Ísafold - 26.02.1877, Blaðsíða 3

15
skj’U að koma með, vegna þess, að jeg j
álit, og hef fullkomna ástæðu til að J
álíta,karbólsápubaðiðsje goltbað ásauð-
fje, enda lel jeg það skyldu mfna, að
segja alþýðu hið sanna í þessu efni; I
en hins vegar slendur mjer á sama,
hvort menn við hafa karbólsápubað j
eða oliusætubað til að baða fje sitt
úr f vetur á Suðurlandi.
þessurn fáu linnm yona jeg að
hinn heiðraði ritsljóri «lsafoldar» liái
rúm í blaði sínu.— Kyðum, 9. desem-
ber 1876. Snorilí Jónsson.
3. Lögreglustjórinn i fjárkláðamál-
inu og frjettaritari «Dagblaðsins»•— {
Isafold 111 27. stendur grein frá herra
iögreglustjóranum í fjárkláðamálinu
með yfirskript: «|>ingvallafunduriun
1876 og fulltrúar Borgfirðinga». Hún
mun eiga að vera syar upp á athuga- j
semdir okkar við grein frjettaritara
Dagblaðsins í næsta blaði þar á und-
an. Við höfðum ekki búizt við, að
herra lögreglustjórinn mundi láta sjer
svo annt að svara þessum alhuga-
semdum okkar, fyrst fundarstjórinn á
þingvallafundinum, sem eins og kunn-
ngt er, er sama persónan og lögreglu-
stjórinn í fjárkláðamálinu, hafði dregið
svo lengi að andmæla grein frjettarit-
arans; þvi þykir okkur það ekki ólík-
legt, er við höfum heyrt fieygt, að
þessi þrenning: fundarstjórinn á þing-
vallafundinum, frjettaritari Dagblaðsins
og lögreglustjórinn i fjárkláðamáliuu
sje einn og sami maðurinn. f»að
styrkir og ætlun okkar um þenoan
þrenningarlærdóm, að við sjáum, að
grein lögreglustjórans hefir það sam-
eiginlegt við grein frjettaritarans, að
allt f henni er að lieita má rangfært
og mishermt.
[Nœsta klausa er þess efnis, að höfi'.
,,geti eigi munað“ eptir pví, að peir hafi á
fundinum greitt atkvæði með algjörðum nið- J
urskurði í haust í efra parti Borgarfjarðar-
sýslu, „án tillits til pess, hvort
kláðavart yrði þar í haust eða
e k k i“; en með pví að margir fundarmenn,
par á meðal fundarstjóri og fundarskrifari,
munaglöggt, aðpeir gjörðuþað,
— en uppástungan var felld og hennar pví
látið ógetið í fundarskýrslunni — virðist <5-
tsekt að vera að prenta meira þras um
petta atribi. Ritst.].
Við könnumst við, að hafa gefið
Blöfrung-sfilacip.
Smásaga,
eptir
J u l e s V e r n e.
Priðji kapítuli.
Uti í reginhafi.
(Framh.). Skipstjóri Ijet þó halda
vörð á skipinu jafnan, hvað sem f kynni
að skerast; var aldrei svo kalt, að eigi
hlyti einhver háseta að sitja á verði efst
í hásiglu, og skyldi sá segja þegar til,
er hann kæmi auga á eilthvert skip.
Sagði skipstjóri slýrimanni fyrir þegar
fyrsta.kvöldið, hversu hann skyldi til
haga um vörðinn, og bað hann hafa
opt mannaskipti, að enginn yrði ófær
á verðinum fyrir kulda sakir. Uaun
kvað Crockston mundi einkar-vel fallinn
til þess starfa; hann hefði sjón sem val-
ur, að því er honum segðist sjálfum
frá, og væri vel, að hann fengi að
reyna sig.
Stýrimaður kvað svo vera skyldu,
og fór þegar og bauð Crockston að
miðjum morgni á vörð upp í básiglu.
