Ísafold - 29.04.1877, Blaðsíða 3

35
viðunanlega til að sjá um bækurnar og
efla hag þess á allan hátt. það liggur
þvi næst að segja að «nauðsyn brjóti
Iög», og að leggja það til, að bóka-
safnið sje selt stiptsbókasafninu í Reykja-
vík, sem er stofnsett til almennrar upp-
lýsingar, eins og Flateyjar bókasafnið,
er fáir hafa gagn af þó því sje haldið
þar við, en sjóður stofnunarinnar og (
verð bókanna sje látið ganga til upp-1
bótar Flateyjar prestakalls. Skýrslu
þess hefl jeg eigi sjeð síðan 1858; þá
átli stofnunin til 406 rd. 34 sk. Ef
einhverjum kynni að þykja þetta fráleit
uppástunga, samanborin við stofnun-
arskrá fjelagsins, skal jeg benda til
þess, er átti sjer stað um »sunnlenzka
lestrarfjelagið* forðum, er stofnsett var
1790 og leið undir lok 1818 ; voru þá
bækur þess seldar á uppboði 20. júní
s. á. og verð bókanna með peninga-
leifurn lagl til stiptsbókasafnsins, með
kansellibrjefi 13. apríl 1830, þvert ofan
í það sem fyrir er mælt í 23. grein í
lögum fjelagsins, að ef fjelagið liði
undir lok skyldi leggja peninga þess
til eins eða fleiri fátækustu prestakalla
á Suðurlandi. Ttbn.
Smokkíisksönglar og flciri
beitu-veiðibrellur.
jf>ar sem blöðunum er nú orðið svo
margrætt um srnokkfisksöngla þá, er
farnir eru að verða að svo góðu liði á
Vestfjörðum til að veiða beitu þessa,
skal jeg hjer með geta þess, að jeg fyrir
tveim árum síðan sá þá hjá frakknesk-
um fiskimönnum, er sögðu mér þá ný-
uppfundna á Newfoundlandi og kváðu
þá þaðan fengna. í fyrra fjekk eg tólf
af önglum þessum, og Ijet sýna þá og
bjóða fram í Sjómannaklúbb þeim, er
þá var hjer samkomustaðnr sjómanna,
og var þeim þar litið sinnt : seldi eg
þó síðar nokkra af þeim. Af því nú
Möíruiig'sEilaup.
(Framh.). þegar kúlan álti svo sem
20 faðma að Höfrungi, lækkaði hún
flugið og nam við báru við og við, líkt
og þá «fluttar» eru «kerlingar»; síðan
herti hún á sjer aptur og sendist upp
og yfir Höfrung og gegnum framsegl-
ið, datt niður 30 föðmum hinumegin
við skipið og sökk.
«Hver skrattinnW segir skipstjóri,
«áfram! áfram! það verður ekki langt
að bíða annaram. Stýrimaður kvað
þó þurfa stundarkorn til að hlaða með
slíku skeyti.
«I’að er svei mjer nógu gaman að
sjá að tarna», kvað Crockston; hanu
stóð þar hjá, ofur-spaklegur, og hjelt
að sjer höndum. «Og það eru vinir
vorir, sem vikja oss þessu lítilræði •.
— «Nú, það er þú» mælti skipstjóri,
og leit fremur óhýrt til Crockstons. —
«Já, það er jeg» segir Crockston, og
brá sjer hvergi. «Mjer þykir gaman
að sjá einu sinni, hvernig þeir skjóta
Norðlingarnir. |>að er ekki óiaglega
gjört; það er langt frá því«. Crock-
ston hefði vafalaust fengið óþvegið
virðist vera vaknaður hjá einstaka
manni einhver áhugi eða vilji til að
reyna þá, getur einhver sá er vill
smíða eða láta smíða öngla þessa,
fengið tvo af þeim til eptirsjónar hjá
mjer, sem eg enn þá hefi geymda til
þess.
Um leið skal eg benda fiskimönnum
hjer á, að á Skotlandi og Færeyjum
eru kuðungar veiddir til beitu þann-
ig, að þorskhausar nýir eru dregnir
upp á færi, 30 til 40eðasvo, og hleypt
í sjó niður á öðrum endannm til botns,
og við hinn endann fest dufl; þegar
hausarnir hafa legið eina eða tvær stund-
ir eru kuðungar vanalega búnir að
festa sig við þá, svo draga má þá upp
og hafa til beitu, og eru þeir sagðir
góð þorskbeita.
F u g 1 a veiða Frakkar til beitu á
þann hátt, að hafa fyrir aptan skipið á
mjórri taug litla flotholts-flá með tveim
smáönglum aptan í, og hylja hana með
hvítu kverksagaskiuni af þorskhaus,
fljúga fuglar að og taka þetta og fest-
ast á önglunum ; eru þeir einnig góð
beita. Reykjavík í apríl 1877.
G. Lanibertsen.
— IPóstg'iií'iiskipið hafnaði
sig hjer að morgni hins 26. þ. m.,
eptir 10 daga ferð frá Khöfn. það er
eigi Arctúrus, heldur annað af skipum
hins sama fjelags og hann á, miklu
stærra (592 tons), og heitir Valdemar;
skipstjóri sami og á Arctúrus var, Am-
brosen. Pað fer aptur 6. þ. m. kl. 3
e. m.
f>essir voru ferðamenn með skipinu:
Sveinn Sveinsson búfræðingur, er verið
hefir á landbúnaðarháskólanum í Kaup-
mannahöfn til að framast í ment sinni,
og ferðast síðan seinni part vetrar um
Jótland til að kynnast búnaðarháttum
þar o. s. frv.; kaupmennirnir A. Th.A.
