer,
þ>ó augun hafi’ ei sjeð þaö frá skilnað-
arins tíð?
f>ar ómar klukkan gamla með silfur-
hljóðið sitt,
Um sjóinn berst eymur af hringingum
á kvöldin,
A ströndinni býr þar fiskimanna-fjöld-
inn
í fátæktar húsum — og eitt af þeirn
er mitt.
Ó, stjarna mín! sjerðu frá pínum himni
há,
Hvar húsið mitt stendur í lágra kletta
skugga ?
ik, miðvikudaginn 31. janúarmán.
Eini búlinekkirinn að kalla var fjár-
kláðinn á suðurlandi, er Borgfirðingar
skáru fyrir enn á ný geldfje sitt, og
lagðist þungt á bændur sakir stórmik-
ils kostnaðar til varða, heimagæzlu,
skoðana og lækningavafsturs, þótt lítt
væri hann magnaður. Annar bjarg-
ræðishnekkirinn var frábært aflaleysi
af sjó við Faxaflóa. Annarstaðar urðu
aflabrögð í betra lagi, og jafnvel af-
bragðsgóð fyrir norðan og austan.
Yerzlun mátti heita íbetra lagi, ogvar
íslenzk sjóvara í meira verði en verið
heflr nokkru sinni áður, einkum salt-
fiskur. J>ess er og getandi sjer í lagi,
að hestaverzlun við Englendinga varð
ákaflega mikil þetta ár; telja menn,
að ije það, er landsbúum hefir áskotn-
azt fyrir hana, muni nema 4 kr. fyrir
nef hvert, og allt í peningum. Bret-
ar gjörðu og tilraun til sauðaverzlunar
við Austfirðinga, og er vonandi, að þar
verði mjór mikils vísir, ef vjer kunn-
um með að fara. Meðal hinna inn-
lendu verzlunarfjelaga er Gránufjelagið
í miklurn uppgangi, en hin munu að
eins lijara.
Flutningar fólks úr landi til Vest-
urheims urðu ákaflega miklir þetta ár,
mest af norðurlandi og austurlaudi.
Munu vesturfarar liafa orðið nær l'/j
þúshundraði alls, og er það meira en
dæmi tinnast til í öðrum löndum, enda
líkur.til, að hlje muni verða á burt-
flutningum um hríð eptir þetta. Flest
Stjarnan:
Eg sje það, eg sje það, — og larnp-
ann gegnum glugga,
I>ó gjörist af honum birtan dauf og
smá,
þ>ar sokkin í draumleiðslu situr kona
og spinnur
Hjá smásvein, er mókir í ljettum fugla-
blund.
Hún snælduna leggur og lopann burt
um stund
Og lýtur að drengnum, og sæta gleði
finnur.
Við óminn hann sofnar af söng, er raul-
ar hún,
Hans sællegu barns-varir likjast ung-
um rósum,
Og nýsprottnu tennurnar prýöi-perlum
Ijósum;
En hvað hann er dökkur á brá og á
brún!
í syninum fríöum hún hyggst að horfa
á þig,
twn.
fór fólk þetta að byggja Nýja-ísland,
er svo er kallað, í- Manitoba í Kanada-
löndum.
Ár þetta komust á reglulegar gufu-
skipsferðir umhverfis landið, er lengi
höfðu þráðar verið. Var að þeim mikil
bót, þótt af skornum skammti væri og
miður heppilega til hagað með þær.
Af öðrum endurbótum í landstjórn-
arefnum má geta hinnar nýju lækna-
skipunar, er á komst þetta ár, fjölg-
unar yfirsetukvenna, og hinna nýu
tolllaga, er landinu hefir orðið að tals-
verður tekjuauki. Að þremur helztu
þjóðmálum landsins (skattamáli, skóla-
máli og landbúnaðarmáli) unnu utan-
þingsnefndir þetta ár, og luku því
starfl sínu.
í yfirstjórn landsins varð engin
breyting.
I>essir merkismenn önduðust hjer á
landi árið sem leið: Iljörn Gunnlugt-
son yfirkennari, Ólafur prófastur Páls-
son, Bjami sýslumaður Magnússon,
Bjarni Thorsteinson amtmaður Og kon-
ferenzráð, Jón prestur Ingvaldsson,
Sigfús prestur Jónsson, Páll lljaltalín
verzlunarstjóri, Ben. Benediktsen fyrr-
um kaupm., Jón Árnason á Víðimýri.
Ur álitswkjali skólaináls-
ncfiulariniiar.
í álilsskjali þessu, sem nú er kom-
ið út — sem og álitsskjölin ( skatta-
málinu og landbúnaðarmálinu — er
Og liálft hennar hjarta’ er þar í sveins-
ins ruggu.
Sjómaðurinn:
En hin helftin þá?
Stjarnan:
Hún sífellt herðir sig
Á siglinga-leið að fylgja þinni duggu.
Sjómaðurinn:
Nær sameinar Guð þau, er sárt hvort
annað þrá?
Vorn samfunda-dag eg vil að þú mjer
segir,
þ>jer framtíð er kunnug og okkar æfi-
vegir,
En engu þú svarar mjer — bleik ert
þú að sjá;
|>ú titrar — og heiðríkjan sortnar nú
í svip ...
Stjarnan:
Við framtíðar hulu eg hreifa vil ei
gjarna ...
Sjómaðurinn :
Sje framtíðin döpur, þú dularfulla
stjarna !
1