Crockslon svaraði engu, en humm-
atkvæði með því á fundinum, «að
reyna til að koma með frjálsum sam-
tökum ■ algjörðum niðurskurði fram í
efra parti Borgarfjarðarsýslu, ef kláða-
vart yrði par nokkui sstaðar í haust
fyrir jólaföstu» (sbr. 2. gr. fundar-
gjörðarinnar). f>ó töldum við mjög
efasamt, að slík samtök mundu kom-
ast á, og mun það með fram hafa
komið þvf til leiðar, að fundurinn áleit
nanðsynlegt að ákveða Borgfirðingum
skaðabætur fyrir skurð þenna, ef til
kæmi, 3 kr. fyrir hverja á, og 1 kr.
fyrir hvert lamb, er skorið yrði fram
yfir það, er leggja þyrfti til heimilis-
þarfa.
Við teljum okkur óskyldara að
svara öðru því, er slendur í grein
herra lögreglustjórans, þótt mis-sagn-
irnar sjeu nógar, svo sem um upp-
komu kláðans á Grund veturinn í hitt
eð fyrr, og afskipti sýslunefndarinnar
af niðurskurðinum þar. Herra lög-
reglustjórinn gat og sjeð það f Stjórn-
artiðindunum, er hann má veru kunn-
ugur, og jafnvel f ísafold, er við þykj-
umst vita að hann les, að það er
ranghermt, er hann segir, að kláðinn
hafi ekki þekkzt 2 undanfarna vetur í
Borgarfjarðarsýslu fyr en eptir nýár.
Við vitum það og vel, að það er ekki
«hollt» nje «búskaparlegt», er hann
svo kallar, að skera fje á útmánuðum,
en eigi teljum við búmannlegra, að
ala kláðann á eilífurn almennum böð-
um sumar eptir sumar, haust eptir
haust, vetur eptir vetur og vor eptir
vor, þótt lögreglustjórinn álfti það lík-
lega löglegra og búskaparlegra. Okk-
ur furðar á því, að lögreginstjórinn
skuli nú líta svo á ástandið í Borgar-
fjarðarsýslu, «að almenningur þoli ekki
þar þriðja veturinn niðurskurð á ein-
stökum ba*jum á útmánuðum», efkláði
kæmi þar upp, þar sem liann þó í fyrra
áGrundar-fundinum skömmu fyrir jólin
stakk upp á því, að Borgfirðingar skæru
þá niður allt Ije sitt sjúkt og heilbrygt
og jafnvel brenndu allar gærurnar.
því hafi ölluin fjáreigendum f sýslunni
verið þetta fært þá, álitum við stöku
fjáreigendum engu síður fært að skera
fje sitt í vetur, ef kláði hefði komið
upp í þvi, en á það mun, sem betur
fer, eigi þurfa að reyna. J>vi von sú,
er við höfðum, þá er við rituðum fyrri
grein okkar, að Borgfirðingar hefðu
aði við, og gaf slýrimaður sig eigi að
því. En er hann var burt gcnginn,
tautaði Crockstou nokkuð í hálfum hljóð-
um og mælti að lokum: «Hvar í Ij. ...
ætli þessi há-sigla sje?»
í því bili bar fóstra hans þar að,
og spyr, hvernig honum liði. «Og
svona skamm-lítið» kvað Crockston,og
herti upp bros, «skipskömmin byltir
sjer á ýmsar hliðar, eins og kvikindi,
sem hefir engan frið fyrir flóm eða lús;
ogkannjegað vísu bölvanlega viðþað».
— «Aumingja Crockston» mælti sveinn-
inn, og leit til lians með meðaumkun-
arsvip. — «Mjer þykir verst, ef jeg fer
að fa sjósótt, eins og krakki eða kerl-
ingar-væfla. Jeg vona það verði ekki
mikið úr henni. Og svo eru það nú
þessar dje-skotans hásiglur, sem gjöra
mjer ónot». — «Og þetta máttu allt
hafa mín vegna». — «Yðar vegna og
hans», svaraði Crockston, «en við skul-
um ekki vera að minnast neitt á það;
treystum Drottni, hann mun eigi yfir-
gefa yður».