Thomsen, konsúll M. Smilh, Jón Guð-
svar hjá skipstjóra, ef honum hefði
eigi í sama svip orðið litið á, hvar
önnur kúlan var á ferðinni og sendist
gegnum ölduslokkinn á stjórnborða og
datt í sjóinn. «Vel fer að tarna»
kvað skipstjóri, «það er þá farið draga
býsna mikið í sundur með okkur.
Norðlingarnir þínir eru einstakir sila-
keppir, Crockston; heyrirðu það». —
«því verður ekki á móti borið» mælti
Crockston, «og það er í fyrsta skipti
á æfi minni, að mjer þykir vænt um
það». — þriðja kúlan datt niður langt
fyrir aptan hinar tvær, og að tæpum
tíu mínútum liðnum var Höfrungur úr
skotfæri drekans Norðanmanna, en um
sólarlag sást ekki nema ofan á efsta
siglutoppinn á honum.
þessi atburður varð til þess að
sýna skipstjóra, að fröken Haliibourt
var ekki fysjað saman. Hættan hafði
og eytt nokkuð feimninni á báðar hlið-
ar, og voru þau opt á tali saman ept-
ir þetta. Revndist skipstjóra stúlkan
stillt og kjarkmikil, greind og íhugun-
arsöm; hún sagði jafnan hispurslaust,
það sem lienui bjó í brjósti, svo sem
Vesturheimsmönnum er títt, hafði fasta
mundsson frá Flatey, Jakob Thoraren-
sen frá Reykjarfirði með konu sinni,
og EinarJónsson frá Eyrarbakka, «in-
genieur* Rothe, sendur af stjórninni á
landsins kostnað til að gjöra áætlun um
vitabygginguna á Reykjanesi.
— Utlendar frjettir. Ófrið-
urinn með Rússum og Tyrkjum var að
eins óbyrjaður; Rússar farnir af stað
með her sinn áleiðis að landamærum
Tyrkja, en eigi búnir að senda þeim
ófriðarboðskapinn. Eigi er gjört ráð
fyrir, að fleiri rlki hjer í álfu muni eiga
þátt í slyrjöld þessari, ulan ef til vill
Grikkir; en mælt er, að Persar ætli sjer
að gjðra herhlaup á lönd Tyrkja í Aust-
urálfu. — í Danmörku hafði það orðið
tíðinda, sem margir óttuðust, að rikis-
þinginu var slitið svo rjett eptir Pásk-
ana, að eigi var búið að semja nein
fjárlög, með því að þingdeildunum hafði
eigi getað komið saman um þau. Ljet
konungur síðan út ganga bráðabirgðar-
fjárlög 14. þ. m. með undirskript sinni
og allra ráðgjafanna. það kalla Vinstri-
menn stjórnariagarof, og horfist því síð-
ur en eigi friðvænlega á með flokkun-
um. — Bismarck hafði fengið um pásk-
ana hvíld frá stjórnarstörfum þangað til
1 ágústm. i sumar; heilsubrest barið
við, en það talið búa undir, að hann
vilji sýna mótstöðumönnum sínum á
þingi og ( sambandsstjórninni, hvort
eigi verður skarð fyrir skildi, ef hann
fer frá. Bandamönnum í Vesturheimi
lízt mjög vel á stjórn hins nýja forseta
síns, Ilayes. — H. N. Clausen háskóla-
kennari í Khöfn, hinn nafnkenndi guð-
fræðingaöldungur, andaðist 24. f. m.
(Ýtarlegri frjettir bíða næsta blaðs).
— Húnavatnssýsla veitt Lár-
usi Blöndal Dalasýslumanni; Eggert
Briem, er veitingu fjekk fyrir henni (
haust, leyft að sitja kyrrum I Skaga-
fjarðarsýslu, eptir ósk hans.
— Giit'usltipsferðirnar
Itring'inn landið- það er haft
skoðun um hvað eina, og varði mál sitt
svo röggsamlega, að James Piayfair
fannst mjög um. Hún unni ættjörð
sinni af öllum hng og varði sambands-
stjórnarhugmyndina af mesta kappi, og
eins skoðun slna á slyrjöldiuni í Vest-
urheimi. það bar jafnvel ósjaldan við,
að skipstjóra fjellust orð í móti henni,
með því líka kaupmannsandi hans
gjörði það að verkum, að skoðanir
hans urðu nokkuð á reiki ( sumum
efnum, en Jenny var þá óhllfin I sókn-
inni og var ófáanleg til að slaka
nokkra vitund til. Skipstjóri var
framan af stæltur í móti og gjörði sjer
allt far um að verja málstað Sunnan-
manna, og að sanna, að þeir hefðu á
rjeltu að standa; hann taldi það vafa-
laust, að hverjum þeim, er af frjálsum
vilja byndust I fjelag saman, væri heimiit
að ganga úr slíku fjelagi aptur. En það
vildi Jenny með engu móti fallast á;
hún sýndi og sannaði, að þrælamálið
væri að álita aðalundirrót ósamlyndisins,
að hjer væri siðgæði og mannúð um
að tefla miklu fremur en um stjórnar-
atferli, og tókst skipstjóra ekki að
hrinda því. Annars gjörði hann nú