Að svo mæltu gengu þeir fóstrar til
hvílu. En eigi lagðist Crockstou til
svefns fyr en hann sá, að sveinninn
' frelsað sig frá fjárkláðanum með nið-
j urskurðinum í fyrra vetur, er nú enn
i öruggari, þar sem fjárkláða hefir nú
j eigi orðið vart hjer í sýslunni þegar í
j heilt ár.
Við skulum sem fæst tala um ráð-
ið, sem hann kemur með, ef kláði sjc
enn i Borgarfjarðarsýslu, því eins og
áður er sagt, vonum við að það ekki
sje; enda mundi herra lögreglustjórinn
kveða okkur koma lítið við, hvaða ráð-
stafanir liann þá gjörði. En okkur
liggur við að hneykslast á því, að hann
virðist ætla það næga tryggingu fyrir
Norður- og Vesturland og styðja bezt
velferð Borgfirðinga, «að kláðinn magn-
ist ekki<> í fje þeirra; það þarf ekki að
al-lækna hanneða skera fyrir hann, en
það er nóg að hann magnist ekki til
næsta hausts. Skyldi Norðlendingum
og Vestfirðingum þykja þetta fulltryggi-
legt?
Við vitum ekki vel, hvað herra lög-
reglustjórinn ætlar að sanna með skýrslu
sinni um «k!áðavottinn», er hann svo
kallar, í Grafarkoti. Okkur virðist hann
vilja sanna það sama, sem við tókum
fram f fyrri grein okkar, að það hafi
ekki verið fjárkláði. Hvað hann ætlar
sjer að sanna um alla hina kiáðavott-
ana á ýmsum bæjum hjer í sýslunni í
fyrra («Akrafellsfjeð» vitum við ekki hvað
hann meinar með), þegar sá tími upp
rennur, að Borgfirðingar • vilja þýðast
stjórn sína» (o: kláðalögreglustjórn hans),
það er okkur og óljóst, nema það skyldi
vera það sama; að minnsta kosti hafa
allir þessir «kláðavotlar hans» ekki orð-
ið saknæmir. 19. janúar 1877.
A. Fjeldstkd. P. J. Blöndae.
— Utleudar frjettir. Ilinn
23. þ. m. halnaði sig hjer loksins kaup-
skipið HELENE (90, Brulm), er von
hefir verið á til Siemsens- verzlunar
síðan á jólaföstu, eptir 17 daga ferð
frá Belfast (á írlandi); hafði það broln-
að á leiðinni frá Liverpool og legið til
viðgjörðar i Belfast í 2 mánuði. Farm-
urinn var meslmegnis salt (587 tunnur)
og lítið eitt af steinolíu.
Blöð hafði skip þetta |engin með-
ferðis; en úr prívat-brjefum frá Khöfn
hafði fest væran blund i hinni þröngu
lokrekkju, er honum var ælluð.
Crockston reis úr rekkju að miðj-
um morgni til að taka við verði, sem
honum bafði boðið verið. Ilann gekk
upp á þiljur, og bauð stýrimaður hon-
um þegar að feta upp hásigluna og
halda kostgæfilega vörð f siglutoppinum.
Crockston hugsaði sig dálítið um,
eins og hann væri að átta sig, en sfðan
var sem hann rankaði allt í einu við
sjer, og þrammar hann aptur í skut.
Stýrimaður spyr, hvert hann ætli.
«|>angað sem þier sögðuð mjer, náttúr-
lega!» — «Jeg sagði þjer þó, að þú ættir
aðfara nppf hásiglu-toppinn».— «Já —
á, jegfernú lika» svaraði Crockston með
mestu spekt, og tekur nú sljórann apt-
ur að stýris-sveif. Nærri má geta,
hvernig stýrimanni hafi orðið við þetta
háttalag hins nýa háseta sins, enda
vaidi hann honum ófagrar kveðjur, er
hann kom aptur frá stýrinu, og vissi
ekkert hvað hann átti af sjer að gjöra.
Hinir hásetarnir stóöu þar umhverfis,
skelli-hlæjandi. Nú var honum loks
vísað á hásigluna, og sagt til, hvar
hann skyldi leila uppgöngu. «Nú, já